Fasady. Rozwój i nowoczesność


Szkło i światło w architekturze
Wykorzystanie światła dziennego (podstawowe zalecenia)
Według warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione oświetlenie dzienne dostosowane do przeznaczenia, kształtu i wielkości.
• należy dążyć do szerokiego otwarcia jadali, salonów i kuchni tj. pomieszczeń w których spędzamy około 80% czasu w ciągu dnia;
• należy projektować dobrze oświetlone pomieszczenia, w którym przebywają dzieci (pokoje dziecinne, sale szkolne i przedszkolne)
• uwzględniać miejsca do nauki i pracy możliwie w pobliżu okien, a tylko wyjątkowo uzupełniać oświetleniem sztucznym – tzw. „dziennym”;
• uwzględniać możliwość przewietrzania pomieszczeń oraz zachowanie niezbędnej wilgotności powietrza (przewietrzanie pomieszczeń wilgotnych, nawilżanie zbyt suchego powietrza w pomieszczeniach)
• brać pod uwagę przeszkody zewnętrzne nasłonecznienia takie jak wysokie budynki, roślinność, zadrzewienie itp. Przeszkoda o wysokości 10 m w odległości 15 m ogranicza dostęp naturalnego światła o 40%
• należy rozważyć możliwość oświetlenia dwustronnego
• pamiętać, że balkony i okapy ograniczają dostęp światła do pomieszczenia i zrekompensować to można albo większymi oknami albo oknami dodatkowymi.

Fasady północne
Pomieszczenia, w których okna skierowane są na północ prawie nie korzystają ze słońca. Jakość światła naturalnego jest tam stała i jest to jeden z powodów umieszczania tam pracowni artystycznych, czytelni, pracowni komputerowych. Szyby o zwiększonej izolacyjności cieplnej pozwalają na powiększenie okien bez znacznej utraty ciepła w porze zimowej.

Fasady południowe
Pomieszczenia od strony południowej cechuje wysokie nasłonecznienie także w porze zimowej, a także pozwalają na uzyskanie dodatkowego ciepła. Latem zaś kiedy słońce świeci bardziej pionowo stosunkowo łatwo jest osłonić okna oknami, balkonami, daszkami lub różnego typu żaluzjami.

Fasady wschodnie i zachodnie
Pomieszczenia, których okna skierowane są na wschód lub zachód otrzymują najwięcej światła w porze rannej od strony wschodniej i w porze popołudniowej od strony zachodniej. Należy tu jednak przewidzieć możliwość zastosowania osłon przeciw olśnieniowych i przed przegrzaniem. Można to osiągnąć przez zastosowanie odpowiedniego typu szkła (atermiczne, barwione w masie, szyby z powłokami niskoemisyjnymi i refleksyjnymi, żaluzje zewnętrzne i wewnętrzne oraz w przestrzeni międzyszybowej szyb zespolonych.

Dobór odpowiednich okien
Okna powinny zajmować do 35-50 % powierzchni ściany. Powinny one być umieszczone możliwie najwyżej, co najmniej na wysokości połowy głębokości pomieszczenia. W przeciwnym razie konieczne będzie doświetlenie sztuczne. Powierzchnia przeszklona powinna być jak największa, aby zwiększyć ilość padającego światła. Dlatego ograniczyć należy grubość (szerokość) ram w stolarce okiennej. Np. procent powierzchni „przeziernej” jest następujący (szacunkowo):
• otwór okienny bez okna – 100%
• okno stałe – 80%
• okno otwierane – 55%
• okno ze szprosami – 45%

Ochrona przed słońcem
Oprócz zasłon, żaluzji i firanek w celu ochrony przed nadmiernym nasłonecznieniem stosuje się różnego typu szkła tzw. antisolowe – barwione w masie lub z powłokami, są to często powłoki odbijające światło i ciepło, choć jeśli te przysłony umieszczone są wewnątrz pomieszczenia – to może powstać efekt cieplarniany. prowadzący do znacznego przegrzania szyb i pomieszczeń. Należy zaznaczyć, że w przypadku pełnego nasłonecznienia latem okno o wymiarach 1,0 x x 1,5 m zachowuje się jak grzejnik o mocy 1 kW.

Aby ochrona przeciwsłoneczna była skuteczna powinna zatrzymywać od 80-85% energii promieniowania słonecznego latem a tzw. współczynnik solaryzacji powinien wynosić 15-20%. Ochrony przeciwsłoneczne w miarę możliwości powinny być ruchome, aby można je było regulować np. w dni pochmurne.

Nowoczesne pomieszczenia powinny cechować możliwie maksymalne wykorzystanie światła dziennego. Temu celowi służyć powinno stosowanie jasnych kolorów ścian, podłóg i sufitów, jasne kolory zasłon i żaluzji oraz możliwie ograniczanie zasłon wewnętrznych, mebli itd.Jeśli chodzi o sale szkolne to wiele badań potwierdziło, że warunki oświetlenia są bardzo ważnym czynnikiem. Okna powinny więc znajdować się z lewej strony uczniów, ławki nie powinny znajdować się bezpośrednio przy oknie, aby ograniczyć zjawisko odbicia światła. Powinna istnieć możliwość całkowitego zasłonięcia okien np. w czasie projekcji slajdów itp.

W pomieszczeniach biurowych należy stosować meble, rośliny i ścianki działowe do połowy wysokości okien, aby móc kontrolować naświetlenie stanowisk pracy. Należy odpowiednio ustawiać ekrany komputerów, najlepiej na obrotowych podpórkach lub wysięgnikach tak, aby nie padły promienie słoneczne bezpośrednio na ekran monitora. W pomieszczeniach produkcyjnych, przemysłowych najkorzystniejszym wydaje się oświetlenie dachowe o takim natężeniu aby eliminowało refleksy świetlne, oraz aby światło rozpraszało i redukowało cienie.

  

Rys. 1. Rozkład energii świetlnej i słonecznej

Szkło a promieniowanie słoneczne
Promieniowanie
Promieniowanie słoneczne docierające poprzez atmosferę składa się z około:
• 3% promieniowania UV tj. o dł. fali od ok. 280 nm < 380 nm
• 42% promieniowania widzialnego tj. o dł. fali od 380 do 780 nm
• 55% promieniowania podczerwonego tj. o dł. fali > 780 nm – do ok. 2 500 nm.

Rozkład energii promieniowania dla poszczególnych długości fal nie jest jednakowy i jest zobrazowany przez krzywą rozkładu widmowego. Ten rozkład energii widma promieniowania słonecznego (a także sztucznego) można zmieniać przez stosowanie odpowiednich filtrów (najczęściej szklanych).

Często używa się terminu średniej przepuszczalności światła w zakresie np. widzialnym (T%).

Przepuszczalność, odbicie i absorpcja energii promieniowania
Światło padające na szybę w części przechodzi przez nią ulegając przy tym zwykłym prawom załamania na powierzchniach przy przejściu z różnych środowisk, w części ulega odbiciu, a w części ulega pochłonięciu (absorpcji).
Proporcje pomiędzy wielkościami energii przepuszczonej, odbitej i zaabsorbowanej zależą przede wszystkim od rodzaju szkła jego grubości oraz w przypadku szyb zespolonych i szyb warstwowych od ich konstrukcji.

Parametrem charakterystycznym dla przepuszczalności energii cieplnej przez przegrodę je tzw. współczynnik przenikania ciepła U (w literaturze często podawany jako „k”) wyrażony w W/m2K. Prze-puszczalność, odbicie i absorpcja energii świetlnej wyraża się w procentach w stosunku do światła przechodzącego w powietrzu bez przeszkód .

Solar faktor (g) – jest stosunkiem całkowitej przepuszczalności energii do padającej energii słonecznej. Określa się go przy użyciu spektrofotometru według normy EN 410.

Oświetlenie – współczynnik światła dziennego – komfort świetlny
W projektowaniu oświetlenia pomieszczeń używa się pojęcia współczynnika światła dziennego. Jest to stosunek oświetlenia wewnętrznego w danym punkcie pomieszczenia do oświetlenia zewnętrznego bez względu na porę dnia i pozwala na ocenę czy konieczne będzie doświetlenie pomieszczenia oświetleniem sztucznym dla zapewnienia komfortu świetlnego.

Szkło a izolacja termiczna
Wymiana ciepła przez ścianę
Wymiana ciepła przez przegrodę (ścianę) odbywa się przez:
• przewodzenie
• konwekcję
• promieniowanie

W rzeczywistych przegrodach budowlanych najczęściej występuje wymiana ciepła przez przewodzenie, a w przypadku przegród szklanych przez promieniowanie i przez przewodzenie.

Konwekcja ma większe znaczenie w przewodzeniu ciepła pomiędzy środowiskiem gazowym i stałym zwłaszcza tam gdzie występuje cyrkulacja w fazie gazowej).

Ponieważ w wymianie ciepła przez przegrody biorą udział wszystkie wymienione typy wymiany stosuje się tzw. współczynnik przenikania ciepła U (k).Istotne znaczenie dla tego parametru ma współczynnik emisyjności materiału lub materiałów stanowiących przegrodę cieplną. Dla normalnego szkła wynosi on 0,89 a dla szkieł z powłokami niskoemisyjnymi pozwala osiągnąć współczynnik nawet poniżej 0,10. Im jest on niższy tym słabsze jest przenoszenie ciepła przez dany materiał.

Poprawa wartości współczynnika U
Poprawę wartości współczynnika przenikania ciepła uzyskuje się przez;
a) odpowiedni dobór szkła z powłokami niskoemisyjnymi miękkimi lub twardymi,
b) stosowanie szyb zespolonych zamiast szyb pojedynczych bądź tradycyjnych okien – skrzynkowych,
c) stosowanie optymalnej szerokości przestrzeni międzyszybowej (optymalną przyjęto 16 mm) efekt obserwuje się do około 22-24 mm, przy większej szerokości ramki występuje pogorszenie parametrów izolacyjnych szyby ze względu na możliwość występowania zwiększonej konwekcji w przestrzeni międzyszybowej
d) gaz w przestrzeni międzyszybowej zamiast powietrza. Standardem jest tutaj argon, można natomiast stosować krypton i ksenon, ale cena tych ostatnich rośnie znacznie ze względu na coraz mniejsze ilości tych gazów szlachetnych w atmosferze i koszt ich wyizolowania.
e) do szyb dźwiękochłonnych stosuje się sześciofluorek siarki SF6, który poprawia parametry akustyczne szyby zespolonej ale pogarsza współczynnik przenikania ciepła „U”. Często stosuje się mieszaninę sześciofluorku siarki i argonu dla uzyskania optymalnego efektu.

Współczynnik przenikania ciepła można obliczać na podstawie normy PN-EN 673.

Dostępne są również programy do obliczeń komputerowych np. amerykański WINDOW 5.1 wraz z biblioteką szyb o różnych konstrukcjach szyb zespolonych oraz programy firm Guardian i Pilkington. Metodą doświadczalną współczynnik przenikania ciepła ustala się według PN-EN 674 – przez pomiar metodą dwupłytową na próbkach o wymiarach 800 x 800 mm.

Szkło a izolacja akustyczna
Natężenie, ciśnienie i poziom akustyczny

Hałas można mierzyć jego natężeniem lub tzw. ciśnieniem akustycznym (W/m2).
Jednostką powszechnie używaną jest decybel (dB). Jest to logarytm stosunku ciśnienia akustycznego hałasu do ciśnienia akustycznego tzw. progu słyszalności.

Parametr ten jest także zależny od częstotliwości dźwięków. Najczęściej podaje się tzw. dźwiękochłonność ważoną Rw, którą mierzy się lub oblicza, na podstawie 16 wartości dla 16 pasm częstotliwość w zakresie od 100 do 3150 Hz. Szczegóły można znaleźć w normie PN EN-ISO 140 i EN 717-1.

Przeciętne wartości izolacji akustycznej dla szyb zespolonych mieszczą się w zakresie 30-40 dB. Granica bólu to około 100 dB.

Wskaźnik dźwiękochłonności zwykle odnosi się do szyby wraz z ramą i ościeżnicą to jest do całego okna, gdyż nie można określić akustyczności okna na podstawie samego tylko szkła.

Szkło a ochrona przeciwpożarowa
Szkło jest materiałem niepalnym i może być użyte jako lekka przegroda przeciwpożarowa.

Jednakże pojedyncza tafla szkła nawet znacznej grubości stanowi słabą zaporę ogniową, gdyż po nagrzaniu łatwo może spękać na wskutek rozszerzalności termicznej, a nawet stopić się, gdyż w pożarze często występują temperatury znacznie przekraczające punkt mięknięcia szkła.

Jako przegrodę ogniową stosuje się osadzone w odpowiednich profilach szkło zbrojone lub szkło warstwowe, w którym przestrzenie międzyszybowe wypełnione są galaretowatą masą-żelem, przezroczystym w normalnych temperaturach. Pod wpływem pożaru i wysokich temperatur żel ten mętnieje, staje się nieprzejrzysty, a następnie zestala się, spieka i stanowi sztywną ścianę, która może stanowić zaporę dla ognia i gazów przez czas stosunkowo długi.

Efekt ognioodporności kontrolowany jest przez:
• klasę odporności lub stabilności (R)
• klasę szczelności na płomienie i gazy (E)
• klasę izolacji cieplnej podczas pożaru (I)

Odporność ta jest badana dla całej przegrody, łącznie z ramami, sposobem zamocowania oraz z innymi elementami konstrukcji. Wymagania określone są w normie PN-EN 357:2002.

Przykładem szyb ognioochronnych mogą być szyby PYRODUR i PYROSTOP produkowane przez firmę Pilkington. Są to jak już wspomniano szyby warstwowe, całkowicie przezroczyste, przeznaczone do szklenia zewnętrznego i wewnętrznego, stosowane w przezroczystych ściankach działowych, drzwiach ognioodpornych, do przeszkleń fasad lub jako efektowne oszklenie dachu oraz wszędzie tam gdzie przepisy wymagają oszklenia odpowiedniej klasy.

Szkła tego typu spełniają wymagania polskiej normy, według której w czasie 30, 60 i 90 minut średni wzrost temperatury na powierzchni nie nagrzewanej szkła nie przekracza 150 K. Szkło tego typu oprócz bariery mechanicznej dla ognia i dymu stanowi również barierę dla promieniowania cieplnego od pożaru. Szkła ognioodporne mogą być łączone z innymi rodzajami szkła np. w przypadku szklenia fasad i dachów, gdzie trzeba spełnić dodatkowe funkcje, takie jak ochrona przeciwsłoneczna, zapewnienie odpowiedniej izolacji cieplnej, zapewnienie podwyższonej dźwiękochłonności czy ochrony przed włamaniem.

  

Rys. 2. Systemy profili montażowych



Szkło w budownictwie – zastosowania
Rozwój metod i sposobów oszkleń zmieniał się wraz z rozwojem budownictwa. Szkło stanowi bardzo dobry materiał do łączenia wielu funkcji takich jak:
• wytrzymałość mechaniczna
• estetyka,
• przezierność lub jej brak,
• ochrona przed promieniowaniem świetlnym i cieplnym,
• izolacyjność w postaci szkła przetworzonego
• przydatność do nowoczesnych form montażu tj.
  • oszkleń z mocowaniem punktowym,
  • oszkleń tradycyjnych:
  • – okna skrzynkowe – drewniane,
  • – szyby zespolone
  • oszklenia strukturalne
  • oszklenia mieszane
  • oszklenia dachowe
  • szklane fasady i elewacje budynków
  • szklane elementy podłóg, schody
  • oszkleń bezramowych,
  • ściany zewnętrzne i działowe z pustaków i bloków szklanych


Przykłady podstawowych zastosowań
a) Fasady warstwowe i pojedyncze
W projektowaniu fasad uwzględnia się z jednej strony utrzymanie niskich strat ciepła, a z drugiej jednak zabezpieczenie przed promieniowaniem słonecznym w miesiącach letnich. Zakres możliwości jest tu bardzo duży i można wyróżnić kilka typowych kategorii.
Główne kryterium stanowi liczba warstw szklanych:
• fasady z pojedynczą warstwą szkła
• fasady z podwójna warstwą oszkleń
drugim kryterium jest np. system kontroli nasłonecznienia
• w oszkleniach pojedynczych
– wewnętrzne zacienienie
– zewnętrzne zacienienie
– elementy zacieniające w przestrzeni międzyszybowej w szybach zespolonych (szprosy)
• w wielowarstwowych oszkleniach fasadowych
– przestrzeń wentylowana

b) Fasady z oszkleniami jednowarstwowymi
• powłoki na szkle
– refleksyjne tzn. odbijające promieniowanie słoneczne zwłaszcza podczerwone i/lub
– absorbujące część promieniowania widzialnego i podczerwonego
• zewnętrzne urządzenia regulacji nasłonecznienia
– żaluzje na zewnątrz budynku, stałe lub o regulowanym kącie nachylenia (stosowane w latach 1989-1992 były to najczęściej żaluzje z anodowanego aluminium; charakteryzuje je wysoki koszt i konieczność stałego oczyszczania)

c) Fasady zewnętrzne

d) Fasady wewnętrzne
• zasłony zwijane, opuszczane i podnoszone mechaniczni
• okapy, zadaszenia, balkony

e) fasady ze szkła profilowanego, zbrojonego w oszkleniach jednowarstwowych i dwuwarstwowych

f) fasady z pustaków szklanych

 

Rys. 3. Przykład montażu fasady strukturalnej stałej
1. Rama wsporcza dla wiązania, 2. Wkładka dystansowa, 3. Blok osłony, 4. Podpórka, 5. Belka konstrukcji, 6. Silikonowe uszczelnienie strukturalne, 7. Silikonowe uszczelnienie klimatyczne, 8. Otwór odpływowy, 9. Wspornik mechaniczny, 10. Pierwszy stopień uszczelnienia (butyl), 11. Ramka metalowa (Al.), 12. Drugi stopień uszczelnienia (silikon, tiokol), 13. Szyba zespolona:
e – głębokość złącza, h – uchwyt złącza, r – wysokość złącza silikonowego, t – grubość szyb



Oszklenia strukturalne
Oszklenia te są przede wszystkim stosowane do wykonywania fasad.

Szkło, metalowe panele, okładziny kamienne i ceramiczne łączy się z elementami konstrukcyjnymi budynku przy użyciu lepiszcza silikonowego. Obciążenia wynikające z parcia wiatru są przenoszone na konstrukcję budynku poprzez lepiszcze silikonowe. Wielkość wewnętrznej kohezji silikonu oraz siła wiązań adhezyjnych silikonu i łączonych materiałów zapewniają trwałe zamocowanie przyklejonych elementów fasady. Są też struktury mocowane mechanicznie przy użyciu sworzni, śrub, rygli.

Technologia oszkleń strukturalnych pozwala przede wszystkim na podniesienie walorów estetycznych fasad budynków oraz obniża koszty utrzymania fasad. Niższe są także koszty montażu fasad i elewacji od tradycyjnych. Na budowę dostarcza się gotowe elementy prefabrykowane – oszkleniowe, które przy pomocy kilku śrub lub trzpieni mocuje się do przygotowanego rusztu elewacji.

Struktury szczelne
W strukturach szczelnych, klejonych silikonami do konstrukcji wyróżnić można dwa podstawowe rodzaje oszkleń strukturalnych:
• dwukrawędziowe i
• czterokrawędziowe.

W oszkleniach dwukrawędziowych dwa przeciwległe boki szkła mocowane są tradycyjnymi listwami dociskowymi, oba pozostałe boki przyklejane są silikonem do profili podpierających i uszczelniane między sobą.

W oszkleniach czterokrawędziowych szyba na całym swym obwodzie przyklejana jest silikonem do najczęściej aluminiowego profilu nośnego.

Realizacja fasady z oszkleniem strukturalnym wymaga dla konkretnego obiektu ścisłej współpracy na etapie przygotowań pomiędzy architektem – projektantem budynku, wykonawcą fasady oraz dostawcą oszkleń. Uwzględnić należy założenia architektoniczne i estetyczne, ograniczenia montażowe i techniczne, właściwości zastosowanych materiałów głównie wytrzymałościowe, ograniczenia wymiarowe, właściwości optyczne itp.

Używana terminologia:
• pręt czołowy: wąski pasek polietylenowy lub z twardego spienionego materiału, spełniający rolę ogranicznika głębokości fugi dla uszczelnienia;
• blok podstawy: elastyczny blok z utwardzonego silikonu lub z innego materiału o twardości 70-90 stopni w skali Shora, zastosowane pomiędzy dolną krawędzią panelu i żebrem podporowym dla ustalenia położenia i zachowania odstępu dylatacji;
• panele: szyby pojedyncze, warstwowe lub zespolone;
• taśma dystansowa: taśma umieszczona na obwodzie panelu, utrzymująca odległość pomiędzy panelem i ramą.

Stanowi też ograniczenie dla uszczelnienia;
• żebro podporowe: niewielka pozioma prowadnica w ramie, która przenosi obciążenie na dwa bloki konstrukcyjne;
• uszczelniacz ramy: uszczelnienie elastyczne zapobiegające bezpośredniemu przenoszeniu ewentualnych drgań na konstrukcję budynku;
• uszczelnienie hermetyczne: uszczelnienie zabezpieczające konstrukcje przed przenikaniem powietrza, wody, pary i jest odporne na działanie promieniowania UV, ozonu oraz zapewnia stabilność szkła podczas parcia wiatru lub działania innych obciążeń;
• uszczelnienie strukturalne: uszczelnienie materiałem odpornym na starzenie się i działanie czynników atmosferycznych, uszczelnienie wytrzymałościowe;
• uszczelnienie wypełniające przestrzenie, również odporne na działanie czynników atmosferycznych, które jednak nie jest konieczne do stabilizacji struktury systemu.

Przegląd projektu
Dostawca silikonu ocenia przyjęte rozwiązania połączeń silikonowych szyb z profilami aluminiowymi biorąc pod uwagę takie cechy jak:
• maksymalne wymiary tafli szkła (lub szyb zespolonych)
• grubość i budowa szyby zespolonej
• zakres temperatur eksploatacji budynku
• zakładane parcie wiatru
• przewidywana grubość i szerokość spoiny silikonowej
• zastosowany system profili aluminiowych – sposób przeniesienia obciążeń ciężarem własnym szyb (system podparty czy nie)

Na podstawie w/w informacji dokonywany jest wybór typu silikonu dopuszczonego do danego projektu. Sprawdzane jest przy tym zachowanie podstawowych zasad projektowania spoin strukturalnych:
• szerokość spoiny musi wynosić minimum 6 mm· grubość spoiny musi wynosić minimum 6 mm
• szerokość spoiny musi być równa lub większa od jej grubości
• minimalna szerokość spoiny musi być nie mniejsza niż długość dłuższego boku szyby przemnożona przez obciążenie wiatrem i podzielona przez podwojoną wytrzymałość silikonu na rozciąganie
• spoina musi być tak umiejscowiona, aby był do niej dostęp standardowymi urządzeniami do nakładania silikonu
• oszklenie nie może ulegać przemieszczaniu podczas utwardzania silikonu w spoinie
• do spoiny musi być dostęp powietrza w trakcie utwardzania· jeśli silikon ma przenosić także obciążenia ciężarem oszklenia to do obliczeń należy przyjąć dla silikonu zredukowaną wartość wytrzymałości na obciążenie.

Oprócz przeglądu dokumentacji projektu sprawdzana jest laboratoryjnie zdolność wybranego silikonu do adhezji do powierzchni próbek partii profili i szkieł, które będą użyte przy wykonywaniu elewacji budynku. Sprawdzone z punktu widzenia zgodności chemicznej muszą być również wszystkie materiały, które mogą się stykać z silikonem na elewacji np. uszczelki, podkładki dystansowe, i stabilizujące, silikony uszczelniające, silikony i uszczelniacze do produkcji szyb zespolonych itp.

Kontrola jakości silikonu
a) sprawdzenie okresu ważności partii silikonu
b) sprawdzenie prawidłowości mieszania (silikony dwuskładnikowe)

Przygotowanie powierzchni spoiny i nakładanie silikonu
a) przygotowanie profilu i szkła zgodnie z zaleceniami określonymi po badaniach próbek przez dostawcę silikonu
b) całkowite wypełnienie spoiny silikonem, bez szczelin i pęcherzy powietrza

Sprawdzenie rzeczywistej adhezji silikonu do szkła i profilu
a) sprawdzenie kohezji silikonu
b) sprawdzenie wytrzymałości próbek na zrywanie (adhezja silikonu do szkła i profilu).

Dokumentacja
a) prowadzenie dziennych kart badań
b) archiwizowanie całości dokumentacji projektu

Renomowanymi, światowymi producentami silikonów do oszkleń strukturalnych są:
• Dow Corning (USA)
• Tremco (Francja)
• General Electric (USA)
• Wacker (Niemcy)
• Den Braven (Holandia).

Firmy te zapewniają pełny serwis techniczny i swoją marką gwarantują trwałość wykonywanych pod ich nadzorem elewacji z oszkleniami strukturalnymi. Oferta ich obejmuje silikony jedno- i dwuskładnikowe, primery, środki myjące powierzchnie.
 

 

Rys. 4. Przykład fasady z mocowaniem punktowym


Struktury mocowane mechanicznie przy użyciu sworzni, śrub, rygli
Niektóre firmy oferują szkła przeznaczone m. in. do: budownictwa (elewacje budynków, pasy podokienne w fasadach, wypełnienie balustrad i balkonów, ścianki osłonowe, okładziny zewnętrzne) jako elementy wyposażenia wnętrz (okładziny wewnętrzne, ścianki działowe, elementy dekoracyjne) oraz w meblarstwie.

Szkło to charakteryzuje się następującymi właściwościami
• wysoką trwałością silikonu i emalii
• wysoką odpornością na działanie światła i czynników atmosferycznych
• wysoką wytrzymałością mechaniczną, 3–5 razy wyższą niż szkła zwykłego
• wysoką odpornością na naprężenia termiczne spowodowane np. nasłonecznieniem
• w przypadku rozbicia charakteryzują się bezpiecznym charakterem odłamków.

Są to szkła przede wszystkim elewacyjne, hartowane, pokryte warstwą emalii ceramicznej lub silikonu. Pilkington oferuje w 12 podstawowych kolorach: żółtym, czerwonym, niebieskim, ciemno-niebieskim, zielonym, ciemno-zielonym, szarym, ciemno-szarym, brązowym, ciemno-brązowym, czarnym i białym. Jest możliwość zamówienia innych kolorów dla ilości powyżej 200 m2 szkła. Kolor uzgadnia się wówczas wg wzoru do zaakceptowania. Szkła fasadowe produkuje się w grubościach 5, 6, 8, 10 i 12 mm. Szkła silikonowane, są to szyby hartowane z nałożoną później warstwą zabarwionego silikonu w sześciu podstawowych kolorach: czarnym, jasno-szarym, szarym, czarno-szarym, niebieskim i brązowym. Silikony te nanosi się przede wszystkim na fasadowe szkła refleksyjne. Maksymalne wymiary standardowe wynoszą 1600 x 2500 mm.

Dla zabezpieczenia się przed samoczynnym pękaniem szkła hartowanego na elewacji wykorzystuje się tzw. HEAT-SOAK-TEST polegający na wygrzewaniu tafli w taki sposób, że szkło zagrożone pękaniem na skutek relaksacji naprężeń ulegnie spękaniu, a jeśli przejdzie test z wynikiem pozytywnych to można mieć prawie pewność, że nie ulegnie samoistnemu spękaniu po zamontowaniu na elewacji.

 

 

Rys. 5. Termowizyjny rozkład temperatur w fasadzie



Badania fasad i europejskie aprobaty techniczne
Badanie fasad na szczelność, parcie wiatru, uderzenie wahadłem przeprowadza m. in. Instytut Techniki Okiennej w Rosenheim. Tam też uzyskać można europejska aprobatę techniczną EOTA na szczególnie odpowiedzialne konstrukcje fasad i oszkleń strukturalnych.


Tadeusz Tarczoń
Instytut Szkła i Ceramiki, Kraków

 

patrz też:

 

- Szkło termotropowe i fotochromatyczne w budownictwie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2007 ,

 

- Szklenie gazochromatyczne w architekturze , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2007 
 
- Arkada słoneczna budynku „Solar Fabrik” we Freiburgu , Janusz Marchwiński,  Świat Szkła 5/2007


- Interaktywne, adaptacyjne, multimedialne – elewacje przyszłości , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 4/2007

 

- Szklenie elektrochromatyczne w budownictwie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 3/2007 

 

- i-modul Fassade – przełom w regulacji mikroklimatu budynku , Marcin Brzeziński, Świat Szkła 2/2007

 

- Możliwości technologiczne szkła a poszukiwanie rozwiązań proekologicznych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 2/2007

 

- Wielowarstwowe elewacje przeszklone a koncepcja przegrody interaktywnej ,  Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 1/2007 

 

- Budynki wielkoskalarne jako struktury szklarniowe Część 2, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 1/2007

 

- Fasady. Rozwój i nowoczesność , Tadeusz Tarczoń, Świat Szkła 1/2007

 

- Kierunki rozwoju w projektowaniu elewacji przeszklonych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 12/2006 

 

- Budynki wielkoskalarne jako struktury szklarniowe cz. 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2006

 

- Problem kształtowania okien słonecznych cz. 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 11/2006

 

- Problem kształtowania okien słonecznych cz. 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 10/2006

 

- Budynek Centrum Olimpijskiego w Warszawie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 9/2006

 

- Technologia fotowoltaiczna na dachach budynków - spojrzenie architektoniczne , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2006

 

- Kompleks biurowy RONDO-1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 5/2006

 

- Energetyczna rola szklenia w zewnętrznych przegrodach budowlanych, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2005

 

- Fasadowość architektury słonecznej - na przykładach budynków biurowych , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 11/2005 

 

- Wielofunkcyjne ściany aktywne słonecznie w architekturze. Część 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 10/2005

 

- Wielofunkcyjne ściany aktywne słonecznie w architekturze. Część 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 9/2005

 

- Przestrzeń wewnętrzna atriów przeszklonych , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 8-8/2005

 

- Funkcja estetyczna struktur szklarniowych w architekturze. Część 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2005 

 

- Funkcja estetyczna struktur szklarniowych w architekturze. Część 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 4/2005

- Aspekt użytkowy przestrzeni szklarniowych w budynkach biurowych i przemysłowych Część 2, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 3/2005

- Aspekt użytkowy przestrzeni szklarniowych w budynkach biurowych i przemysłowych Część 1, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 2/2005 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.