Artykuł składa się z dwóch głównych części. W pierwszej, zamieszczonej poniżej, przedstawione są normy dotyczące kontroli szkła laminowanego w zakresie bezpieczeństwa, jakości i trwałości właściwości użytkowych w Europie. Część kolejna natomiast przedstawi najpopularniejsze normy stosowane w Stanach Zjednoczonych. 

 

 

Oznakowanie wyrobu znakiem CE

 

W celu dopuszczenia wyrobu do obrotu na rynku, musi on posiadać Deklarację Właściwości Użytkowych ze znakiem CE. Aby ocenić zgodność typu szyby z założonym jej zastosowaniem, należy przeprowadzić Wstępne Badanie Typu w akredytowanym laboratorium (system 3). Na tej podstawie określa się charakterystyki, które deklaruje producent dla określonego wyrobu. Polega ono na sprawdzeniu: 

 

  • kształtu i wymiarów oraz ewentualnych wad, 
  • odporności na działanie czynników środowiska, 
  • klasy bezpieczeństwa na podstawie badania wahadłem.

 

Cały proces produkcyjny powinien być objęty Zakładową Kontrolą Produkcji (ZKP).

 

 

Wymagania w zakresie bezpieczeństwa – szkło laminowane bezpieczne

 

PN-EN 12600:2004 Szkło w budownictwie. Badanie wahadłem. Udarowa metoda badania i klasyfikacja szkła płaskiego. Każdy producent bezpiecznego oraz ochronnego szkła laminowanego musi badać swoje produkty między innymi zgodnie z normą PN-EN 12 600:2004.

 

Na podstawie wytrzymałości i siatki spękań przy uderzeniu wahadłem, szyby bezpieczne podlegają klasyfikacji bezpieczeństwa. Badanie, którego wyniki są podstawą klasyfikacji, symuluje przypadkowe zderzenie się człowieka z taflą szkła.

 

Odbywa się ono za pomocą wahadła zawieszonego na linie do stalowej ramy oraz czterech próbek o wymiarach 876x1938 mm. Na końcu wahadła zamocowane są dwie opony napełnione powietrzem o określonym ciśnieniu 0,35 MPa.

 

Wahadło ważące 50 kg podnosi się na określoną wysokość od pionu, a następnie spada ono na środek geometryczny próbki. Dla sklasyfikowania próbki w klasie 3, wysokość podniesienia wahadła to 190 mm, dla klasy 2 jest to 450 mm, a dla pierwszej – 1200 mm.

 

Po odczekaniu trzech minut wybiera się 10 największych niespękanych odłamków pozostałych w ramie i waży się je. Jeśli ich masa nie przekracza masy odpowiadającej 65 cm2 badanej próbki można uznać, że szkło spękało w sposób bezpieczny.

 

 

 2017 6 42 1

Rys. 1. Stanowisko do badania wytrzymałości szkła na uderzenie wahadłem z oponami

 

 

PN-EN 12150 Szkło w budownictwie. Termicznie hartowane bezpieczne szkło sodowo-wapniowokrzemianowe – czyli badanie siatki spękań

 

Nierzadko szkłem bazowym do produkcji szkła laminowanego są szyby hartowane termicznie. Dla tego rodzaju szyb zaleca się przeprowadzenie badania klasy bezpieczeństwa na podstawie normy PN-EN 12150.

 

Podczas tzw. badania fragmentacji poddaje się obserwacji siatkę spękań badanej jednostki. 5 próbek o wymiarach 360x1100 mm skleja się z drugim takim samym egzemplarzem taśmą klejącą, a następnie należy rozbić próbkę, uderzając w nią na wysokości połowy dłuższego boku, w odległości 13 mm od brzegu próbki.

 

 

2017 6 42 3

Rys. 2. Badanie klasy bezpieczeństwa szyby hartowanej – badanie fragmentacji zgodnie z normą PN-EN 12150, część 1 i 2. Prawidłowa siatka spękań

 

 

Powstałą siatkę spękań poddaje się obserwacji, zliczając liczbę pojedynczych fragmentów w kwadracie o boku 50x50 mm oraz mierząc wszystkie wydłużone odłamki. Kwadrat rysuje się za pomocą szablonu.

 

Odłamki znajdujące się w całości wewnątrz kwadratu liczy się jako 1 szt., odłamki zaś, przez które przebiega linia obwodu kwadratu uznaje się jako pół. W zależności od grubości szkła i jego rodzaju, podana jest minimalna liczba odłamków znajdujących się wewnątrz kwadratu (Tabela 1). Dla każdego rodzaju niedozwolone jest występowanie iglic przekraczających długość 100 mm.

 

 

2017 6 42 4

Rys. 3. Wadliwa siatka spękań szkła hartowanego

 

 

Tabela 1. Minimalna liczba odłamków dla szkła bezpiecznego dla różnych rodzajów i grubości szkła według normy PN-EN 12150 

 

2017 6 42 2

 

 

Ochronne szkła laminowane nie są badane za pomocą uderzenia wahadłem, ale poprzez inne badania inwazyjne, np. uderzenie twardym przedmiotem: siekierą, kulą lub młotem. W zależności od rodzaju przeszklenia ochronnego, właściwości użytkowe szyb bezpiecznych i ochronnych są określone w poniższych normach. 

 

  • PN-EN 1063 Szyby odporne na uderzenie pociskiem – konieczne jest oznakowanie wyrobu, zawierające klasę i powierzchnię ostrzeliwaną w taki sposób, aby oznaczenia nie można było usunąć bez uszkodzenia i użyć ponownie 
  • PN-EN 356 Szyby odporne na ręczny atak – wymagana jest nota dostawcza z podaniem klasy, oznaczenie na samej szybie nie jest wymagane 
  • PN-EN 13541 Szyby odporne na siłę eksplozji – brak odpowiednich zapisów w normie w odniesieniu do oznaczeń wyrobu

 

PN-EN 1063 Szkło w budownictwie. Bezpieczne oszklenia. Badanie i klasyfikacja odporności na uderzenie pociskiem.

 

 

(...)

Klasyfikacja odporności oszklenia kuloodpornego zależy od ilości pojedynczych szyb oraz od grubości warstw folii. To właśnie głównie folia PVB przenosi energię uderzenia pocisku. Norma dzieli szkło kuloodporne dodatkowo na kategorie NS (Non Split – bezodpryskowe) i S (Split – odpryskowe).

 

NS oznacza, że szkło chroni człowieka znajdującego się za nią nie tylko przed zranieniem pociskiem lub jego odłamkami, ale także odłamkami szkła powstałymi w skutek wybuchu, zaś kategoria S chroni jedynie przed zranieniem pociskiem lub jego odłamkami, natomiast uszkodzenia ciała wywołane odłamkami szkła powstałymi w momencie uderzenia pocisku nie mogą być wykluczone.

 

Badanie polega na ostrzale szyby z pistoletu i karabinu. Klasy odporności są oznaczone symbolem BR1…7-S lub NS. Klasa kuloodporności zależy od kalibru broni, masy pocisku, odległości ostrzału, prędkości pocisku. Liczba uderzeń zawsze wynosi 3, a odległości między nimi powinny być równie 120 (+/-1) mm.

 

Inną klasyfikację stanowi badanie za pomocą ostrzału z broni myśliwskiej. Symbole klasy odporności to SG1 oraz SG2, przy czym SG2 jest klasą wyższą.

 

PN-EN 356 Szkło w budownictwie. Szyby ochronne. Badanie i klasyfikacja odporności na ręczny atak. Badanie odporności na ręczny atak zgodnie z PN-EN 356, w zależności od klasy odporności, przeprowadza się na dwa sposoby: poprzez upuszczenie na próbkę kuli z określonej wysokości, wyznaczoną ilość razy (klasy P1 -P5) lub symulując ręczne uderzenie siekierą (klasy P6-P8).

 

Przy badaniu z użyciem spadającego ciała próbka znajduje się w metalowej ramie w pozycji poziomej i jest na nią upuszczana trzykrotnie (a przy klasie P5 3-krotnie w każdym punkcie wierzchołka trójkąta) kulka stalowa o średnicy 100 (+/-0,2) mm, o masie 4,11 (+/-0,06) kg, z różnych wysokości w zakresie od 1500 do 9000 mm.

 

Kulkę upuszcza się w ten sposób, aby ślady jej uderzeń uformowały trójkąt równoboczny o boku 130 (+/-20) mm, z jednym bokiem równoległym do krótszego boku próbki. Środek trójkąta powinien znajdować się na środku geometrycznym próbki.

 

 

2017 6 43 1

Rys. 4. Badanie szkła klasy P1-P5 za pomocą spadającej kuli wg PN-EN 356

 

 

Badanie poprzez uderzenie siekiery w celu sklasyfikowania szyb klas P6-P8 polega na wykonaniu siekierą kwadratowego otworu o boku 400+/-10mm, którego środek pokrywa się ze środkiem geometrycznym próbki. Otwór powinien być wykonany przy jak najmniejszej liczbie uderzeń siekierą – na jej podstawie następuje klasyfikacja odporności na ręczny atak.

 

 

2017 6 43 2

 Rys. 5. Badanie odporności na ręczny atak za pomocą uderzeń siekierą zgodnie z PN-EN 356

 

 

PN-EN 13541 Szkło w budownictwie. Bezpieczne oszklenia. Badania i klasyfikacja odporności na siłę eksplozji.

 

Szyby odporne na eksplozję klasyfikuje się bazując na wartości dodatniego maksymalnego nadciśnienia odbitej fali podmuchowej i dodatniego impulsu właściwego. Oznaczenia klas mają symbole ER1 do ER4. Tak samo, jak przy szybach kuloodpornych, mamy tutaj również do czynienia z kategoriami klas S i NS, w zależności od tego, czy powstają odłamki szkła mogące powodować zranienie, czy też nie.

 

Możliwość zranienia osoby po stronie chronionej bada się za pomocą folii aluminiowej rozpostartej po chronionej stronie. Jeśli folia zostanie przebita przez odpadające od szyby po wybuchu kawałki szkła, klasę określa się jako S.

 

Metoda badania opiera się na sztucznym wytworzeniu fali podmuchowej, przy zastosowaniu urządzeń symulujących detonację materiału wybuchowego. Próbka musi być szczelnie zamocowana w ramie. Po zapoczątkowaniu symulowanego wybuchu mierzy się ciśnienie i czas odbitej fali, a także następuje określenie maksymalnego nadciśnienia i czasu trwania dodatniej fazy nadciśnienia.

 

Aby zostać zaklasyfikowaną do odpowiedniej kategorii, próbka nie powinna mieć otworów na wylot, wymaga się też aby nie było prześwitów między próbką a ramą, w której jest ona zamocowana.

 

 

Wymagania w zakresie jakości

 

PN ISO 2859-1:2003P Procedury kontroli wyrywkowej metodą alternatywną. Część 1: Schematy kontroli indeksowane na podstawie granicy akceptowanej jakości (AQL) stosowane do kontroli partii za partią.

 

Wszystkie produkowane szyby laminowane podlegają planom badań zgodnie z PN ISO 2859-1:2003P. Granica akceptowalnej jakości informuje nas, ile może się znajdować szyb niespełniających wymagań norm w określonej wielkości próbce z danej partii produkcyjnej. Jeśli jednostek niespełniających wymagań norm będzie więcej niż określono, cała partia nie zostanie dopuszczona do obrotu.

 

 

 

PN-EN ISO 12543-4:2011E Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Metody badań odporności

 

Szyby warstwowe w ramach wstępnego badania typu powinny zostać poddane następującym testom na odporność na działanie czynników środowiska zgodnie z PN-EN ISO 12543: 

 

  • badanie odporności na wysoką temperaturę (met. A – badanie min. 1 próbki dziennie, 100°C - 2 godz.) 
  • badanie odporności na wysoką wilgotność z kondensacją lub bez (metoda C – min. 3 próbki co 2 tygodnie) zgodnie z tablicą B.3 normy PN-EN 14449 (50°C, wilgotność względna ok. 100% - 14 dni)
  • badanie odporności na promieniowanie zgodnie z Rozdziałem 6 normy PN-EN ISO 12543-4 (16 lamp Vitalux - 2000 godz.)

 

W celu określenia odporności próbki na działanie wysokiej temperatury umieszcza się ją w cieplarce na 2 godziny. Wewnątrz powinna panować temperatura 100°C. Sposób ogrzewania powinien być dwustopniowy – najpierw należy zanurzyć próbkę w kąpieli wodnej o temperaturze 60°C, a po osiągnięciu tej temperatury wyjąć i ogrzewać dalej do temperatury 100°C. Dopuszcza się podgrzewanie próbek całkowicie w wodzie.

 

 

2017 6 43 3

 Rys. 6. Cieplarka do badania odporności szkła laminowanego na działanie wysokiej temperatury

 

 

Badanie odporności na działanie wysokiej wilgotności przeprowadza się w komorze klimatycznej (badanie z kondensacją). Próbki powinny przebywać wewnątrz komory przez 14 dni w temperaturze 50 (+/-1)°C o wilgotności 80 (+/-5)%.

 

 

 2017 6 43 4

 Rys. 7. Komora klimatyczna do badania odporności szkła laminowanego na działaniewilgotności

 

 Do każdego z badań na odporność na wysoką temperaturę i wilgoć używane są 3 próbki pozbawione wad o wymiarach mniejszych niż 300x100 mm, wycięte w taki sposób, aby jedna z krawędzi próbki była oryginalną krawędzią szyby.

 

Próbki po powyższych badaniach obserwuje się z odległości 30-50 cm na tle białego ekranu przy świetle dziennym rozproszonym, naturalnym lub sztucznym. Niedopuszczalne jest występowanie pęcherzy, rozwarstwień ani zmętnień w odległości nie mniejszej niż 15 mm od brzegu oryginalnego i 25 mm od brzegu ciętego (a w przypadku badania odporności na wilgoć dodatkowo w odległości większej niż 10 mm od każdego pęknięcia szyby). Powyższe wymagania nie obowiązują jednak dla szkła ognioodpornego.

 

 

2017 6 44 1

Rys. 8. Stanowisko do badania odporności szkła warstwowego na działanie promieniowania

 

 

Badanie odporności na promieniowanie wykonuje się również na 3 próbkach pozbawionych wad, o wymiarach nie większych niż 300x300 mm, z jedną krawędzią oryginalną. Próbka jest umieszczana w ramie w odległości 1100 mm od źródła promieniowania i równolegle do niego. Źródłem tym jest zestaw 16 lamp rozmieszczonych w 4 rzędach i 4 kolumnach na powierzchni ok. 1 m2 w odległości 250 mm od siebie.

 

Są to lampy rtęciowe wysokociśnieniowe z żarnikiem wolframowym, o określonym widmie promieniowania symulującym promieniowanie słoneczne. Na bokach znajdują się dwa pionowe ekrany z folii aluminiowej o szerokości 1000 mm, oddalone od zewnętrznych rzędów lamp o 125 mm, i są one odchylone od płaszczyzny promieniowania pod kątem 1000.

 

Próbki poddaje się działaniu lamp przez 2000 godzin w temperaturze 450C. Natężenie promieniowania powinno wynosić 900 (+/-100) W/m2. Szkło po badaniu odporności na promieniowanie poddaje się pomiarowi przepuszczalności światła. Jej wartość nie powinna się zmniejszyć o: 

 

  • więcej niż 10% w przypadku gdy jego przepuszczalność początkowa wynosiła więcej niż 20%, 
  • więcej niż 2% w przypadku gdy jego przepuszczalność początkowa wynosiła 20% lub mniej.

 

 

PN-EN 12543-6 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Część 6: Wygląd

 

Arkusz 6 normy PN-EN 12543 podaje dopuszczalne wady, które mogą występować w szkle laminowanym. Są to wady punktowe, takie jak plamki, pęcherzyki lub obce ciała, a także wady liniowe, czyli płytkie lub głębokie zadrapania lub ciała obce. Norma podaje również inne wady, tj. rysy i wady międzywarstwy (zmarszczki, skurcz i smugi).

 

Podczas oceny wizualnej szkła poddaje się je obserwacji z odległości dwóch metrów. Obszar szyby dzieli się na: 

 

  • wady w polu widzenia, 
  • wady w pasie brzeżnym przewidzianym do obramowania, 
  • wady w pasie brzeżnym nie przewidzianym do obramowania.

 

 

Tabela 2. Liczba dopuszczalnych wad liniowych w polu widzenia

 

2017 6 44 3

 

 

Wady punktowe w polu widzenia mniejsze niż 0,5 mm nie są uwzględniane, a większe niż 3 mm są niedopuszczalne. Ilość dopuszczalnych wady liniowych jest zdeterminowana ilością warstw szyby i jej wymiarami. Niezgodne z normą jest również występowanie zmarszczek i smug.

 

 

Tabela 3. Dopuszczalne wady punktowe w polu widzenia

 

2017 6 44 4

 

 

Dopuszcza się występowanie wad do 5 mm w pasie brzeżnym przewidzianym do obramowania. Pas ten ma szerokość 15 mm w szybach o powierzchni nie większej niż 5 m2, a dla większych szyb 20 mm. Pęcherzyki nie mogą zajmować więcej niż 5% powierzchni pasa brzeżnego.

 

W pasie brzeżnym, nieprzewidzialnym do obramowania, zgodne z wymaganiami normy dopuszczalne jest występowanie pęcherzyków, odprysków, wad międzywarstwy i cofnięć, jeżeli nie są widoczne z odległości obserwacji 2 m. W żadnym z obszarów norma nie dopuszcza występowania pęknięć.

 

 

2017 6 44 2

 Rys.9. Przesunięcie względem siebie warstw szyby laminowanej

 

 

Tabela 4. Dopuszczalne odchyłki wymiarowe szyb laminowanych

2017 6 45 1

 

 

PN-EN 12543-5 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Część 5: Wymiary i wykończenie obrzeża

 

Część 5 normy PN-EN 12543 podaje dopuszczalne odchyłki wymiarowe szyb laminowanych. Nie mogą one wykraczać poza prostokąty wpisany i opisany stworzony z wymiarów projektowanych pomniejszony tudzież powiększony o dopuszczalne odchyłki. Istotną odchyłką w przypadku szyb warstwowych jest również przesunięcie względem siebie poszczególnych warstw szyby, które jest ograniczone zgodnie z Tabelą 5.

 

 

Tabela 5. Tolerancje przesunięcia

2017 6 45 2

 

 

PN-EN 14449:2008 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Ocena zgodności wyrobu z normą

 

W celu potwierdzenia trwałości właściwości wyrobów, wymagane jest ich sprawdzenie zgodnie z minimalnym planem badań wyrobu zgodnie z zaleceniami normy PN-EN 14449.

 

Przy produkcji szkła laminowanego z użyciem szyb hartowanych, należy zwrócić szczególną uwagę na dopuszczalne odchyłki geometryczne składowych szyb. Podczas obróbki cieplnej szyb powstają na powierzchni szyby nierówności charakterystyczne dla szyb hartowanych: ślady po rolkach pieca hartowniczego (roller waves), wypukłość całkowita, wypukłości lokalne, podniesione obrzeże – w przypadku szkła hartowanego w pozycji poziomej, oraz ślady od zacisków utrzymujących szkło w pozycji pionowej podczas hartowania.

 

Podczas produkcji szyb hartowanych, które są przewidywane do zastosowania w laminatach, należy poddać szczególnej kontroli te właśnie nierówności powierzchni, gdyż mają one wpływ na trwałość wykonanych z nich przeszkleń laminowanych. Jak mówi zapis w Tablicy A.1 odnośniki a) i b) normy PN-EN 14449: płaskość formatek szkła hartowanego (oraz innego szkła obrobionego termicznie) wymaga lepszej tolerancji niż podane w odpowiednich normach.

 

W trakcie normowego planu badań, w zakresie wypukłości całkowitej i wypukłości lokalnych, powinna zostać przetestowana co najmniej jedna szyba hartowana dziennie. Należy wykonać również minimum jeden raz dziennie sprawdzenie wytrzymałości mechanicznej (wytrzymałość na zginanie) zgodnie z PN-EN 1288-3. Dla szkła float stosuje się następującą normę w zakresie nierówności powierzchni: PN-EN 572-2 Szkło w budownictwie. Podstawowe wyroby ze szkła sodowo- wapniowo-krzemianowego. Część 2: Szkło float.

 

 

PN-EN 1288-3:2002P Szkło w budownictwie. Określanie wytrzymałości szkła na zginanie. Część 3: Badanie na próbkach podpartych na dwóch podporach (czteropunktowe zginanie)

 

W aspekcie szkła laminowanego badanie to jest stosowane w przypadku laminatów składających się z szyb hartowanych. Badanie przeprowadza się przy użyciu prasy do zginania szkła na próbkach o wymiarach 1100 x360 mm. Obciążenie przyłożone centralnie za pomocą dwóch wałków obciążających zwiększa się stopniowo aż do momentu zniszczenia próbki. W ten sposób uzyskuje się wartość wytrzymałości na zginanie w N/mm2.

 

 

2017 6 44 5 

Rys. 10. Schemat przedstawiający sposób obciążenia próbki podczas badania na zginanie czteropunktowym zginaniem

 

 

 

 

Joanna Ładziak, Andrzej Malewski

 

 

Bibliografia

1. Pollak Z.: Szyby ochronne i warstwowe – badania i klasyfikacja. Część 2. „Świat Szkła” 2/2013.

2. Plaze G.: Szyby bezpieczne i antywłamaniowe. Klasyfikacja szyb zwanych popularnie bezpiecznymi i antywłamaniowymi oraz ich zastosowanie w stolarce okiennej i drzwiowej. Oknonet.pl. [online] 13 09 2016.

3. Tarczoń T.: Oszklenia bezpieczne w budownictwie. „Świat Szkła” 10/2010.

4. „Murator” [online] [Zacytowano: 12 09 2016.] http://www.muratorplus.pl/technika/oknadrzwi/szklo-antywlamaniowe-pilkington-optilam-jakozabezpieczenie-budynku_83653.html .

5. Rucińska T. Materiały do ćwiczeń laboratoryjnych. Katedra Fizyki Budowli i Materiałów Budowlanych, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny, 2012.

6. Balon-Wróbel A. i Marczewska A.: Wady szkła na fasadach Część 1. Szkło hartowane i warstwowe. „Świat Szkła” 3/2012.

7. Zduniewicz T.: Wytrzymałość szkła hartowanego termicznie w aspekcie badania metodą czteropunktowego zginania oraz metodę uderzenia zginającego. Oddział Szkła w Krakowie: Instytut Szkła, Ceramiki, Materiałów Ogniotrwałych i Budowlanych.

8. www.engineeringcapacity.com  [online]

9. Saflex. Security Design Guide for Soultia Laminated Architectural Glazing. 2007.

10. PN-EN 12 600:2004 Szkło w budownictwie. Badanie wahadłem. Udarowa metoda badania.

11. PN-EN 12150 Szkło w budownictwie. Termicznie hartowane bezpieczne szkło sodowo-wapniowo-krzemianowe – czyli badanie siatki spękań.

12. PN-EN 1063. Szkło w budownictwie. Bezpieczne oszklenia. Badanie i klasyfikacja odporności na uderzenie pociskiem.

13. PN-EN 356 Szkło w budownictwie. Szyby ochronne. Badanie i klasyfikacja odporności na ręczny atak.

14. PN-EN 13541 Szkło w budownictwie. Bezpieczne oszklenia. Badania i klasyfikacja odporności na siłę eksplozji.

15. PN ISO 2859-1:2003P Procedury kontroli wyrywkowej metodą alternatywną. Część 1.

16. PN-EN ISO 12543-4:2011E Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Metody badań odporności.

17. PN-EN 12543-6 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe - Część 6: Wygląd.

18. PN-EN 12543-5 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Część 5: Wymiary i wykończenie obrzeża.

19. PN-EN 14449:2008 Szkło w budownictwie. Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe. Ocena zgodności wyrobu z normą.

20. PN-EN 1288-3:2002P Szkło w budownictwie. Określanie wytrzymałości szkła na zginanie. Część 3: Badanie na próbkach podpartych na dwóch podporach (czteropunktowe zginanie).

21. 16 CFR 1201 Safety Standard for Architectural Glazing Materials.

22. ANSI Z97.1 Safety Glazing Materials Used in Buildings. Safety Performance Specifications and Methods of Test.

23. ASTM C1172 Standard Specification for Laminated Architectural Flat Glass.

24. ASTM C1087 Standard Test Method for Determining Compatibility of Liquid-Applied Sealants with Accessories Used in Structural Glazing Systems.

25. ASTM E2751 Standard Practice for Design and Performance of Supported Laminated Glass Walkways.

26. ASTM F1233 Standard Test Method for Security Glazing Materials and System.

27. F1642 Test Method for Glazing and Glazing Systems Subject to Airblast Loadings.

28. UL 752 Standard for Bullet Resisting Materials.

29. UL 972 Standard for Burglary Resisting Glazing Materials.

 

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła 06/2017 

 

 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.