Super Spacer® i wyższa matematyka estetyki |
Data dodania: 19.12.18 |
Cyfryzacja zmieniła architekturę. Powstają budynki i elewacje, które bez projektowania 3D i algorytmów wspomaganych komputerowo nie byłyby możliwe do zrealizowania.
Także elastyczny system ramek dystansowych z pianki strukturalnej Super Spacer®, dzięki swojej kształtowalności, został wykorzystany w niektórych z najbardziej eksponowanych, swobodnie ukształtowanych elewacjach szklanych ubiegłego dziesięciolecia.
Każda z zespolonych szyb izolacyjnych waży 950 kgwygiętych, czworokątnych, szklanych elementów
Konstrukcie elewacji szklanej, tak samo jest ona obecnie w wielu przypadkach nie do zastąpienia — tłumaczy Joachim Stoss, Dyrektor Zarządzający firmy Edgetech Europe GmbH z siedzibą w Heinsberg, miejscowości u bram Düsseldorfu.
Obecnie to oprogramowanie (początkowo stworzone dla zastosowania w przemyśle lotniczym), jest nie do zastąpienia także w architekturze elementów ze szkła.
— W Heinsberg wszyscy są dlatego szczególnie dumni z tego, że przy tych projektach jesteśmy preferowaną opcją.
Także przy ostatniej, zakończonej w 2014 roku, renowacji wieży Eiffla ta – jeszcze względnie młoda – dziedzina geometrii architektonicznej odgrywała pewną rolę.
Jedno z istotnych wymogów stawianych nowo kształtowanemu, pierwszemu z trzech tarasów widokowych na wysokości 57,6 m brzmiało: stać się dla odwiedzających jeszcze bardziej atrakcyjnym. Jako zwycięzca z konkursu architektonicznego wyłonił się projekt paryskiego biura Moatti-Riviére.
Szklane powierzchnie do wewnątrz i na zewnątrz, szklana posadzka o powierzchni 130 m2, umożliwiająca spojrzenie na znajdujące się poniżej Pola Marsowe i wysoka na 2,5 m, biegnąca wokół szklana balustrada, nie są do polecenia dla osób z wyraźnym lękiem przed wysokością, zachwycają jednak wszystkich pozostałych zwiedzających z maksymalnie transparentną widocznością na wszystkie kierunki świata. Podwójnie wygięte szklane fasady pawilonów podążają za kątem nachylenia filarów o 17o.
Pierwsza kondygnacja wieży Eiffla: podwójnie wygięte elewacje szklane zostały wykonane z pojedynczo cylindrycznie wygiętych, czworokątnych, szklanych elementów
Dla modelowania poszczególnych paneli powierzchnia swobodna musiała zostać rozłożona na pojedyncze, zgodnie z zasadą dyskretyzacji, nie planarne części powierzchni, które naturalnie na liniach połączeń nie mogły wykazywać żadnych wymiernych odchyleń.
Podwójnie zakrzywione elementy szklane zostały wykluczone ze względu na ich koszty.
To dlatego projektanci fasad RFR Paris zaangażowali zespół firmy Evolute GmbH pod przewodnictwem profesora Helmuta Pottmanna, jednego z pionierów geometrii architektonicznej.
W wyniku wielomiesięcznej optymalizacji algorytmów obliczeniowych powstała na końcu „mozaika” składająca się z pojedynczo cylindrycznie wygiętych, czworokątnych szklanych elementów, które można było oszczędnie wytwarzać na nowoczesnych maszynach do gięcia szkła.
Aby na wieży Eiffla zapewnić wytrzymałość elewacji na występującą tam charakterystykę wiatrów, dokonano symulacji oddziaływania różnorodnych obciążeń klimatycznych na połączenia krawędzi i szyby korzystając z metody elementów skończonych oraz sprawdzono przy użyciu skanera 3D dokładność dopasowania szyb po zabudowie.
— Redukuje ona napięcia na brzegach szyb spowodowane zmianami temperatury i ciśnienia atmosferycznego. Poprzez to osiągnięta zostaje wyższa trwałość i gazoszczelność, aniżeli w przypadku systemów łączenia krawędzi przy użyciu sztywnych ramek dystansowych.
Budynek ten w kształcie torusa z charakterystycznym wycięciem w pośrodku został zaprojektowany przez Shaun Killa z biura Killa Design.
Za projekt wykonawczy odpowiedzialne jest BuroHappold, za konstrukcję firma BAM International, a AFFAN Innovative Structures produkuje elewację ze stali szlachetnej wzmocnionej włóknami, która przerywana jest tysiącami dokładnie wykonanych zespolonych szyb izolacyjnych, nadającym jej wyjątkową kaligraficzną ornamentykę.
Znaki alfabetu arabskiego przedstawiają cytaty Szejka Muhammad bin Raschid Al Maktum, władcy Dubaju i założyciela muzeum.
Nie tylko w przypadku zaawansowanego technologicznie materiału budowlanego, ale również przy pracochłonnej konstrukcji 3D wykonanej z zastosowaniem systemu CATIA, przejęto zapożyczenia z branży lotniczej. — W czasach przed cyfryzacją nie byłoby możliwym projektowanie tej spektakularnej budowli — zapewnia Fernando Morante.
Pachwinom łuków i obszarom okien powłoki zewnętrznej Museum of the Future w Dubaju, o powierzchni 18 000 m2, wykonanej ze stali szlachetnej wzmocnionej włóknami, nadaje kształt 7000 wygiętych zespolonych szyb izolacyjnych
Dlatego też w moim przekonaniu ramka dystansowa Super Spacer była od początku pewnym faworytem przy realizacji “Museum of the Future“. Dzięki elastyczności materiału możliwe jest dotarcie aż do granic tego, co jest technologicznie możliwym do wykonania.
Ze sztywnymi ramkami dystansowymi nie było by praktycznie możliwym wykonanie tych perfekcyjnie uformowanych okien”, i dalej wyjaśnia: — Zwłaszcza, że wymagania odnośnie jakości są nadzwyczaj wysokie – co nie jest zadziwiającym dla budowli, która pod każdym względem ustali nowe wzorce.
Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne
|