Szklany patchwork
     Wśród stosowanych technik są: slumping, pate de verre oraz fusing. Ten ostatni można porównać do swoistych patchworków, ponieważ istotą technologii jest takie łączenie kawałków szkła, często o różnej barwie oraz wielkości, aby nie zmieszało się ono całkowicie i nie zlało w jednolitą taflę. Rozgrzane tafle są poddawane obróbce w przystosowanych do tego piecach, sterowanych mikroprocesorami, pozwalających z niezwykle dużą precyzją dostosowywać temperaturę do procesu produkcyjnego.
     Po zakończeniu procesu produkcji nadal widoczne są wszystkie dodane fragmenty. Jest to m.in. możliwe dzięki stosowaniu w procesie łączenia temperatury niższej niż ta używana przy produkcji szkła (950ºC, wobec 1200–1400ºC). Warunkiem jest stosowanie szkła o zbliżonym współczynniku rozszerzalności COE. Również tutaj z pomocą przyszła technologia, ponieważ są produkowane szkła o zbliżonych parametrach, specjalnie wytwarzane z myślą o technologii fusingu.
     Jako ciekawostkę warto dodać, iż technologia zdobienia szkła na gorąco była znana już w starożytnym Egipcie. Polegała ona na topieniu i formowaniu pudrów szklanych.

Szkło z niespodzianką
     Obecnie wykorzystuje się różne rodzaje szkła bezbarwnego oraz kolorowego. Dodatkami są szkliwa, tlenki oraz opiłki metali, farby do szkła a nawet minerały. Po obróbce termicznej szkło może być piaskowane, polerowane, fazowane, cięte, klejone itp. Produkuje się zarówno gotowe wyroby, jak i elementy przeznaczone do łączenia również ze szkłem bądź z innymi materiałami, takimi jak np. kamień czy płyty MDF. W szkle można też zatapiać inne elementy dekoracyjne, choćby z ceramiki czy metalu. Z niewielkich, stapianych elementów można układać mozaiki.
     Tafle wykonywane techniką fusingu mogą być także gięte, często się więc zdarza, że wstępnie ozdobiony element ponownie wraca do pieca.

  

     Jeśli wymaga tego bezpieczeństwo, tafle stapianego szkła mogą być hartowane lub laminowane.
     Wiele wyrobów wytworzonych w technice fusingu powstaje na bazie bezbarwnego szkła float. Dzięki możliwości nie tylko łączenia, ale także formowania pod wpływem odpowiedniej temperatury, mogą powstawać nawet w całości szklane meble lub dekoracje. Artyści chętnie korzystają z tego tworząc szkło, które przypomina spękaną taflę lodu lub wodę zatrzymaną w ruchu.

Od architektury do biżuterii

     Szkło przetworzone techniką fusingu znajduje coraz szersze zastosowanie jako element architektury. Wykonuje się z niego m.in. ścianki działowe, balustrady, a nawet schody. Jeśli inwestora stać na zakup tego rodzaju dekoracji może też umieścić szkło fusingowe w miejscach, w których dotychczas zwykło się stosować luksfery.
     W domach i mieszkaniach można spotkać też kabiny prysznicowe, umywalki, blaty (a nawet całe stoły) oraz elementy mebli, a także drzwi i ich wypełnienia.
     Z kolorowego szkła powstają też wyroby sztuki użytkowej. Jest ich bardzo dużo, np. patery, wazony, ramy luster, świeczniki, lampy i abażury, obudowy zegarów, misy, talerze, popielniczki, ale też kafle i rozmaite dekory.

     Wspomniana technika trafiła też do reklamy, gdzie jest wykorzystywana do wykonywania szyldów, gadżetów reklamowych, całych reklam oraz logo firm.
     Naturalne jest zatem, że tak efektowny materiał służy również do tworzenia dzieł sztuki, takich jak rzeźby, płaskorzeźby, reliefy, a także biżuterii, którą ze względu na jej niepowtarzalność i urodę śmiało można zaliczyć do tej grupy. Niektórym artystom nie wystarczają już efekty, jakie można uzyskać podczas gorącej obróbki szkła. Idą oni dalej, wykorzystując starannie przemyślane oświetlenie w celu uzyskania dodatkowych efektów. Elementy ze szkła fusingowego mogą być np wkomponowane w okładziny ceramiczne np. ścian i punktowo podświetlone diodami LED. W ten sposób uzyskuje się dodatkową głębię koloru i świetlistość.

Szkło na szkle
     W technice fusingu mogą być wykonywane całe wyroby, ale też ich elementy. Najczęściej można spotkać niewielkie kafelki lub inne dekory, które zdobią większe płaszczyzny. Mogą więc znaleźć się choćby na blacie stołu czy drzwiach. Tworzone są zarówno kompozycje oszczędne w fakturze i kolorystyce, jak też bardzo bogate, operujące wieloma kolorami. Elementy fusingowe mają łagodnie zaokrąglone, równe i nieostre krawędzie, dzięki czemu nie ma potrzeby stosowania elementów łączących, takich jak np. taśma ołowiana. Zazwyczaj więc kolorowe dekoracje są po prostu naklejane na taflę innego szkła. Warunkiem jest, aby dekor przylegał do podkładu całą swoją spodnią stroną. Pożądaną gładkość powierzchni uzyskuje się poprzez szlifowanie i polerowanie. Do mocowania stosuje się kleje utwardzane promieniami UV.

  

Warto spróbować
     Technologia fusingu jest dość prosta, a elementy łatwe w wykonaniu pod warunkiem jednak, że dysponuje się odpowiednim piecem. Liczy się też doświadczenie. Tutaj z pomocą przychodzą fachowcy. Jeśli bowiem ktoś chce się nauczyć podstaw tej technologii, może skorzystać z kursów fusingu, prowadzonych przez niektóre pracownie. A jakie efekty można osiągnąć? O tym świadczą choćby zamieszczone w artykule zdjęcia.

Ewa Ziegler
Zdjęcia – poza wyróżnionymi – autorka

.

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym

inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.