Wydanie 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Drzwi przesuwne to nie tylko połać drzwiowa. To cały system prowadnic, rolek i wsporników, dzięki którym drzwi tego typu mogą ujawnić swoje zalety.
Zazwyczaj stanowią one kompletną całość z montowanymi drzwiami, ale istnieje tu możliwość bardziej precyzyjnego dostosowania elementów systemowych do potrzeb i upodobań przyszłego użytkownika.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Parametry techniczne nowoczesnych przegród szklanych część 1
|
Niniejszy artykuł jest pierwszym z serii, w której Autor postara się usystematyzować wiadomości na temat parametrów stosowanych obecnie przegród szklanych w budownictwie i rozwiązaniach technicznych prowadzących do osiągnięcia tych parametrów.
W pierwszej części przedstawione będą podstawowe wiadomości o szkle budowlanym i jego modyfikacji oraz o elementach konstrukcji szyb zespolonych. W dalszych częściach bardziej szczegółowo analizowane będą stosowane obecnie konstrukcje przeszkleń pod kątem wymagań cieplno-fizycznych, mechanicznych i użytkowych.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Ochrona przed hałasem a miejsce zamieszkania
|
Wszystko czego by nie napisać o ochronie przed hałasem w budynkach mieszkalnych sprowadza się do jednej zasadniczej kwestii, która jest podstawą do dalszych prac związanych z doborem materiałów koniecznych do zabezpieczenia budynku przed hałasem. Jest to wybór lokalizacji.
Cenny jest każdy zyskany metr!
W mieszkaniu, które wybierzemy lub budowanym przez nas domu możemy zmieniać poszczególne elementy, wykonywać różnorakie remonty, ale nie możemy zmienić jego lokalizacji. Dla większości z nas wybór mieszkania lub budowa domu to decyzja na wiele lat lub wręcz na całe życie. Starajmy się więc przed jego dokonaniem możliwie dokładnie sprawdzić, jak kształtuje się obciążenie hałasem w wybranym przez nas miejscu i jaki może ono mieć wpływ na nasz komfort zamieszkania. Pamiętajmy również, że ma to ogromny wpływ na nasze późniejsze wydatki związane z doborem materiałów budowlanych i również sam projekt, w przypadku budowy domu.
Jeżeli mamy ograniczą możliwość wyboru usytuowania naszego mieszkania lub domu, a w bliskiej odległości znajduje się źródło hałasu (ulica, tory kolejowe) pamiętajmy o tym, że:
- wpływ na poziom hałasu wewnątrz pomieszczeń mamy również na etapie projektowania budynku. Projektując nasz dom starajmy się usytuować tak pomieszczenia, aby sypialnie nie były po stronie narażonej na bezpośrednie działanie dźwięku, a elewacja znajdująca się do niego prostopadle miała ograniczoną powierzchnię przeszkleń, oczywiście przy zachowaniu zdrowego rozsądku;
- każdy dodatkowy metr, który oddala nas od źródła, zmniejsza natężenie dźwięku wielokrotnie.
Powyżej opisany wpływ odległości na zmniejszenie natężenia dźwięku wynika z zależności:
gdzie:
I – Poziom natężenia dźwięku
P [W] – moc źródła dźwięku
A[m2] – powierzchnia kuli na jakiej działa dźwięk
r [m] – odległość miejsca pomiaru od źródła dźwięku
Natężenie dźwięku zmniejsza się proporcjonalnie do kwadratu odległości, 10 m od źródła jest więc 100 razy mniejsze niż w odległości 1 m . Wpływ oddalenia od źródła hałasu na zmniejszenie natężenia dźwięku przedstawia poniższa tabela.
Łatwo zauważyć, że poza kolosalną różnicą w poziomie natężenia dźwięku w odległości 0-10 m od źródła hałasu, ogromną różnicę powoduje oddalenie budynku w zakresie 10-50 m. W oddaleniu 50 m natężenie jest 25 razy mniejsze niż w odległości 10 m.
Początkowo wydaje się, że nie ma większego znaczenia czy przebywamy od źródła hałasu w dystansie 20 czy 40 m. Jednak, jeżeli na swojej działce pragniemy spędzić słoneczną niedzielę lub dzień przy otwartych oknach, okaże się, że różnica 20 m spowoduje wiele szybsze zmęczenie.
Co zrobić jeżeli nie możemy uciec przed hałasem?
Jeżeli nasze mieszkanie lub dom jest w miejscu o dużym natężeniu hałasu, z pewnością będziemy się chcieli przed nim chronić, przy użyciu materiałów budowlanych o dobrych właściwościach akustycznych.
Z racji swojej konstrukcji oraz stosowanej powszechnie izolacji cieplnej, ściany zewnętrzne, stropodachy oraz dachy praktycznie zawsze spełniają wymogi izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych, dochodzących do budynku od zewnątrz. Elementem ścian zewnętrznych i dachów, który ma krytyczny wpływ na pogorszenie ich właściwości akustycznych są okna i drzwi. Do zakupu i montażu właśnie tych elementów trzeba przywiązać szczególną uwagę.
Jakie elementy okna wpływają w największym stopniu na polepszenie właściwości akustycznych?
Największy wpływ na poziom izolacyjności akustycznej okna ma dźwiękochłonność zastosowanej szyby zespolonej i ramy oraz sposób zamontowania okna i jego szczelność.
Przy założeniu prawidłowego montażu, w sposób najbardziej efektywny możemy dopasować poziom izolacyjności dźwiękowej okna stosując odpowiednio dobraną szybę zespoloną.
Dobór szyby jest jednak czynnością złożoną, która powinna rozpocząć się od pomiaru hałasu w zakładanym miejscu wbudowania okna. Badania takie pozwalają na analizę i wykonanie wykresu poziomu dźwięku w poszczególnych częstotliwościach. Dane z tych badań należy porównać z wykresami poziomu izolacyjności szyb zespolonych. Poniższy wykres porównawczy prezentuje izolacyjność dźwiękową szyb zespolonych w poszczególnych pasmach oktawowych1 pochodzących z oferty firmy PRESS-GLAS. Porównując taki wykres do wyników terenowych badań hałasu można najbardziej trafnie dobrać szybę zespoloną.
Taka czynność jest prosta, jeżeli mamy do czynienia z hałasem o jednej dominującej częstotliwości (tzw. szum różowy). Możemy wtedy dobrać szybę w oparciu o wynik w jednym zakresie. Prezentowany wykres pokazuje również, że jeżeli zależy nam na izolacyjności w wybranym wąskim paśmie częstotliwości, nie zawsze osiągniemy pożądany rezultat stosując szybę o wyższym skomplikowaniu technologicznym, a co za tym idzie w pewnych wypadkach możemy zastosować rozwiązanie tańsze. Często jesteśmy jednak narażeni na hałas, który jest sumą dźwięków o różnych częstotliwościach i w praktyce dobór szyby na podstawie wyników widma nieco się komplikuje.
W przypadku braku szczegółowych wyników należy dobierać szybę zespoloną na podstawie wskaźników Rw, C i Ctr 2. Szczególną cechą tych wskaźników jest to, że uwzględniają one różną wrażliwość ucha ludzkiego na hałas. W opracowaniach tematycznych przyjmuje się, iż wskaźniki te określają w sposób wystarczający, który z produktów jest lepszy, przy założeniu, że jesteśmy narażeni na jeden z typowych rodzajów hałasu (ruch uliczny, transport kolejowy, transport lotniczy, mowa ludzka). Nie uwzględniają one jednak różnic wynikających ze szczególnych warunków lokalnych.
Od czego zależy izolacyjność akustyczna szyby zespolonej?
Szyba zespolona pod względem akustycznym jest elementem bardzo trudnym do zaprojektowania. Można powiedzieć, iż stanowi ona zamknięty układ dwóch membran oddzielonych „poduszką gazową”. Zastosowanie w zespoleniu dwóch szyb o tej samej grubości powoduje więc wywołanie zjawiska rezonansu. Podstawowe zespolenie 4/16/4 nie stanowi więc w wielu przypadkach wystarczającej przegrody dla hałasu.
W bardzo wielu przypadkach zastosowanie szyby pojedynczej mogłoby zapewnić izolacyjność dźwiękową na tym samym lub nawet lepszym poziomie w stosunku do szyby zespolonej. Takie rozwiązanie nie jest jednak możliwe ze względu na potrzebę zapewnienia jak najlepszej izolacyjności cieplnej. W tej sytuacji konieczne jest zastosowanie rozwiązań poprawiających izolacyjność dźwiękową zespoleń.
Są nimi:
- zróżnicowanie grubości szyb o co najmniej 30% (np.: 6/16/4);
- zastosowanie szyb o zwiększonej grubości, co wynika z prawa masy;
- zastosowanie szyb warstwowych laminowanych folią, a w szczególności tzw. folią akustyczną;
- zwiększenie szerokości ramki dystansowej z zakresu 6-16 mm do 20-24 mm.
Stosując szyby laminowane uzyskuje się wyniki lepsze o 1-3 dB w stosunku do zespoleń o tej samej masie z szybami monolitycznymi. Znaczenie szyb warstwowych zwiększa się wraz ze wzrostem częstotliwości hałasu. Zwiększając szerokość ramki dystansowej uzyskuje się wyniki lepsze o 1-2 dB. rozwiązania oparte na tych zabiegach stosuje firma PRESS-GLAS. Przykłady produkowanych przez nią zespoleń prezentowane są w opisie wykresu 1. Na stronach internetowych firmy znajdują się również dalsze informacje o tej grupie produktów.
O czym nie można zapomnieć użytkując okna?
Wszystko, co uzyskamy dzięki zastosowaniu specjalistycznych szyb zespolonych możemy stracić, jeżeli nasze okno będzie nieszczelne. Mówiąc w skrócie, jeżeli ze względu na potrzebę prawidłowej wentylacji pomieszczeń nasze okna będą musiały być rozszczelnione, hałas będzie przedostawał się przez nieszczelności, a prawidłowo dobrana szyba nie spełni swojej funkcji.
PRESS-GLAS
1 Badania szyb zespolonych pod kątem izolacyjności dźwiękowej obejmują zakres częstotliwości od 125Hz do – 4KHz. Przedział ten dzielony jest na pasma zwane oktawowymi, dla których następuje pomiar dźwięku.
2 Rw – Średni ważony wskaźnik izolacyjności akustycznej [dBA]
C – wskaźnik adaptacyjny stosowany w przypadku hałasu pochodzącego np. od: placów zabaw, szkół, transportu kolejowego, transportu na trasach szybkiego ruchu [dBA].
Ctr – wskaźnik adaptacyjny stosowany w przypadku hałasu pochodzącego od ruchu ulicznego [dBA].
Normy tematyczne:
[1] PN-EN ISO 717-1:1999 Akustyka – Ocena izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych – Izolacyjność od dźwięków powietrznych.
[2] PN-EN 12354-3:20003 Akustyka budowlana. Określanie właściwości akustycznych budynków na podstawie właściwości akustycznych elementów. Część: Izolacyjność od dźwięków powietrznych przenikających z zewnątrz.
patrz też:
- Ocena akustyczna okien według zharmonizowanej normy wyrobu, Anna Iżewska, Świat Szkła 7-8/2010
- Izolacyjność akustyczna drzwi, Anna Iżewska, Świat Szkła 3/2010
- Ocena akustyczna szyb zespolonych, Anna Iżewska, Świat Szkła 10/2009
- Właściwości akustyczne ścian zewnętrznych i okien, Anna Iżewska, Świat Szkła 2/2007
- Właściwości akustyczne szyb zespolonych, Anna Iżewska, Świat Szkła 4/2005
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Budynki niebezpieczne akustycznie dla obywatela IV RP |
Z dniem 15 stycznia na stronach Ministerstwa Budownictwa ukazała się nowelizacja prawa budowlanego w zakresie warunków technicznych, jakim odpowiadać powinny budynki i ich usytuowanie (plik pdf na stronie ministerstwa). Nowelizacja dotyczy rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Dz.U. Nr 76 poz. 690.
Długo oczekiwana nowelizacja powinna przynieść informacje techniczne związane z bezpieczeństwem osób w obiektach. Konkretnie chodzi o informacje o warunkach technicznych funkcjonowania dźwiękowych systemów ostrzegawczych, o których mówi rozporządzenie w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków.
Wielki niedosyt
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów Dz.U. 2006 nr 80 poz. 563 nakazuje dla ewakuacji w grupie obiektów stosowanie rozgłaszania sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych poprzez dźwiękowy system ostrzegawczy. Odpowiednie warunki ewakuacji określają przepisy techniczno-budowlane.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji warunki ewakuacji określają przepisy technicznobudowlane, czyli rozporządzenie określające warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Niestety zarówno w istniejącym akcie prawnym z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jak i proponowanej w tym roku nowelizacji, brak jest jakichkolwiek parametrów technicznych, dotyczących funkcjonowania dźwiękowych systemów ostrzegawczych dla ewakuacji osób z budynku. Inne źródło wiedzy technicznej (normy, instrukcje, wytyczne środowiskowe) nie zostały również przywołanie przez rozporządzenie i projekt nowelizacji. Brak jednoznacznych warunków technicznych zapisanych w przepisach techniczno-budowlanych tworzy chaos w pracach projektowych, niejednoznaczność co do wymagań technicznych zawartości projektu budowlanego, różnorodność interpretacji, problemy z odbiorem obiektu. Sytuacja nieokreśloności może skutkować realizacją obiektów, w których powyższe systemy nie spełnią swoich zadań narażając ludzi na zagrożenie życia. Przy braku określenia warunków technicznych nie jest znane, co wpływa na zrozumiałość komend alarmu słownego. Podstawę skuteczności dźwiękowych systemów ostrzegawczych stanowi zrozumiałość, na którą wpływa nie tylko urządzenie, ale również architektura, materiały wystroju wnętrza. W nowo projektowanych budynkach, do których zaliczają się hotele, szpitale, budynki administracji, centra handlowe, niezrozumiałe komendy o drodze ewakuacji spowodują panikę. Chaos i brak komunikacji ratowników z osobami przebywającymi w budynku zapewne zwiększy liczbę ofiar pożaru lub nie pozwoli odpowiednio szybko ich ewakuować, np. przed wybuchem bomby. W praktyce przyjmuje się, że norma PN-EN 60849:2001 Dźwiękowe systemy ostrzegawcze jest obowiązująca, jednak akt wyższego rzędu jej nie przywołuje. Powoduje to, że sytuacja jest bardzo niejednoznaczna. Interpretacja obowiązywania normy jako całości i jej zapisów jest bardzo uznaniowa. Na terenie UE funkcjonują też inne normy określające warunki działania dźwiękowych systemów ostrzegawczych, lecz nie zostały przetłumaczone na język polski.
Sytuacja aktualna jest wynikiem między innymi niedostosowania prawa budowlanego do wymagań Unii Europejskiej (pełnego wdrożenia dyrektywy 89/106/EEC dotyczącej wyrobów budowlanych) w zakresie ochrony przed hałasem.
Zgodnie z dyrektywą 89/106/EEC (wraz z materiałami interpretacyjnymi) ochrona przed hałasem obejmuje ochronę przed następującymi rodzajami hałasu:
● ochrona przed zewnętrznym hałasem powietrznym,
● ochrona przed hałasem powietrznym przenikającym między pomieszczeniami,
● ochrona przed hałasem uderzeniowym,
● ochrona przed hałasem wytwarzanym przez wyposażenie techniczne,
● ochrona przed hałasem spowodowanym nadmiernym pogłosem.
Ostatni punkt listy, tj. hałas pogłosowy, jest związany ze zrozumiałością słów, komunikatów, komend ewakuacyjnych. Nie jest on wymieniony przez prawo budowlane. Hałas ten jest główną przyczyną (nie jedyną) utraty zrozumiałości komend ewakuacyjnych, jakie podczas zagrożenia pożarem, czy konieczności ewakuacji budynku zagrożonego atakiem terrorystycznym podaje dźwiękowy system ostrzegawczy. Inną przyczyną mogącą wpłynąć na zrozumiałość komend słownych jest brak praktyki analizowania rzeczywistych warunków akustycznych funkcjonowania obiektu. Hałas, jaki generują użytkownicy, często trudno przewidzieć. Hałas ten jednak również silnie wpływa na rzeczywistą skuteczność zrozumienia komend słownych.
Powyżej wymienione dwa warunki techniczne funkcjonowania dźwiękowych systemów ostrzegawczych mogą być przyczyną nieskuteczności działania specjalistycznego systemu powiadamiania osób w obiekcie. To, w jaki sposób nieokreślone warunki techniczne funkcjonowania dźwiękowych systemów ostrzegawczych wpływają na zrozumienie komend słownych można symulować z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania. Zaawansowane systemy komputerowe pozwalają na analizę wpływu architektury i własności dźwiękochłonnych materiałów wykończeniowych na wskaźniki zrozumiałości komend. W modelowanych wnętrzach można również wprowadzić tło akustyczne, którego poziom będzie symulacją hałasu osób w pomieszczeniu.
Modelowanie działania systemu
Dla weryfikacji prawdziwości teorii, że nie bez znaczenia są warunki panujące w obiekcie dla działania dźwiękowych systemów ostrzegawczych, możemy na początku zasymulować pracę systemu z wykorzystaniem specjalistycznych programów do symulacji rozkładu pól akustycznych. Model, jakim się posłużymy do oceny, został wykonany z wykorzystaniem systemu EASE 4.1 Jr. Na potrzeby analiz zamodelowano pomieszczenia o wysokość 6 m i powierzchni w rzucie 500 m2. Do pomieszczenia zostały wprowadzone 4 głośniki sufitowe na wysokości 5 m o poziomie emisji SPL=79 dB. Parametry dźwiękochłonne powierzchni wewnętrznych określono początkowo jak dla materiałów silnie odbijających dźwięk, np. beton lub szkło. W dalszym etapie zmianie uległy własności dźwiękochłonne sufitu, aby w znaczący sposób zmienić warunki pogłosowe oraz poziom hałasu, aby ocenić wpływ dźwięków wewnątrz na zrozumiałość komend. Model służy do zobrazowania zmian, jakie powstają w zakresie zrozumiałości komend alarmu słownego w zależności od zmiany warunków pogłosowych i zmiany poziomu dźwięku wewnątrz pomieszczenia.
Wpływ hałasu pogłosowego na zrozumiałość komend głosowych
Jednym z czynników wpływających na zrozumiałość wypowiedzi jest hałas pogłosowy. Powoduje on utratę informacji w komendach słownych. Na jego powstawanie ma wpływ kubatura pomieszczenia oraz własności dźwiękochłonne materiałów wykończeniowych. Hałas pogłosowy panuje wtedy, kiedy są złe warunki pogłosowe, czas zaniku dźwięku wewnątrz jest długi, powstaje wiele odbić fali akustycznej od powierzchni wewnętrznych.
Dla zobrazowanie zmian, jakie powoduje hałas pogłosowy zamodelowano pomieszczenie z dwoma różnymi sufitami. Różnice dotyczą technologii realizacji, a zatem własności dźwiękochłonnych. Pierwszy sufit to często stosowany, standardowy sufit z typowych, pełnych płyt gipsowo-kartonowych. Ma on wiele cech użytkowych: jest szybki w montażu, łatwy do pomalowania i przemalowania. Przy wielu inwestycjach ważne jest to, że ma on wysoką odporność ogniową i z zastosowaniem tej technologii można uzyskać nawet sufit o odporności ogniowej EI 120. Walory estetyczne również są istotne, gdyż w sufitach gipsowych można modelować różne, przestrzenne bryły. Gładka powierzchnia pozwala stosować to rozwiązanie w surowych wnętrzach. Słabym punktem sufitu gipsowego z pełnej płyty jest jego znikoma dźwiękochłonność. Sufit ten wyśmienicie odbija dźwięki z powrotem w kierunku źródła do pomieszczenia.
Drugi sufit to sufit dźwiękochłonny. Posiada walory akustyczne, ale już bardziej ograniczone walory estetyczne. Podział powierzchni sufitu na rastry nie każdego zadowala. Również takie dodatkowe parametry, jak np. odporność ogniowa, są ograniczone.
Dla zobrazowania różnicy wpływu modelowanych sufitów, dane z analiz zostały zestawione w tabelach 1 i 2, w których w górnym rzędzie znajduje sie informacja o parametrach wyrobu budowlanego i uzyskanych warunkach pogłosowych, a w dolnym rzędzie mapa rozkładu wskaźnika zrozumiałości.
Wpływ hałasu wewnętrznego w pomieszczeniu funkcjonującym
Drugim z głównych czynników, jakie wpływają na zrozumiałość komend alarmu słownego w funkcjonującym obiekcie jest hałas panujący w pomieszczeniach podczas jego użytkowania. Poziom hałasu może być zależny od funkcji obiektu, a także od liczby osób w nim przebywających oraz ich stanu emocjonalnego. Inaczej rozkłada się zrozumiałość w warunkach odbioru obiektu, a inaczej w rzeczywistych warunkach użytkowych. W niektórych obiektach warunki akustyczne w czasie funkcjonowania mogą ulec drastycznym zmianom. Takim przykładem są centra i galerie handlowe, gdzie w przejściach może panować różny poziom dźwięku. W dni powszednie liczba osób odwiedzających centrum jest mniejsza, więc hałas będzie mniejszy. W soboty lub niedziele większa liczba kupujących generuje wyższy poziom hałasu. Dodatkowo centra handlowe organizują różne działania z użyciem dźwięku, takie jak pokazy mody, czy krótkie akcje koncertowe. Wszystkie te działania na pewno wpływają na zainteresowanie klientów, ale również na poziom hałasu, który decyduje o zrozumieniu komend ewakuacyjnych w przypadku powstania zagrożenia. Jak hałas wpływa na wskaźnik STI obrazują mapy (szkic 1 i 2) rozkładu zrozumiałości w modelowanym pomieszczeniu przy różnym poziomie tła akustycznego.
Widać z mapy (szkic 1), że przy hałasie na poziomie 40 dB wartości wskaźnika RaSTI są na tyle wysokie, aby osoby przebywające w obiekcie mogły dobrze zrozumieć słowa przekazywane za pomocą systemu nagłośnienia. Przy wzroście poziomu dźwięku w pomieszczeniu do 60 dBA, co może odpowiadać szumowi, jaki generować będzie większa liczba klientów, sytuacja ulega zmianie. Przy wzroście hałasu w wartości stałej (wzrost poziomu tła akustycznego) występującej np. w obiektach handlowych, można zauważyć wyraźną zmianę zrozumiałości dźwięków z głośników. W drugiej analizie modelowany system jest bez zmian, jak i warunki pogłosowe. Zmienionym czynnikiem wpływającym na wskaźnik RaSTI jest jedynie większy hałas w pomieszczeniu.
Z przeprowadzonej powyżej analizy wynika, że projektowanie dźwiękowych systemów ewakuacyjnych wymaga głębszej analizy akustycznej architektury i warunków funkcjonowania obiektu. W warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazane jest, aby postawić większy nacisk na analizę warunków użytkowania obiektu w tworzeniu skutecznych systemów ewakuacji.
FABRYKA CISZY
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Pierwsze półrocze 2007 w gospodarce polskiej |
W 2006 r. wzrost gospodarczy wynosił 6,1%, w pierwszym półroczu 2007 r. obserwowano nadal wysokie tempo wzrostu gospodarczego, ale w drugim kwartale niższe (6,7%), niż w pierwszym (7,4%).
Do pozytywnych tendencji należy wyraźna poprawa na rynku pracy; wzrastało zatrudnienie, a stopa bezrobocia zmniejszyła się do 12% i jest to najniższy poziom od wielu lat.
Stopa bezrobocia nie jest już w Polsce najwyższa wśród krajów Unii Europejskiej. Powstają nowe miejsca pracy, jednakże powszechne jest odczucie, że na spadek bezrobocia w większym stopniu niż tworzenie nowych miejsc pracy wpływa emigracja zarobkowa.
Przy niskiej inflacji utrzymywał się znaczny wzrost przeciętnych realnych wynagrodzeń; w okresie 8 miesięcy 2007 średnie płace nominalne wzrosły w sektorze przedsiębiorstw o 8,8%, a realne o 6,7%.
Ceny producentów przetwórstwa przemysłowego w ostatnich miesiącach wykazują zwolnienie dynamiki wzrostu (przy nadal rosnących cenach materiałów budowlanych i wyrobów hutniczych), natomiast w budownictwie ma miejsce systematyczne przyspieszanie tempa wzrostu cen.
Bardzo dobra jest sytuacja finansowa przedsiębiorstw, co korzystnie wpływa na aktywność inwestycyjną w warunkach wysokiego wykorzystania zdolności produkcyjnych. W pierwszym półroczu 2007 r. wzrastała (chociaż nieco wolniej w drugim kwartale) produkcja sprzedana w przemyśle, trzeci kwartał wskazuje, że koniunktura w przemyśle jest korzystna. W handlu zagranicznym dynamika obrotów była słabsza niż rok temu, utrzymała się obserwowana w 2006 r. tendencja szybszego wzrostu importu niż eksportu, w rezultacie pogorszeniu ulega saldo wymiany towarowej i zmniejsza się wpływ eksportu na wzrost produktu krajowego brutto. Coraz większy wpływ na rozwój gospodarczy ma popyt krajowy.
Inwestycje
Dobrej koniunkturze w gospodarce towarzyszy coraz szybszy wzrost inwestycji. W 2006 r. inwestycje w gospodarce wzrosły o 17,9%, a w okresie styczeń – czerwiec 2007 nakłady ogółem przedsiębiorstw w zakładach zatrudniających powyżej 49 osób wzrosły (w cenach stałych) o 31,4%. Udział zakupów wynosił 2/3 nakładów ogółem, co wskazuje na słuszny kierunek modernizacji istniejącego aparatu produkcyjnego. Największy wzrost nakładów w przetwórstwie przemysłowych odnotowano w produkcji wyrobów wysokiej techniki (m.in. sprzętu i urządzeń telekomunikacyjnych, radiowych, telewizyjnych, produkcji maszyn i aparatury elektrycznej).
Dla polskich przedsiębiorstw, które charakteryzują się wysokim udziałem środków własnych w finansowaniu przedsięwzięć inwestycyjnych – wysokie zyski osiągane przez przedsiębiorstwa stworzyły realne podstawy do przeznaczania większych kwot na rozwój, bariera finansowa nie jest już przeszkodą w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. W 2007 r. (czwarty rok z rzędu) osiągnięto bardzo wysokie kwoty zysku i wskaźniki rentowności netto przekraczające 5%.
Najwięcej inwestują przedsiębiorstwa duże. W przedsiębiorstwach o liczbie pracujących powyżej 250 osób inwestycje wzrosły o 40%, a w jednostkach o liczbie pracujących 50 – 249 osób nakłady wzrosły o 23%.
Z ogólnej wartości nakładów inwestycyjnych realizowanych w pierwszym półroczu 2007 roku 42% poniosły przedsiębiorstwa z udziałem kapitału zagranicznego, przyczym inwestowały one więcej o 27% niż rok temu. Prawie połowa (46%) tych inwestycji przypadała na przetwórstwo przemysłowe; dziedzinami o wysokim zainteresowaniu inwestorów zagranicznych była produkcja metali, pojazdy samochodowe, materiały dla budownictwa, artykuły spożywcze i napoje, wyroby gumowe i z tworzyw sztucznych. Lokowano też inwestycje w inne dziedziny jak: transport, gospodarka magazynowa i łączność, handel.
Budownictwo
Budownictwo później niż inne działy gospodarki wychodziło z recesji, ale od trzech lat budownictwo osiąga najwyższe w gospodarce wskaźniki wzrostu.
Po bardzo dobrych wynikach w 2006 roku, kiedy budownictwo notowało 17,4% wzrost, w pierwszym półroczu 2007 r. przedsiębiorstwa budowlane zatrudniające >9 osób zwiększyły swoją produkcję o 30,2%, a po ośmiu miesiącach wzrost wynosił 27%.
Popyt na roboty budowlane jest nadal bardzo duży mimo utrzymujących się barier zatrudnieniowych, rosnących cen materiałów i braku niektórych wyrobów. Po ośmiu miesiącach wszystkie rodzaje robót (za wyjątkiem wykończeniowych) wzrastały w granicach 18% do 44%, a największy wzrost miał miejsce w przygotowaniu terenów pod budowę, robotach drogowych i inżynierii lądowej i wodnej.
Ostatnie miesiące były nieco korzystniejsze w budownictwie mieszkaniowym. Szczególnie szybko rośnie liczba pozwoleń na budowę (o 54% w okresie styczeń – sierpień) i mieszkań rozpoczynanych (o 40%), ale liczba oddawanych lokali wzrosła o 8%. Na widoczną poprawę sytuacji trzeba poczekać jeszcze przynajmniej dwa lata.
Zdaniem wielu analityków sektor budownictwa korzysta z dobrej koniunktury i ma szanse na wysoki wzrost w 2007 roku, mimo utrzymujących się barier. Na wzrost budownictwa będzie wpływała realizacja projektów współfinansowanych z funduszy unijnych z ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura I Środowisko (2007-2013) praz przygotowania do programu związanego z EURO 2012.
Dobrą sytuację w budownictwie potwierdzają comiesięczne wyniki badań koniunktury. We wrześniu 37% przedsiębiorstw sygnalizowało poprawę koniunktury, a 6% – jej pogorszenie. Przewidywania na najbliższe trzy miesiące są korzystne, przedsiębiorcy planują zwiększenie zatrudnienia, wrzesień jest kolejnym miesiącem, w którym odnotowuje się poprawę sytuacji finansowej. W ocenach przedsiębiorstw największą barierą w działalności jest niedobór kwalifikowanych pracowników i koszty zatrudnienia (barierę tę zgłasza 58% przedsiębiorstw) Wzrasta znaczenie bariery związanej z kosztami materiałów.
Inflacja
Po przejściowym wzroście inflacji w 2004 r. do 4,6%, kiedy na inflację wpływały zmiany dostosowawcze związane z akcesją do Unii Europejskiej (a zwłaszcza wzrost cen żywności, paliw płynnych i innych nośników energii oraz niektórych surowców i wyrobów hutniczych), w 2005 r. czynniki proinflacyjne zaczęły powoli ustępować i w grudniu 2005 r. wskaźnik inflacji zmniejszył się do 0,8%. W roku 2006 inflacja utrzymywała się na niskim poziomie, chociaż od trzeciego kwartału ceny wzrastały. W szczególności wzrost cen zaobserwowano w budownictwie, w niektórych branżach przemysłu przetwórczego (np. wzrastały ceny materiałów dla budownictwa i wyrobów hutniczych). W grudniu 2006 roczny wskaźnik inflacji wynosił 1,4% i w pierwszym półroczu 2007 zmiany były niewielkie (2,2%-2,6%), natomiast w sierpniu inflacja zmniejszyła się do 1,5%. Systematycznie wzrastają ceny robót budowlanych i materiałów stosowanych w budownictwie. Publikowany przez GUS wzrost cen robót budowlanych o blisko 9% i materiałów budowlanych o 11% uznawany jest przez ekspertów jako zbyt niski.
Przemysł
W 2006 roku przemysł ogółem charakteryzował się wysokim (11,9%) tempem wzrostu, towarzyszyły temu korzystne zmiany strukturalne. Największy wzrost miał miejsce w działach przemysłu o relatywnie wysokim i rosnącym udziale produkcji eksportowej i niektórych działów wysokiej techniki. Przy bardzo dobrej koniunkturze w budownictwie produkcja przemysłu materiałów budowlanych wzrosła w 2006 roku o 19,4%, a przemysłu szklarskiego o 12,2%.
W 1 półroczu 2007 produkcja przemysłu ogółem była wyższa o 10,7% w porównaniu z analogicznym okresem roku poprzedniego, w drugim kwartale wzrost był nieco słabszy. Firmom nie brakuje zamówień, ale często nie są w stanie ich zrealizować ze względu na brak wystarczających zdolności produkcyjnych (wykorzystanie zdolności produkcyjnych jest wysokie, a na efekty podejmowanych inwestycji trzeba jeszcze poczekać).
Mimo pojawiających się trudności w pierwszym półroczu 2007 r. wzrost produkcji miał miejsce we wszystkich najważniejszych działach przemysłu przetwórczego, w tym w przemyśle materiałów budowlanych produkcja wzrosła o 28,4%, a w przemyśle szklarskim o 15,5%.
Wśród podstawowych grup wyrobów przemysłowych najszybciej wzrastała sprzedaż w przedsiębiorstwach wytwarzających głównie dobra konsumpcyjne trwałe i inwestycyjne (o 18%), co wynika z rosnących płac realnych i w konsekwencji zwiększającego się popytu gospodarstw domowych oraz z rosnących inwestycji. Zwiększyła się również sprzedaż dóbr zaopatrzeniowych (o 15%) i dóbr konsumpcyjnych nietrwałych (o 9%). Spadek sprzedaży notowano w przedsiębiorstwach wytwarzających głównie wyroby związane z energią (o 4%). Poziom produkcji w działach uznawanych za nośniki postępu technicznego był w pierwszym półroczu 2007 r. o 12,6% wyższy niż przed rokiem.
Wydajność pracy w przemyśle mierzona produkcją sprzedaną na 1 zatrudnionego była w okresie styczeń - czerwiec 2007 r. wyższa o 7% niż przed rokiem przy większym o 3,4% zatrudnieniu i wzroście przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto o 8,4%. Niepokojące jest coraz wolniejsze tempo wzrostu wydajności oraz szybszy wzrost płac niż wydajności.
Produkcja sprzedana szkła i wyrobów ze szkła (wytworzona w zakładach zatrudniających powyżej 49 osób) wynosiła w 2006 roku 6,8 mld zł cen bieżących, przy zatrudnieniu ponad 35,4 tys. osób. Po prawie 20% zwiększeniu produkcji szkła float w 2006 r., w pierwszym półroczu 2007 miał miejsce umiarkowany wzrost produkcji (3,3%). Natomiast znacząco zwiększyła się produkcja szyb zespolonych wielokomorowych i jednokomorowych. (o 18,4%). Na poziomie niższym niż rok temu utrzymywała się produkcja szkła stołowego i gospodarczego zarówno w 2006 r. jak też w pierwszym półroczu 2007.
Przemysł szklarski jest liczącym się od lat eksporterem swoich wyrobów, wiele rynków europejskich wysoko ocenia jakość polskich wyrobów ze szkła. W 2005 r. eksport szkła i wyrobów ze szkła (liczony w tonach) był o 9% wyższy niż rok temu. Wzrost wartości eksportu w USD był wyższy o prawie 15%, a w euro eksport wzrósł o 13,3%. W 2006 r. eksport szkła wzrastał w mniejszym stopniu niż w latach poprzednich; ilość wyeksportowanego szkła wzrosła o 5,8%, a wyrobów ze szkła była niższa niż rok temu o 2,5%. Wzrost eksportu w USD i w euro był wyższy niż w ilości ze względu na rosnące ceny na rynkach światowych.
Rentowność sektora przedsiębiorstw
Po bardzo niskiej rentowności w sektorze przedsiębiorstw w okresie dekoniunktury, lata 2004-2007 były bardzo korzystne. Większość firm wykazała zdolność do generowania zysku, a wskaźniki rentowności netto przekraczające 5% pozwoliły na stworzenie rezerw finansowych i przeznaczanie ich na rozwój. Ma to istotne znaczenie z punktu widzenia dokonujących się w polskiej gospodarce procesów modernizacyjnych i restrukturyzacyjnych koniecznych dla sprostania konkurencji na jednolitym rynku unijnym.
Przyczynami poprawiającej się sytuacji finansowej są m.in. racjonalizacja kosztów pod presją rosnącej konkurencji oraz zwiększający się udział eksportu w produkcji. Zyski eksporterów są wyższe niż firm pracujących na rynek krajowy. Wszystkie najważniejsze dziedziny gospodarki są obecnie rentowne, chociaż stopień rentowności jest zróżnicowany, najwyższy w górnictwie i kopalnictwie (12,9%), najniższy w handlu (2,3%).
W przetwórstwie przemysłowym zarówno przemysł materiałów budowlanych, jak też przemysł szklarski należą do branż o wysokiej rentowności; w latach 2004-2006 średnie wskaźniki rentowności netto kształtowały się w zakładach przemysłu materiałów budowlanych w granicach 7,3% do 9,7%, a w przemyśle szklarskim na poziomie 8%-10%. Również pierwsze półrocze 2007 roku charakteryzuje się korzystną sytuacją finansową; zakłady materiałów budowlanych osiągnęły średni wskaźnik rentowności netto 14%, a zakłady przemysłu szklarskiego 8,4%.
Podsumowanie
Gospodarka polska znajduje się w okresie wzrostu obejmującego wszystkie jej sektory. Perspektywy na rok 2008 r. są korzystne. Prognozy wskazują, że wzrost gospodarczy może utrwalić się na kilka lat. Budownictwo należy do dziedzin o najszybszym wzroście i wielu ekspertów uważa, że sytuacja taka utrzyma się przez najbliższe lata m.in. dzięki szybko rosnącym inwestycjom i środkom pomocowym z Unii Europejskiej, które są wykorzystywane w coraz większym stopniu. Pojawiają się wprawdzie zagrożenia (m.in. trudności na budowach w pozyskaniu zatrudnienia, wysokie koszty zatrudnienia, brak niektórych materiałów i ich rosnące ceny), które mogą zmniejszyć wysokie obecnie tempo wzrostu budownictwa, ale w sprzyjających warunkach trudności te będą usuwane.
Przemysł szklarski należy do dynamicznie rozwijających się dziedzin, wytwarza nowoczesne, o wysokiej jakości wyroby ze szkła coraz powszechniej stosowane w budownictwie i wielu rodzajach przemysłu. Większość ekspertów jest zdania, że producenci wyrobów szklanych mają szanse na rozwój w najbliższych latach.
Wyższa Szkoła Zarządzania i Prawa
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Nieszklane elementy przegród całoszklanych |
Konstrukcje i ściany całoszklane to, wbrew nazwie, nie tylko szkło. Ich integralnym i równie ważnym elementem są okucia. Bez nich taka konstrukcja nie miałaby racji bytu. To one umożliwiają zamocowanie szkła oraz łączenie go w dowolnych konfiguracjach, już nie tylko stałych, ale także przesuwnych. Coraz chętniej sięgamy po takie rozwiązania. Dzięki nim możemy w wygodny i prosty sposób uzyskać kompromis między potrzebą przestrzeni, a chwilową koniecznością jej ograniczenia w określonych sytuacjach.
W takich przypadkach doskonale sprawdzają się systemy przesuwne firmy CASMA S.p.A. Wieloletnie doświadczenie na tym polu, zaowocowało opracowaniem wielu bardzo ciekawych rozwiązań. Możemy je podzielić w zależności od sprawowanych funkcji, czyli efektów, jakie pozwalają uzyskać.
Obszerną grupę tworzą systemy drzwi przesuwnych. W jej skład wchodzą takie produkty jak: Praktica, Pico, Evo oraz Variant. Mimo iż stosując je możemy uzyskać podobny efekt, to jednak każdy ma trochę inną specyfikę.
● System Praktica umożliwia zamocowanie stałych naświetli bocznych oraz górnych, o praktycznie nieograniczonej długości. Pomiędzy nimi możemy zainstalować drzwi jedno- lub dwuskrzydłowe o wadze nawet do 150 kg. Umożliwia to uzyskanie naprawdę szerokiego światła przejścia. Dużą zaletą tego systemu jest prosty montaż, a także łatwość regulacji, dzięki zdejmowanej maskownicy, zakrywającej elementy jezdne oraz zaciski do szkła.
● Bardzo podobne rozwiązanie konstrukcyjne możemy znaleźć w systemie Pico. Zasada działania oraz montażu jest praktycznie taka sama, ale jego niewątpliwym atutem jest to, że wysokość profilu jezdnego została zmniejszona do 60 mm. Dzięki temu system sprawia wrażenie rzeczywiście „całoszklanego”.
● W przypadku systemu Evo mamy możliwość wyboru między zastosowaniem samej szyny jezdnej, którą możemy np. zabudować lub ukryć w suficie, a zakryciem jej (oraz elementów jezdnych) maskownicą. Tak jak w przypadku poprzednich systemów możemy zainstalować tu drzwi jedno- lub dwuskrzydłowe oraz naświetla stałe.
● Niezwykle ciekawym produktem w tej grupie jest system Variant. Przy jego pomocy możemy zamocować boczne naświetla stałe, a także aż do trzech elementów przesuwnych, które składają się teleskopowo – jeden za drugim. Wymagają one zastosowania niezależnej szyny jezdnej dla każdego z nich, ale dzięki możliwości zamocowania osłony, są one doskonale zamaskowane. Niewątpliwym atutem tego systemu jest brak, często kłopotliwych w montażu oraz użytkowaniu, szyn czy też prowadnic w podłodze. Zostały one zastąpione punktowymi prowadnikami przymocowanymi do tafli szklanych.
● Do systemów przesuwnych możemy również zaliczyć system Fluxo, chociaż dzięki swojej nowoczesnej i oryginalnej stylistyce, różni się on znacznie wizualnie od wcześniej przedstawionych. Jego instalacja oraz transport, są maksymalnie ułatwione dzięki temu, że szyna jezdna nie stanowi całości, ale została podzielona na odcinki, które można dowolnie łączyć. Ciekawostką jest też fakt, że Fluxo możemy stosować nie tylko w pomieszczeniach biurowych, mieszkalnych itp. ale także w kabinach prysznicowych. W łazienkach oszczędność miejsca zazwyczaj ma niebagatelne znaczenie, a to właśnie umożliwia nam ten system, zwłaszcza w porównaniu z drzwiami przymykowymi, do których otwarcia potrzebujemy dużo więcej przestrzeni.
● Kolejnym typem przeszkleń są ściany z parkingiem. Możemy tu zaproponować system Junior, składający się z niezależnych skrzydeł przesuwnych. Ich ilość może być praktycznie nieograniczona. Jest to doskonałe rozwiązanie do pomieszczeń, które niekiedy trzeba czasowo podzielić czy też pomniejszyć. Parking można zainstalować w dowolnym miejscu pomieszczenia – takim, aby zsunięte tafle szklane nie utrudniały korzystania z niego. System nie wymaga instalowania prowadzeń podłogowych, a jedynie niewielkich tulei, w których blokuje się skrzydła, gdy ściana szklana jest rozsunięta. Możliwość wyboru między zastosowaniem okuć punktowych, a profilami owocuje tym, że system Junior możemy stosować także do bardzo wysokich przeszkleń – nawet do 4 m wysokości.
● Całkowicie inną specyfiką działania, aczkolwiek podobnym efektem, charakteryzuje się system Invisible Connection, który należy do grupy systemów składanych. W jego przypadku skrzydła są połączone jak w parawanie lub harmonijce. Sprawną pracę zapewniają dwie szyny prowadzące – górna oraz dolna. Długość jednej ściany jest ograniczona do 9 m, ale spory zakres zastosowań oraz łatwość montażu, powodują wielką popularność także i tego systemu.
Przesuwne systemy całoszklane są uniwersalne. Mnogość dostępnych typów powoduje, że można je dostosować do wszelkich potrzeb. Dzięki różnorodnym rozwiązaniom, nowoczesnej stylistyce oraz szerokiej gamie wykończeń, każdy znajdzie coś adekwatnego do swoich oczekiwań.
Dzięki tym systemom możemy znacznie zaoszczędzić przestrzeń w pomieszczeniach, dowolnie regulować jej podział, stwarzać wrażenie że jest ona nieograniczona i, co obecnie jest coraz częściej priorytetem, nie umniejszać dostępu naturalnego światła. To rozwiązania na miarę przyszłości.
Joanna Chabowska
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Werandy, oranżerie, ogrody zimowe – te same problemy
|
W krajach wysoko rozwiniętych znajdujących się w strefie klimatycznej umiarkowanej popularne są przydomowe przeszklone obiekty, najczęściej nazywane ogrodami zimowymi.
Bywają one od momentu wzniesienia budynku nieodłącznym elementem jego architektury, bądź też powstają z czasem – są dobudowywane lub ustawiane jako wolno stojące.
Wprowadzenie
Znacznie przeszklone lub całoszklane dobudówki towarzyszą głównie budynkom jednorodzinnym. Obiekty takie nie stanowią same w sobie żadnej specjalnej nowości ze względu na pełnione funkcje, wielkość, czy nawet wygląd.
Także i u nas znane są od bardzo dawna (XVIII-XIX w.) pod różnymi nazwami – jako werandy przeszklone, oranżerie, przeszklone przestrzenie dodatkowe – przy czym były to obiekty o znacznej powierzchni przeszkleń, a tylko wyjątkowo jako całkowicie szklane.
Niemal powszechnie użytkowane były przeszklone werandy (zwłaszcza w okresie międzywojennym i tuż po nim) w miejscowościach wypoczynkowych – uzdrowiskowych lub podmiejskich (jak podwarszawski Konstancin czy Świder).
Duże obiekty, typu oranżerie, wznoszone były głównie przy rezydencjach i w parkach oraz ogrodach botanicznych, np. bardzo znane oranżerie w Łazienkach Królewskich w Warszawie, w Poznaniu, w Gliwicach.
Nowością w obecnie wznoszonych ogrodach zimowych jest to, że są obiektami technologicznie dopracowanymi, przebadanymi w laboratoriach, o określonych właściwościach użytkowych, wznoszone przez wyspecjalizowane zespoły – niekiedy nawet w całości montowane u producenta.
Technologia
Obecne ogrody zimowe cechuje duża różnorodność materiałów, z jakich mogą być wznoszone oraz to, że przestały być efektem rzemiosła. Dostępność i wielorakość materiałów, z których są projektowane oraz łatwość technologiczna ich wznoszenia – z profili drewnianych, aluminiowych, PVC, z profili łączonych aluminiowo-drewnianych, aluminiowo-tworzywowo-drewnianych – sprzyja ich rozpowszechnianiu.
Obecnie można przyjąć, że ogrody zimowe buduje się nieomal wyłącznie z profili stanowiących element określonego systemu fasadowego i okienno-drzwiowego, wraz z oszkleniami specjalnymi – czyli z elementów składowych przebadanych pod względem izolacyjności termicznej, szczelności i wytrzymałości. Z doniesień prasowych wynika, że obecnie w krajach EU ponad 70% obiektów tego typu wykonuje się z profili aluminiowych, przeważnie tzw. ocieplonych, w tym wielomateriałowych. Rozwiązania konstrukcyjne dla ogrodów zimowych znajdują się niemal we wszystkich ofertach firm producentów profili.
Można w pewnym uproszczeniu przyjąć, że ogrody zimowe wznoszone obecnie wykonywane są w dużej mierze z prefabrykatów. Poniżej wymienione są ich podstawowe elementy składowe.
Elementy konstrukcyjne ogrodów zimowych
● konstrukcja obiektu wykonana z profili ocieplonych lub tzw. „zimnych”, w zależności od przeznaczenia obiektu;
● oszklenia dobierane pod względem właściwości izolacyjności termicznej U, pod względem przepuszczalności światła LT i energii słonecznej g oraz ze względów wytrzymałościowych i ochronnych (ściany i zadaszenie);
● opcjonalnie stosowane bywają oszklenia tzw. samoczyszczące;
● drzwi i okna przesuwne, odpowiednie do konkretnego zastosowania;
● stosowane mogą być i są zalecane również szklane drzwi harmonijkowe;
● rzadziej są stosowane (chociaż wygodne) okna lamelowe.
Elementy wyposażenia
● sterowane automatycznie lub ręcznie urządzenia wentylacyjne, zapewniające niezbędną ilość wymian powietrza na godzinę i regulujące temperaturę i wilgotność powietrza w obiekcie;
● okresowo wprowadzane zacienienie – żaluzje, zasłony materiałowe itp.;
● opcjonalnie stosowane systemy ogrzewania podłogowego.
Obecne ogrody zimowe montowane są głównie przez przeszkolone zespoły związane z firmami produkującymi profile.
Wymagania techniczne
Od kilku lat trwają próby wprowadzenia uregulowań dla wymagań technicznych i klasyfikacji tych form zabudowy. Istnieje coraz bogatsze piśmiennictwo związane tematycznie. Problematyka wymagań jest obecnie wszechstronnie fachowo analizowana m.in. na podstawie obserwacji istniejących już konstrukcji tego typu. W trybie ciągłym opracowywane są przez niemieckie Zrzeszenie Producentów Ogrodów Zimowych zalecenia odnośnie wznoszenia i eksploatacji omawianych obiektów. Złożoność problematyki powoduje, że zamknięcie etapu wprowadzenia uregulowań przewidziane jest dopiero w przyszłości.
Poniżej przytoczone są wybrane fragmenty tych prac:
Podział przeszklonych obiektów dodatkowych ze względu na planowany ich sposób użytkowania:
1 cieplarnia, oranżeria
2 szklana przybudówka
3 ogród zimowy
4 ogród zimowy z funkcją mieszkalną
(Uwaga: Przypuszczalnie ze względu na fakt, iż obiekty typu cieplarnia i oranżeria mają zastosowania specjalne, zaleceniami objęte są obiekty 2-4).
Plusy i minusy ogrodów zimowych:
● Przyjęta nazwa „ogrody zimowe” narzuca pewien styl użytkowania dobudowanych obiektów szklanych. A właśnie wprowadzenie roślinności doniczkowej (poza np. jedną-dwoma) do szklanego obiektu powoduje, że może on być kłopotliwy w eksploatacji ze względu na znaczną wilgotność powietrza, trudny też jest dobór roślin w przypadku zastosowania oszkleń przeciwsłonecznych zmieniających warunki oświetlenia pomieszczenia światłem dziennym, które jest niezbędne dla prawidłowej wegetacji roślin, zwłaszcza w zimnych porach roku.
● w naszej tradycji użytkowania budynków mieszkalnych niewielkie są potrzeby posiadania typowego ogrodu zimowego ze względu na:
– dodatkowe koszty wynikające z potrzeby ogrzewania pomieszczenia (stałego lub okresowego),
– potrzebę stałej pielęgnacji eksponowanych roślin,
– potrzeba częstego mycia niekiedy znacznych szklanych powierzchni /chociaż dostępne są już szkła teraz są specjalne szkła tzw. samomyjące: Active Plus lub Bio CleanB.
● Przydomowy obiekt przeszklony może mieć wiele innych zastosowań i szereg zalet – służyć jako jadalnia, czytelnia, salon rekreacyjny z widokiem na pejzaż za oknem, zwiększający powierzchnię użytkową – i z tych względów wart jest rozpowszechnienia.
● umiejętnie zaprojektowany „ogród zimowy” może polepszyć bilans cieplny budynku.
Uwagi eksploatacyjne
Ogrody zimowe wykonywane są obecnie z profili systemowych, a ich konstrukcja dobierana jest ze względu na wymagania:
● wytrzymałościowe,
● funkcjonano-użytkowe,
● cieplno-wilgotnościowe.
Właściwości wytrzymałościowe i funkcjonalno-użytkowe tych obiektów dobierane są ze względu na ich architekturę i usytuowanie, w zależności od strefy obciążenia wiatrem i śniegiem oraz na szczelność wody opadowej.
Przykład
W oparciu o materiały informacyjne producenta przytaczamy dane świadczące o wysokich parametrach elementów składowych stosowanych w omawianych obiektach. Badaniom (w USA) poddana zastała szklana ścianka, przesuwnie otwierana, przeznaczona do zastosowań w ogrodach zimowych ale i dla budynków wysokich – na szczelność i odporność na oddziaływanie wiatru. Zastosowano obciążenie 10 l/m2 wody (zamiast 2,5 l/m2 jak w Niemczech) przez okres 15 minut przy ciśnieniu 480 Pascali (wymagane minimum wynosi 150 Pa), co odpowiada oddziaływaniu wiatru o prędkości 96 km/godz.
Całkowicie przeszklony ogród zimowy z ww. ścianką, wykonany z profili aluminiowych firmy SOLARLUX, przetrwał bez zniszczeń rzeczywiste wielogodzinne oddziaływanie huraganu o prędkości do 150 km/godz.
Specyficzne wymagania znajdują się w grupie zagadnień cieplno-wilgotnościowej, ponieważ nieumiejętne użytkowanie znacznie przeszklonych pomieszczeń może być uciążliwe – nawet w naszych warunkach klimatycznych, bez zacienienia i przewietrzania w upalne dni mogą one osiągać temperaturę wewnętrzną do 70oC.
Dlatego stosowane są następujące zalecenia odnośnie wentylacji takich pomieszczeń:
● 10 zmian powietrza na godz. przy istniejącym zacienieniu – zasłonach zewnętrznych
● 20 zmian powietrza na godz. przy istniejącym zacienieniu – zasłonach wewnętrznych
● 50 zmian jw. dla obiektów bez zacienienia
Wymagania ze względu na ochronę cieplną budynków
Przeszklone obiekty muszą odpowiadać wymaganiom EnEV (Zarządzenia o ochronie energii), w szczególności:
● dla nowo projektowanych budynków wraz dużym ogrodem zimowym liczony powinien być wspólny bilans energetyczny;
● przy dobudowie ogrodu zimowego do istniejącego budynku, w zależności od dobudowanej kubatury, stosowane są zasady uproszczone:
– obiekty wolno stojące – dotychczas brak wymagań,
– ogrody zimowe do 100 m³ – zasady uproszczone, t.j.:
dla obiektów o kubaturze do 30 m³ – brak wymagań,
dla obiektów o kubaturze do 100 m³ współcznniki U dla okien i drzwi nie powinny przekraczać 1,7 Wm²K,
● ogrody zimowe ponad 100 m³ – liczony powinien być bilans energetyczny.
Wnioski
Przeszklone obiekty przydomowe typu „ogrody zimowe” cechuje wiele zalet, ale i pułapek eksploatacyjnych. Zarówno ich konstrukcja, jak i funkcje użytkowe bywają bardzo różnorodne i dlatego powinny być projektowane indywidualnie, przez kompetentne, wyspecjalizowane zespoły.
Mimo pozornie wielu ofert wyspecjalizowanych firm ciągle czekamy na propozycje architektoniczne odpowiadające stylowi obecnie dominujących budynków, zwłaszcza jednorodzinnych, które bardziej trafiałyby w upodobania i pasowały do stylistyki naszych ogrodów i ogródków.
Maria Makarewicz
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Dale Chihuly – gwiazdor |
Jeśli można mówić o gwiazdorstwie w sztuce szkła, Amerykanin Dale Chihuly spełnia wszystkie cechy gwiazdy. Zarabiający krocie, obsypany mnóstwem nagród, wystawiający swe prace w ponad dwustu muzeach i galeriach. Potrafiący medialnie zdyskontować nawet swe kalectwo – oko utracone w wypadku samochodowym zakrywa mu czarna klapka, jego znak rozpoznawczy.
Urodzony w 1941 r. studiował architekturę, wzornictwo i szkło artystyczne, która to dziedzina stała się jego głównym polem działalności artystycznej. Obecnie na 2500 m2 jego pracowni powstają zadziwiające dzieła, które trafiają w ręce kolekcjonerów, do sal wystawowych i muzeów, ale także zdobią niezwykle prestiżowe budowle publiczne, w tym Victoria and Albert Museum w Londynie, czy główną siedzibę firmy Microsoft w Redmond, gdzie znajduje się niepokojący w formie, kobaltowobłękitny kandelabr jego autorstwa.
Rzeźby Chihuly’ego powstają w technice szkła dmuchanego. Na jedną rzeźbę, czy kompozycję, składa się wiele dmuchanych elementów. Są one rozproszone w przestrzeni, lub przeciwnie, zbite w ciasne grono, całkowicie przysłaniające niosącą je konstrukcję. Każdy z elementów jest radością dla oka sam w sobie, prezentowane w oszołamiającej mnogości wyłaniają nową jakość. To za sprawą Chihuly’ego dzieła wykonane w technice szkła dmuchanego, które najczęściej kojarzyliśmy z kunsztownym cackiem, zyskały nowy wymiar - zaistniały w przestrzeni architektonicznej.
Sam artysta jest mistrzem tej techniki (jako pierwszy Amerykanin doskonalił swe umiejętności w weneckiej Fabrica Venini). Jednak od czasu utraty oka, co pozbawiło go możliwości widzenia przestrzennego, Chihuly jest jedynie kreatorem koncepcji swych dzieł. Ich realizacją zajmują się pod jego kierunkiem wysoko kwalifikowani pomocnicy. Twórca maluje gwaszem ekspresyjny szkic, który (po opatrzeniu zamaszystym podpisem), wraz ze słownymi instrukcjami, stanowi projekt. Chihuly, gwiazdor, z tego procesu twórczego uczynił swoisty show, którego zapisy video dostępne są w Internecie (http://www.chihuly.com/video/screaning.html).
Opisać prace Chihuly’ego można stosunkowo łatwo. Wszystkie wydają się być przeniknięte tą samą żywiołowością, która cechuje ich twórcę. Są erupcją koloru. Są śmiałe, zdecydowane. Wiele z nich podporządkowuje sobie przestrzeń, w której są eksponowane w sposób absolutnie autorytarny. Inne, zwłaszcza te, które współistnieją z egzotyczną roślinnością, wtapiają się w nią prawem mimikry i same wyglądają jak kwiaty i owoce egzotycznych roślin. Prawie wszystkie stanowią wariację kilku podstawowych tematów. Może to być grono zwieszające się z góry, lub pnące się na kształt płomieni ogniska, może to być kompozycja złożona z żebrowanych barwnych kręgów, mogą to być rozsiane w przestrzeni szklane kule. Każde z tych rozwiązań, bądź w postaci czystej, bądź w postaci kompozycji łączącej elementy każdego z nich, może znaleźć swe miejsce w przestrzeni zamkniętej lub otwartej, wśród murów lub wśród roślinności, może wreszcie dryfować po powierzchni wody - artysta jest bardzo świadom kontekstu, przestrzeni, w jakiej aranżuje swe dzieła.
Śledząc twórczość Chihuly’ego nie sposób oprzeć się wrażeniu, że artysta w swych poszczególnych realizacjach powiela sam siebie, nadmiernie eksploatując użyte już rozwiązania, osadzając podobne w charakterze i technice wykonania dzieła w coraz to nowych lokalizacjach. Może jest ofiarą własnej sławy i każdy jego kolejny klient chce mieć „swojego Chihuly’ego”, łatwo rozpoznawalnego, świadczącego o wysokim statusie zamawiającego (ceny dzieł idą w dziesiątki tysięcy dolarów) i jego przynależności do elity kulturalnej?
Przy takiej powtarzalnej i mnogiej produkcji można zastanawiać się, na ile dzieła Chihuly’ego są dziełami rzemieślnika, na ile można uznać je za przynależące do świata sztuki. W każdym razie jego szklanym rzeźbom ewidentnie brak owej hermetyczności, która wydaje się cechować sztukę współczesną. Są przede wszystkim radością dla oka. Chihuly uczynił atrakcyjność wizualną sednem swych prac. Można zaryzykować twierdzenie, że – co w dzisiejszych czasach wymaga od twórcy niemałej odwagi – gardząc formalnym ascetyzmem, stawia bardziej na dziecięcy zachwyt widza, niż na jego intelektualną refleksyjność.
Niezależnie od tego, czy uznamy go za artystę, czy za bardzo zdolnego rzemieślnika, niezbitym faktem jest jego popularność i wysoka ranga jako twórcy. Już bowiem za życia Dale Chihuly doczekał się podróbek, na aukcje trafiają falsyfikaty jego dzieł. Czyż nie jest to swego rodzaju nobilitacją?
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Profil TGI - ciepła ramka w polskich oknach
|
W czasie, kiedy wzrastają wymagania, co do minimalizacji strat cieplnych w budynkach, zgodnie z logiką wzrastają wymagania, co do ramek dystansowych w szybach izolacyjnych. Rozwiązanie problemu oferuje nowoczesny profil nowej generacji – profil TGI.
Profil TGI to wyważona kombinacja plastiku i metalu.
Materiałem bazowym ramki TGI jest wysoko wartościowe tworzywo sztuczne – polipropylen, pokryte cienką warstwą stali nierdzewnej. Warstwa metalu zapobiega dyfuzji i, dzięki małej grubości, charakteryzuje się niskim przewodnictwem ciepła. Takie połączenie obydwu materiałów i odpowiednie ich ukształtowanie gwarantuje wysoką szczelność jak i niską przenikalność ciepła przez ramkę TGI.
Ramka TGI jest produkowana w powszechnie używanych na rynku szerokościach: 8, 10, 12, 14, 15, 16, 18, 20, 22 oraz 24 mm.
Gięcie ramki odbywa się na zimno, na szeroko dostępnych na rynku maszynach firm np.: Lenhardt, Lisec, Rjukan, Forel oraz Simec, bez dodatkowego, skomplikowanego oprzyrządowania. Odpowiednie dobranie materiałowe ramki nie wymaga specjalnych tarcz do jej cięcia.
Z ramką TGI można realizować każdy kształt szyby zespolonej bez zmian w procesie technologicznym gięcia ramek. Do łączenia używane są powszechnie stosowane łączniki.
Ramka jest dostępna w następujących kolorach:
BIAŁY (RAL 9016)
JASNO SZARY (RAL 7035)
CIEMNO SZARY (RAL 7040)
CZARNY (RAL 9005)
BRĄZ (RAL 8003)
CIEMNY BRĄZ (RAL 8016)
TGI Glass Insulation System przeszedł pozytywnie wszystkie testy zgodnie z normami DIN 1286 T1, T2 oraz
EN 1279-2: „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Część 2: Długotrwała metoda badania i wymagania dotyczące przenikania wilgoci’’
EN 1279-3: „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Część 3: Długotrwała metoda badania i wymagania dotyczące szybkości ubytku gazu oraz tolerancje koncentracji gazu’’
EN 1279-6: „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Część 6: Zakładowa kontrola produkcji i badania okresowe’’
EN 1279-1: „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Część 1: Wymagania ogólne, tolerancje wymiarowe oraz zasady ustalające charakterystykę układu’’
EN 1279-4: „Szkło w budownictwie. Szyby zespolone izolacyjne. Część 4: Metody badania fizycznych właściwości uszczelnień obrzeży’’
Wszystkie testy z grupy EN 1279 zostały wykonane dla uszczelnień typu PU, PS oraz dla silikonów.
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Konserwacja i pielęgnacja okien i drzwi z tworzyw sztucznych i aluminium |
Wymiana okien i drzwi w istniejących budynkach wiąże się z pewnymi, czasem dość dużymi, nakładami finansowymi. Koszt stolarki otworowej stanowi niebagatelną część wartości budowanych obiektów, w związku z czym koniecznością jest stosowanie w czasie jej eksploatacji odpowiednich zabiegów konserwacyjnych i pielęgnacyjnych, przedłużających żywotność i zachowujących jej pierwotną estetykę.
Do zabiegów tych należy: mycie ram odpowiednimi środkami, smarowanie zawiasów i okuć, konserwacja elementów uszczelniających.
Okna i drzwi z PVC wykonane są z materiałów o skrajnie różnych właściwościach fizycznych:
● PVC – tworzywo sztuczne – jest „miękkie”, nieodporne na udary mechaniczne i wiele rozpuszczalników i substancji chemicznych, elektryzuje się statycznie, co powoduje przyciąganie i mocne przyklejanie się zanieczyszczeń do ich powierzchni;
● stal – ulega korozji, następuje zużycie współpracujących elementów, wytarcie powłoki antykorozyjnej;
l uszczelnienia – starzeją się, twardnieją, ulegają pęknięciom i rozerwaniu, gdy przymarzają do ramy.
W świetle tego środki do konserwacji i pielęgnacji takiej stolarki muszą posiadać właściwości uwzględniające specyfikę wszystkich elementów.
Preparat do mycia ram nie może naruszać chemicznie, czy też mechanicznie powierzchni ram, tj. nie może zawierać substancji ściernych i związków chemicznych rozpuszczających i penetrujących tworzywo PVC. Taki środek powinien posiadać doskonałe właściwości myjące i odtłuszczające oraz zawierać środki zapobiegające korozji, tzw. inhibitory korozji i system antystatyczny, a także nie mieć barwników, które mogłyby zmienić kolor tworzywa.
Stosowanie środków myjących zawierających substancje ścierne, czy też związki chemiczne naruszające powierzchnię, jest niedopuszczalne – powoduje to w efekcie zmatowienie powierzchni ram, powstanie mikroporów, a wnikający tam brud jest nie do usunięcia.
Smar powinien być bezkwasowym, niebarwiącym środkiem smarnym o dobrej przyczepności do współpracujących elementów, niedziałający chemicznie na tworzywo PVC.
Zadaniem środka do konserwacji uszczelnień jest ich ochrona przed ogólnie pojętymi warunkami atmosferycznymi i przed przymarzaniem do profili w okresie zimowym. Oczywiście nie może on reagować z PVC.
Okna wykonane z aluminium lakierowanego proszkowo, w porównaniu do plastikowych, mają dużą wytrzymałość mechaniczną, nie elektryzują się statycznie, odporne są na niektóre rozpuszczalniki i substancje chemiczne, niemniej jednak zasady konserwacji są takie same, a środki stosowane do nich spełniać muszą podobne wymagania.
Zabiegi konserwacyjne i pielęgnacyjne, do których należy:
● mycie ram;
● smarowanie: zawiasów, ruchomych współpracujących elementów okuć obwiedniowych dostępnych na zewnątrz, współpracujących rygli ruchomych i nieruchomych;
● konserwacja uszczelek;
należy wykonać, co najmniej dwa razy w roku, przed i po okresie zimowym, a smarowanie okuć i rygli po każdym myciu ram (jeżeli smar został zmyty).
Należy jeszcze raz podkreślić, że odpowiednie wykonywanie zabiegów konserwacyjnych i pielęgnacyjnych właściwymi środkami znacząco wydłuża żywotność i zachowuje estetykę stolarki z tworzywa sztucznego czy z aluminium. Z doświadczenia wiadomo, że wielu użytkowników okien (a 97% kupujących okna) zadaje pytanie podczas montażu: czym i jak konserwować i pielęgnować okna? Pracownicy firm montujących je na to pytanie nie zawsze potrafią odpowiedzieć.
Wymagania stawiane preparatom do okien wykonanych z PVC i aluminium spełniają środki wchodzące w skład „Zestawu do konserwacji i pielęgnacji okien i drzwi z PCV i aluminium” produkowanego przez firmę KAMET.
Zestaw zawiera:
1. Płyn intensywnie myjący HER–ROS (150 ml) – przeznaczony do czyszczenia i mycia powierzchni ram okiennych i drzwiowych z PVC i aluminium. Jest bezbarwnym, bezzapachowym, półprzezroczystym płynem o odczynie alkalicznym (pH=9-11). Skutecznie usuwa wszelkie zanieczyszczenia, zapobiega szybkiemu zabrudzeniu. Nie zawiera substancji ściernych i rozpuszczalników. W skład płynu wchodzą: anionowe i niejonowe nowoczesne środki powierzchniowo czynne, inhibitor korozji, substancja odtłuszczająca i inne dodatki. Płyn nanosi się na powierzchnię mytą za pomocą ściereczki. Po naniesieniu płynu, następuje odklejenie brudu od powierzchni, który należy zetrzeć zmoczoną w wodzie ściereczką i wytrzeć powierzchnię do sucha. Płyn służy do usuwania zabrudzeń powstałych w trakcie użytkowania i nie narusza powierzchni mytej.
2. Smar do zawiasów i okuć (50 ml) – bezkwasowy, bezbarwny, półpłynny preparat oparty na komponentach silikonowych, o właściwościach konserwujących i smarujących, do zawiasów i okuć obwiedniowych. Zapobiega suchemu tarciu i chroni przed korozją. Nanosi się go na elementy współpracujące przy pomocy aplikatura zamykającego buteleczkę.
3. Preparat do pielęgnacji elementów uszczelniających (100 ml) – obojętny środek oparty na żywicy silikonowej, przeznaczony do pielęgnacji i konserwacji uszczelek okiennych: gumowych, silikonowych tworzywowych. Uszczelki po zastosowaniu tego preparatu dłużej zachowują elastyczność, co przedłuża ich funkcję i żywotność. Chroni przed przymarzaniem uszczelek do profili. Środek nanosi się na uszczelki za pomocą ściereczki.
Powyższe preparaty posiadają atest PZH i stosowanie ich zgodnie z przeznaczeniem i sposobem użycia nie stanowi zagrożenia dla środowiska i osób je stosujących.
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Zalety: parametry techniczne i estetyka |
Przedsiębiorstwo JOCZ w swojej ofercie posiada od niedawna okna o nazwie handlowej Nordic Line 3. Dzięki wykorzystaniu ostatnich zdobyczy technologicznych okna te posiadają doskonałe parametry techniczne, takie jak wytrzymałość, izolacyjność akustyczną i cieplną czy też wysoki poziom odporności na włamanie. Zapewniają wysoką funkcjonalność, energooszczędność a zarazem estetykę i bezpieczeństwo.
Nordic Line 3 to:
● solidny profil, znany i ceniony na rynku europejskim, wykonywany w systemie 5-komorowym;
● zaawansowane środkowe uszczelnienie;
● niezawodne okucia MACO Multi Matic;
● energooszczędny, trzyszybowy pakiet z ciepłą ramką;
● innowacyjna szyba antywłamaniowa klasy P4;
● najwyższej jakości okucia antywłamaniowe klasy WK 1 z niezawodną klamką Secustic;
● unikalny system trzech uszczelek;
● wysoka jakość potwierdzona certyfikatami i atestami
Stabilny i ciepły profil skrzydła i ościeżnicy to zasługa 5 komór. Szeroki profil ramy o grubości 70 mm i skrzydła – 88 mm to niezawodność w funkcjonowaniu. Środkowe uszczelnienie nie tylko chroni okucie, ale także tworzy dodatkową barierę izolacyjną między skrzydłem a ościeżnicą.
Okucie MACO Multi Matic cechuje odważne wzornictwo i nowoczesne rozwiązania. Oferuje ono zaawansowany system zabezpieczeń w różnych wariantach. Okucie o barwie srebrnej, w połączeniu z szarą uszczelką tworzy harmonijną całość. Srebrna barwa to zasługa powłoki silber-look, odpornej na korozję i upływ czasu. Okucie to gwarantuje długowieczność funkcjonowania i szczelność okna.
Okno Nordic Line 3 w standardzie wyposażone jest w zabezpieczenia utrudniające włamanie, spełniające klasę antywłamaniowości WK 1. Elementem uzupełniającym zabezpieczenie przed włamaniem jest szyba antywłamaniowa klasy P4. Komfort i bezpieczeństwo podwyższa także klamka Secustic firmy Hoppe W klamce tej zastosowano po raz pierwszy mechanizm blokujący obrót klamki, który zabezpiecza okno przed próbami włamania przez przesunięcie elementów ryglujących okucia z zewnątrz. Obrotowi klamki Secustic towarzyszy ponadto charakterystyczny odgłos, którego zadaniem jest ostrzeganie domowników, gdy ktoś manipuluje przy oknach. Dźwięk, jaki wydaję obracająca się klamka, daje nam poza tym pewność, że każdy ruch klamki został prawidłowo wykonany. Klamka wykonana jest z aluminium.
Nordic Line 3 charakteryzuje niski współczynniki przenikania ciepła U=0,5 W/m2K, otrzymany dzięki trzyszybowemu pakietowi, zastosowanemu w przestrzeni międzyszybowej kryptonowi oraz termoramce dystansowej. Termoramka w stosunku do tradycyjnych ramek aluminiowych znacznie obniża stratę ciepła. Ogranicza ona także zjawisko roszenia szyb, co jest szczególnie uciążliwe w okresie jesiennym.
Szyba klasy P4 zastosowana w oknach Nordic Line 3 zapewnia bardzo dobry współczynnik izolacyjności akustycznej. Wycisza wnętrze pomieszczenia, przez co zwiększa komfort jego użytkowania. Wykorzystanie tej właściwości wskazane jest w związku z coraz częstszym wzrostem poziomu hałasu w środowisku, w szczególności w obszarach silnie zurbanizowanych. Konieczne jest więc dążenie do zastosowania okien o dobrym współczynniku izolacyjności akustycznej.
Uszczelki wykonane są z materiałów wolnostarzejących się. Stworzenie systemu trzyuszczelkowego doprowadziło do maksymalnej szczelności okna.
Potwierdzeniem spełnienia przez okno Nordic Line 3 wysokich wymogów bezpieczeństwa i użytkowania są posiadane certyfikaty i atesty, w tym wydane przez prestiżowe jednostki posiadające międzynarodową akredytację. Okna te są w stanie sprostać najsurowszym wymaganiom środowiskowym i trwałościowym. Zawierają bowiem bardzo dobrze przyswajalny dla środowiska stabilizator wapnia i cynku, co potwierdza Atest Higieniczny wydany przez Państwowy Zakład Higieny.
Zwracająca uwagę estetyka wykonania tego okna i wyjątkowość kształtów czyni wnętrza nowoczesnymi i nadaje im niepowtarzalny styl. Na unikalny wygląd okna składa się kilka właściwości:
● skrzydło zaokrąglone i zlicowane od strony zewnętrznej nadaje lekkość formy;
● uszczelki współgrają z szarymi ramkami dystansowymi, podkreślając subtelną budowę;
● zaokrąglone krawędzie elementów okuć nadają łagodny kształt i smukłą linię;
● bogactwo koloru, pełna paleta oklein drewnopodobnych;
● estetyczna klamka o ergonomicznym kształcie;
● niewidoczne uszczelki przyszybowe dodające elegancji.
Okno Nordic Line 3 przynosi szereg korzyści klientom ze szczególnymi wymaganiami, którzy cenią sobie bezpieczeństwo, elegancję i komfort. Znajdzie ono zastosowanie w różnorodnych obiektach i odnajdzie harmonię z każdym stylem architektury.
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Rolety z folii refleksyjnych |
Ciepłe, słoneczne dni cieszą zdecydowaną większość z nas. Słońce i światło są zawsze mile widziane nie tylko w domu i ogrodzie, ale także w miejscu pracy. Promienie słoneczne oraz ostre, oślepiające światło mogą być jednak szkodliwe, szczególnie w miejscu pracy wyposażonym w komputer.
Organizacja miejsc pracy z komputerem
Słońce stanowi dla ludzi istotny czynnik dobrego samopoczucia. Słońce i światło są ważne dla motywacji oraz podnoszą efektywność w miejscu pracy. Dobre samopoczucie i tym samym klimat pracy poprawiają się dzięki nim. Szczególnie w biurze ma to zasadnicze znaczenie, gdyż biuro stanowi codzienną przestrzeń życiową dla milionów ludzi i jest ważnym środowiskiem, w którym spędzają oni większość dnia. Im więcej światła jest w biurze, tym zdrowsze jest środowisko, tym lepiej czują się tam ludzie.
Na przestrzeni ostatnich dwudziestu pięciu lat miejsce pracy z komputerem stało się miejscem powszechnie używanym przez cały dzień lub przez znaczną jego część przez większość pracowników, tak w sferze administracji, jak i produkcji. Masowe pojawienie się komputerów w istotny sposób zmieniło całe środowisko pracy przynosząc nieznane wcześniej problemy.
Odbiciem problemów są wymogi dotyczące koniecznej ochrony przed promieniowaniem słonecznym oraz ochrony przed oślepianiem, bardzo często stojące w sprzeczności z obecnym trendem budowania nowoczesnych budynków o coraz większych, przeszklonych powierzchniach.
Zdecydowana większość osób pracujących przy monitorze uważa, że ochrona przed odblaskami jest konieczna dopiero wtedy, gdy światło padające na miejsce pracy w szczególności na monitor jest tak intensywne, że powoduje bezpośrednie lub pośrednie oślepienie. Jednak jest to opinia nieprawdziwa – w takich sytuacjach ochrona jest najbardziej potrzebna. Jak bardzo potrzebna pokazuje poniższe zdjęcie fragmentu południowej elewacji biurowca FAT we Wrocławiu.
Zbyt zaciemnione pomieszczenie biurowe jest monotonne i szybko męczy. Zarówno w odniesieniu do warunków patrzenia, jak również ze względów psychicznych i fizycznych zalecany jest wyważony stosunek jaskrawości światła w polu widzenia. Osoby, które sądzą, że można po prostu dodatkowo włączyć światło sztuczne, są w błędzie. Zupełnie różne widma światła dziennego i światła sztucznego (nawet w tak zwanych lampach światła dziennego) nie zmieniają faktu, że brakuje odpowiednich fal dla dobrego samopoczucia i wydajności. Tylko światło słoneczne ze swym pełnym widmem daje konieczne, dobre dla zdrowia biologiczne skutki, których światło sztuczne nie jest w stanie zapewnić. Doskonałą ilustracją problemu jest nasze gorsze samopoczucie w okresie jesienno-zimowym, kiedy jasnych, słonecznych dni jest bardzo niewiele.
Powszechnym sposobem ochrony są różnorodne żaluzje: poziome, pionowe, wewnętrzne, zewnętrzne itp., które w sposób płynny pozwalają dozować ilość wpadającego światła. Problemem tego rodzaju osłon jest takie ich ustawienie, by nie powstawały pola jasnych i ciemnych pasów, refleksy i ich odbicia, które natychmiast widoczne są na monitorze, a jednocześnie, by zalecany przez specjalistów swobodny widok na zewnątrz, był w każdym przypadku zagwarantowany.
Często stosowane zasłony tekstylne różnych rodzajów i konstrukcji, które wielokrotnie mają także pozytywny walor dekoracyjny, stwarzają poważny problem: dając możliwość widoku na zewnątrz zapewniają zbyt wysoką transmisję światła, przez co ich jaskrawość uniemożliwia pracę w pomieszczeniu. Zastosowanie tkaniny transparentnej ciemnej lub zaciemniającej, które utrzymują transmisję światła w wymaganym zakresie, wyklucza swobodny widok na zewnątrz tak ceniony przez pracowników oraz zalecany w przepisach. Problem ten znany jest decydentom, pracownikom oraz firmie, która dostarczała osłony do prestiżowego, wielokrotnie nagradzanego budynku Europejskiego Funduszu Leasingowego, w którym architekt dopuścił, a wykonawca dostarczył m.in. na południową fasadę budynku rolety tekstylne z jasnej, transparentnej tkaniny.
Po kłopotach wynikających ze zbyt małej ochrony przed słońcem (problemy z pracą przy monitorach oraz problemy z utrzymaniem odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach) zamontowano dodatkowe osłony z tkanin zaciemniających, co w ograniczonym zakresie rozwiązało problem. Podobne problemy występują w większości nowych realizacji, w których nie przyłożono dostatecznej wagi do ochrony przed słońcem i światłem np.: w biurach Galerii Dominikańskiej we Wrocławiu, w części elewacji południowej, gdzie nie zamontowano żaluzji zewnętrznych. Pozytywnym przykładem są biurowce firmy Wabco, gdzie firma TASTA wykonała i zamontowała rolety z folii refleksyjnych. (...)
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Stępiarka SCHIATTI ANGELO mod. MS 1532 |
Maszyna została tak zaprojektowana i skonstruowana, aby wykonywała automatyczne stępianie przy jednym przejściu wszystkich krawędzi prostokątnych szyb o grubości pomiędzy 3 a 15 mm.
Minimalne wymiary obrabianego szkła to 500x200 mm (lxh) oraz wysokość maksymalna do 3250 mm. Rodzaj obróbki wykonywany przez maszynę jest szczególnie przydatny do fazowania przed hartowaniem i zespaleniem szkła. Co ważne, stępianie, umożliwia eliminację drobnych odprysków, które mogłyby narazić integralność szyb podczas następnych obróbek, a także umożliwia manipulację nimi.
Konstrukcja
Maszyna składa się z trzech niezależnych sekcji: przenośnika wejściowego, korpusu centralnego, w którym odbywa się obróbka i przenośnika wyjściowego. Maszyna jest na tyle ciężka, że nie wymaga mocowania do gruntu.
Całkowita niezależność części umożliwia efektywne zarządzanie operacjami załadunku i rozładunku części, optymalizując tym samym wydajność.
Prostopadła obróbka szyb zezwala na ograniczenie przestrzeni, w której pracuje maszyna.
Działanie
Działanie maszyny jest całkowicie automatyczne i nie wymaga ustawień, czy regulacji ze strony operatora. Szyba podnoszona jest przystosowanymi do tego celu mechanizmami podnoszącymi na przenośniku wejściowym, a następnie jest kierowana do korpusu centralnego, wyposażonego w kabiny.
Za pośrednictwem czujników umiejscowionych w pobliżu narzędzi, maszyna przyjmuje każdą pojedynczą szybę do obróbki i na podstawie zebranych danych zarządza w sposób automatyczny ruchem zarówno szyby jak i reszty urządzeń. Pierwsze urządzenie wykonuje obróbkę na pierwszym pionowym boku szyby i kolejno na górnym poziomym boku. Jednocześnie, w zależności od rozmiaru szyby, drugie urządzenie wykonuje obróbkę na dolnym boku poziomym i kolejno na drugim boku pionowym. Podczas gdy drugie urządzenie kończy obróbkę szyby, pierwsze urządzenie jest już gotowe do przyjęcia kolejnej szyby.
Dzięki temu systemowi mogą zostać poddane obróbce kolejne szyby dowolnego rozmiaru i szerokości.
Po zakończeniu obróbki, szyba jest już umieszczona na przenośniku wyjściowym i automatycznie ustawiana w pozycji gotowej do rozładunku.
Przesuw szkła
Szyba ułożona na płaszczyźnie pionowej jest przesyłana zarówno do wejścia jak i wyjścia przenośnika wyposażonego w pięć listew zębatych, które przesuwają się na kołach transmisyjnych i łożyskach minimalizujących tarcie i czyniących obróbkę bardziej precyzyjną. Ruch i prędkość każdego z przenośników jest uzależniony od drugiego. Cały ten proces jest kontrolowany przez PLC. Szyba jest podtrzymywana przy wejściu i wyjściu przez ramiona z rolkami zapobiegającymi porysowaniom materiału.
Jednostki operacyjne
Korpus centralny wyposażony w kabiny może pomieścić dwie jednostki: czytającą i obróbczą wyposażoną w tarczę diamentową obwodową, której zadaniem jest stępianie szyb.
Ruch każdej jednostki jest całkowicie niezależny od drugiej w celu umożliwienia maszynie równoczesnej pracy nad dwoma szybami. Umożliwia to rozpoczęcie stępiania nowej szyby zanim obróbka poprzedniej zostanie ukończona.
Każda tarcza umożliwia stępianie dwóch boków szyby w taki sposób, aby zużycie dwóch urządzeń było identyczne.
Praca jednostek na wysokim poziomie gwarantuje precyzyjną regulację, niezawodność w kwestiach wytrzymałości i minimalny poziom hałasu.
Sterowanie
Prędkość obróbki jest regulowana przez pulpit sterujący. System składa się z silników bezszczotkowych z reduktorami, zasilanych z falowników sterowanych przez PLC. Układ ten umożliwia płynne sterowanie prędkością posuwu od 0 do 10 m/min.
Urządzenie kontrolująco-zarządzające
Wszystkie funkcje sterowania i ustawiania parametrów są zarządzane przez PLC i są obsługiwane przez tablicę touch screen, za pomocą której jest możliwe wyświetlanie różnych statystyk obróbczych. Kluczowym punktem systemu zarządzającego maszyną jest urządzenie służące do odczytu profilu szkła. Dzięki mierzonym danym, maszyna jest w stanie wykonać z dużą precyzją fazki na płaszczyźnie szyby jak i utrzymać płaszczyznę odniesienia dla grubości w sposób, który gwarantuje prawidłowe pozycjonowanie urządzeń i optymalny efekt obróbki także w przypadku, gdy szyba nie ma równej grubości.
Pozostałe funkcje:
● Wprowadzenie danych programowych
● Kontrola ruchu jednostek operacyjnych
● Kontrola i wyświetlanie prędkości obróbki
● Diagnozowanie awarii
Diagnozowanie awarii
PLC wyświetla serie alarmów, które identyfikują nieprawidłowości maszyny tak, by umożliwić operatorowi szybką interwencję.
Konserwacja części
Operacje związane z konserwacją mogą być wykonane prosto i oszczędnie. Wymagają kilku minut i nie pociągają za sobą kosztów materialnych lub wyraźnego zatrzymania pracy maszyny.
Ochrona i pewność
Maszyna posiada urządzenia zabezpieczające i osłonowe stałe lub ruchome, oznaczone – dla bezpieczeństwa pracownika – etykietami informacyjnymi. Osłony, wanny, rynny są ze stali nierdzewnej podczas gdy pozostałe części, narażone na kontakt z wodą, są zabezpieczone przed korozją.
Maszyna jest skonstruowana zgodnie z obowiązującymi normami CE, a wszystkie części i materiały są owocem starannej selekcji dostawców.
Michele Leonardi
ITALCOMMA
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Klejenie szkła
|
W ciągu ostatnich kilku lat szkło stało się materiałem cenionym i chętnie wykorzystywanym przez projektantów i realizatorów wnętrz. Już nie tylko okna, witryny w meblach czy wypełnienia drzwi, ale całe nowoczesne wnętrza zdominowane zostają przez elementy szklane.
Wspaniałe i oryginalne aranżacje nie mogłyby powstać bez najwyższej jakości klejów do szkła.
Klejenie szkła wymaga nie tylko doskonałej precyzji, idealnego wykończenia krawędzi szklanych, ale również niezawodnego, pod względem wytrzymałości, jak i przejrzystości kleju. Na szczególną uwagę zasługują w tym względzie kleje utwardzane promieniami UV.
Z powodzeniem są one stosowane zarówno do krawędziowego łączenia tafli szklanych, jak i szkła z innymi materiałami np. metalem, drewnem, kamieniem. Wszystkie kleje wykazują idealną przejrzystość (po sklejeniu brak jakichkolwiek śladów klejenia) oraz wytrzymałość, zarówno na wodę, jak i warunki atmosferyczne.
Kleje UV wykorzystywane są do klejenia mebli szklanych, gablot, półek, stojaków itp. Zespojenie kleju UV następuje pod wpływem promieniowana ultrafioletowego. W tym celu należy użyć lamp ze świetlówkami, wytwarzającymi niewidzialne promieniowanie ultrafioletowe o długich falach. Czas utwardzania wynosi 30 sekund.
Poniżej przedstawiamy charakterystyki klejów UV, sprzedawanych przez firmę PUJAN Elbląskie Szkła i Witraże z Elbląga.
Klej Eurobond
Skład
Składnik: izobornylakrylan
Objętość: 50-100%
Symbol: Xi
Właściwości fizyczne i chemiczne
● Substancja ciekła, bezbarwna, nierozpuszczalna w wodzie
● Charakterystyczny zapach
● Nie ma właściwości wybuchowych
● Wrażliwa na światło
● Temperatura wrzenia – nie znana
● Temperatura zapłonu – od 180oC
● Temperatura topliwości – nie znana
● Gęstość 1.100 g/cm3 w temperaturze 20oC
Stabilność i reakcyjność
● Substancja nie miesza się z wodą
● Brak informacji nt. niebezpiecznych reakcji, jeśli substancja jest używana zgodnie z zamierzonym przeznaczeniem
● Brak informacji nt. niebezpiecznych produktów rozkładu
● Wrażliwa na światło
Składowanie
● Przechowywać w chłodnym miejscu
● Pojemnik musi być szczelnie zamknięty i przechowywany w suchym miejscu
● Przechowywać daleko od ciepła
● Przechowywać w nieprzezroczystej butelce w ciemnym miejscu
● Przechowywać daleko od żywności, napojów i pokarmu dla zwierząt
● Limit przechowywania – 6 miesięcy
Bezbarwny klej Eurobond dostępny jest w 2 pojemnościach 200 ml i 50 ml. Kolorowe kleje Eurobond – czerwony, niebieski i żółty – 50 ml.
Klej Permabond
Skład: metakrylan 2-hydroksyetylu R36/38, R43 i metakrylan 2-etylhexylu R36/37/38, R43, R50/53 – rodzina chemiczna: ester metakrylanu
Objętość 20 – <35%
Właściwości fizyczne i chemiczne
● Wzbogacony preparat w stanie ciekłym, bezbarwny, nierozpuszczalny w wodzie
● Słaby zapach
● Gęstość względna 1,030
● Lepkość 600 mPa.s
● Substancje lotne brak
● Lotne związki organiczne <5g/l
● Temperatura zapłonu 89oC
Stabilność i reakcyjność
● Stabilność: substancja stabilna
● Materiały, których należy unikać: kwasy, zasady, nadtlenki
● Produkty rozkładu stanowiące zagrożenie jednotlenek węgla, dwutlenek węgla
● Warunki polimeryzacji stanowiące zagrożenie: nadmierne ciepło, światło lub brak czynników hamujących może spowodować polimeryzację
Rozładunek i składowanie
● Temperatura składowania – zewnętrzna
● Szczególna wrażliwość – wyrób jest przylepny dzięki utrwalonemu UV
● Należy unikać nadmiernego ciepła i światła
● Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu.
● Normalna wentylacja pokojowa. Jeśli w pomieszczeniu dokuczają opary, należy zapewnić miejscową wentylację mechaniczną
● Wrażliwość na elektryczność stałą – nie
● Wrażliwość na oddziaływanie mechaniczne – nie
Klej Permabond oferowany jest w 250 ml pojemnikach.
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
Oszklenie w kabinach prysznicowych
|
Bogacenie się społeczeństwa, zwiększony popyt na mieszkania i coraz większe wymagania w zakresie ich komfortu i wyposażenia w znaczny sposób przyczyniły się do rozwoju produkcji i sprzedaży kabin prysznicowych.
Są one często montowane w miejsce tradycyjnych wanien, oszczędzając w ten sposób powierzchnię łazienek i poprawiając jakość kąpieli. Trudno sobie dziś wyobrazić nowoczesne i funkcjonalne mieszkanie bez zamontowania w nim kabiny prysznicowej.
Aranżując wnętrze dobiera się wystrój łazienki tak, by był nie tylko funkcjonalny, ale także uwzględniał walory estetyczne i był uzupełnieniem całościowej koncepcji wyposażenia mieszkania.
Materiały oszklenia
Rynek oferuje wiele rodzajów kabin prysznicowych, od prostych do ekskluzywnych rozwiązań. Nowoczesne kabiny są ergonomiczne, łączą klasyczną elegancję z zaawansowaną techniką. Oprócz zasadniczego zadania, jakim jest mycie, spełniają inne dodatkowe funkcje. Wielofunkcyjne panele prysznicowe wyposażone w termostat, dysze do hydromasażu, urządzenia do wytwarzania pary, regulator kierunku wypływu strumienia wody, a nawet radio sprawiają, że kąpiel leczy, relaksuje i staje się przyjemnością.
Zasadniczym elementem budowy kabiny prysznicowej jest jej oszklenie. Może nim być szkło hartowane lub materiał organiczny. Istnieje duża różnorodność w stosowaniu szkła hartowanego do kabin. Może to być szkło float bezbarwne i zabarwione: brązowe, grafitowe, niebieskie. Dla zmniejszenia przejrzystości zastępuje się je szkłem walcowanym wzorzystym, zwanym potocznie ornamentowym oraz szkłem matowym.
Szkło ornamentowe wytwarzane w procesie walcowania przepuszcza niewiele mniej światła niż szkło float. Efekt zmatowienia osiągany jest w nim przez odbicie i rozproszenie światła, zależne od wielkości i kształtu wzoru. Wśród najczęściej stosowanych w kabinach prysznicowych szkieł ornamentowych wymienia się szkło o nazwie handlowej Master Carre i Chinchilla (fot. 1 i 2).
Dla zapewnienia większej intymności kąpieli stosowane szkło może być częściowo pokryte emalią ceramiczną, która stanowi dodatkowy element dekoracyjny (fot. 3).
Szkła matowe uzyskuje się w procesie piaskowania i trawienia. Piaskowanie polega na poddaniu tafli szkła działaniu strumienia piasku pod dużym ciśnieniem, trawienie natomiast jest wynikiem oddziaływania kwasu na szkło. W wyniku wypolerowania szkła trawionego uzyskuje się szkło satynowe. Przykładem jest stosowane w kabinach szkło o nazwie handlowej Satinato (fot. 4).
Dla uszlachetnienia i wygładzenia powierzchni szkieł hartowanych stosowanych w kabinach prysznicowych powleka się je powłokami: DP, Anticalc i Art-Clean. Wszystkie te powłoki są warstwami związanymi chemicznie ze szkłem i dzięki nim większe krople wody wraz z zanieczyszczeniami spływają po powierzchni szkła nie pozostawiając osadu, a te mniejsze, które pozostają, tworzą osad, ale jest on łatwo usuwalny za pomocą wilgotnej szmatki. Powłoki te znacznie ułatwiają utrzymanie kabiny w czystości, gdyż na szybie wolniej osadza się brud i kamień.
Tak wielu możliwości nie dają oszklenia z materiału organicznego – polistyrenu i akrylu. Są to tworzywa o bardzo dużej wytrzymałości, odporne na działanie związków nieorganicznych i czynników atmosferycznych, lekkie, o porównywalnej ze szkłem przepuszczalności światła. Łatwo się je obrabia, tnie bez odprysków, a pękając rozpadają się na odłamki o gładkich krawędziach. Ale wadą oszkleń organicznych jest ich mała odporność na zarysowanie, a także skłonność do żółknięcia pod wpływem oddziaływania promieniowania UV, chociaż przez zmodyfikowanie składu można tę niedogodność ograniczyć. Mimo tak wielu zalet szkła organiczne ciągle jeszcze przegrywają w konkurencji ze szkłem hartowanym, któremu ustępują w swojej różnorodności i urodzie.
Szkła organiczne stosowane w kabinach prysznicowych są przeważnie bezbarwne, chociaż mogą być też zabarwione. Wyglądem przypominają najczęściej szkła ornamentowe (fot. 5)
Ocena przydatności oszklenia
Duża podaż kabin prysznicowych na rynku wymusza na producentach dbałość o dobrą jakość swoich wyrobów. Wynika ona również z obowiązku deklarowania jakości i obligatoryjności oznakowywania wyrobów budowlanych. W Polsce, w związku z brakiem stosownego rozporządzenia, istnieje wybór miedzy znakiem budowlanym B obowiązującym na rynku polskim, a znakiem CE wynikającym z przynależności Polski do Unii Europejskiej. Dokumentem odniesienia dla kabin prysznicowych w obydwu przypadkach jest – powstała w wyniku przetłumaczenia normy europejskiej – norma polska PN-EN 14428 Kabiny prysznicowe – wymagania funkcjonalne i metody badania. Norma ta dotyczy kabin jako całości, ale zawiera również wymagania i badania dla stosowanych w nich oszkleń.
Najbardziej istotnym parametrem w ocenie jakości oszklenia jest spełnienie przez niego wymogów w zakresie bezpieczeństwa, ponieważ pod tym względem właśnie oszklenie jest najsłabszym ogniwem w kabinie prysznicowej. Dla oszkleń szklanych ważna jest też wytrzymałość na zginanie, odporność termiczna i sposób pękania szkła po rozbiciu przy przekroczeniu jego wytrzymałości.
Występujące w nich zniekształcenie optyczne i anizotropia są cechą charakterystyczną szkła hartowanego, wynikająca ze specyfiki procesu wytwórczego. Zarówno zniekształcenia optycznego, objawiającego się falistością szkła, widoczną szczególnie w świetle odbitym, jak i efektu dwójłomności związanego z charakterystycznym dla szkła hartowanego układem naprężeń, obserwowanego w świetle spolaryzowanym, nie traktuje się jako wady, dyskwalifikującej zastosowanie szkła zgodnie z jego przeznaczeniem. O jakości oszklenia szklanego i z materiału organicznego decyduje też jego odporność na oddziaływanie środowiska chemikaliów, wody i wilgoci w szczególności.
Przydatność oszklenia do zastosowania w kabinie można ocenić dokonując badań zgodnie z procedurami zawartymi w normie PN-EN 14428 jak również w normie w niej powołanej PN-EN 12150-1 Szkło w budownictwie. Termicznie hartowane bezpieczne szkło sodowo-wapniowo-krzemianowe. Część 1: Definicje i opis.
Oceny oszklenia pod kątem jego bezpieczeństwa dokonuje się przez uderzenie go workiem lub oponami, stanowiącymi końcówkę wahadła. Badanie wahadłem odtwarza rzeczywistą sytuację przypadkowego zderzenia człowieka z szybą. Przeprowadza się go na stanowisku badawczym (fot. 6), którego zasadniczą część stanowi rama metalowa i zawieszone na linie dwie opony na trzpieniu metalowym, napełnione powietrzem o ciśnieniu 0,35 MPa (gdy badamy szkło) lub rama drewniana i wiszący na linie, wypełniony śrutem worek (gdy badaniom poddajemy materiał organiczny). Masa opon wraz z metalowym rdzeniem wynosi 50 kg, a masa worka ze śrutem 45 kg. Badaną szybę mocuje się w ramie i uderza wahadłem spadającym z trzech różnych wysokości tak, by opony lub worek uderzyły w środek geometryczny próbki. Aby oszklenie uznać za bezpieczne 4 badane próbki powinny nie pękać lub pękać bezpiecznie.
O pękaniu bezpiecznym mówimy wtedy, gdy próbka :
- ze szkła hartowanego rozpada się na drobne nieostre kawałki, a 10 największych z nich, wolnych od pęknięć, uwięzionych w ramie, wybranych po upływie 3 min od uderzenia, posiada łączną masę nie większą niż masa odpowiadająca 65 cm2 badanej próbki;
- z materiału organicznego rozbija się na kilka kawałków, powstają pęknięcia i szczeliny, ale żaden otwór nie jest tak duży, aby swobodnie przechodziła przez niego kula o średnicy 76 mm.
Kawałki, które pozostały w ramie, nie powinny być ostre i każdy ich wierzchołek powinien spełnić wymaganie, że długość cięciwy między punktami B i C powstałymi przez przecięcie łuku o promieniu 25 mm, zatoczonego z niego z najbliższymi jego krawędziami nie była większa od 25 mm (rys. 1).
W zależności od wyniku badania szkła hartowane można zaliczyć do jednej z klas wytrzymałości na uderzenie wahadłem z oponami. Zestawiono je w tabeli 1.
Obok wytrzymałości szkła hartowanego na uderzenie oponami, drugim kryterium oceny jego przydatności do zastosowania jako materiału bezpiecznego, jest sprawdzenie charakteru siatki spękań. Charakter siatki spękań jest parametrem opisującym sposób pękania szkła po jego rozbiciu, decydującym o stopniu zagrożenia w obcowaniu użytkownika ze szkłem.
Charakterystyczne dla szkła hartowanego pękanie na drobne, nieostre kawałki ogranicza do minimum ryzyko zranienia człowieka. Charakter siatki spękań ocenia się rozbijając próbkę szkła, przez uderzenie jej w punkcie znajdującym się na środku dłuższego boku, w odległości 13 mm od krawędzi szyby. Używa się do tego celu młotka o masie 75 g, punktaka uruchamianego siłą sprężyny, lub innego urządzenia o utwardzanym ostrzu. Zaleca się, by promień krzywizny ostrza wynosił w przybliżeniu 0,2 mm. Obraz siatki spękań ocenia się zliczając wolne od spękań odłamki, w dowolnie wybranym kwadracie o boku 50 mm. Kwadrat ten rysuje się na szkle przy pomocy szablonu w miejscu największych odłamków i określa się ich liczbę w wyznaczonym przez niego obszarze. Przy zliczaniu przyjmuje się zasadę, że odłamki znajdujące się wewnątrz kwadratu liczy się jako całe, natomiast przecięte przez boki kwadratu jako pół. Przy ocenie siatki spękań nie uwzględnia się pasa brzegowego o szerokości 25 mm i obszaru wewnątrz okręgu, o promieniu 100 mm wokół punktu uderzenia. Za bezpiecznie uważa się szkło, dla którego w obszarze zliczania odłamków ich ilość nie jest mniejsza od 40.
Obok zasadniczego wymogu jakim jest spełnienie kryteriów bezpieczeństwa od szkła stosowanego do szklenia kabin prysznicowych wymaga się odpowiedniej wytrzymałości na czteropunktowe zginanie. Określenie jej pozwala ocenić przydatność szkła do zastosowania go w miejscach, gdzie narażone jest na tego rodzaju oddziaływanie. Badanie wytrzymałości przeprowadza się na urządzeniu wytrzymałościowym – prasie (fot. 7), gdzie umieszcza się próbkę na podporze z dwoma wyłożonymi gumą metalowymi wałkami o średnicy 50 mm, położonymi w odległości 1000 mm względem siebie. Takimi samymi dwoma wałkami, odległymi od siebie o 200 mm, próbka naciskana jest od góry. Próbka zginana jest z szybkością 2 (±0,4) N/mm2.
Zginanie prowadzi się aż do jej zniszczenia. Z wartości odczytanej siły niszczącej oblicza się wytrzymałość szkła na zginanie. Każdemu użytemu w kabinie szkłu odpowiada, jak to zestawiono w tabeli 2, inna wartość wymaganej wytrzymałości na czteropunktowe zginanie. Musi ją uzyskać każda z 10 badanych próbek szkła.
Oceniając przydatność szkła i materiału organicznego do zastosowania w charakterze oszklenia kabiny prysznicowej, obok niezwykle ważnych parametrów wytrzymałościowych i decydujących o bezpieczeństwie stosowania, należy również uwzględnić inne cechy użytkowe związane z ich odpornością na oddziaływanie czynników środowiska.
Szkło hartowane charakteryzuje się dość dużą odpornością na szoki temperaturowe. Sytuację wpływu nagłych zmian temperatury na zachowanie szkła można odtworzyć stosując procedurę badawczą, zgodnie z którą szkło ogrzewa się w piecu do takiej temperatury, by różnica w stosunku do temperatury kąpieli wodnej, gdzie będzie gwałtownie chłodzone, wynosiła 200oC. Za wynik pozytywny uważa się sytuację, gdy szkło poddane szokowi termicznemu nie ulega zniszczeniu.
Zarówno szkło jak i materiał organiczny, stosowane w kabinach prysznicowych, narażone są na oddziaływanie środków chemicznych. Aby sprawdzić, jak reagują one na ich obecność w środowisku, przeprowadza się badanie odporności na chemikalia i zaplamienia. Norma przedmiotowa PN-EN 14428 podaje wykaz odczynników chemicznych do których wymaganie odporności się odnosi. Pokazuje go tabela 3. Sprawdzenia wpływu odczynników chemicznych na jakość szkła dokonuje się przez naniesienie na wcześniej umytą próbkę szkła o powierzchni co najmniej 100 cm2, po kropli odczynnika, każdego w inne miejsce, oraz nakrycie jej szkiełkiem zegarowym, ułożonym stroną wklęsłą w dół. Tak powstały układ przetrzymuje się w miejscu nie nasłonecznionym, w temperaturze 23 (±5)oC, przez okres 2 godzin. Po upływie tego czasu szkło spłukuje się wodą destylowaną i sprawdza czy nie nastąpiły zmiany w jego wyglądzie. Jeżeli zaobserwuje się takie zmiany próbuje się je usunąć za pomocą urządzenia, którego zasadniczą część stanowi głowica czyszcząca w postaci pierścienia, o średnicy 75 mm i grubości ściany 15 mm, wykonana z gąbki. Głowica umocowana jest z jednomilimetrowym luzem na kwadratowej osi dzięki czemu może wykonywać ruch obrotowy wokół niej. Waga urządzenia powinna wynosić 1000 (±50) g. Głowicę czyszczącą zanurza się w wodzie destylowanej i umieszcza na szkle w miejscu, gdzie ma być czyszczone. Urządzenie czyszczące wprawia się w ruch z szybkością 60 obrotów na minutę i wykonuje 30 obrotów. Dokonuje się oględzin szkła po uprzednim opłukaniu go wodą destylowaną. Gdy zmiany w wyglądzie utrzymują się, czyszczenie jest powtarzane z zastosowaniem dodatkowo materiału ściernego – tlenku glinu. Brak efektu w usuwaniu plam i uszkodzeń powierzchni szkła kwalifikuje wyrób jako nie spełniający wymogów normy w zakresie odporności na chemikalia i zaplamienia.
Oszklenie zainstalowane w kabinie prysznicowej narażone jest na częsty kontakt z wodą i wilgocią. O jego przydatności do takich zastosowań decyduje pozytywny wynik badania odporności na cykle zwilżania i suszenia. Zgodnie z procedurą wykonywania tego badania próbki szkła o wymiarach 100x100 mm umieszcza się w otwartym zbiorniku, na stojaku, tak, by nie stykały się ze sobą. Zalewa się je 2 litrami wody o temperaturze 85oC, by były całkowicie zanurzone. Zalane wodą próbki przetrzymuje się w tej kąpieli przez 8 godzin, aż do wystygnięcia wody do temperatury pokojowej. Po wyjęciu z wody próbki umieszcza w suszarce o temperaturze 50oC na 16 godzin. Opisany cykl oddziaływania wody na szkło powtarza się na tych samych próbkach 20 razy. Po przeprowadzeniu 20 cykli, próbki szkła przeciera się szmatką zwilżoną roztworem eozyny o stężeniu 100g/litr wody, zmieszanej z 1 cm3 detergentu, rozcieńczonego litrem wody. Roztwór pozostawia się na szkle przez okres 5 minut, po czym usuwa się go przez przetarcie miękką, czystą, wilgotną szmatką. Dokonuje się oględzin próbki pod kątem występowania zmian w wyglądzie i obecności zabarwionej eozyny. Aby wykluczyć wpływ cięcia szkła na badany parametr oględzinom nie poddaje się obszaru brzegowego wzdłuż krawędzi o szerokości 3 mm. Brak zmian w wyglądzie i wyługowania alkalii świadczy o odporności oszklenia na cykle zwilżania i suszenia.
Dobra jakość oszklenia, spełnienie wymogów w zakresie bezpieczeństwa, wytrzymałości jak również odporności na oddziaływanie środowiska wpływa na jakość całej kabiny. Dobra jej jakość przy zagwarantowaniu niezbyt wygórowanej ceny to droga do sukcesu w jej sprzedaży.
ISiC OZ Kraków
inne artykuły tego autora:
- Wstępne badania typu szkieł bezpiecznych i szkła termicznie wzmocnionego , Zofia Pollak, Świat Szkła 3/2010
- Badanie jakości szkła termicznie hartowanego i termicznie wzmocnionego , Zofia Pollak, Świat Szkła 6/2008
- Ocena jakości szkła chemicznie wzmocnionego , Zofia Pollak, Świat Szkła 3/2008
- Oszklenie w kabinach prysznicowych , Zofia Pollak, Świat Szkła 10/2007
- Wymagania i badania szkła klejonego-warstwowego , Zofia Pollak, Świat Szkła 4/2006
- Szkło klejone - technologia, właściwości, zastosowanie , Zofia Pollak, Świat Szkła 3/2006
- Ocena jakości szkła termicznie hartowanego i termicznie wzmocnionego , Zofia Pollak, Świat Szkła 1/2006
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 10/2007
XVIII edycja Konkursu „Teraz Polska” |
W siedemnastu edycjach Konkursu „Teraz Polska” wzięło udział 4,5 tysiąca firm.
Kapituła Polskiego Godła Promocyjnego nagrodziła 350 przedsiębiorstw i 9 gmin.
W październiku Fundacja Polskiego Godła Promocyjnego inauguruje kolejną edycję Konkursu. Nagradzane będą: Produkty i Usługi, Gminy, Produkty Lokalne.
Po raz pierwszy w historii Konkursu oceniane będą również Przedsięwzięcia Innowacyjne.
Celem I edycji Konkursu „Teraz Polska” dla Przedsięwzięć Innowacyjnych jest wyłonienie i nagrodzenie Godłem „Teraz Polska” najbardziej nowatorskich rozwiązań, dotyczących działań podejmowanych w celu usprawniania dotychczasowych procesów produkcyjnych, jak również tworzenia nowych lub znaczącego ulepszania istniejących produktów i usług. Organizatorzy Konkursu chcą uhonorować i promować naukowców oraz inżynierów opracowujących nowatorskie rozwiązania technologiczne, a także przedsiębiorstwa, które wdrażają takie rozwiązania w praktyce.
Inicjatywa Fundacji nawiązuje swoją ideą i przesłaniem do nowej Strategii Lizbońskiej oraz rządowego Programu Operacyjnego „Innowacyjna Gospodarka” 2007-2013. Program ten ma się przyczynić m.in. do lepszego dostosowania oferty sektora nauki do potrzeb przedsiębiorstw, co może dodatnio wpłynąć na zwiększenie transferu nowoczesnych rozwiązań do gospodarki.
Zgłoszenia najwyżej oceniane przez Komisje Ekspertów zostaną nominowane do Godła „Teraz Polska”, spośród nich pod koniec kwietnia Kapituła wyłoni Laureatów.
Uroczyste zakończenie tegorocznej edycji Konkursu „Teraz Polska” odbędzie się w czerwcu 2008 r. Podczas koncertu galowego przedstawiciele wyróżnionych jednostek i przedsiębiorstw odbiorą statuetki „Teraz Polska”.
Wnioski Konkursowe należy przesyłać do dnia 15.01.2008 r.
Szczegółowe informacje dostępne na www.terazpolska.pl
więcej informacji: Świat Szkła 10/2007