Budownictwo, w tym szczególnie mieszkaniowe, wymaga rozwiązania szeregu problemów, do których w chwili obecnej należą:

  • konieczność podjęcia skutecznych środków technicznych, mających na celu ograniczenie zużycia energii,
  • dążenie do zapewnienia optymalnych warunków higienicznych i akustycznych w pomieszczeniach mieszkalnych i przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

 

Zagadnienia ogólne wentylacji

Powyższa problematyka łączy się w istotny sposób z zagadnieniami właściwej wentylacji budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej.

Wentylacją nazywamy cyrkulację powietrza pomiędzy pomieszczeniami budynku a jego przestrzenią na zewnątrz.

 

Prawidłowo działająca wentylacja jest niezbędna w pomieszczeniach, szczególnie w których przebywają ludzie, gdyż dopływające z zewnątrz powietrze zapewnia wymianę zużytego i zanieczyszczonego na świeże, niezbędne do oddychania oraz dla urządzeń także zużywających powietrze.

Proces wentylacji powinien następować przez miejsca do tego przeznaczone, a więc przez urządzenia wentylacyjne zainstalowane w oknach lub drzwiach albo poza nimi, jak również poprzez mikrowentylację (rozszczelnienie poprzez uchylenie lub odsunięcie skrzydła okiennego).

 

Najczęściej spotyka się następujący podział (rodzaje) wentylacji:

  • naturalna/grawitacyjna – która odbywa się na skutek różnicy gęstości powietrza zimnego (świeżego, znajdującego się na zewnątrz pomieszczenia) i ciepłego (obecnego wewnątrz pomieszczenia), a im większa różnica gęstości i – co za tym idzie – temperatury pomiędzy powietrzem wewnętrznym a zewnętrznym oraz im silniejszy wiatr, tym ten rodzaj wentylacji jest skuteczniejszy;
  • mechaniczna wywiewna – w której przepływ powietrza wywołany dzięki podciśnieniu wytwarzanemu przez urządzenie mechaniczne (głównie wentylatory) powoduje jego wyprowadzenie w określonych ilościach poza pomieszczenie;
  • hybrydowa – gdzie przepływ powietrza jest wywołany dzięki współdziałaniu sił naturalnych połączonych z pracą wentylatora, czyli łącząca zalety wentylacji naturalnej (prosta konserwacja, komfort akustyczny) i mechanicznej (sprawne działanie).

 

Oprócz powyższego podziału wyróżnia się jeszcze wentylacje:

  • mechaniczną nawiewno-wywiewną – w której następuje przy pomocy instalacji mechanicznej nawiew powietrza (głównie do sypialni i pomieszczeń mieszkalnych) oraz jego wywiew (z kuchni, łazienek i ustępów) w sposób sterowany;
  • regulowaną z odzyskiem ciepła – charakteryzująca się tym, że zanim powietrze wywiewane zostanie usunięte z pomieszczeń do atmosfery zewnętrznej przepływa przez wymiennik do odzysku ciepła, gdzie oddaje ciepło powietrzu napływającemu z zewnątrz.

 

Wentylacja naturalna/grawitacyjna odbywać się może poprzez nieszczelności w obudowie budynków w tym głównie przez okna i drzwi (co przy braku uszczelek oraz niedoskonałości konstrukcji okien i drzwi dawniej było „normą” w Polsce) oraz poprzez urządzenia wentylacyjne, zazwyczaj nawiewniki.

 

Przepływ powietrza przez nawiewnik (jego otwór przepływowy) odbywa się na skutek różnicy ciśnienia po jego stronie zewnętrznej, tzn. od strony otoczenia budynku i wewnętrznej, tzn. od strony wnętrza pomieszczenia. Regulacja strumienia powietrza następuje poprzez ruchomy element zwany przepustnicą i może się odbywać ręcznie lub automatycznie.

 

Dodać należy, że nawiewniki mogą być również instalowane w pomieszczeniach z wentylacją mechaniczną, hybrydową i pozostałymi, powyżej wymienionymi. Wentylacja pomieszczeń jest także możliwa poprzez otwarcie lub uchylenie skrzydła okiennego. Najczęściej jest stosowana tzw. mikrowentylacja, polegająca na rozszczelnieniu okna przez zluzowanie uszczelki, co zapewnia wymianę powietrza. Może to być uchylenie skrzydła i stworzenie szczeliny o szerokości nie większej niż 5 mm lub minimalne odsunięcie skrzydła od ościeżnicy. Mikrowentylacja wymaga zastosowania okuć o odpowiedniej konstrukcji, które są sterowane ręcznie, choć występują także rozwiązania automatyczne.

 

Podkreślenia wymaga fakt, iż wentylacja pomieszczeń jest tylko wtedy skuteczna, gdy zapewni się właściwą cyrkulację powietrza. Świeże powietrze powinno małym i kontrolowanym strumieniem wpływać w sposób nieustanny do pomieszczeń budynku, co będzie skutkować tworzeniem właściwego w nich mikroklimatu.

 

Nawiewniki powietrza

Przeznaczenie i podział

Nawiewnikiem powietrza nazywamy wyrób zaprojektowany w celu zapewnienia przepływu powietrza z zewnątrz budynku do jego wnętrza, który jednocześnie ogranicza do minimum przenikanie do pomieszczeń budynku deszczu, śniegu, ciał obcych itp.

 

Nawiewniki służą więc do doprowadzenia powietrza wentylacyjnego z otoczenia budynku do pomieszczeń przeznaczonych na stały lub czasowy pobyt ludzi, w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, a także do obiektów magazynowych i przemysłowych, w których są zastosowane okna i/lub drzwi balkonowe, charakteryzujące się współczynnikiem infiltracji powietrza nie większym niż 0,3 m3/(m·h·daPa2/3). Dotyczy to sytuacji, gdy do pomieszczeń budynku nie jest zapewniony nawiew powietrza wentylacyjnego przy pomocy urządzeń mechanicznych, przy czym odnosi się to zarówno do budynków nowowznoszonych, jak i już istniejących (np. w przypadku wymiany okien).

 

Podstawową cechą identyfikacyjną nawiewnika, określającą jego typ, jest miejsce montażu w obudowie budynku. Według zapisu w Zaleceniach Udzielania Aprobat Technicznych ITB ZUAT-15/III.06/2004 Nawiewniki powietrza montowane w zewnętrznych przegrodach budynków, wyróżnić można następujące podstawowe typy tych wyrobów:

  • nawiewniki okienne szczelinowe – montowane w części nieprzeziernej okna, tzn. w kształtownikach okiennych lub w przyldze okna, przeznaczone do montażu w określonym rodzaju kształtownika, np. w ościeżnicy, albo w dwu rodzajach kształtownika tzn. w ościeżnicy lub skrzydle;
  • nawiewniki okienne nadszybowe – montowane w obrębie skrzydła w jego górnej części;
  • nawiewniki ścienne – montowane ponad oknem;
  • nawiewniki przystosowane do montażu w skrzynkach żaluzji zwijanych/rolet okiennych.

 

 

Dodatkową cechą identyfikacyjną nawiewników powietrza jest sposób regulacji strumienia powietrza nawiewanego do pomieszczenia, który może się odbywać w sposób:

  • automatyczny,
  • ręczny,
  • ręcznie i automatycznie.

 

(...)

 

Automatycznie regulowany nawiewnik powietrza
Jest to urządzenie, w którym element regulacyjny jest ustawiany automatycznie, w zależności od wartości określonej wielkości fizycznej, jaką może być różnica ciśnień, temperatura zewnętrzna czy też wilgotność powietrza. Ze względu na te czynniki rozróżnia  się niżej przedstawione nawiewniki automatyczne.


Nawiewniki ciśnieniowe – działające samoczynnie, pod wpływem zmian różnicy ciśnienia wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia. Doprowadzają do pomieszczenia taką ilość powietrza, jaka wynika z różnicy ciśnienia. Do pewnej granicznej wartości różnicy ciśnienia otwór, którym doprowadza się powietrze jest w sposób maksymalny otwarty.
W przypadku dalszego wzrostu różnicy ciśnienia (np. wskutek podmuchów wiatru), przepustnica w nawiewniku się przymyka, co zapobiega nadmiernemu napływowi powietrza. Ponadto użytkownik posiada możliwość ręcznego przymknięcia przepustnicy, co zmniejsza przepływ powietrza do wartości minimalnej.


Nawiewniki termostatyczne – działające samoczynnie, pod wpływem zmiany temperatury zewnętrznej. W przypadku obniżenia się temperatury poniżej określonej wartości (zasadniczo poniżej zera), przepustnica zmniejsza wielkość otworu nawiewnego, co ogranicza dopływ powietrza zewnętrznego.
Ilość nawiewanego powietrza jest zależna od różnicy ciśnienia panującego wewnątrz i na zewnątrz oraz od wielkości otworu, ustalonej przez termostat. Biorąc pod uwagę budowę mechanizmu, który steruje przepustnicą, nawiewniki termostatyczne mają dość duże wymiary gabarytowe, więc stosuje się je przeważnie poza oknem, w ścianie budynku.

 
Nawiewniki higrosterowane – działające automatycznie, w sposób zależny od wilgotności powietrza znajdującego się wewnątrz pomieszczenia. Wyroby te są wyposażone w czujnik wykonany z taśmy poliamidowej, otwierający przesłonę nawiewnika i zwiększający strumień dopływającego do pomieszczenia powietrza, w przypadku wzrostu wilgotności, lub ją przymykający, jeśli wilgotność zmniejszy się do określonego poziomu. Wielkość szczeliny nawiewnika zmienia się proporcjonalnie do zmiany wilgotności względnej w zakresie od 35 do 70%. Przy spadku poniżej 35% wilgotności względnej szczelina w nawiewniku jest minimalna, natomiast 70% wilgotność powoduje jego maksymalne otwarcie. Poprzez stosowanie nawiewników sterowanych poziomem wilgotności intensywność wymiany powietrza ulega zwiększeniu szczególnie w tych pomieszczeniach, gdzie powstaje stosunkowo dużo wilgoci, jak np. w porze nocnej w sypialniach.


Ręcznie regulowany nawiewnik powietrza
Jest to urządzenie obsługiwane przez użytkownika, który ręcznie, za pomocą specjalnej przesłony, reguluje wielkość otworu doprowadzającego powietrze. Ilość powietrza, która nawiewana jest do pomieszczenia zależna jest od położenia przesłony przepustnicy oraz od ciśnienia występującego wewnątrz i na zewnątrz.


Ręcznie i automatycznie regulowany nawiewnik powietrza
Jest to nawiewnik wyposażony w dwa elementy regulacyjne, jeden ustawiany ręcznie przez użytkownika, a drugi ustawiany automatycznie w zależności od istniejących warunków atmosferycznych oraz sposobu  regulacji wielkości strumienia powietrza.

 

 2013-12-35-1

Rys. 1. Nawiewnik ciśnieniowy VENTAIR SIMPRESS (wg AT-15-8681/2011)

 


2013-12-35-2

Rys. 2. Schemat mocowania nawiewnika VENTAIR SIMPRESS w oknie z kształtowników z PVC (wg AT-15-8681/2011)

 


Wymagania i badania
Dotychczas nie ustanowiono europejskiej zharmonizowanej normy wyrobu na urządzenia wentylacyjne lub same nawiewniki powietrza, jak również nie ma Polskiej Normy na te wyroby. Jedynym dokumentem, w którym określono właściwości techniczne i wymagania oraz metodykę badań, odnoszące się do wszystkich typów nawiewników powietrza (niezależnie od sposobu ich regulacji), są wspomniane już w publikacji zalecenia ITB ZUAT-15/III.06/2004. 
Dokument ten obejmuje ogólne właściwości i wymagania dotyczące wyglądu zewnętrznego, kształtu i wymiarów, tolerancji wymiarów i odporności na korozję oraz właściwości specjalistyczne wraz z wymaganiami. Poniżej przedstawiono właściwości i wymagania specjalistyczne wraz z dotyczącymi ich metodami badań.


Charakterystyka przepływowa nawiewnika
Parametrem tym nazywamy zależność między objętościowym strumieniem przepływu powietrza przez urządzenie „q”, a różnicą ciśnienia statycznego po obu jego stronach oznaczoną jako „ Δp”. Wymagana jest zgodność z charakterystyką przepływową określoną w dokumentacji technicznej wyrobu z dopuszczalną odchyłką wynoszącą ± 10%, w każdym punkcie pomiarowym.


Badanie charakterystyk przepływowych polega na pomiarach strumienia powietrza przepływającego przez nawiewnik przy różnych wartościach różnicy ciśnienia statycznego po obu jego stronach oraz ustawieniu lub zablokowaniu elementów regulacyjnych w określonych pozycjach. Podczas badania temperatura powietrza przepływającego przez nawiewnik powinna zawierać się w przedziale 20°C (±5) i nie zmieniać się o więcej niż ±2°C.


W tej właściwości wyróżnia się jeszcze charakterystykę przepływową w stanie całkowitego otwarcia, która przy różnicy ciśnień Δp≥10 powinna charakteryzować się objętościowym strumieniem przepływu powietrza q≥qn (qn – przepływ nominalny przez nawiewnik).

 

 

2013-12-35-3

Rys. 3. Nawiewnik higrosterowany EXR/EHA2 (wg AT-15-8700/2011)

 

 2013-12-36-1

Rys. 4. Przykładowe usytuowanie nawiewnika EXR/EHA2 z czerpnią standardową w oknie z PVC (wg AT-15-8700/2011)

 

 
2013-12-36-2

Rys. 5. Nawiewnik SM 1000 4000 Trickle (wg AT-15-8674/2011)

 

 2013-12-36-3

Rys. 6. Schemat mocowania nawiewnika SM 1000 4000 Trickle w oknie z kształtowników z PVC (wg AT-15-8674/2011)

 

 


Przepływ nominalny
Właściwość ta, oznaczana jako „ qn”, stanowi wartość strumienia objętości powietrza „q” przy różnicy ciśnienia statycznego Δp równej 10 Pa. Strumień objętości powietrza mierzony w m3/h, powinien być zgodny z podanymi dla poszczególnych rodzajów budynków i pomieszczeń w normie PN-83/B-03430/ Az3:2000 Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania.


Przepływ nominalny przez nawiewnik określany jest jako średnia arytmetyczna wartości strumienia powietrza zmierzonych podczas sprawdzania charakterystyki przepływowej nawiewnika w następujących warunkach:
- Δp=10 Pa, w odniesieniu do wszystkich sposobów regulacji nawiewnika;
-  w nawiewnikach regulowanych ręcznie lub ręcznie i automatycznie w zależności od różnicy ciśnienia po obu stronach nawiewnika przy ustawieniu elementu do ręcznej regulacji strumienia powietrza przepływającego przez nawiewnik w pozycji całkowitego otwarcia;
-  w nawiewnikach regulowanych automatycznie w zależności od innych niż różnica ciśnień wielkości fizycznych przy zablokowaniu elementu służącego do automatycznej regulacji w pozycji całkowitego otwarcia;
-  w nawiewnikach regulowanych ręcznie i automatycznie jw., przy zablokowaniu elementu służącego do automatycznej regulacji w pozycji całkowitego otwarcia oraz ustawieniu elementu do ręcznej regulacji strumienia powietrza przepływającego przez nawiewnik również w pozycji całkowitego otwarcia.

 

Przepływ minimalny
Przepływ minimalny odnosi się również do strumienia objętości powietrza przy różnicy ciśnienia statycznego Δp równego 10 Pa, którego wartość określa norma PN-83/B-03430/Az3:2000. Przepływ minimalny przez nawiewnik określany jest jako średnia arytmetyczna wartości strumienia powietrza zmierzonych podczas sprawdzania charakterystyki przepływowej nawiewnika w warunkach jak przy przepływie nominalnym, ale w pozycji całkowitego zamknięcia.

 

 

 
2013-12-37-1

Rys. 7. Nawiewnik DG 1500 Trickle – widok i przekrój w pozycji całkowicie otwartej (wg AT-15-8675/2011)

 

 2013-12-37-2

Rys. 8. Przykład mocowania nawiewnika DG 1500 Trickle w oknie drewnianym (wg AT-15-8675/2011)

 

 

 


Szczelność na przenikanie wody
Szczelnością na przenikanie przez nawiewnik powietrza wody powodującej zawilgocenie w sposób ciągły lub powtarzalny elementów budynku (których zawilgocenie nie było przewidziane w projekcie budynku), nazywamy zdolność do zapobiegania przenikaniu wody przez ten wyrób. Wymagany jest brak przecieków wody przy granicznej różnicy ciśnienia, którą jest maksymalna różnica ciśnienia uzyskana podczas badań, kiedy szczelność na przenikanie wody została zachowana.


Szczelność na przenikanie wody należy badać stosując metodykę podaną w normie PN-EN 1027:2001 Okna i drzwi. Wodoszczelność. Badania.


Podatność na kondensację powierzchniową
Podatność na kondensację powierzchniową charakteryzuje wartość wilgotności względnej powietrza wewnętrznego, przy której rozpoczyna się kondensacja pary wodnej na powierzchni wewnętrznej części nawiewnika owiewanej powietrzem wewnętrznym.


W ZUAT-15/III.06/2004 zawarto wymaganie o braku kondensacji powierzchniowej przy określonych w badaniach aprobacyjnych wartościach temperatury i wilgotności względnej powietrza wewnętrznego. Wartość temperatury powierzchni, obliczanej przy użyciu programu komputerowego, służącego do określania ustalonego (stałego w czasie) dwuwymiarowego pola temperatur w obszarze płaskim oraz strumienia cieplnego na brzegach tego obszaru. Obliczenia wykonuje się w odniesieniu do obliczeniowych wartości temperatury wewnątrz i na zewnątrz ogrzewanych pomieszczeń, według rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z póżniejszymi zmianami) oraz następujących wartości na zewnątrz budynku: -20°C, -10°C, 0°C, 10°C.


Izolacyjność akustyczna
Nawiewniki powinny charakteryzować się jednoliczbowymi wskaźnikami izolacyjności akustycznej (wskaźnikami znormalizowanej różnicy poziomu ciśnienia akustycznego), określonymi na podstawie wzorów wynikających ze stosownych norm lub na podstawie badań.


Z uwagi na ochronę przeciwhałasową pomieszczeń, okna z wbudowanymi nawiewnikami powinny być stosowane zgodnie z wymaganiami normy PN-B-02151-3:1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Wymagania, po obliczeniu wypadkowych wskaźników izolacyjności okien, z uwzględnieniem właściwości akustycznych nawiewnika.


Właściwości akustyczne z kolei należy sprawdzać według normy PN-EN 20140-10:1994 Akustyka. Pomiary izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Pomiary laboratoryjne izolacyjności od dźwięków powietrznych małych elementów budowlanych, a w przypadku nawiewników wbudowanych w oknie, według normy PN-EN 20140-3:1999 o tytule jw., ale dotyczącej elementów budowlanych.


Wymienione powyżej wskaźniki izolacyjności akustycznej należy obliczać zgodnie z normą PN-EN ISO 717-1:1999 Akustyka. Ocena izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Izolacyjność od dźwięków powietrznych.


Zasada działania
Zalecenia ITB ZUAT-15/III.06/2004 zawierają właściwość dotyczącą zasady działania, która określana jest zmianą strumienia przepływu powietrza przez nawiewnik, spowodowaną zmianą wartości wielkości sterującej otwarciem nawiewnika.


Badanie tej właściwości przeprowadza się w odniesieniu do nawiewników powietrza regulowanych automatycznie w zależności od innych niż różnica ciśnienia wielkości fizycznych oraz nawiewników regulowanych ręcznie i automatycznie jw. Sprawdzeniu podlega wartość strumienia powietrza przepływającego przez nawiewnik, odpowiadająca wartości fizycznej sterującej otwarciem nawiewnika. W celu wykonania tego pomiaru należy zwolnić blokadę elementu automatycznej regulacji otwarcia nawiewnika, a zmierzoną wartość przepływu porównać z danymi określonymi przez producenta.

 


Budowa i podstawowe elementy
Nawiewnik powietrza składa się zwykle z dwóch części, zainstalowanych po obu stronach otworu przepływowego w obudowie zewnętrznej budynku i są to:
-  część zewnętrzna, nazywana osłoną zewnętrzną, okapem lub czerpnią;
-  część wewnętrzna, nazywana osłoną wewnętrzną lub wlotem powietrza.

 

Element regulacyjny nawiewnika, służący do regulacji przepływającego strumienia powietrza, może być instalowany w jego części zewnętrznej lub wewnętrznej albo w otworze przepływowym. Zmiana położenia elementu regulacyjnego może przebiegać w sposób ciągły lub skokowy. W tym drugim rozwiązaniu, powinno się to odbywać co najmniej w trzech pozycjach: całkowitego otwarcia, zamknięcia i pośredniej.


Nawiewniki powietrza regulowane ręcznie lub ręcznie i automatycznie, zainstalowane w budynkach przewidzianych do korzystania przez osoby niepełnosprawne powinny mieć urządzenie przeznaczone do ręcznego sterowania ich otwarciem usytuowane nie wyżej niż 1,2 m nad poziomem podłogi.


Ponadto zalecane jest:
-  wyposażenie nawiewników w urządzenia zapobiegające odwrotnemu przepływowi powietrza,
-  zapewnienie możliwości demontażu nawiewnika w celu jego oczyszczenia, naprawy lub wymiany.


Przykładowe wyroby
Nawiewnik ciśnieniowy powietrza VENTAIR SIMPRESS
Nawiewniki tego typu charakteryzują się automatyczną i ręczną regulacją strumienia powietrza nawiewanego do pomieszczenia. Automatyczny regulator samoczynnie reaguje na różnicę ciśnień, dzięki czemu ilość nawiewanego powietrza jest stała, niezależna od warunków atmosferycznych w postaci wiatru i zimna. Ręczny regulator przepływu umożliwia ustawienie przepustnic powietrza w pięciu pozycjach: całkowicie otwartej, trzech pozycjach pośrednich oraz maksymalnie zamkniętej (zapewniającej wymagany, minimalny przepływ powietrza).


Nawiewniki VENTAIR SIMPRESS, przedstawione na rys. 1, dostarczane są w postaci dwóch elementów: 
-  regulatora przepływu powietrza, montowanego od strony wewnętrznej okna, składającego się z korpusu ruchomej przesłony z uszczelką, osi obrotu przesłony (jedna ma dżwignię do ręcznej regulacji) oraz osłon bocznych;
-  czerpni powietrza, montowanej od strony zewnętrznej okna, składającej się z korpusu wyposażonego w siatkę osłonową, automatycznego regulatora przepływu, wkładki z gniazdami na osie obrotu regulatora oraz elementu sprężystego tłumiącego odchylenie regulatora.


Przedstawione nawiewniki mogą być instalowane w przyldze okien lub drzwiach balkonowych wykonanych z kształtowników z PVC (rys. 2), oraz w górnej części ościeżnic albo skrzydeł okien lub drzwi balkonowych drewnianych.


Nawiewnik higrosterowany powietrza EXR/EHA 
Nawiewniki typu EXR/EHA2 są wyposażone w czujniki, które reagując na zmianę wilgotności względnej powietrza sterują stopniem przesłonięcia otworu, powodując regulację ilości napływającego powietrza. Wyroby te charakteryzują się możliwością automatycznej oraz ręcznej regulacji strumienia powietrza napływającego do pomieszczeń.
Ręczny regulator jest integralną częścią nawiewnika i umożliwia ustawienie przepustnic powietrza w pozycjach: zamknięcia, ze szczeliną infiltracyjną wynoszącą 1,5 mm, zapewniającą wymagany, minimalny przepływ powietrza, w pozycji całkowitego otwarcia oraz w pozycji automatycznej do regulacji stopnia otwarcia w zależności od wilgotności względnej powietrza wewnątrz pomieszczenia.


Nawiewniki EXR/EHA2, przedstawione na rys. 3,
składają się z następujących elementów:
- części wewnętrznej stanowiącej wylot powietrza, w skład której wchodzą: korpus, przepustnica, czujnik wilgotności zbudowany z wiązki ośmiu taśm higroskopijnych, dźwigni służącej do ręcznego zamknięcia przepustnicy i izolacji akustycznej;
-  czerpni powietrza, montowanej od strony zewnętrznej, w skład której wchodzą kratki zabezpieczające przed owadami, element ograniczający strumień maksymalny i materiał do izolacji akustycznej;
-  łącznika akustycznego, montowanego pomiędzy nawiewnikiem a oknem;
-  łącznika teleskopowego (mufy), stosowanego w oknach aluminiowych.


Przedstawiane nawiewniki mogą być instalowane w górnych ramiakach skrzydeł lub ościeżnic okien drewnianych, w górnych poziomych przylgach okien wykonanych z kształtowników z PVC (rys. 4) oraz w górnych ramiakach skrzydeł lub ościeżnic wykonanych z kształtowników aluminiowych (stosuje się wtedy dodatkową mufę).


Nawiewnik powietrza ręcznie regulowany SM 1000 4000 Trickle
Te nawiewniki szczelinowe charakteryzują się ręczną regulacją strumienia powietrza nawiewanego do pomieszczenia, umożliwiającą ustawienie regulatora w dwóch pozycjach: całkowicie otwartej lub maksymalnie zamkniętej.
Nawiewniki SM 1000 4000 Trickle, przedstawione na rys. 5, składają się z dwóch podstawowych części:
- regulatora, montowanego od strony wewnętrznej ramy okna, w postaci kształtownika aluminiowego z osadzoną w nim pianką izolacyjną oraz zainstalowanymi zakończeniami bocznymi, w których umieszczony jest mechanizm zamykający z uchwytem,
- okapnika, montowanego od strony zewnętrznej, w skład którego wchodzi kształtownik aluminiowy z siatką przeciw owadom i zakończeniami bocznymi, w których znajdują się otwory mocujące okapnik do okna.


Przedstawione nawiewniki mogą być instalowane w przyldze okien lub drzwi balkonowych wykonanych z kształtowników z PVC (rys. 6) oraz w ramiakach skrzydeł albo ościeżnic okien lub drzwi drewnianych.


Nawiewnik nadszybowy regulowany ręcznie DG 1500 Trickle
Nawiewniki tego typu charakteryzują się ręczną regulacją strumienia powietrza nawiewanego do pomieszczenia, umożliwiającą skokowe ustawienie przepustnicy powietrza w trzech pozycjach: całkowicie otwartej, półotwartej i maksymalnie zamkniętej, zapewniającej wymagany, minimalny przepływ powietrza.


Nawiewniki DG 1500 Trickle, przedstawione na rys.
7, składają się z następujących elementów:
- korpusu, okapnika i przepustnicy powietrza,
- siatki przeciw owadom i uchwytu okapnika,
- zakończeń bocznych korpusu i przepustnicy powietrza,
- regulatora otwarcia i mechanizmu blokującego.


Prezentowane nawiewniki powietrza mogą być instalowane w oknach i drzwiach balkonowych wykonanych z kształtowników z PVC lub drewnianych i montowane są nad szybą stanowiącą oszklenie.
Przykładowy sposób montażu nawiewnika DG 1500 Trickle w oknie drewnianym przedstawiono na rys. 8.


Literatura
[1] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r.,
[2] Zalecenia ITB ZUAT 15/III.06/2004,
[3] Normy: PN-83/B-03430/Az3:2000, PN-B-02151-3:1999, PN-EN 20140-10:1994, PN-EN 20140:1999, PN-EN ISO 717-1:1999, PN-EN 1027:2001,
[4] Aprobaty Techniczne ITB: AT-15-8681/2011, AT-15-8700/2011, AT-15-8674/2011, AT-15-8675/2011

 

 

inż. Zbigniew Czajka

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne
Więcej informacj: Świat Szkła 12/2013

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.