We współczesnej architekturze powszechnie mamy do czynienia z powierzchniami przeszklonymi. Elementy, w których dominującym materiałem jest szkło mocowane są w pionie, ukośnie lub poziomo. Z uwagi na wymagania polskiego prawa [21], w wielu przypadkach przegrody te powinny posiadać określoną klasę odporności ogniowej. W artykułach: Badania odporności ogniowej poziomych elementów przeszklonych [18] oraz Metodyka badań odporności ogniowej dachów przeszklonych [19] przedstawione zostały zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa pożarowego poziomych i ukośnych elementów przeszklonych, takich jak dachy, stropy szklane, podłogi podniesione, kładki i balkony. W poniższym artykule przedstawiono aspekty związane z odpornością ogniową pionowych, szklanych elementów, do których zaliczyć można ściany osłonowe i działowe, jak również drzwi stanowiące zamknięcia otworów wewnętrznych i zewnętrznych ścian budynku.

 

 

Wymagania

 

 

Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków, w tym pionowych elementów przeszklonych, zestawione zostały w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [21]. Budynki, zgodnie z tym rozporządzeniem powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w przypadku wystąpienia pożaru zapewnić:

  • nośność konstrukcji przez określony czas,
  • ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru wewnątrz obiektu oraz na budynki sąsiednie,
  • możliwość ewakuacji użytkowników, oraz
  • bezpieczeństwo ekip prowadzących akcję ratowniczą.

 

Poziom wymaganego bezpieczeństwa dla danego obiektu zależny jest od wielu czynników, takich jak na przykład przewidywany sposób jego użytkowania czy też jego wysokość lub liczba kondygnacji. Dlatego też w rozporządzeniu [21] ustanowione zostało pięć klas odporności pożarowej budynków oznaczonych literami od „A” (najwyższe wymagania) do „E” (najniższe wymagania), do których zaliczony być może dany obiekt lub jego część. W zależności do klasy odporności pożarowej budynku wymagania w zakresie odporności ogniowej pionowych elementów przeszklonych określone są poprzez wyznaczenie minimalnych klas odporności ogniowej EI i E. Ściany osłonowe jako zewnętrzne ściany budynku powinny posiadać klasę odporności ogniowej od EI 30 (o i) do EI 120 (o i) w zależności od klasy odporności pożarowej budynku. Wymagania te dotyczą w głównej mierze obszaru pasa międzykondygnacyjnego wraz z połączeniem ze stropem [25], jednakże w przypadku bliskiego sąsiedztwa innego budynku (mniej niż 8 m pomiędzy budynkami ZL) dotyczyć mogą również całości ściany osłonowej [40]. Ściany działowe powinny posiadać klasę odporności ogniowej od EI 15 do EI 60 w zależności od klasy odporności pożarowej budynku [37].

 

W przypadku drzwi oprócz klasy odporności pożarowej budynku istotne jest również miejsce, w którym drzwi się znajdują, a wymagane klasy odporności ogniowej znajdują się w przedziale od E 15 do E 60 oraz od EI 15 do EI 120. Wymagane klasy odporności ogniowej dla pionowych elementów przeszklonych, w zależności od klasy odporności pożarowej budynku zestawione zostały w tabelach 1÷3.

 

 

Tabela 1. Wymagane klasy odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych

2015 07-08 37 2

 

Tabela 2. Wymagane klasy odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych [20]

2015 07-08 37 2

 

Tabela 3. Wymagane klasy odporności ogniowej przeszklonych drzwi [30]

2015 07-08 37 3

 

(...)

 

Powyższe tabele mają charakter ogólny, w polskich przepisach budowlanych [21] określono odstępstwa oraz klasy odporności ogniowej pionowych elementów przeszklonych stosowanych w szczególnych przypadkach.

 

Występująca w przepisach budowlanych klasa EI odporności ogniowej drzwi oznacza klasę odporności ogniowej drzwi EI1 lub EI2 ustaloną zgodnie z normą PN-EN 13501-2 [3].

 

Oprócz wymagań dotyczących klas odporności ogniowych pionowym elementom przeszklonym stawiane są również inne wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. W przypadku przeszklonych ścian osłonowych bardzo istotne jest zapewnienie odpowiedniego zamocowania okładzin elewacyjnych – nie mogą one odpadać przez określony czas w warunkach pożaru, ponieważ stanowiłyby zagrożenie dla ewakuujących się osób oraz ekip prowadzących akcję ratowniczą, problem ten omówiony został w artykułach [4] i [39]. Przeszklone ściany osłonowe i działowe, zgodnie z rozporządzeniem [21], powinny spełniać dodatkowo wymagania nierozprzestrzeniania ognia, przy czym w ściśle określonych przypadkach, opisanych w artykułach [5] i [6] dopuszcza się słabo rozprzestrzeniające ogień. Od przeszklonych drzwi przeciwpożarowych dosyć często oprócz klasy odporności ogniowej wymagane jest również posiadanie klasy dymoszczelności. Dymoszczelnością, nazywana jest zdolność danego elementu do eliminacji lub ograniczenia przemieszczania się dymu lub spalin (gazów) z jednej strony elementu na drugą. Natomiast w przypadku drzwi oznacza ona (wg Rozporządzenia [21]) klasę dymoszczelności Sm, ustaloną według kryteriów normy PN-EN 13501-2 [7], procedurę badania oraz sposób klasyfikacji opisano w artykułach [34] i [38].

 

 

2015 07-08 38 1

Fot. 1. Widok nienagrzewanej powierzchni drewnianych drzwi dwuskrzydłowych z nadświetlem w kształcie łuku, o deklarowanej odporności ogniowej EI1 60 przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 07-08 38 2

 

Fot. 2. Widok nienagrzewanej powierzchni drewnianych drzwi dwuskrzydłowych z nadświetlem w kształcie łuku, o deklarowanej odporności ogniowej EI1 60 w 31 minucie badania w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

 

Rozwiązania konstrukcyjne stosowane w pionowych elementach przeszklonych

 

 

Ściany osłonowe i działowe wykonywane są najczęściej jako konstrukcje szkieletowe, w których przestrzenie pomiędzy metalowymi lub drewnianymi profilami wypełniane są matowymi lub przezroczystymi przeszkleniami. Drzwi natomiast wykonywane być mogą, jako konstrukcje pełne, w których przeszklenie stanowi mały procent powierzchni (np. drzwi drewniane [1] i [2], czy stalowe płaszczowe) lub podobnie jak ściany, jako konstrukcje profilowe.

 

Profile ścian osłonowych różnią się w zdecydowany sposób od tych stosowanych w ścianach działowych lub drzwiach. W przypadku ścian działowych i drzwi profile najczęściej posiadają symetryczny przekrój. Metalowe składają się z kształtowników połączonych przekładką termiczną, a drewniane wykonane są z litego lub klejonego drewna i stanowić mogą element pojedynczy lub złożony z kilku warstw sklejonych ze sobą przy użyciu specjalnego kleju. Przeszklenie mocowane jest zazwyczaj w środku grubości profilu przy użyciu specjalnych kątowników. Ciekawym i coraz częściej stosowanym rozwiązaniem są bezszprosowe ściany działowe [26], w których profile występują tylko po obwodzie ściany, słupy zastąpione są specjalnym silikonem ognioodpornym, a rygle w większości przypadków w ogóle nie występują.

 

Szkielet ścian osłonowych najczęściej stanowią metalowe profile o przekroju skrzynkowym z umieszczonymi wewnątrz specjalnymi, wkładami wzmacniającym [28], rzadziej profile wykonane z litego lub klejonego drewna.

 

 

2015 07-08 38 3

Fot. 3. Widok nienagrzewanej powierzchni drewnianych drzwi dwuskrzydłowych z nadświetlem w kształcie łuku, o deklarowanej odporności ogniowej EI1 60 po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 07-08 38 4

Fot. 4. Widok nagrzewanej powierzchni drewnianych drzwi dwuskrzydłowych z nadświetlem w kształcie łuku, o deklarowanej odporności ogniowej EI1 60 po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

W przypadku profili metalowych, zarówno ścian działowych i drzwi, jak i ścian osłonowych bardzo istotne jest odpowiednie zaizolowanie kształtownika. Wewnątrz profili umieszczane są specjalne wkłady izolacyjne wykonane najczęściej z płyt gipsowo-kartonowych, silikatowo-cementowych lub krzemianowo-wapniowych. Rodzaj wkładu izolacyjnego oraz sposób wypełnienia profilu mają ogromny wpływ na klasę odporności ogniowej danej przegrody, co przedstawione zostało w artykułach [28] i [29] (ściany osłonowe) oraz [22] i [36] (ściany działowe).

 

Jako przeszklenia w pionowych przegrodach o określonej klasie odporności ogniowej stosowane są specjalne szyby ogniochronne. W zależności od oczekiwanej klasy odporności ogniowej mogą być one wykonane, jako monolityczne lub warstwowe. Szyby monolityczne stosowane są zazwyczaj w elementach nie posiadających klasy izolacyjności ogniowej. Wykonane są z jednej tafli szkła sodowo-wapniowo-krzemianowego lub borokrzemiano- wego, która może być dodatkowo zbrojona stalową siatką. Szyby warstwowe wykonane wykonane są z dwóch lub kilku hartowanych tafli szklanych przedzielonych specjalnym żelem pęczniejącym pod wpływem temperatury. Dzięki właściwościom żelu, szyby tego typu stosowane być mogą w przegrodach, którym stawiane są wymagania dotyczące szczelności i izolacyjności ogniowej. Rodzaje szkieł ogniochronnych stosowanych w pionowych przegrodach przeszklonych zostały szeroko opisane w artykułach [5] i [41]. Na rysunkach 1 i 2 przedstawiony został sposób zachowania w warunkach pożaru szyb danego rodzaju.

 

 

Rys. 1. Zachowanie w warunkach pożaru szyby monolitycznej: a) przed pożarem, b) po 10 minutach nagrzewania, c) po 30 minutach nagrzewania [5]

2015 07-08 38 5

 

 

Rys. 2. Zachowanie w warunkach pożaru szyby warstwowej: a) przed pożarem, b) po 10 minutach nagrzewania, c) po 30 minutach nagrzewania [5]

2015 07-08 38 6

Przykładowe przekroje profili przeszklonych ścian osłonowych przedstawiono na rys. 3 i 4, a profili przeszklonych ścian działowych i drzwi na rys. 5÷7.

 

 

2015 07-08 40 1

Rys. 3. Przekrój przez przykładowy metalowy profil ściany osłonowej [32]

 

 

2015 07-08 40 3

Rys. 4. Przekrój przez przykładowy drewniany profil ściany osłonowej [32]

 

 

2015 07-08 40 5

Rys. 5. Przekrój przez przykładowy profil aluminiowy, ściany działowej lub drzwi [36]

 

 

2015 07-08 40 2

Rys. 6. Przekrój przez przykładowy profil stalowy, ściany działowej lub drzwi [26]

 

 

2015 07-08 40 4

Rys. 7. Przekrój przez przykładowy profil drewniany, ściany działowej lub drzwi [27]

 

 

Klasyfikacja ogniowa

 

 

Pionowe elementy przeszklone klasyfikowane są w zakresie odporności ogniowej zgodnie z normą PN-EN 13501-2 [7] na podstawie badania przeprowadzonego zgodnie z odpowiednią normą badawczą. Klasy odporności ogniowej zdefiniowane w normie klasyfikacyjnej [7] zestawione zostały w tabelach 4÷6.

 

 

Tabela 4. Klasy odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych [33]

2015 07-08 42 2

 

 

Tabela 5. Klasy odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych [35]

2015 07-08 42 3

 

 

Tabela 6. Klasy odporności ogniowej przeszklonych drzwi [38]

2015 07-08 42 4

 

 

W przypadku ścian osłonowych, dodatkowo dla danej klasy odporności ogniowej podanej w tabeli 4 należy podać oznaczenie wskazujące na rodzaj badania na podstawie, którego została nadana klasyfikacja. Dla ścian osłonowych, które przebadane zostały od wewnątrz oraz od zewnątrz, stosuje się oznaczenie „o i”, dla pojedynczego badania przy nagrzewaniu tylko od zewnątrz stosuje się oznaczenie „o --> i”, natomiast dla pojedynczego badania przy nagrzewaniu tylko od wewnątrz stosuje się oznaczenie „i --> o”.

 

Poszczególne oznaczenia klas odporności ogniowej przedstawione w tabelach 4÷6 związane są z kryteriami skuteczności działania, takimi jak:

  • szczelność ogniowa (E),
  • izolacyjność ogniowa (I),
  • promieniowanie (W),
  • odporność na oddziaływanie mechaniczne (M).

 

Szczelność ogniowa to zdolność danej pionowej przegrody przeszklonej do wytrzymania oddziaływania ognia z jednej strony, bez przeniesienia go na stronę nienagrzewaną w wyniku przeniknięcia płomieni lub gorących gazów. Oceniana jest na podstawie trzech aspektów: zapalenia tamponu bawełnianego, utrzymywania się płomienia na powierzchni nienagrzewanej, pęknięć lub otworów przekraczających dopuszczalne wymiary.

 

 

2015 07-08 40 6

Fot. 5. Widok nienagrzewanej powierzchni stalowej ściany osłonowej, o deklarowanej odporności ogniowej EW 60 przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 07-08 40 7

 

Fot. 6. Widok nienagrzewanej powierzchni stalowej ściany osłonowej, o deklarowanej odporności ogniowej EW 60 w 30 minucie badania w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

Izolacyjnością ogniową nazywamy zdolność danego elementu próbnego, będącego oddzielającym elementem konstrukcji budowlanej, poddanego działaniu ognia z jednej strony, do ograniczenia przyrostu temperatury na powierzchni nienagrzewanej powyżej danego poziomu [24]. Oceniana jest na podstawie przyrostów temperatury w określonych przez normę badawczą miejscach (termoelementy stałe) oraz w miejscach, w których w trakcie badania wystąpi podejrzenie przekroczenia granicznej wartości przyrostu temperatury (termoelement ruchomy). Dla ścian działowych i osłonowych graniczna wartość przyrostu temperatury w dowolnym punkcie danej przegrody wynosi 180oC, przy czym przyrost średniej temperatury na przeszkleniach nie może przekroczyć 140oC. W przypadku drzwi możliwe jest sklasyfikowanie elementu pod względem izolacyjności ogniowej jako EI1 lub EI2. Pierwsza z klas jest kryterium bardziej rygorystycznym – przyrost średniej temperatury na powierzchni skrzydła ograniczony jest do 140oC, natomiast przyrost temperatury maksymalnej mierzony w dowolnym punkcie skrzydła, w obszarze odległym o min. 25 mm od krawędzi skrzydła drzwi oraz ościeżnicy ograniczony jest do 180oC. Dla drugiej z klas izolacyjności ogniowej ograniczenia dotyczące przyrostu średniej temperatury na powierzchni skrzydła są takie same, natomiast w przypadku dowolnego punktu skrzydła przyrost temperatury nie może przekroczyć 180oC ale w obszarze odległym o min. 100 mm od widocznej krawędzi skrzydła, a dla ościeżnicy ograniczony jest do 360oC.

 

Promieniowanie to zdolność danej pionowej przegrody przeszklonej do wytrzymania oddziaływania ognia tylko z jednej strony w taki sposób, aby ograniczyć prawdopodobieństwo przeniesienia go w wyniku znaczącego wypromieniowania ciepła albo poprzez element albo z jego powierzchni nienagrzewanej do sąsiadujących materiałów. Promieniowanie oceniane jest na podstawie czasu, w którym maksymalna wartość promieniowania, mierzonego zgodnie z PN-EN 1363-2 [9], nie przekracza 15 kW/m2. Zgodnie z normą klasyfikacyjną [7] uznaje się, że element, który spełnia kryteria izolacyjności ogniowej (posiadający klasę EI, EI1 lub EI2) spełnia również kryterium promieniowania przez ten sam okres.

 

 

2015 07-08 42 1

Fot. 7. Widok nagrzewanej powierzchni aluminiowej profilowej ściany działowej o deklarowanej odporności ogniowej EI 60 w 50 minucie badania (w górnej części panel nieprzezierny, w dolnej części przeszklenia)

 

(źródło: Archiwum ITB)

Odporność na oddziaływanie mechaniczne to zdolność danej pionowej przegrody przeszklonej do wytrzymania uderzenia powstałego w wyniku uszkodzenia innych elementów konstrukcji lub przedmiotów narażonych na oddziaływanie ognia, bez pogorszenia skuteczności działania w zakresie szczelności i/lub izolacyjności. Oceniana jest po osiągnięciu wymaganego czasu klasyfikacyjnego i przyznawana jest danej ścianie działowej w przypadku, gdy wytrzyma ona uderzenie wykonane zgodnie z normą PN-EN 1363-2 [9].

 

Przykładowo, nadana danemu elementowi klasa odporności ogniowej EI 60 oznacza, że w ciągu 60 minut dany element powinien spełniać wszystkie wymagania związane z izolacyjnością i szczelnością ogniową.

 

Wyniki badań zaokrąglane są zawsze w dół do najbliższej klasy, którą nadać można danemu pionowemu elementowi przeszklonemu. W przypadku, gdy cechy stanowią kombinację, czas deklarowany jest czasem najkrótszym, ustalonym dla którejkolwiek z cech. Dla przykładu, element próbny ściany działowej, który utracił swoją izolacyjność ogniową w 23 minucie badania w skutek przekroczenia średniej temperatury na powierzchni którejś z tafli szklanych, a szczelność ogniową w 34 minucie w skutek powstania szczeliny o szerokości przekraczającej dopuszczalne wymiary, klasyfikowany powinien być, jako EI 20 / E 30 (klasyfikacje, które stanowią kombinację klas i czasów podawane są zawsze w kolejności zwiększającego się czasu i zmniejszającej się liczby parametrów skuteczności działania). Jeżeli w celu wyznaczenia klasy odporności ogniowej danej pionowej przegrody przeszklonej przeprowadzone zostało więcej niż jedno badanie ze względu na oczekiwany zakres zastosowania, klasyfikację dla całego zakresu określa wynik najniższy z poszczególnych badań. Klasyfikacja jest ściśle powiązana z zakresem zastosowania, dlatego też wyniki pojedynczych badań prowadzą z reguły do wyższego zaszeregowania dla bardziej ograniczonego zakresu zastosowania.

 

 

dr inż. Paweł SULIK
ITB Zakład Badań Ogniowych
Warszawa

 


mgr inż. Bartłomiej SĘDŁAK
ITB Zakład Badań Ogniowych
Warszawa

 

 

Bibliografia

1. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber doors - Part I: Test procedure and classification. „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW Forestery and Wood Technology”, No. 86, 125-128.

2. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber doors - Part II: Technical solutions and test results. „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW Forestery and Wood Technology”, No. 86, 129-132.

3. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Problematyka prawidłowego odbioru wybranych oddzieleń przeciwpożarowych. „Materiały Budowlane”, nr 11, 62-64.

4. Kinowski J., Sulik P. (2014): Bezpieczeństwo użytkowania elewacji. „Materiały Budowlane”, nr 9, 38-39.

5. Laskowska Z., Kosiorek M. (2007): Bezpieczeństwo pożarowe ścian działowych przeszklonych: badania i rozwiązania. „Świat Szkła”, nr 5 (108), 46-54.

6. Laskowska Z., Kosiorek M. (2007): Bezpieczeństwo pożarowe ścian kurtynowych. „Świat Szkła”, nr 2 (105), 23-27.

7. PN-EN 13501-2+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 2: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnych. 8. PN-EN 1363-1:2012 Badania odporności ogniowej. Część 1: Wymagania ogólne.

9. PN-EN 1363-2:2001 Badania odporności ogniowej. Cześć 2: Procedury alternatywne i dodatkowe.

10. PN-EN 1364-1:2001 Badanie odporności ogniowej elementów nienośnych. Część 1: Ściany.

11. PN-EN 1364-3:2014 Badanie odporności ogniowej elementów nienośnych. Część 3: Ściany osłonowe pełna konfiguracja (kompletny zestaw).

12. PN-EN 1364-4:2014 Badanie odporności ogniowej elementów nienośnych. Część 4: Ściany osłonowe częściowa konfiguracja.

13. PN-EN 13830:2005 Ściany osłonowe. Norma wyrobu. 

14. PN-EN 14600:2009 Drzwi, bramy i otwieralne okna o właściwościach odporności ogniowej i/lub dymoszczelności. Wymagania i klasyfikacja.

15. PN-EN 1634-1:2014 Badania odporności ogniowej i dymoszczelności zespołów drzwiowych, żaluzjowych i otwieralnych okien oraz elementów okuć budowlanych. Część 1: Badania odporności ogniowej zespołów drzwiowych, żaluzjowych i otwieralnych okien.

16. PN-EN 1634-2:2009 Badania odporności ogniowej i dymoszczelności zestawów drzwiowych i żaluzjowych, otwieralnych okien i elementów okuć budowlanych. Część 2: Badanie odporności ogniowej charakteryzujące elementy okuć budowlanych.

17. PN-EN 1634-3:2006/AC:2006 Badania odporności ogniowej zestawów drzwiowych i żaluzjowych. Część 3: Sprawdzenie dymoszczelności drzwi i żaluzji. 

18. Roszkowski P., Sędłak B. (2014): Badania odporności ogniowej poziomych elementów przeszklonych. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 12).

19. Roszkowski P., Sędłak B. (2011): Metodyka badań odporności ogniowej dachów przeszklonych. „Świat Szkła”, R. 16 (nr 6), 50-52.

20. Roszkowski P., Sędłak B. (2011): Metodyka badań odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. „Świat Szkła”, R. 16 (nr 9), 59-64.

21. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 z dnia 15 Czerwca 2002 r., poz.690).

22. Sędłak B. (2014): Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 2), 30-33. 

23. Sędłak B. (2012): Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 1. „Świat Szkła”, R. 17 (nr 9), 52-54.

24. Sędłak B. (2012): Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 2. „Świat Szkła”, R. 17 (nr 10), 53-58,60.

25. Sędłak B. (2014): Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych wg nowego wydania normy PN -EN 1364-3. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 7-8), 49-53.

26. Sędłak B. (2014): Bezszprosowe szklane ściany działowe o określonej klasie odporności ogniowej. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 11), 24,26,28,30.

27. Sędłak B., Izydorczyk D., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber glazed partitions. „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW Forestery and Wood Technology”,No. 85, 221-225.

28. Sędłak B., Kinowski J. (2013): Badania odporności ogniowej ścian osłonowych – przyrosty temperatury na szybach. „Świat Szkła”, R. 18 (nr 11), 20-25.

29. Sędłak B., Kinowski J., Borowy A. (2013): Fire resistance tests of large glazed aluminium curtain wall test specimens–results comparison. „MATEC Web of Conferences”, Vol. 9, p. 02009, EDP Sciences, DOI: 10.1051/matecconf/20130902009.

30. Sędłak B. (2012): Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 1. „Świat Szkła”, R. 17 (nr 3), 50-52,60.

31. Sędłak B. (2012): Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 2. „Świat Szkła”, R. 17 (nr 4), 55-58,60. 32. Sędłak B. (2014): Odporność ogniowa ścian osłonowych z dużymi przeszkleniami. Cz. 1. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 3), 16-19,25.

33. Sędłak B. (2014): Odporność ogniowa ścian osłonowych z dużymi przeszkleniami. Cz. 2. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 5), 28-31.

34. Sędłak B. (2013): Przeszklone drzwi dymoszczelne – badania oraz klasyfikacja w zakresie dymoszczelności. „Świat Szkła”, R. 18 (nr 4), 35-38.

35. Sędłak B., Roszkowski P. (2012): Klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. „Świat Szkła”, R. 17 (nr 7-8), 54-59.

36. Sędłak B. (2013): Systemy przegród aluminiowo szklanych o określonej klasie odporności ogniowej. „Świat Szkła”, R. 18 (nr 10), 30-33,41.

37. Sędłak B. (2014): Ściany działowe z pustaków szklanych – badania oraz klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej. „Świat Szkła”, R. 19 (nr 1), 30-33.

38. Sulik P., Sędłak B., Izydorczyk D. (2014): Odporność ogniowa i dymoszczelność drzwi przeciwpożarowych na wyjściach awaryjnych z tuneli – badania i klasyfikacja. „Logistyka”, nr 6, 10104-10113.

39. Sulik P., Sędłak B., Kinowski J. (2014): Bezpieczeństwo pożarowe ścian zewnętrznych (Cz. 1) – Elewacje szklane: wymagania, badania, przykłady. „Ochrona przeciwpożarowa”, nr 4, 10-16.

40. Sulik P., Sędłak B., Turkowski P., Węgrzyński W. (2014): Bezpieczeństwo pożarowe budynków wysokich i wysokościowych. [W:] A. Halicka, Budownictwo na obszarach zurbanizowanych, Nauka, praktyka, perspektywy, Politechnika Lubelska 2014, pp. 105-120.

41. Zieliński K. (2008): Szkło ogniochronne. „Świat Szkła”, nr spec. styczeń, 9-11. 

42. Dębski M., Sulik P. (2014): Szacowanie nośności belek drewnianych w sytuacji ogniowej. „Materiały Budowlane”, nr 10, str. 97-99.

 

 Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła  07-08/2015  
 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.