Wydatki na centra handlowe, usługowe i biznesowe w Polsce są znaczne. Obecnie produkcjębudowlaną szacuje się na 3580 zł za m/m w branży hotelowej. Na rynku budowlanymwydatki maleją, w roku 2008 o 1,6% wobec 2007 oraz o 9,2% w okresie 2008-2009.

Powierzchnia budowlana jest zróżnicowana lokalnie. Największe wydatki szacuje się na obszarze Śląska, Polski Centralnej oraz Poznania, a na nowe budowle w rejonie Śląska, Szczecina oraz Polski Centralnej. Znaczne kwoty są kierowane do budynków użyteczności publicznej (modernizacje) oraz do sektora hotelarskiego i gastronomicznego.

 

 

Perspektywy rozwoju budownictwa w Polsce
Obserwując trendy rynkowe w długim okresie widać znaczny wzrost zapotrzebowania na powierzchnie handlowe. W ciągu ostatnich dziesięciu lat wzrost szacuje się na 1 mln m/m. Wzrost roczny to około 3,5%. W roku 2009 odnotowano gwałtowne załamanie: spadek zapotrzebowania oceniono na 500 tys. m/m (30%). W roku następnym jednak nastąpił wzrost szacowany na 37% wobec 2009 r.

Udział kapitału zagranicznego w sektorze handlowym jest wysoki. Udział firm zagranicznych na rynku handlowym to 71,6% w przypadku sprzedaży hurtowej oraz 24,3% w sprzedaży detalicznej. Na rynku budowlanym widać znaczny spadek ilości nowych projektów budowlanych oraz ilości projektów w budowie.

 

Zmiany są silne i trwałe. Spadek ilości projektów w budowie w 2009 r. szacuje się na 75%, w 2010 r. na 83,1% wobec 2008 r.. Nowe inwestycje w budownictwie w 2010 r. szacowane są na 5,3% wielkości z roku 2009 oraz 10% wobec roku 2005.

Ważnym czynnikiem dla rynku powierzchni budowlanych jest miejsce budowy. Najpopularniejsze są powierzchnie w centrach miast oraz centra lokalne poza miastem. Niekorzystne warunki dla inwestorów są przy węzłach komunikacyjnych. Opłaty za wynajem są najniższe, ale takie rejony nie przyciągają uwagi kupujących i sprzedawców. Około 24% powierzchni nie została wynajęta. W przypadku centrów miejskich odsetek ten to tylko 8% , dla centrów poza miastem to 12%.

 

Obecnie w Polsce rejony dla inwestycji handlowych to głównie Śląsk, Szczecin oraz Kraków i Trójmiasto. Centra handlowe to obecnie 35% rynku pomieszczeń użytkowych, pod wynajem, sklepy outlet i detaliczne to 7%. Sieci handlowe są budowane zarówno w centrach miast jak na obrzeżach czy pod miastem. Różnice w cenie najmu oraz warunki najmu czy kupna są różne. Sklepy wielkopowierzchniowe są budowane poza miastem, bardzo często w formie parku handlowego.

 

Zużycie produktów budowlanych w gospodarce
Wydatki na środki trwałe w gospodarce (w tym na budynki i budowle) to w 42,5% wydatki państwowe. Użytkowanie i utrzymanie budynków jest kosztowne.

Najwyższe wydatki szacuje się w rolnictwie oraz sektorze transportowym i magazynowym. Koszty szacuje się na 69,3% wartości powierzchni użytkowej oraz 51,9% wartości dla sektora magazynowego. Dla utrzymania nieruchomości w branży przemysłowej (przetwórczej) potrzeba w ciągu roku około 33,7% wartości nieruchomości, najwyższe nakłady szacuje się w przemyśle sprzętu transportowego, chemicznym  i rynku energetycznego. Wysokie koszty ponosi sektor gospodarowania zasobami naturalnymi, szczególnie w zakresie ochrony środowiska. Obecnie zgodnie z nowym programem dla Polski na 2030, będą wprowadzane dalsze inwestycje w tym zakresie.

 

W ramach programu planuje się wprowadzenie nowych, czystych technologii i materiałów. Koszt modernizacji będzie dofinansowywany z funduszy europejskich i międzynarodowych (umowy dwustronne i zagraniczne inwestycje), równocześnie wprowadzane są plany dofinansowania i kredytów preferencyjnych w kraju (np. BGK). W dłuższym okresie te wydatki przełożą się na koszt utrzymania budynków.

 

Od dłuższego czasu rosną nakłady na działalność handlową i usługową. Te zmiany będą wpływać na działalność budowlaną i plany firm w tym zakresie (firm inwestycyjnych i firm budowlanych). Zapotrzebowanie  na powierzchnie tego typu rośnie, koszt utrzymania budynku to około 30% wartości budynku rocznie. Działalność usługowa dotyczy rynku finansowego, rynku horeca oraz dziedziny informacji i telekomunikacji. Stałe i wysokie wydatki na utrzymanie budynków ponosi administracja publiczna i administrowanie oraz sektor działalności profesjonalnej i naukowej.

 

CB RICHARD ELLIS- Warsaw Retail, Industrial Market View 2011, prognoza własna

 

Najwyższe nakłady na budownictwo odnotowano w Polsce centralnej: około 25% rynku tych inwestycji, region południowy wydaje 1,6 mld zł rocznie (21% udział w rynku), w regionie północno-zachodnim wartość nakładów ocenia się na 1,5 mld zł (czyli ok. 19% udziału w rynku). Sektor przetwórstwa przemysłowego jest ważnym klientem dla branży budowlanej, najwyższe nakłady z tego tytułu mają regiony północny i południowy, w wysokości 9,6 mld zł oraz 8 mld zł rocznie.

 

Od dłuższego czasu wzrastają wydatki na zakup używanych środków trwałych. W roku 2009 wartość zakupu szacuje się na 4,4 mld zł. Najwyższe zapotrzebowanie utrzymuje sektor przemysłowy, głównie przetwórstwo. Wysokie wydatki na powierzchnie użytkową tego typu ponosi sektor handlowy i obsługa rynku nieruchomości. Wydatki na nowe budynki i budowle w roku 2009 były znacznie wyższe: 112,8 mld zł.

 

Najwyższe nakłady odnotował sektor obsługi rynku nieruchomości (25,2% rynku) oraz przemysł (24,3%). W sektorze przemysłu najwyższe koszty na nowe budynku ponosi sektor przetwórczy 11,3 mld zł, gospodarka energetyczna i gospodarka wodna (wydatki na czystą energię oraz ochronę środowiska) to około 6,7% i 5,4% rynku (kwoty 7,5 mld zł oraz 6,2 mld zł). Wydatki na nowe budynki znacznie wzrosły  w przypadku sektora transportowego i magazynowego.

W roku 2009 szacuje się na 16,6% rynku, czyli około 18,7 mld zł. W branży handlowej rocznie wydaje się 9,8 mld zł (8,7% rynku).

 

Nakłady inwestycyjne na budynki i budowle w kraju
Wartość produkcji budowlanej rocznie to około 65,3 mld zł. Najwyższe nakłady są w regionie południowym: 15,9 mld zł, czyli 24,9% udziału w rynku. Rejon centralnej Polski ma wysokie udziały w tym rynku: 24,3%. Nakłady na budownictwo w rejonie północno-zachodnim i wschodnim szacuje się na 10 mld zł rocznie w każdym. Wysoki udział w rynku budowlanym ocenia się w przypadku przemysłu przetwórczego oraz sektora handlowego. W Polsce wartość środków trwałych, produkcji i usług w tych branżach ocenia się na 425,2 mld zł w przypadku przetwórstwa oraz 153,7 mld zł w przypadku handlu.

 

Działalność handlowa dynamicznie się rozwija w obszarze centralnej Polski (30,7% rynku) oraz na obszarze południowym (19,9% rynku). Znacznie wolniej rozwija się sektor wschodni: 15,8 mld zł oraz południowo-zachodni: 14,4 mld zł. Dla sektora przemysłowego najsilniejszym regionem jest południe kraju: 23,3% rynku oraz region centralny: 20,5% udziału w rynku. Najwolniej w tym zakresie rozwija się obszar wschodni (52,9 mld zł) oraz południowo-zachodni (54,2 mld zł).

 

Wartość nakładów na środki trwałe w kraju to 112,5 mld zł rocznie. Około 70,4% to środki własne inwestora, 13,5 mld zł pochodzi z kredytu bankowego krajowego, jest to 12% wartości nakładów. Środki z zagranicy to około 8,65 mld zł, najczęściej jest to kredyt bankowy (51% środków z zagranicy). Często nakłady są ponoszone w postaci rzeczowej, a nie finansowej, wartość nakładów tego typu to 5,2 mld zł.

 

Od wielu lat wydatki na inwestycje i środki trwałe są finansowane z budżetu państwa, jest to 2,8% rynku, o wartości 3,2 mld zł rocznie.

W przypadku przedsiębiorstw państwowych nakłady są finansowane w 56,5% ze środków własnych. Środki budżetowe to w 8,3% środki z zagranicy (ocenia się je na 7,2%). Przedsiębiorstwa tego typu rzadko korzystają z formy kredytowej, zarówno na rynku krajowym jak i zagranicznym. Często nowe środki trwałe są dostarczane w postaci rzeczowej. Samorządy przy inwestycjach opierają się na własnych środkach (około 40% wartości inwestycji) oraz środkach nie kredytowych z zagranicy (2,1 mld zł rocznie). Około 17,9% kapitału pochodzi z krajowego rynku bankowego, 12,6% to środki budżetowe.

 

GUS-Środki trwałe w gospodarce 2010

 

GUS-Środki trwałe w gospodarce 2010

 

GUS-Środki trwałe w gospodarce 2010

 

Przedsiębiorstwa krajowe ponoszą wysokie nakłady na środki trwałe, jest to 32,98 mld zł. Około 76,7% wydatków to środki własne firm, około 15,9% to środki kredytowe, krajowe. Przedsiębiorstwa zagraniczne rocznie wydają na inwestycje w środki trwałe w wysokości 34,1 mld zł. Wydatki własne to 80,6% tej kwoty, dalsze 4,4 mld zł pochodzi z formy kredytowej w 61,4% z rynku krajowego.

 

Kierunek zmian w budownictwie po 2009 w Unii i Polsce
Wartość dodaną dla sektora budowlany w UE szacuje się na 604 400 mln euro. Około 1/3 przychodu w sektorze budowlanym uzyskuje się z nowych inwestycji, 15% z prac wykończeniowych i modernizacyjnych. Nowe inwestycje ocenia się na 97 287 mln euro, ale produkcja w sektorze spada o koło 2,3% rocznie. W Unii stopa zwrotu z inwestycji budowlanej jest najwyższa w Hiszpanii, oceniana na 26% wartości UE, Wielkiej Brytanii: 17,2% wartości unijnej oraz we Włoszech 16,7%.

 

Na rynku budowlanym UE w okresie kryzysu utrzymały się inwestycje w budownictwo inżynieryjne, głównie z powodu publicznych zamówień oraz długiego okresu budowy i finansowania. Widać jednak znaczny spadek kapitału na nowe projekty inżynieryjne.

 

Wielkość produkcji budowlanej (budynki i budowle) w okresie kryzysu 2008-2009 spadła o 13% wobec roku 2005. Trend spadkowy ma się utrzymać w dłuższym okresie. Wielkość nowych transakcji na budynki spada z powodu zahamowania popytu oraz  spadku zaufania do rynku budowlanego. Warunki na rynku finansowym zniechęcają do kredytów - ostrzejsze warunki dla klientów, pogorszenie sytuacji finansowej konsumentów i przedsiębiorstw hamują nowe inwestycje budowlane. Wysoka inflacja wpływa niekorzystnie na realną wartość pieniądza, zmusza do oszczędności zarówno firmy jak konsumentów.

 

Inflacja zwiększa kwotę kredytu i koszt rat kredytowych, równocześnie ogranicza dochód ludności i zyski firm. Wydatki administracyjne (głównie na obsługę i zaopatrzenie  budynków) w okresie 2008-2009 spadły o 10%. Przed 2008 r. oszacowano wzrost wydatków administracyjnych na 20-28% wobec 2005. Pod koniec roku 2010 wzrost wydatków ustabilizował się na poziomie 20% wobec 2005.

 

W Unii Europejskiej od kilku lat widać zmiany na rynku finansowania inwestycji, szczególnie w przypadku inwestycji budowlanych. Firmy europejskie modyfikują i zawieszają projekty tego typu. Jest to wynikiem problemów z finansowaniem. Na rynku kredytowym warunki umów znacznie się zmieniły, wzrosły koszty kredytowe, wzrósł nadzór nad tym rynkiem. Wiele banków wprowadziło ograniczenia, często firmy muszą przedstawić poręczenia i gwarancje znacznie wyższe niż przed kryzysem. Wnioski są oceniane zgodnie z nowymi regulacjami UE, NBP oraz banków.

 

Wzrósł koszt obsługi obecnych kredytów, banki podniosły oprocentowanie z powodu zmian kursów walut i inflacji. Umowy kredytowe branży budowlanej są modyfikowane, poprzez przedłużenie okresu kredytowania i obniżenie miesięcznych rat. Firmy muszą równocześnie ponownie ocenić inflację, koszty i zyski z produkcji i usług. Zmiany cen oraz wahania kursu walut obciążają przedsiębiorstwa. Problemy finansowania wynikają również z problemów z płatnościami w firmach oraz na rynku dostawców, współpracowników i klientów. Wartość produkcji i usług jest niska, w roku 2010 i 2011 sytuacja uległa poprawie, ale koszty działalności nie pozwalają na wiele inwestycji.

 

Trudność oceny stopy zysku z inwestycji oraz wysokie ryzyko znacznie takie działania ogranicza. Korzystne warunki do inwestowania widać w krajach wschodnich – na Białorusi i Ukrainie. W tych krajach planuje się największe i długofalowe inwestycje, szczególnie w zakresie handlu, gospodarki magazynowej i logistycznej. Koszty pracy, kwalifikacje oraz rejon inwestycji jest korzystny dla firm międzynarodowych.

 

Hamulcem może być jednak niestabilny kurs walut. W wielu krajach zachodnich inwestycje nowe zostały zawieszone do momentu ustabilizowania waluty oraz poprawy warunków kredytowania. Środki UE pozwalają na nowe inwestycje, lecz dotyczy to głównie innowacji, poprawy konkurencyjności regionów i krajów oraz transportu i ochrony środowiska.

 

Budownictwo w Europie rozwija się w zakresie modernizacji, renowacji i remontów budowlanych. Przedsiębiorstwa produkcyjne inwestują w tym sektorze znaczne sumy, szczególnie dla poprawy konkurencyjności na rynku, poprzez nowe technologie i czyste metody produkcji. Modernizacja i inwestycje odtworzeniowe są wprowadzane na szeroką skale w Europie.

 

Wydatki administracyjne na budynki i budowle również są oparte na utrzymaniu środków trwałych i remontach budynków. Inwestycje, które mają przynieść oczekiwane zyski i inwestycje dla oszczędności np. energii są wprowadzane w każdym kraju. Na rynku deweloperskim nowe budynki i budowle w UE i w Europie powstają po podpisaniu umowy tzw. built to suit, czyli budowa na zamówienie, po szczegółowym ustaleniu warunków finansowania i warunków budowy. Zmiany cen na rynku najmu i sprzedaży nieruchomości wzrosły w każdym kraju, lecz nie przynosi to oczekiwanych zysków.  Firmy odsuwają decyzje o zakupie, lub rezygnują z powodu wzrostu kosztów najmu lub sprzedaży. Widać znaczne zróżnicowanie w przypadku dostępnych powierzchni użytkowych wobec zgłaszanego zapotrzebowania.

 

Budynki administracyjne i użyteczności publicznej wymagają wysokich nakładów. Ograniczenia we wprowadzaniu nowych inwestycji nie dotyczą remontów oraz utrzymania obecnych budynków. Często zamiast nowych powierzchni kupuje się pomieszczenia do modernizacji i przebudowy. Zjawisko to dotyczy wszystkich krajów europejskich. Kraje, które utrzymują wysokie koszty utrzymania i renowacji budynków, tj. Włochy, Wielka Brytania oraz Hiszpania inwestują w rejonach o niższych kosztach i wyższej stopie zwrotu z kapitału. Wydatki na tych rynkach są znaczne, lecz pogorszenie koniunktury w gospodarce i w budownictwie przekłada się na działalność firm, szczególnie z branży budowlanej.

 

W Europie po 2009 można zaobserwować wzrost zainteresowania centrami biznesowymi, handlowymi i logistycznymi. Wysokie koszty w Europie Zachodniej w przypadku takich działań zachęca do inwestycji w Europie Środkowej, Wschodniej i Południowej.

 

Produkcja szkła fasadowego w Polsce w 2009-2010
Warunki dla przetwórstwa przemysłowego w kraju pogorszyły się w roku 2009, wzrosły koszty z działalności oraz koszty sprzedaży produktów, materiałów i towarów. Najwyższe koszty dotyczą materiałów i wykorzystania energii (65,5% wydatków firm), usługi obce to 11,3% wydatków a wynagrodzenia 9,6% kosztów.

 

Wynik finansowy w tym sektorze ocenia się na 34 647,4 mln zł netto. Rentowność obrotu netto to 4,3%. Płynność finansowa dla rozliczeń krótkookresowych jest niski – 27,2%, w przypadku długiego okresu jest to 97,2%. Firmy produkcyjne coraz częściej wykorzystują usługi factoringowe dla ustabilizowania płynności w krótkim okresie. Sprzedaż należności jest elementem rynku kapitałowego, z roku na rok rynek factoringowy rozwija swoją ofertę i współpracę z przedsiębiorstwami. Najczęściej współpraca ta dotyczy zakupu zależności krótkookresowych o przedłużonym okresie spłaty.

 

Szkło typu float i szkło powierzchniowo powlekane lub polerowane, w arkuszach, nieobrobione to 88 108 tys. m2. W okresie 2009/2010 dynamikę wzrostu ocenia się na 32,2% . Produkcja sprzedana wyrobów z surowców niemetalicznych (gł. szkła) w roku 2010 wzrosła o 16,9% wobec roku poprzedniego. Wartość produkcji na 2010 szacuje się na 37 954,8 mln zł.

 

Przeciętne zatrudnienie przy produkcji tego typu wzrosło o 2,0%. (109,9 tys. zatrudnionych). Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto to 3 434,61 zł,  wzrost roczny na 2009/2010 utrzymuje się na poziomie 4,7%. Produkcja sprzedana w roku 2009 wzrosła o 28,1%  wobec 2005, w roku 2010 o 49,7%. W roku  2010 zauważono znaczny wzrost w okresie wiosennym i letnim (do 100% wobec 2005 r.). Dynamika roczna to około 20%. Produkcja wyrobów z surowców niemetalicznych od kilku lat spada, w I kw. roku 2009 o 2,5%, w roku 2010 o 6,2% (wobec 2005 r.).

 

Czas przepracowany przy produkcji towarów z surowców niemetalicznych rocznie to około 400 godzin na jednego zatrudnionego. W roku 2009  w pierwszym kw. wartość oszacowano na 1740 godzin na osobę, w 2010 było to 1763 godzin. Zobowiązania  finansowe przedsiębiorstw produkcyjnych w tym sektorze to około 22 346,1 mln zł. Ok. 25% tej kwoty to zobowiązania długoterminowe, ok. 39,7% to zobowiązania krótkoterminowe. Wartość zobowiązań (3870,5 mln zł) dotyczy zobowiązań z tytułu dostaw i usług. Relacja zobowiązań krótkoterminowych do należności wynosi 71,5.

 

Aktywa obrotowe tych przedsiębiorstw przemysłowych ocenia się na 14 693,9 mln zł. Należności krótkoterminowe to około 40% tej wartości, czyli 60 259,8 mln zł, a większość stanowią należności z tytułu dostaw i usług. Zapasy w tym sektorze szacuje się na 4890,8 mln zł, produkty gotowe zaś na 1870,8 mln zł.

 

Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych rocznie przynosi przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów w wysokości 34 589,1 mln zł, koszt własny z tytułu tej sprzedaży to 31 4444,1 mln zł. Wynik finansowy ocenia się na 3145,0 mln zł rocznie. Wskaźnik poziomu kosztów przy sprzedaży to 90,9%, wskaźnik rentowności ze sprzedaży 9,1%.

 

W roku 2010 wynik finansowy oceniono na 2857,0  mln zł, podatek dochodowy to 9,2%, czyli 261,6 mln zł rocznie. Wynik finansowy netto wynosi 2595,4 mln zł. Ogólnie wskaźnik poziomu kosztów z całokształtu działalności wynosi 92,1%, wskaźnik rentowności brutto to 8%, netto zaś 7,2%. W przypadku płynności finansowej wskaźnik oszacowano na 38,2% dla rozliczeń krótkookresowych oraz 109 dla rozliczeń długookresowych z całokształtu działalności.

 

GUS-Rocznik przemysłu 2010, PROGNOZA NA PODSTAWIE 2009-2010

 

GUS-Rocznik przemysłu 2010

 

GUS-Rocznik przemysłu 2010

 

Produkcja profili fasadowych w kraju
Produkcja wyrobów z metali w 2010 wzrosła wobec roku 2009. Wyniki za pierwszy kwartał w roku 2009 były o 2,6% wyższe niż w roku poprzednim. Jednak w 2010 odnotowano spadek 3,2% w pierwszym kwartale. W okresie 2008-2009 produkcja wyrobów z metali wzrosła o 39,1%, w 2009-2010 o 58,3%. Aktywa obrotowe w tym sektorze szacuje się na 18 928,9 mln zł., zapasy to około 30% tej wartości (18 928,9 mln zł), należności 40% (6 259,8 mln zł).

 

Należności w przypadku produkcji wyrobów z metali głównie dotyczą dostaw i usług. Przychody netto ze sprzedaży szacuje się na 43 716,2 mln zł, koszty sprzedaży to ponad 90% (41 153,2 mln zł). Wynik finansowy działalności szacuje się na 2 563,0 mln zł. Wskaźnik poziomu kosztów to 94,1%., wskaźnik rentowności to 5,9%. Nakłady inwestycyjne w roku 2010 spadły o 4,8%. Wydatki inwestycyjne w 2010 szacuje się na 1 932,6 mln zł, czego 1 343,9 jest przeznaczonych na maszyny i urządzenia.

 

Inwestycje rozpoczęte to 487,6 mln zł. Wynik finansowy przy produkcji wyrobów z drewna to rocznie 2514,7 mln zł, podatek od dochodów to wydatek rzędu 430,9 mln zł. Udział obciążeń finansowych w wyniku finansowym to 17,1%, wynik finansowy to 2 083,8 mln zł.

 

Eksport i import szkła architektonicznego i profili fasadowych
Import produktów ze szkła, porcelany i kamienia to 6,2 mld zł. Eksport tych produktów rocznie to 8,1 mld zł, w przeliczeniu na euro import ocenia się na 1,4 mld zł, eksport na 1,8 euro rocznie. Towary przemysłowe wg surowca rocznie przynoszą zyski z handlu zagranicznego 82,5 mld zł, spadek roczny to 2,5%.

 

Import z zagranicy szacuje się na 80,1 mld zł, spadek roczny to 5-10%. Import z krajów Unii Europejskiej w roku 2008 to 1494 mln euro, w 2009 to 1065 mln euro. Eksport do tych krajów jest znacznie wyższy, lecz w ostatnim roku spadł o 25%. Oceniając import w tonach, szkło i produkty ze szkła to 760 tys. Import określa się na 3,1 mld zł.

 

Stal i artykuły ze stali przy zakupach zagranicznych  ocenia się na 209 tys. ton. W przypadku zakupów zagranicznych profile ze stali i żeliwa ocenia się na 2,1 mld zł. Import aluminium i artykułów z aluminium szacuje się na 662 tys. ton o wartości 6,5 mld zł.

 

Eksport wyrobów z surowców niemetalicznych w roku 2008 spadł o 3,3, w roku następnym wzrósł o 9,1. W przypadku importu wyrobów niemetalicznych w roku 2008 spadek ocenia się na 1,5%, w roku 2009 na 12%. Głównym partnerem w przypadku importu towarów według surowca są Niemcy, wysokość szacuje się na 24,9 mld zł oraz Włochy 6,7 mld zł i Chiny 4,9 mld zł. Eksport tych surowców szacuje się na 22,8 mld w przypadku Niemiec oraz 5,2 mld zł w przypadku Czech. Wysokie zyski ze sprzedaży zagranicznej uzyskuje się ze w przypadku handlu z Wielką Brytanią, Francją oraz Włochami (od 3,6 do 4,9 mld zł). Eksport szkła i wyrobów ze szkła szacuje się na 4,3 tys. ton.

 

Eksport profili i przewodów ze stali i żeliwa kształtuje się na 1,1 tys. ton. Eksport szkła i wyrobów ze szkła oszacowano na 734 mln zł. Eksport profili i przewodów ze stali i żeliwa na 253,5 mln zł. Produkty z aluminium i aluminium sprzedawane rocznie ocenia się na 410 mln zł. Saldo obrotów towarowych w ostatnich kilku latach poprawia się, jednocześnie spada saldo usług i dochodów. Występują znaczne utrudnienia płatności, pogarsza się saldo obrotów bieżących. Sytuacja ta przekłada się  na wzrost zakupów na kredyt, terminy realizacji rozliczeń  przedłuża się. Kredytowanie polskiego importu pozwala na ograniczenie wydatków firm, w efekcie wzrastają również obroty w handlu zagranicznym.

 

GUS-Rocznik handlu zagranicznego 2010

 

GUS-Rocznik handlu zagranicznego 2010

 

GUS-Rocznik handlu zagranicznego 2010

 

Dorota Smoleńska

 

Źródła:
GUS-Rocznik przemysłu 2010
GUS-Rocznik handlu zagranicznego 2010
GUS-Środki trwałe w gospodarce 2010
CB RICHARD ELLIS- Warsaw Office
CB RICHARD ELLIS- Warsaw Retail
CB RICHARD ELLIS- Industrial Market View
EUROSTAT- Sectoral Analysis
EUROSTAT-Structure of a business economy

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

więcej informacj: Świat Szkła 2/2012

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.