Trendy architektoniczne dla budynków komercyjnych prowadzą w kierunku większej przejrzystości, w wyniku czego stosowane są duże tafle szklane będące minimalną wizualną przeszkodą. Systemy punktowego mocowanie szkła spełniające to wymaganie architektoniczne są popularne, zwłaszcza w miejscu wejścia do budynku lub ogólnodostępnych obszarach na parterze budynku. Ostatnie postępy technologiczne umożliwiły zastosowanie klejów o wysokiej wytrzymałości do mocowania tych dużych tafli szklanych do okuć, bez konieczności wiercenia otworów w szkle. 

 

Typowa lokalizacja dużych przeszkleń na parterze zwiększa prawdopodobieństwo, że system musi funkcjonować także jako przegroda ochronna dla użytkowników budynku, wykraczając poza typowe wymagania wytrzymałości na obciążenia wiatrem. Szereg badań przeprowadzono dla systemów mocowania punktowego szkła z łącznikami mocowanymi z wykorzystaniem wierconych otworów, ale nie z wykorzystaniem metody klejenia.

 

Celem tego artykułu jest udokumentowanie badań makroskopowych z zużyciem modelu fragmentu konstrukcji (tzw. mock-up) za pomocą rury detonacyjnej z ładunkiem wybuchowym w celu symulacji oddziaływania obciążenia podmuchem od wybuchu na klejone, przezroczyste konstrukcje szklane.

 

Obciążenia zmienne obejmują predefiniowane obciążenia od wybuchu wg ASTM F2912 [1], przyłożone na powierzchnie tafli ze szkła laminowanego za pomocą jonomerowej folii laminującej (warstwy pośredniej) SGP (SentryGlas®Plus). Badanie, pierwsze tego rodzaju, umożliwia ocenę ilościową odporności na wybuch do zastosowania w testach na dużą skalę i projektowaniu budynków.

 

Cztery łączniki TSSA o średnicy 60 mm (2,36") zostały przymocowane do tafli szklanej o wymiarach 1524x1524 mm (60"x60"). Cztery okucia obciążone obciążeniem do 48,3 kPa (7 psi) lub mniej nie wykazały żadnych uszkodzeń ani innych negatywnych skutków oddziaływania na spoinę silikonu konstrukcyjnego (Transparent Silicone Structural Adhesive TSSA) i oszklenie.

 

Pięć okuć zostało obciążonych obciążeniem powyżej 62 kPa (9 psi), a cztery z nich wykazały pęknięcie szkła, co spowodowało wypchnięcie szyby z otworu. We wszystkich przypadkach spoina silikonu TSSA pozostawała przyczepiona do metalowych łączników i nie stwierdzono uszkodzeń, ani w przyczepności do łącznika ani w spójności spoiny silikonowej.

 

Testy wykazały, że ta badana konstrukcja z zastosowaniem silikonu TSSA jest zdolna do zapewnienia skutecznego, bezpiecznego systemu, zgodnie z AAMA 510-14, przy obciążeniach równych 48,3 kPa (7 psi) lub mniej. Przedstawione tutaj wyniki badań mogą być wykorzystane do projektowania konstrukcji szklanych z wykorzystaniem silikonu konstrukcyjnego TSSA przenoszących określone obciążenia.

 

 

Wprowadzenie

 

Silikony konstrukcyjne są stosowane do mocowania szklanych paneli od prawie 50 lat, aby podnieść estetykę i parametry wytrzymałościowe nowoczesnej architektury [2, 3, 4, 5].

 

Metoda mocowania zapewnia gładkie, ciągłe fasady przy dużej przejrzystości. Architektoniczne dążenie do zwiększenia przejrzystości spowodowało rozwój i wykorzystanie fasad z podkonstrukcją kablową i z łącznikami metalowymi mocowanymi punktowo do szkła. Architektonicznie trudne budynki będą zawierać nowoczesną technologię i muszą spełniać lokalne normy i międzynarodowe normy dotyczące konstrukcji i bezpieczeństwa.

 

Transparentny silikon konstrukcyjny (Transparent Structural Silicone Adhesive TSSA) został przebadany i zaprezentowany jako alternatywa dla łączników śrubowych (wymagających wiercenia otworów w szkle), służących do podtrzymywania szkła [6, 7]. Technologia krystalicznie przezroczystego kleju silikonowego o wysokiej wytrzymałości, przyczepności i trwałości posiada cały zestaw fizycznych właściwości, które umożliwiają projektantom fasad zaprojektowanie systemu mocowania szkła na fasadzie w wyjątkowy i nowatorski sposób.

 

Okrągłe, prostokątne i trójkątne okucia stosowane w celu zapewnienia estetyki i wytrzymałości konstrukcji są łatwe do zaprojektowania. Spoina silikonowa łącznika TSSA jest utwardzana w autoklawie razem z produkowanym szkłem laminowanym. Po zakończeniu cyklu produkcyjnego i wyjęciu materiału z autoklawu można wykonać 100% test sprawdzający. Ta zaleta zagwarantowania jakości jest unikalna dla łącznika TSSA, ponieważ zapewnia natychmiastową informację zwrotną na temat integralności strukturalnej montowanych elementów.

 

Konwencjonalne materiały z zastosowaniem silikonu konstrukcyjnego badano pod kątem odporności na uderzenia [8] i łagodzenia skutków wybuchu [9]. Andreas T. Wolf razem ze współpracownikami przedstawił wyniki opracowane na uniwersytecie w Stuttgarcie, które wykazały zwiększoną rozciągliwość i wydłużenie strukturalnych materiałów silikonowych przy ekstremalnych prędkościach odkształcania 5 m/s (197 cali/s) w porównaniu do quasi-statycznych szybkości odkształcania określonych w ASTM C1135 [10] – i wskazali związany z obciążeniem wpływ na właściwości fizyczne.

 

Ponieważ silikon TSSA jest materiałem wysoce sprężystym, o wyższym module i wytrzymałości w porównaniu do zwykłego silikonu konstrukcyjnego, oczekuje się, że będzie zachowywać generalne właściwości silikonów. Chociaż nie przeprowadzono badań laboratoryjnych przy wysokich szybkościach odkształcania, oczekuje się, że wysokie wartości obciążenia podczas wybuchu nie wpłyną na wytrzymałość.

 

Przykręcane łączniki do szkła zostały przetestowane pod kątem odporności na obciążenia wywołane wybuchem [11] i zaprezentowane to zostało podczas konferencji Glass Performance Days w 2013 roku. Zwizualizowane wyniki wyraźnie pokazały zaletę mechanicznego utrzymania oszklenia po pęknięciu szkła. Będzie to wyzwanie dla systemu z przyklejanymi łącznikami do szkła.

 

 

Próbki do badań: produkcja i kontrola jakości

 

Ramy zostały wykonane z kształtowników stalowych (zgodnych z amerykańskimi normami) o wymiarach 151 mm wys. x 48,8 mm szer. x 5,08 mm gr. środnika (6 "x 1,92" x 0,20 "), powszechnie nazywanych ceownikami 6" x 8,2. Kształtowniki zostały zespawane razem w narożnikach, są połączone spawem o gr. 9 mm (0,375 "), cofnięte od powierzchni ramy. Otwór o średnicy 18 mm (0,71 cala) został wywiercony w płycie, dzięki czemu można w nią łatwo włożyć śrubę o średnicy 14 mm (0,55 ").

 

 

2018 05 33 1

 

(...)

Rys. 1: Wygląd i wymiary ramy stalowej

 

 

Okucia metalowe TSSA o średnicy 60 mm (2,36 ") zostały umieszczone w odległości 50 mm (2") od każdego narożnika. Do każdej tafli szkła zastosowano cztery łączniki, aby wszystko było symetryczne.

 

Unikalną cechą TSSA jest to, że łącznik może być umieszczony stosunkowo blisko krawędzi szkła. Łączniki do szkła (wymagające wiercenia otworów w szkle) do mechanicznego mocowania potrzebują określonego odstępu od krawędzi. Wymiary odstępów otworów od krawędzi muszą zostać określone w projekcie konstrukcji szklanej, a otwory muszą być wiercone przed hartowaniem.

 

Bliskie ustawienie łączników przy krawędzi szkła zwiększa przejrzystość gotowej konstrukcji szklanej, a jednocześnie pozwala na redukcję wymaganej siły mocującej łącznik do szkła, czyli rotuli będącej elementem tzw. „pająków” (spider), ponieważ momenty zginające w porównaniu do typowych pająków są niższe.

 

 

2018 05 34 1

Rys. 2: Szkło z zamontowanym łącznikiem TSSA

 

 

Szkło wybrane do projektu składało się z dwóch tafli szkła hartowanego grubości 6 mm (1/4 ") o wymiarach 1524x1524 mm (60”x60”) laminowanego za pomocą warstwy pośredniej – folii jonomerowej Sentry Glass Plus (SGP) o grubości 1,52 mm (0,060"). Krążki silikonu TSSA o grubości 1 mm (0,040") naniesiono na zagruntowane elementy ze stali nierdzewnej o średnicy 60 mm (2,36"). Gruntowanie zostało zastosowane, aby zwiększyć trwałość adhezji do stali nierdzewnej – stanowi mieszaninę silanu i tytanianu w rozpuszczalniku organicznym.

 

Metalowe tarcze łączników z krążkami TSSA zostały dociśnięte do szkła z mierzoną siłą 0,7 MPa (100 psi) przez jedną minutę dla zapewnienia zwilżenia i kontaktu. Zestaw umieszczono w autoklawie, który osiągnął ciśnienie 11,9 barów (175 psi) i temperaturę 133°C (272°F), więc krążki TSSA osiągnęły 30 minutowy czas wygrzewania w autoklawie wymagany do utwardzenia silikonu i osiągnięcia adhezji do szyby i metalowej tarczy.

 

Po zakończeniu cyklu produkcyjnego i schłodzeniu autoklawu, każde mocowanie TSSA zostało skontrolowane, a następnie poddane obciążeniu momentem obrotowym 55 Nm (40,6 ft-lb), aby wykazać wytrzymałość na obciążenie próbne 1,3 MPa (190 psi).

 

Okucia stosowane w łączniku TSSA zostały dostarczone przez Sadev i opisane jako okucia R1006 TSSA. Korpus okucia został przyklejony za pomocą utwardzonych krążków TSSA do szkła, a zespół okucia został zamontowany do stalowej ramy. Nakrętki na śrubach zostały wyregulowane i zabezpieczone, tak aby zewnętrzna powierzchnia oszklenie była na równi z zewnętrzną powierzchnią stalowej ramy. Połączenie o wymiarach 13x13 mm (0.5"x0,5") wokół obrzeża szkła uszczelniono dwuskładnikowym silikonem konstrukcyjnym, tak aby badanie odporności na obciążenia ciśnieniem próbnym mogło rozpocząć się następnego dnia.

 

 

2018 05 34 2

 

Rys. 3: Szczegóły rozłożonego okucia TS100 R1006 firmy Sadev

 

 

Testy przeprowadzono przy użyciu rury uderzeniowej (detonacyjnej) w laboratorium badawczym materiałów wybuchowych Uniwersytetu w Kentucky. Rura uderzeniowa składa się ze wzmocnionego stalowego korpusu, który można zainstalować jednostronnie do powierzchni 3,7 x 3,7 m. Rura uderzeniowa jest uruchamiana przez użycie materiałów wybuchowych umieszczonych wzdłuż rury, aby symulować zarówno pozytywną, jak i negatywną fazę wybuchu [12, 13]. Cały zespół ramy stalowej z zamontowaną próbką ze szkła zainstalowano do badań, jak pokazano na rys. 4.

 

 

2018 05 34 3

Rys. 4: Rama i oszklenie zainstalowane z rurą uderzeniową

 

 

Cztery czujniki ciśnienia zostały zamontowane wewnątrz rury uderzeniowej, dzięki czemu można dokładnie zmierzyć ciśnienie i impuls (uderzenie podmuchem od wybuchu). Do udokumentowania testu użyto dwóch cyfrowych kamer wideo i cyfrowej aparatu fotograficznego.

 

 

2018 05 34 4

Rys. 5 (A) (B): Lokalizacja czujników ciśnienia wewnątrz rury uderzeniowej.

 

 

Szybka kamera MREL Ranger HR, umieszczona w sąsiedztwie okna poza rurą uderzeniową, wykonała test z prędkością 500 klatek na sekundę. Zapis laserowy ugięcia przy 20 kHz ustawiono w sąsiedztwie okna, aby zmierzyć ugięcie w jego środku.

 

Cztery zespoły ramy zostały przetestowane w sumie dziewięć razy. Jeżeli szkło nie opuściło otworu, zespół został ponownie przetestowany pod wyższym ciśnieniem i pod wpływem większego impulsu. Docelowe ciśnienie i impuls są rejestrowane w każdym przypadku razem z danymi ugięcia szkła.

 

Każdemu testowi nadano również ocenę opartą na Dobrowolnych Wytycznych Technicznych do Ograniczanie Zagrożenia Wybuchem przez Systemy Okienne (Voluntary Guide Specifications for Blast Hazard Mitigation for Fenestration Systems) - AAMA 510-14 [14], wydane przez American Architectural Manufacturers Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Producentów Architektury).

 

 

Wyniki i dyskusja

 

Jak wspomniano powyżej, testowano cztery zespoły ramowe do momentu wypchnięcia szkła z otworu w wyniku wybuchu. Pierwszy test miał na celu osiągnięcie obciążenia 69 kPa maks. nadciśnienie i 614 kPa ms impuls (10 psi i 89 psi-msec) .

 

Pod zastosowanym obciążeniem szyba została rozbita i uwolniona z ramy. Okucie punktowe Sadev pozostało przyklejone silikonem TSSA do kawałków rozbitego szkła hartowanego. Oszklenie opuściło otwór po tym, jak miało ugięcie około 100 mm (4"), gdy pękało rozbite szkło hartowane.

 

 

2018 05 35 1

Rys. 6: Pęknięcie szkła przy osiągnięciu ugięcia około 100 mm (4”), rama 1, test1

 

 

Rama 2 została przetestowana trzy razy ze zwiększanym kolejno obciążeniem. Wyniki nie wykazały żadnych uszkodzeń, aż ciśnienie zbliżyło się do 69 kPa (10 psi). Zmierzone wartości ciśnienia 44,3 kPa (6,42 psi) i 45,4 kPa (6,59) psi nie wpłynęły na integralność zespołu. Przy zmierzonym ciśnieniu 62 kPa (9 psi) ugięcie szkła spowodowało pęknięcie i przeszklenie opuściło otwór. Wszystkie łączniki TSSA pozostawały przyklejone do odłamków pękniętego szkła hartowanego, identycznie jak na rys. 7

 

 

2018 05 35 2

Rys. 7: Odłamki szkła pozostają przyklejone do łącznika TSSA i uszczelnienia pogodowego

 

 

Rama 3 została przetestowana dwa razy ze zwiększanym kolejno obciążeniem. Wyniki nie wykazały uszkodzenia, dopóki ciśnienie nie zbliżyło się do docelowej wartości 69 kPa (10 psi). Zmierzone ciśnienia 48,4 kPa (7,03) psi nie wpłynęły na integralność zespołu. Awaria systemu pozyskiwania danych nie pozwoliła na zmierzenie ugięcia, jednak obserwacje wizualne z wideo sugerują, że ten test nr 3 dla ramy 2 i test nr 7 dla ramy 4 są podobne pod względem ugięcia. Przy zmierzonym ciśnieniu 64 kPa (9,28 psi) ugięcie szkła zmierzone przy 190,5 mm (7,5 ") spowodowało pęknięcie i oszklenie opuściło otwór. Wszystkie łączniki TSSA pozostawały przyklejone do odłamków pękniętego szkła hartowanego, identycznie jak na rys. 7.

 

 

Tabela 1: Wyniki dla ramy 1; test 1

2018 05 35 3

 

 

Tabela 2: Wyniki dla ramy 2; testy 2, 3 i 4

2018 05 35 4

 

 

Tabela 3: Wyniki dla ramy 3; testy 5 i 6

2018 05 36 1

 

 

 

Tabela 4: Wyniki dla ramy 4; testy 7, 8 i 9

2018 05 36 2

 

 

Rama 4 została przetestowana trzy razy ze zwiększanym kolejno obciążeniem. Wyniki nie wykazały uszkodzenia, dopóki ciśnienie nie zbliżyło się do docelowego 69 kPa (10 psi) po raz drugi. Zmierzone ciśnienia 46,8 kPa (6,79) i 64,9 kPa (9,42 psi) nie wpłynęły na integralność zespołu.

 

Pomiary ugięcia szkła zostały wykonane, gdy osiągnęło wartość ok. 100 mm (4 ") podczas testu nr 8. Oczekiwano, że to obciążenie spowoduje pęknięcie szyby, ale można było dokonać następnego testu. Podczas testu nr 9, zmierzone ciśnienie 65,9 kPa (9,56 psi) wywołało ugięcie szkła o 190,5 mm (7,5 ") i spowodowało pęknięcie, a oszklenie opuściło otwór. Wszystkie łączniki TSSA pozostawały przyklejone do odłamków pękniętego szkła hartowanego, identycznie jak na rys. 7. Okucia były łatwo usuwane ze stalowej ramy bez widocznych uszkodzeń we wszystkich przypadkach.

 

Krążek silikonu TSSA pozostał w nietknięty dla każdego testu. Gdy szkło pozostało nienaruszone, nie było widocznych zmian w krążku silikonu TSSA po zakończeniu testów. Film o wysokiej prędkości pokazywał rozbijanie szkła w środkowych punktach płyty, a następnie pęknięte szkło opuszczało otwór.

 

Na podstawie rys. 8 i 9 porównujących szkło nieuszkodzone z uszkodzonym, warto zauważyć, że pierwsze pęknięcie w szkle występuje w przekroju z dala od miejsca przyklejenia łącznika. Wskazuje to, że niezwiązana część szkła osiąga graniczną wielkość ugięcia i gwałtownie zbliża się do granicy kruchości szkła, w porównaniu do sekcji, która jest utrzymywana adhezyjnie.

 

 

2018 05 37 1

Rys. 8: Pękniecie szkła w teście 4, 6 i 9 

 

 

2018 05 37 2

Rys. 9: Szkło przy maksymalnym ugięciu podczas testu 8.

 

 

Sugeruje to, że pęknięta płyta w tych sekcjach prawdopodobnie porusza się i poddawana jest głównie ścinaniu podczas testów. Kontrolowanie ugięcia przez zwiększoną grubość szkła lub inne środki powinny polepszyć wytrzymałość, gdy nakładane obciążenia są zwiększane.

 

Rama 4 i test nr 8 był miłym zaskoczeniem w czasie badań. Podczas, gdy nierozbijanie się szkła umożliwiło ponowne badanie ramy, to duże obciążenie było utrzymywane przez szkło w stanie nienaruszonym, przyklejone przez silikon TSSA i obwodowe uszczelnienie pogodowe. Projektowe obciążenie wiatrem dla tego systemu łączników TSSA przy użyciu 4 krążków średnicy 60 mm wspierających oszklenie – zarówno dla obciążeń użytkowych, jak stałych wynosi 2,5 kPa (50 psf).

 

Jest to „dyskretny” układ mocowania szkła z pożądaną przezroczystością architektoniczną, która wykazywała wytrzymałość na ekstremalne obciążenie, a spoina TSSA pozostała nienaruszona.

 

 

Wnioski i rekomendacje

 

Badanie to zostało podjęte w celu ustalenia, czy klejone mocowanie systemów oszklenia zawiera jakieś nieodłączne niebezpieczeństwo lub wadę odnośnie wymagań odporności na wybuch. Okazuje się, że prosty system łączników z krążkami TSSA średnicy 60 mm zastosowany blisko krawędzi oszklenia zachowuje pełną skuteczność aż do pęknięcia szkła. Gdy szkło jest zaprojektowane tak, aby zapobiegać pękaniu, TSSA jest realną metodą mocowania, zapewniającą poziom ochrony przy jednoczesnym zachowaniu architektonicznego pragnienia przejrzystości i otwartości.

 

Według klasyfikacji z normy ASTM F2912-17, testowany zespół okienny spełnia poziom zagrożenia H1 na poziomie specyfikacji C1. Okucia Sadev R1006, użyte w badaniu, pozostały nienaruszone.

 

Szkło hartowane użyte w tym badaniu było "słabym ogniwem" w systemie. Po rozbiciu szyby, silikon TSSA i obwodowa uszczelka pogodowa nie były w stanie utrzymać większej części przeszklenia, ponieważ na materiałach silikonowych pozostały małe odłamki szkła.

 

Z punktu widzenia projektowania konstrukcji i oczekiwanej wytrzymałości, systemy klejące TSSA okazały się zapewniać wysoki poziom ochrony w zespołach fasadowych pod względem odporności na wybuch, jak zauważono w powszechnie akceptowanych standardach branżowych. Testowana fasada wskazuje na wyraźną różnicę w wytrzymałości w klasyfikacji zagrożeń dla obciążeń ładunkami wybuchowymi 41,4 kPa (6 psi) i 69 kPa (10 psi).

 

Istotne jest jednak to, że różnice w klasyfikacji zagrożeń nie przypisuje się uszkodzeniom kleju, co wskazuje spójny sposób zachowania pomiędzy progami zagrożenia, a w razie zniszczenia szkła łącznik TSSA pozostaje przyklejony do odłamków pękniętego szkła hartowanego.

 

Na podstawie obserwacji właściwe dobranie szkła w celu zminimalizowania ugięć, aby zapobiec skruszeniu spowodowanemu zginaniem i zwiększonej reakcji ścinania na granicy przyczepności, wydaje się być kluczowym czynnikiem w osiągnięciu odpowiedniej wytrzymałości.

 

Przyszłe projekty mogą zawierać obniżone poziomy zagrożenia przy wyższych obciążeniach dzięki zwiększonej grubości szkła, umiejscowieniu mocowania punktowego względem krawędzi i zwiększonej średnicy krążka kleju TSSA.

 

 

 

 Jon Kimberlain
Lawrence D. Carbary
Dow Corning Corporation

 

 

 

Artykuł opiera się na wykładzie prezentowanym Konferencji GLASS PERFORMANCE DAYS 2017,która odbyła się 28-30.06.2017 w Tampere, Finlandia

 

 

Bibliografia

[1] ASTM F2912-17 Standard Specification for Glazing and Glazing Systems Subject to Airblast Loadings, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2017, https://doi.org/10.1520/F2912-17

[2] Hilliard, J. R., Parise, C. J., and Peterson, C. O., Jr.: Structural Sealant Glazing, Sealant Technology in Glazing Systems, ASTM STP 638, ASTM International, West Conshohocken, PA, 1977, pp. 67–99.

[3] Zarghamee, M. S., Schwartz, T. A., and Gladstone, M.: Seismic Behavior of Structural Silicone Glazing, Science and Technology of Building Seals, Sealants, Glazing and Waterproofing, Vol. 6, ASTM STP 1286, J. C. Myers, Ed., ASTM International, West Conshohocken, PA, 1996, pp. 46–59.

[4] Carbary, L. D.: A Review of the Durability and Performance of Silicone Structural Glazing Systems, Glass Performance Days, Tampere Finland, June 2007 conference proceedings pp. 190-193

[5] Schmidt, C. M., Schoenherr, W. J., Carbary L. D., and Takish, M. S.: Performance Properties of Silicone Structural Adhesives, Science and Technology of Glazing Systems, ASTM STP1054, C. J. Parise, Ed., American Society for Testing and Materials, Philadelphia 1989, pp. 22-45

[6] Wolf, A.T, Sitte, S., Brasseur, M., J., and Carbary L. D.: Preliminary Evaluation of the Mechanical Properties and Durability of Transparent Structural Silicone Adhesive (TSSA) for Point-Fixing in Glazing, Fourth International Symposium on Durability of Building and Construction Sealants and Adhesives, Journal of ASTM International, published online August 2011, Volume 8, Issue 10 (November 2011), JAI 104084, available at www.astm.org/DIGITAL_ LIBRARY/JOURNALS/JAI/PAGES/JAI104084.htm.

[7] Clift, C., Hutley, P., Carbary, L.D.: Transparent Structural Silicone Adhesive, Glass Performance Days, Tampere, Finland, June 2011, conference proceedings pp. 650-653

[8] Clift, C., Carbary, L.D., Hutley, P., Kimberlain, J.: Next Generation Structural Silicone Glazing, Journal of Facade Design and Engineering 2 (2014) 137–161, DOI 10.3233/FDE-150020

[9] Kenneth Yarosh, Andreas T. Wolf, and Sigurd Sitte: Evaluation of Silicone Sealants at High Movement Rates Relevant to Bomb Mitigating Window and Curtainwall Design, Journal of ASTM International, Vol. 6, No. 2 Paper ID JAI101953

[10] ASTM C1135-15 Standard Test Method for Determining Tensile Adhesion Properties of Structural Sealants, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2015, https://doi.org/10.1520/C1135-15

[11] Morgan, T.: Advances in Explosion Resistant Bolt Fixed Glazing, Glass Performance Days, June 2103, Conference proceedings pp 181-182

[12] ASTM F1642/F1642M-17 Standard Test Method for Glazing and Glazing Systems Subject to Airblast Loadings, ASTM International, West Conshohocken, PA, 2017, https://doi.org/10.1520/ F1642_F1642M-17

[13] Wedding, William Chad, and Braden T. Lusk: Novel method to determine blast resistant glazing system response to explosive loading. Measurement 45.6 (2012): 1471-1479.

[14] V oluntary Guide Specification for Blast Hazard Mitigation for Vertical Fenestration Systems, AAMA 510-14.

 

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła 05/2018

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.