Izolacyjność akustyczna lekkich ścian osłonowych o konstrukcji słupowo-ryglowej

Lekkie ściany osłonowe słupowo-ryglowe stosowane są przeważnie w budynkach reprezentacyjnych, lokalizowanych w centrach miast, gdzie należy się liczyć z występowaniem hałasu o dużych poziomach, przy jednoczesnym braku możliwości wprowadzenia skutecznych zabezpieczeń akustyczno-urbanistycznych (np. ekranów akustycznych) ograniczających poziomy hałasu w bezpośrednim otoczeniu budynku. W tej sytuacji, aby uzyskać odpowiednie warunki akustyczne w pomieszczeniach niezbędne jest zapewnienie dostatecznie dużej izolacyjności akustycznej ściany zewnętrznej.

Wprowadzenie
Parametr, jakim jest izolacyjność akustyczna, nie wyczerpuje całościowej oceny właściwości akustycznych ściany osłonowej w budynku, szczególnie ściany zawieszanej o konstrukcji słupowo-ryglowej. W skład tej całościowej oceny wchodzi ponadto stopień przenoszenia dźwięku przez ścianę w kierunku podłużnym zarówno pionowym jak i poziomym (ze szczególnym uwzględnieniem przenoszenia dźwięku przez miejsca połączenia ściany osłonowej z przegrodami wewnętrznymi budynku, co ma wpływ na izolacyjność akustyczną przegród wewnętrznych w budynku). Istotne znaczenie ma również podatność na wzbudzenie drgań poszczególnych elementów ściany pod wpływem działania wiatru lub innych czynników atmosferycznych, w wyniku czego mogą się one stać wtórnym źródłem zakłóceń akustycznych, zarówno w stosunku do otoczenia jak i w stosunku do pomieszczeń w budynku.

Artykuł koncentruje się na zagadnieniach bezpośredniej izolacyjności akustycznej ściany osłonowej, traktowanej jako wyrób budowlany, odnosząc się do sposobu jej wyznaczania, zasad formułowania wymagań oraz do czynników wpływających na tę izolacyjność. Uogólnione oceny akustyczne rozwiązań oparto w większości przypadków na wynikach badań przeprowadzonych w Laboratorium Akustycznym Instytutu Techniki Budowlanej.

Parametry oceny izolacyjności akustycznej ściany osłonowej i metody ich wyznaczania

Izolacyjność akustyczną każdej przegrody budowlanej, bez względu na jej konstrukcję i zakres stosowania, określa się za pomocą izolacyjności akustycznej właściwej R w decybelach (dB), wyznaczonej w pasmach 1/3 oktawowych (dopuszcza się wyznaczanie w pasmach oktawowych – co jest mniej dokładne), w przedziale częstotliwości minimum 100-3150 Hz. Izolacyjność akustyczna właściwa jest zatem zbiorem najczęściej 16 wartości izolacyjności, przedstawionym w postaci zestawienia tabelarycznego lub w postaci graficznej.
Zgodnie z normą EN ISO 717-1 z 1996 r. (PN-EN ISO 717-1:1999) przy ocenie ściany jako wyrobu i przy projektowaniu konkretnego budynku izolacyjność akustyczną wyraża się za pomocą wskaźników jednoliczbowych:
• ważonego wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej Rw,
• dwóch widmowych wskaźników adaptacyjnych C i Ctr

Izolacyjność akustyczną dowolnej ściany przedstawia się w postaci:

Rw(C,Ctr)             (1)

oraz jako sumę wskaźnika ważonego i odpowiedniego wskaźnika adaptacyjnego

RA1 = Rw + C      (2)

RA2 = Rw + Ctr    (3)

Wskaźnik ważony Rw uśrednia za pomocą wzorcowej normowej krzywej ważenia izolacyjność akustyczną ściany, określoną w pasmach 1/3-oktawowych lub oktawowych, w przedziale częstotliwości 100-3150 Hz. Zadaniem widmowych wskaźników adaptacyjnych zastosowanych zgodnie ze wzorami (2) i (3) jest dostosowanie jednoliczbowej oceny izolacyjności akustycznej przegrody do widma hałasu, przed którym przegroda ma chronić pomieszczenie.

I tak:
a) wskaźnik widmowy C stosuje się w przypadku występowania hałasu o widmie płaskim w funkcji częstotliwości (w praktyce – hałasu średnio- i wysokoczęstotliwościowego); przykłady tego rodzaju hałasu zewnętrznego to: hałas lotniczy występujący w pobliżu portów lotniczych, hałas pochodzący od ruchu drogowego o dużych prędkościach (pojazdy poruszające się po drogach szybkiego ruchu, po autostradach), hałas w otoczeniu tras kolejowych przy przejeździe pociągów z prędkością V > 80 km/h,
b) wskaźnik widmowy Ctr stosuje się w przypadku występowania hałasu o widmie niskoczęstotliwościowym; przykłady tego rodzaju hałasu zewnętrznego to: hałas pochodzący od komunikacji drogowej w mieście, od linii kolejowych przy przejeździe pociągów z prędkością V < 80 km/h, hałas lotniczy w znacznej odległości od portów lotniczych.

Z przedstawionych rodzajów hałasu przypisanych widmowym wskaźnikom adaptacyjnym C i Ctr wynika, że oba wskaźniki odnoszą się do ściany zewnętrznej a ich zakres wykorzystania przy ocenie izolacyjności akustycznej konkretnego rozwiązania ściany osłonowej zależny jest od rodzaju hałasu, jaki występuje w otoczeniu projektowanego budynku, w którym ma być zastosowana dana ściana.
Zgodnie z PN-B-02151-3:1999 podstawowym wskaźnikiem do oceny izolacyjności akustycznej ściany zewnętrznej w budynkach jest wskaźnik RA2. Wynika to z faktu, że najczęstszym rodzajem hałasu zewnętrznego, na który są narażone budynki mieszkalne i użyteczności publicznej jest hałas drogowy w mieście.
Izolacyjność akustyczną ściany wyznacza się na podstawie pomiarów przeprowadzonych w ściśle określonych warunkach laboratoryjnych, na wzorcu przegrody o powierzchni S≥10 m2, przy czym wymiar liniowy próbki ściany nie może być mniejszy niż 2,3 m. To ograniczenie związane jest z długością fal giętnych powstających w płytach. Warunki przeprowadzenia badań laboratoryjnych oraz metoda badań podane są w normie PN-EN 20140-3:1999.
Norma PN-EN 13830:2005 Ściany osłonowe. Norma wyrobu przywołuje normy EN – 20140-3:1995 i EN ISO 717-1:1996, które mają wcześniej wymienione odpowiedniki krajowe. Wprowadzenie do polskiej normalizacji normy EN na ściany osłonowe nie spowodowało więc żadnych zmian w sposobie wyznaczania laboratoryjnych wartości wskaźników izolacyjności akustycznej ścian osłonowych.

Norma pomiarowa PN-EN 20140-3:1999 jest normą ogólną, określającą zasady wyznaczania izolacyjności akustycznej ściany na postawie pomiarów wzorca tej ściany. W normie zaznaczono jedynie, że badana próbka musi zawierać w sobie wszystkie szczegóły rozwiązania charakterystyczne dla danej przegrody. Spełnienie tego warunku przy badaniach większości rodzajów ścian (np. ścian masywnych, lekkich ścian szkieletowych) nie nastręcza trudności.

Problemy takie występują natomiast przy pomiarowym określaniu izolacyjności akustycznej ściany osłonowej, szczególnie ściany o konstrukcji słupowo-ryglowej. Tego rodzaju ściana nie jest jednorodna pod względem akustycznym a zatem badana próbka, jako wzorzec rozwiązania, musi zawierać w sobie wszystkie elementy o zróżnicowanych parametrach akustycznych, przy zachowaniu odpowiednich proporcji powierzchniowych między nimi.

Podstawowymi elementami o zróżnicowanych właściwościach akustycznych są:
• elementy szkieletu (słupy, rygle),
• moduły wypełnienia przeziernego (oszklenie stałe, w tym strukturalne, okna otwierane),
• moduły wypełnienia nieprzeziernego (dobierane głównie ze względu na wymagania termiczne).

Istotny wpływ na izolacyjność akustyczną ściany mają także uszczelki, które decydują nie tylko o szczelności pod względem akustycznym całego rozwiązania, ale także określają warunki zamocowania elementów wypełnienia, co ma wpływ na jego izolacyjność akustyczną, a także na stopień przenoszenia dźwięków materiałowych z konstrukcji aluminiowej na wypełnienie i odwrotnie.

Schemat transmisji dźwięku przez fragment ściany osłonowej słupowo-ryglowej przedstawiono na rys. 1, wskazując na wymienione wcześniej elementy ściany mające różny wpływ na wypadkową izolacyjność akustyczną. W schemacie tym uwzględniono przypadek wykonania pasa przeziernego w postaci oszklenia stałego (rys. 1a) oraz zastosowania okien otwieranych (rys. 1b).


Rys. 1. Schemat dróg bezpośredniego przenoszenia dźwięku przez ścianę osłonową słupowo–ryglową: A. – z oszkleniem stałym, B. – z oknami. Transmisja dźwięku: a – przez szkielet ściany osłonowej, b – przez wypełnienie nieprzezierne, c–przez oszklenie, d – przez ościeżnice i ramiaki okienne (przy uwzględnieniu sposobu uszczelnienia przymyków)

Mówiąc o izolacyjności akustycznej ściany osłonowej zawsze rozpatruje się fragment ściany w obrębie pomieszczenia uwzględniając występujące w tym fragmencie części przezierne i nieprzezierne.

Ocena akustyczna opiera się na wynikach badań akustycznych wzorca ściany (próbki) o normowej powierzchni S≥10 m2 (chyba, że w rzeczywistości oceniany fragment ściany osłonowej ma mniejsze wymiary). Wynik pomiaru jest zawsze wypadkową izolacyjności akustycznej elementów wchodzących w skład badanej próbki.

W niektórych rozwiązaniach ważne jest także uwzględnienie w badanym wzorcu ściany osłonowej elementów mających wpływ na kształtowanie się pola akustycznego w bezpośrednim sąsiedztwie ściany – np. żebra (żelbetowe, kamienne lub z innego tworzywa).

Rys. 2. Schemat próbek do badań izolacyjności akustycznej ścian osłonowych słupowo-ryglowych w Akredytowanym Laboratorium Akustycznym ITB. Przykłady rozwiązań z pasem nieprzeziernym i dwoma rodzajami pasa przeziernego: A – oszklenie stałe, B – okna uchylno-rozwierane


Przykład schematu próbki ściany osłonowej poddanej badaniom akustycznym w Akredytowanym Laboratorium Akustycznym ITB przedstawiono na rys. 2 a i b.
Badania pojedynczych modułów przeszklonych przeprowadzone metodą przeznaczoną do pomiaru izolacyjności akustycznej okien (montaż w masywnej ścianie) nie dają takich samych wyników, jak badania normowych próbek ściany z wypełnieniami tymi modułami konstrukcji szkieletowej. Podobnie nie można traktować izolacyjności akustycznej szyb określonej w warunkach normowych wg PN-EN 20140-3:1999 (próbki o wymiarach 1230x1480 mm zamocowane w ramce drewnianej) jako izolacyjności modułów szklanych ściany osłonowej.

Wynik badania próbki ściany osłonowej jak na rys. 2 jest ściśle związany z udziałem części nieprzeziernych i przeziernych w powierzchni tej próbki, a zatem dotyczy przypadku szczególnego. Można natomiast doprowadzić do uogólnienia wyników oceny izolacyjności akustycznej ściany osłonowej danego systemu poprzez wyznaczenie odrębnie izolacyjności akustycznej poszczególnych typów wypełnień (części przeziernej i nieprzeziernej) i obliczenie wypadkowej izolacyjności akustycznej ściany według wzoru:



gdzie:
Rwyp – wypadkowa izolacyjność akustyczna ocenianego fragmentu ściany osłonowej składającego się z i rodzajów wypełnień, dB
Ri – izolacyjność akustyczna fragmentu ściany z i-tym wypełnieniem, dB
S – całkowita powierzchnia ocenianego fragmentu ściany, m2
Si – powierzchnia fragmentu ściany z i-tym wypełnieniem w całym ocenianym fragmencie ściany, m2

Wzór ten pozwala na obliczeniowe wyznaczenie wypadkowej izolacyjności akustycznej ściany przy dowolnym udziale poszczególnych rodzajów wypełnień w całkowitej powierzchni ocenianego fragmentu ściany osłonowej.

Izolacyjność akustyczna fragmentów ściany z określonymi rodzajami wypełnienia musi być wyznaczona na podstawie badań próbek o normowej powierzchni, przy czym można to uzyskać poprzez badania próbki z jednakowym wypełnieniem wszystkich modułów w próbce, lub poprzez odpowiednią modyfikację próbek ściany osłonowej przedstawionych na rys. 2.
Obliczenia według wzoru (4) powinny być wykonane w odniesieniu do izolacyjności akustycznej w poszczególnych pasmach częstotliwości i tak uzyskana krzywa powinna być przyjęta jako podstawa do obliczenia wskaźników jednoliczbowych Rw(C,Ctr) a następnie w zależności od potrzeb – wskaźników oceny RA1 lub RA2. Dopuszcza się przeprowadzenie obliczeń wg wzoru (4), bezpośrednio w odniesieniu do wskaźników jednoliczbowych RA1, RA2 lub Rw jednak traktując, że jest to obliczenie mniej dokładne.

Należy podkreślić, że z punktu widzenia akustycznego rozpatruje się izolacyjność akustyczną ściany zewnętrznej (nie tylko rozpatrywanej ściany osłonowej o konstrukcji slupowo-ryglowej) zawsze w odniesieniu do fragmentu, przez który może przenikać hałas do pomieszczenia (czyli w odniesieniu do fragmentu „widzianego” z wnętrza pomieszczenia).

Wymagana izolacyjność akustyczna lekkich ścian osłonowych słupowo-ryglowych

Wymagania w stosunku do izolacyjności akustycznej lekkiej ściany osłonowej słupowo-ryglowej, tak jak każdej ściany zewnętrznej, zależą od:
• przeznaczenia budynku (i funkcji pomieszczeń w budynku),
• poziomu hałasu występującego w otoczeniu budynku z podziałem na pory doby (w odniesieniu do tych budynków, których sposób użytkowania jest różny w ciągu dnia i w nocy, np. w stosunku do budynków hotelowych).

Wymagania te ujęte są w normie PN-B-02151-3:1999 i podane w postaci minimalnych wartości wskaźników oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej R’A2(R’A1)1. Dobór odpowiedniego wskaźnika zależy od rodzaju występującego hałasu zewnętrznego w otoczeniu budynku.

Właściwe ustalenie wymagań odnośnie izolacyjności akustycznej przegród zewnętrznych w budynku wymaga prawidłowego oszacowania poziomów hałasów, jakie wystąpią przy elewacjach projektowanych budynków. Wskazówki w tym zakresie zawarte są w normie PN-B-02151-3:1999.

Przykładowe wymagania są następujące:

a) ściany zewnętrzne budynków administracyjnych (podano przykład budynków o wyższym standardzie, zawierających pomieszczenia do pracy wymagającej koncentracji uwagi) – wymagania uzależnia się od miarodajnego poziomu hałasu w ciągu dnia

przy LA ≤ 50 dB           → R’A2 ≥ 20 dB
przy LA = 51 do 60 dB → R’A2 ≥ 23 dB
przy LA = 61 do 65 dB → R’A2 ≥ 28 dB
przy LA = 66 do 70 dB → R’A2 ≥ 33 dB
przy LA = 71 do 75 dB → R’A2 ≥ 38 dB

b) ściany zewnętrzne budynków hotelowych (przyjęto hotele o wyższym standardzie akustycznym) – wymagania wyznacza się uwzględniając odrębnie poziom hałasu w porze dziennej i nocnej i przyjmuje się tę wymaganą wartość wskaźnika izolacyjności akustycznej ściany, która jest większa
• dla pory dziennej – wymagania analogiczne jak podano w poz. a),
• dla pory nocnej

przy LA ≤ 40 dB           → R’A2 ≥ 20 dB
przy LA = 41 do 50 dB → R’A2 ≥ 23 dB
przy LA = 51 do 55 dB → R’A2 ≥ 28 dB
przy LA = 56 do 60 dB → R’A2 ≥ 33 dB

W budynkach hotelowych wymagania te nie obejmują części ściany osłonowej przy klatkach schodowych (nie stawia się wymagań).

c) ściany zewnętrzne sal kawiarnianych, restauracyjnych, sal sklepowych (bez względu na rodzaj budynku, w którym są zlokalizowane) – wymagania uzależnia się od miarodajnego poziomu hałasu w ciągu dnia

przy LA ≤ 65 dB           → R’A2 ≥ 20 dB
przy LA = 66 do 70 dB → R’A2 ≥ 23 dB
przy LA = 71 do 75 dB → R’A2 ≥ 28 dB

Wymaganą izolacyjność akustyczną ścian zewnętrznych (lub ich części) w obiektach nie wymienionych w normie należy wyznaczyć indywidualnie.

Przyjęte w normie PN-B-02151-3:1999 wartości wymaganej izolacyjności akustycznej ściany zewnętrznej nie zapewniają pełnego komfortu akustycznego w pomieszczeniach. Dlatego, w miarę możliwości technicznych, należy przyjmować wymagania na wyższym poziomie (co w szeregu przypadków ma miejsce w praktyce).

Niektórzy inwestorzy, zwłaszcza zagraniczni, przyjmują wymagania akustyczne w postaci wskaźników ważonych R’w, można spotkać się także z wymaganiami wyrażonymi wg norm amerykańskich za pomocą wskaźnika STC2. W takich przypadkach należy zawsze sprawdzić, czy zachowane będą wymagania wg PN. Pomocną wskazówką w tym zakresie mogą być przeciętne relacje między różnymi wskaźnikami izolacyjności akustycznej. Dla układów warstwowych części nieprzeziernych można oczekiwać, że wskaźnikowi ważonemu izolacyjności akustycznej R’w odpowiadać będzie wskaźnik oceny RA2 o ok. 5-8 dB mniejszy, oraz wskaźnik oceny RA1 o ok. 2-4 dB mniejszy. Analogiczne zależności odnoszące się do szyb zespolonych wynoszą: wskaźnikowi ważonemu izolacyjności akustycznej R’w odpowiadać będzie wskaźnik oceny RA2 o ok. 3-6 dB mniejszy, oraz wskaźnik oceny RA1 o ok. 2-4 dB mniejszy.

Ze względu na znaczące różnice między różnymi wskaźnikami odpowiadającymi tej samej charakterystyce izolacyjności akustycznej ściany bardzo ważne jest, aby w umowie między inwestorem a wykonawcą ściany osłonowej zostało wyraźnie wskazane, do jakiego wskaźnika odnoszą się wymagane wartości izolacyjności akustycznej podane w dB.
Występują również przypadki, gdy wymagania w stosunku do ściany osłonowej podane są w sposób pośredni poprzez określenie dopuszczalnych poziomów hałasu zewnętrznego przenikającego do pomieszczeń (np. równoważnych, maksymalnych). Przejście z tak sformułowanych wymagań do określenia minimalnej izolacyjności akustycznej ściany wymaga dokładnej analizy warunków akustycznych w otoczeniu budynku oraz uwzględnienia powierzchni ściany w obrębie pomieszczenia, objętości tego pomieszczenia i przewidywanych warunków pogłosowych.

Izolacyjność akustyczna lekkich ścian osłonowych słupowo-ryglowych

Zakład Akustyki przeprowadził badania izolacyjności akustycznej wielu rozwiązań ścian osłonowych o konstrukcji słupowo-ryglowej. Badaniom poddawane były próbki ścian z różnymi wypełnieniami nieprzeziernymi i przeziernymi.

W przypadku wypełnień nieprzeziernych, które dobierane są przede wszystkim ze względu na wymagania izolacji termicznej, decydujący wpływ na izolacyjność akustyczną ma rodzaj okładzin zewnętrznych i wewnętrznych. Mniejszy wpływ ma rodzaj i grubość warstwy zastosowanej wełny mineralnej. Przedziały, w jakich wahają się wartości jednoliczbowych wskaźników izolacyjności akustycznej fragmentów ścian osłonowych z tymi wypełnieniami zestawiono w tablicy 1.


Z danych zawartych w tablicy 1 wynika, że nie jest dużym problemem uzyskanie dostatecznej (w porównaniu z wymaganiami normowymi) izolacyjności akustycznej części nieprzeziernej ściany osłonowej. Porównując dwa rodzaje układów warstwowych podane w tablicy 1 można stwierdzić, że zdecydowanie lepsze właściwości akustyczne mają układy warstwowe ze stosunkowo ciężkimi okładzinami. Przy okładzinach z blach aluminiowych nie można uzyskać porównywalnej izolacyjności akustycznej, nawet przy znaczącym zwiększeniu grubości wełny mineralnej.

Dużo trudniej jest osiągnąć dostatecznie dużą izolacyjność akustyczną części oszklonej ściany osłonowej, zwłaszcza wtedy, gdy wymagania dotyczą wartości wskaźnika R’A2, a są to przypadki odnoszące się do lokalizacji budynków w centrach miast.

Zestawienie izolacyjności akustycznej fragmentów ścian osłonowych z przykładowymi oszkleniami podano w tablicy 2. Tablica ta zawiera przedziały w jakich mieściły się wartości jednoliczbowych wskaźników izolacyjności akustycznej właściwej części przeszklonych różnych ścian osłonowych słupowo-ryglowych o konstrukcji aluminiowej.


W tablicy 2 podano wymiary modułów elementów przeszklonych ponieważ mają one wpływ na ich izolacyjność akustyczną. Stąd wynika bardzo istotny postulat, aby laboratoryjne badania akustyczne ściany przeznaczonej dla konkretnego budynku przeprowadzane były na próbkach, których układ szkieletu (a tym samym wymiary elementów wypełniających) był jak najbardziej zbliżony do rozwiązań przewidzianych dla tego obiektu.

Biorąc pod uwagę, że we wzorcu ściany badanym w warunkach laboratoryjnych w wielu przypadkach nie ma możliwości odtworzenia wszystkich szczegółów rozwiązania występujących w praktyce, w normie PN-B-02151-3:1999 wprowadzono zalecenie, aby – korzystając w projektowaniu z wyników badań laboratoryjnych – redukować wartości wskaźników oceny izolacyjności akustycznej właściwej o 2 dB. Zastosowanie tej korekty jest szczególnie ważne przy tak skomplikowanych rozwiązaniach, jakimi są ściany osłonowe
o konstrukcji słupowo-ryglowej. Tę dwudecybelową korektę należy uwzględnić oceniając w świetle wymagań normowych dane zawarte w tablicy 1 i 2, a także oparte na tych danych wyniki obliczeń, według wzoru 4, wypadkowej izolacyjności akustycznej ściany.

Na wypadkową izolacyjność akustyczną ściany osłonowej decydujący wpływ mają elementy o najmniejszej izolacyjności akustycznej (najczęściej są to elementy przeszklone).
W tych przypadkach, gdy odpowiednie wskaźniki oceny izolacyjności akustycznej właściwej RA2 lub RA1 części nieprzeziernej i przeziernej różnią się nie mniej niż o 8-10 dB (izolacyjność akustyczna części nieprzeziernej jest znacząco większa), to wypadkowa izolacyjność akustyczna ściany, będzie w praktyce większa o 2-4 dB od izolacyjności akustycznej części oszklonej (w zależności od procentowego udziału części oszklonej). Przykładowy wynik obliczeń przedstawiono na rys. 3.



Rys. 3. Charakterystyki izolacyjności akustycznej właściwej ściany osłonowej i jej fragmentów ( przykład bez podania systemu konstrukcyjnego)
Oszklenie szybami zespolonymi 9,5+6/16, moduły stałe o wymiarach 1300 mm x 1600 mm
1 – pas podokienno-nadprożowy; Rw(C,Ctr) = 56(-2, -5) dB
2 – pas okienny; Rw(C,Ctr) = 40(-1, -4) dB
3 – fragment ściany osłonowej z pasem podokiennym (30% powierzchni) i pasem oszklonym (70% powierzchni); Rw(C,Ctr) = 42 (-2, -4) dB

Zestawiając wynikające z tablicy 1 i 2 oraz wzoru (4) wartości projektowe wypadkowej izolacyjności akustycznej lekkich ścian osłonowych słupowo-ryglowych i wymagania normowe omówione w pkt. 3, można stwierdzić, że spełnienie wymagania R’A2 > 35 dB nie jest łatwe i wiąże się ze stosowaniem szyb zespolonych o zwiększonej izolacyjności akustycznej. W przypadku wymagań R’A2 ≥ 38 dB, zwłaszcza przy założeniu dużego procentu przeszklenia ściany osłonowej, może, ze względów akustycznych, okazać się bardziej racjonalne zastosowanie ściany osłonowej dwupowłokowej, której izolacyjność akustyczna może być znacząco większa.

Przy stosowaniu tego rodzaju rozwiązania w konkretnym obiekcie należy jednak zachować dużą ostrożność, bowiem ściany te mogą się charakteryzować dużym wzdłużnym przenoszeniem dźwięku (zarówno w kierunku poziomym jak i pionowym) przez przestrzeń między częścią zewnętrzną i wewnętrzną. Może to powodować zmniejszenie izolacyjności akustycznej między pomieszczeniami. Dotyczy to szczegónie rozwiązań, umożliwiających napływ powietrza zewnętrznego do pomieszczenia poprzez otwarte okna i przestrzeń między dwiema powłokami ściany elewacyjnej.

Kilka uwag na temat wzdłużnego przenoszenie dźwięku przez lekką ścianę osłonową słupowo-ryglową

Wzdłużne przenoszenie dźwięku przez ścianę osłonową oraz ewentualne przenikanie dźwięku przez połączenie tej ściany z przegrodami wewnętrznymi budynku może mieć istotny wpływ na stopień bocznego przenoszenia dźwięku w budynku, a tym samym na izolacyjność akustyczną między pomieszczeniami.

Prawidłowe pod względem akustycznym rozwiązanie połączenia stropów ze ścianą osłonową zazwyczaj nie nastręcza trudności. Pewne komplikacje mogą natomiast wystąpić przy połączeniu ściany osłonowej ze ścianą wewnętrzną, zwłaszcza w przypadku, gdy ściana wewnętrzna ma większą grubość, niż szerokość słupa ściany osłonowej. Stosowane w takim przypadku łączniki często pogarszają izolacyjność akustyczną przegrody wewnętrznej.
Wzdłużne przenoszenie dźwięku przez lekką ścianę osłonową związane jest ze specyficznymi cechami konstrukcyjnymi rozwiązania. W przypadku lekkich ścian osłonowych słupowo-ryglowych podstawowymi elementami przenoszącymi dźwięk są słupy i rygle. Ciągłość tych konstrukcji przy braku redukcji drgań w miejscu połączenia z przegrodami wewnętrznymi powoduje, że stanowią one drogi przenoszenia dźwięku w postaci dźwięków materiałowych, które następnie stają się źródłem słyszalnych dźwięków powietrznych.
Ujęte w normie PN EN-12354-1:2002 wzory do obliczania izolacyjności akustycznej dróg bocznych przez lekkie ściany zewnętrzne nie są odpowiednie do oceny pod tym względem konstrukcji ścian osłonowych słupowo-ryglowych, bowiem nie uwzględniają specyficznych cech konstrukcyjnych tego rozwiązania.

Nie ma również stanowisk badawczych, ani znormalizowanych metod pomiarowych do wyznaczania parametrów akustycznych, które mogłyby być podstawą do oceny omawianych ścian ze względu na wzdłużne przenoszenie dźwięku.

Z tego względu należy zachować dużą ostrożność przy stosowaniu lekkich ścian osłonowych w budynkach, w których stawia się szczególnie wysokie wymagania w stosunku do izolacyjności akustycznej przegród wewnętrznych.

dr hab. inż. Barbara Szudrowicz
Zakład Akustyki ITB

Bibliografia
1. Aprobaty Techniczne ITB (plik).
2. Szudrowicz B.: Lekkie ściany osłonowe – ocena akustyczna w świetle nowych kryteriów wg PN-EN ISO 717-1:1999 i PN-B-02151-3:1999. II Konferencja Naukowo-Techniczna Nowoczesne Lekkie Ściany osłonowe, Mrągowo 13-16 listopada 2001 r.
3. Praca zbiorowa: Doppelfassaden Ernst&Sohn Verlag für Architektur und technische Wissenschaften GmbH, Berlin 2001


  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.