W niniejszym artykule przedstawiono porównanie izolacyjności termicznej szyb zastosowanych jako wypełnienie w aluminiowych, profilowych ścianach osłonowych o dużych wymiarach.

 

Porównane zostały wartości średnich przyrostów temperatury na szybach w zależności od warunków nagrzewania (według krzywej zewnętrznej E lub standardowej N) oraz w zależności od grubości przeszklenia.

 

Wstęp [4], [6]

Ściana osłonowa to, zgodnie z definicją podaną w PN-EN 1364-3 [4], ściana składająca się z połączonych ze sobą pionowych i poziomych elementów konstrukcyjnych zakotwionych do konstrukcji nośnej budynku oraz wypełnień.

 

Ściana osłonowa tworzy lekkie, ciągłe pokrycie zewnętrzne budynku, spełniające samodzielnie lub w połączeniu z konstrukcją budynku, wszystkie normalne funkcje ściany zewnętrznej. Ściana osłonowa nie pełni funkcji nośnych.

 

Zgodnie z wymaganiami zapisanymi w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1] ściany osłonowe, jako nienośne elementy budynku, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający w razie pożaru:

- ograniczenie rozprzestrzenianie się ognia i dymu w budynku,

- ograniczenie rozprzestrzenianie się pożaru na obiekty sąsiednie,

- umożliwienie ewakuacji użytkowników,

- zapewnienie bezpieczeństwa ekipom ratowniczym.

 

Ponadto, zgodnie z Rozporządzeniem [1], ściany zewnętrzne budynku (do których to zaliczane są ściany osłonowe) powinny posiadać klasę odporności ogniowej od EI 30 (o↔i) do EI 120 (o↔i), w zależności od klasy odporności pożarowej budynku, przy czym wymagania te dotyczą w głównej mierze pasa międzykondygnacyjnego wraz z połączeniem ze stropem.

 

Sposób nagrzewania ściany osłonowej, zdefiniowany w normach badawczych, odzwierciedla warunki pożaru od zewnątrz (krzywa zewnętrzna E) oraz wewnątrz budynku (krzywa standardowa N) zaś grubość przeszklenia powiązana jest z przewidywaną klasą odporności ogniowej danego elementu próbnego.

 

2013-11-20-1

Rys. 1. Przykładowy przekrój przez profil ściany osłonowej

 

 

Rozwiązania techniczne

Aluminiowe, profilowe ściany osłonowe posiadają konstrukcje szkieletową, w której przestrzenie pomiędzy aluminiowymi profilami wypełniane są taflami szklanymi lub panelami nieprzeziernymi.

 

Elementem nośnym konstrukcji tego typu najczęściej są aluminiowe profile o przekroju skrzynkowym z umieszczonymi wewnątrz specjalnymi, również aluminiowymi wkładami wzmacniającymi. Profile wypełniane są wkładami izolacyjnymi. W zależności od przyjętego rozwiązania, właściwego dla danej klasy odporności ogniowej ściany osłonowej, dobiera się rodzaj (materiał) wkładów izolacyjnych, lub nie stosuje się wypełnienia. Wkłady izolacyjne najczęściej wykonuje się z płyt gipsowo-kartonowych, silikatowo- -cementowych lub krzemianowo-wapniowych.

 

(...)

  

Elementem ściany osłonowej o największej powierzchni nagrzewanej są szyby oraz panele nieprzezierne, stosowane zazwyczaj tylko w obszarze pasa międzykondygnacyjnego (nadprożowo-podokiennego).


Szyby, podobnie jak sposób wypełnienia profili, dobierane są w zależności od przewidywanej klasy odporności ogniowej ściany osłonowej. Najczęściej stosuje się szyby zespolone składające się z szyby ognioochronnej (zestawu tafli szklanych hartowanych przedzielanych pęczniejącym pod wpływem temperatury żelem) zespolonej z szybą zewnętrzną. Grubość hartowanych tafli szklanych, ich ilość oraz grubość żelu przedzielającego tafle jest precyzyjnie dobierana dla szyb przeznaczonych do stosowania w ścianach osłonowych o danej klasie odporności ogniowej. Istotnym elementem rozwiązania jest także sposób mocowania szyb do szkieletowej konstrukcji aluminiowej.


Najczęściej szyby osadzane są na podkładkach z twardego drewna i mocowane za pomocą systemowych listew dociskowy oraz śrub ze stali nierdzewnej przykręcanych poprzez podkładki. Dla uszczelnienia mocowania, po jego obwodzie stosuje się uszczelki z kauczuku syntetycznego EPDM. Przykład takiego mocowania pokazano na rys. 1.

 

2013-11-21-1

Rys. 2. Schemat elementu próbnego [4]

 

 

 


Badanie odporności ogniowej [2], [3], [4], [7]
Badania odporności ogniowej ścian osłonowych w pełnej konfiguracji wykonuje się w sposób określony w normie badawczej PN-EN 1364-3 [4]. Ścianę osłonową mocuje się zgodnie z rozwiązaniem systemu do uprzednio wysezonowanych i umieszonych w poziomie podłogi i stropu pieca płyt żelbetowych.


Minimalny wymiar nagrzewanej powierzchni ściany osłonowej (znajdujący się w świetle pieca) określony w normie [4] wynosi 3000x3000 mm. Schemat elementu próbnego pokazano na rys. 2.


Kryteria izolacyjności i szczelności sprawdzane są na wszystkich powierzchniach zdefiniowanych w normie i oznaczonych symbolami S1÷S6, oraz dodatkowo, wzdłuż poziomej szczeliny (na styku pasa międzykondygnacyjnego ze stropem) oraz wzdłuż pionowej szczeliny ściany osłonowej na styku z konstrukcją stowarzyszoną.


W normie przewidziano dwa sposoby nagrzewania ściany osłonowej – od zewnątrz według krzywej zewnętrznej E oraz od wewnątrz według krzywej standardowej N.


Krzywe nagrzewania, podobnie jak ciśnienie, sposób pomiaru temperatury i inne podstawowe warunki badania powinny być zgodne z normami PN EN 1363-1 [2] i PN EN 1363-2 [3].


Na podstawie zapisanych, wynikających z Raportu z badania, osiągniętych parametrów skuteczności działania danej ściany osłonowej przy danym nagrzewaniu określa się następnie klasę odporności ogniowej danej ściany.

 

2013-11-21-2t

 

Ogólne zasady klasyfikacji [1], [5]
Klasy odporności ogniowej dla ścian osłonowych zdefiniowane w normie klasyfikacyjnej PN-EN 13501-2+A1 [5] zostały przedstawione w tabeli 1.


Z uwagi na wymagania krajowe zdefiniowane w rozporządzeniu [1] w praktyce na Polskim rynku spotyka się rozwiązania o klasach odporności ogniowej EI 30, EI 60 oraz EI 120.


Dodatkowo, zgodnie z normą PN-EN 13501-2+A1 [5], każdorazowo dla danej klasy odporności ogniowej ściany osłonowej należy podać oznaczenie wskazujące na rodzaj badania na podstawie którego została nadana klasyfikacja.


Dla ścian osłonowych badanych przy standardowej krzywej nagrzewania N od wewnątrz oraz zewnętrznej krzywej nagrzewania E od zewnątrz, stosuje się oznaczenie „o↔i”. W wypadku pojedynczego badania dla danej klasy, przy nagrzewaniu od wewnątrz stosuje się oznaczenie „i → o”, zaś przy nagrzewaniu od zewnątrz stosuje się oznaczenie „o→ i”.

 

2013-11-22-1t

 

2013-11-22-2t

 

 


Porównanie przyrostów temperatury na szybach
W Laboratorium Badań Ogniowych w Pionkach przeprowadzono cztery badania w zakresie odporności ogniowej dużych elementów próbnych ścian osłonowych w pełnej konfiguracji. Dwa badania przeprowadzono w warunkach odzwierciedlających pożar na zewnątrz budynku (działanie ognia od strony listew przyszybowych), dwa w warunkach odzwierciedlających pożar wewnątrz budynku (działanie ognia od strony profili).


Wymiary elementów próbnych w świetle otworu pieca wynosiły 5000×4500 mm (szerokość x wysokość) w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz oraz 5000x4800 mm (szerokość x wysokość) w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz, co w rezultacie, dla obydwu przypadków daje nagrzewaną powierzchnię ponad 2 razy większą niż minimalna wymagana przez PN-EN 1364-3:2007 [4]. Rozstaw między kotwami mocującymi słupy wynosił w obu przypadkach 5000 mm.


Wszystkie elementy próbne posiadały ten sam schemat konstrukcyjny. Wykonane były z tych samych profili aluminiowych (słupy o przekroju 50x130 mm oraz rygle o przekroju 50x115 mm), z zastosowanymi różnymi rodzajami wkładów izolacyjnych (dwa rodzaje wkładów).


W każdym badaniu nagrzewana powierzchnia elementu próbnego przeszklona była szybami o takiej samej powierzchni. W badaniach zastosowano dwa rodzaje szyb wielowarstwowych o różnych grubościach (18 i 33 mm) z tej samej grupy producenta. 

 

Szyba o grubości 18 mm składała się z 2 szyb ESG o grubości 6 mm i umieszczonej między nimi warstwy żelu o grubości 6 mm. Szyba o grubości 33 mm składała się z 4 szyb ESG o grubości 6 mm z umieszczonymi pomiędzy nimi 3 mm warstwami żelu.

 

2013-11-22-3

Fot. 1

2013-11-22-4

Fot. 2

2013-11-22-5

Fot. 3

2013-11-22-6

Fot. 4

 

Wymiary tafli szklanych zestawiono w tabeli 2 (numeracja szyb zgodnie z rys. 3).


Różnice pomiędzy poszczególnymi badaniami zestawione zostały w tabeli 3.


Elementy próbne przed badaniem przedstawiono na fot. 1÷4, natomiast po badaniu na fot. 5÷8. Na fot. 1 i 5 przedstawiono element próbny z badania nr 1 wg tabeli 3, odpowiednio przed i po badaniu. Na fot. 2 i 6 przedstawiono element próbny z badania nr 3 wg tabeli 3, odpowiednio przed i po badaniu. Na fot. 3 i 7 przedstawiono element próbny z badania nr 2 wg tabeli 3, odpowiednio przed i po badaniu. Na fot. 4 i 8 przedstawiono element próbny z badania nr 4 wg tabeli 3, odpowiednio przed i po badaniu.


Porównane zostały wartości średnich przyrostów temperatury na szybach w zależności od warunków oddziaływania ognia oraz w zależności od grubości przeszklenia. Przyrosty temperatury mierzone były za pomocą termoelementów powierzchniowych rozmieszczonych zgodnie z rys. 3.

 

 

2013-11-23-1

Rys. 3. Rozkład termoelementów na nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego (widok w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz)

 

2013-11-23-2

Rys. 4. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 1, w przypadku szyby o gr. 18 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

2013-11-23-3

Rys. 5. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 6, w przypadku szyby o gr. 18 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

 2013-11-23-6

Rys. 6. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybach, w przypadku szyb o gr. 18 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

 
2013-11-23-7

Rys. 7. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 18 mm poddanych działaniu ognia od wewnątrz i szybach o gr. 18 mm poddanych działaniu ognia od zewnątrz

 

 2013-11-23-8

Rys. 8. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 1, w przypadku szyby o gr. 33 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

 
2013-11-23-9

Rys. 9. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 6, w przypadku szyby o gr. 33 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

2013-11-23-10
Rys. 10. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybach, w przypadku szyb o gr. 33 mm, w zależności od warunków oddziaływania ognia (niebieski – oddziaływanie ognia od zewnątrz; czerwony – oddziaływanie ognia od wewnątrz)

 

2013-11-23-11
Rys. 11. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 33 mm poddanych działaniu ognia od wewnątrz i szybach o gr. 33 mm poddanych działaniu ognia od zewnątrz

 

2013-11-23-12
Rys. 12. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 1, w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm) 

 

 2013-11-23-13

Rys. 13. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 4, w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 


2013-11-23-14
Rys. 14. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 6, w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 

 2013-11-23-15

Rys. 15. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybach, w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 

 
2013-11-23-16

Rys. 16. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 33 mm poddanych oddziaływaniu ognia od zewnątrz i szybach o gr. 18 mm poddanych oddziaływaniu ognia od zewnątrz (czerwony – szyba 1, zielony – szyba 2, niebieski – szyba 3, pomarańczowy – szyba 4, fioletowy – szyba 5, brązowy – szyba 6, różowy – szyba 7)

 

 2013-11-23-17

Rys. 17. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 33 mm poddanych działaniu ognia od zewnątrz i szybach o gr. 18 mm poddanych działaniu ognia od zewnątrz

 


2013-11-23-18
Rys. 18. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 1, w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 

 2013-11-23-19

Rys. 19. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 4, w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 


2013-11-23-20
Rys. 20. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybie 6, w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 

 2013-11-23-21

Rys. 21. Porównanie średniego przyrostu temperatury na szybach, w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz, w zależności od grubości szyby (zielony – szyba o gr. 18 mm; fioletowy – szyba o gr. 33 mm)

 


2013-11-23-22
Rys. 22. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 33 mm poddanych oddziaływaniu ognia od wewnątrz i szybach o gr. 18 mm poddanych oddziaływaniu ognia od wewnątrz (czerwony – szyba 1, zielony – szyba 2, niebieski – szyba 3, pomarańczowy – szyba 4, fioletowy – szyba 5, brązowy – szyba 6, różowy – szyba 7)

 

 2013-11-23-23

Rys. 23. Różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybach o gr. 33 mm poddanych działaniu ognia od wewnątrz i szybach o gr. 18 mm poddanych działaniu ognia od wewnątrz

 

Na rys. 4÷9 przedstawiono porównanie średniego przyrostu temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb o grubości 18 mm w zależności od warunków oddziaływania ognia. Rys. 4 i 5 przedstawiają porównanie średniego przyrostu temperatury odpowiednio dla najmniejszej szyby (nr 1) oraz dla największej szyby (nr 6). Na rys. 6 znajduje się porównanie średniego przyrostu temperatury na wszystkich szybach. Na rys. 4÷6 kolorem niebieskim oznaczono średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, kolorem czerwonym natomiast średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz. Na rys. 9 przedstawiono różnice pomiędzy średnim przyrostem temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb poddanych oddziaływaniu ognia od wewnątrz i szyb poddanych oddziaływaniu ognia od zewnątrz.

 

Na rys. 8÷10 przedstawiono porównanie średniego przyrostu temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb o gr. 33 mm w zależności od warunków oddziaływania ognia. Rys. 8 i 9 przedstawiają porównanie średniego przyrostu temperatury odpowiednio dla najmniejszej szyby (nr 1) oraz dla największej szyby (nr 6). Na rys. 10 znajduje się porównanie średniego przyrostu temperatury na wszystkich szybach.

 

Na rys. 8÷11 kolorem niebieskim oznaczono średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz, kolorem czerwonym natomiast średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz. Na rys. 11 przedstawiono różnice pomiędzy średnim przyrostem temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb poddanych oddziaływaniu ognia od wewnątrz i szyb poddanych oddziaływaniu ognia od zewnątrz.


Na rys. 12÷15 przedstawiono porównanie średniego przyrostu temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb w przypadku oddziaływania ognia od zewnątrz w zależności od grubości szyby. Rys. 12, 13 i 14 przedstawiają porównanie średniego przyrostu temperatury odpowiednio dla najmniejszej szyby (nr 1), szyby (nr 4) znajdującej się w środku elementu próbnego oraz dla największej szyby (nr 6). Na rys. 15 znajduje się porównanie średniego przyrostu temperatury na wszystkich szybach. Na rys. 12÷15 kolorem zielonym oznaczono średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach o gr. 18 mm, kolorem fioletowym natomiast średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach o gr. 33 mm.

 

Na rys. 16 i 17 przedstawiono różnice pomiędzy średnim przyrostem temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb o gr. 33 mm i szyb o gr. 18 mm (rys. 16 – różnica pomiędzy średnimi przyrostami temperatury dla każdej z szyb z osobna, rys. 17 – różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury dla wszystkich szyb razem).


Na rys. 18÷21 przedstawiono porównanie średniego przyrostu temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb w przypadku oddziaływania ognia od wewnątrz w zależności od grubości szyby. Rys. 18, 19 i 20 przedstawiają porównanie średniego przyrostu temperatury odpowiednio dla najmniejszej szyby (nr 1), szyby (nr 4) znajdującej się w środku elementu próbnego oraz dla największej szyby (nr 6). Na rys. 21 znajduje się porównanie średniego przyrostu temperatury na wszystkich szybach. Na rys. 18÷21 kolorem zielonym oznaczono średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach o gr. 18 mm, kolorem fioletowym natomiast średni przyrost temperatury na danej szybie/szybach o gr. 33 mm.

 

Na rys. 22 i 23 przedstawiono różnice pomiędzy średnim przyrostem temperatury na nienagrzewanej powierzchni szyb o gr. 33 mm i szyb o gr. 18 mm (rys. 22 – różnica pomiędzy średnimi przyrostami temperatury dla każdej z szyb z osobna, rys. 23 – różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury dla wszystkich szyb razem).

 


2013-11-23-5fot

Fot. 5

 

2013-11-23-6fot

 

Fot. 6

 

2013-11-23-7fot

Fot. 7

 

2013-11-23-8fot

Fot. 8

 

Podsumowanie

Analizując przedstawione w pkt. powyżej wykresy zauważyć można kilka ciekawych aspektów dotyczących mechanizmu działania szyb wielowarstwowych podczas badania w zakresie odporności ogniowej.


W przypadku szyb o różnych grubościach w przeciągu pierwszych około 10 min różnica pomiędzy średnim przyrostem temperatury na szybie o gr. 18 mm i średnim przyrostem temperatury na szybie o gr. 33 mm gwałtownie rośnie.


Dzieje się tak, ponieważ w okresie pierwszych 10 minut żel znajdujący się pomiędzy szybami hartowanymi nie spęczniał na tyle by wytworzyć warstwę izolacyjną. Następnie od 10 do około 35 minuty różnica między średnimi przyrostami na szybach o różnej grubości zaczyna się zmniejszać.


Jest to spowodowane spęcznieniem żelu, co powstrzymuje wzrost temperatury. Następnie po 35 minucie widać ponowny wzrost wartości różnicy średnich przyrostów temperatury pomiędzy szybami 18 mm i 33 mm (widać to tylko w przypadku nagrzewania od zewnątrz). Spowodowane to jest również właściwościami żelu – w momencie, kiedy w przypadku szyby o gr. 18 mm występująca tam jedna warstwa żelu zaczyna się już wypalać, w szybie o grubości 33 mm aktywuje się kolejna warstwa.


Porównując zachowanie takich samych szyb w przypadku różnych warunków oddziaływania ognia zauważyć można, że przyrosty temperatury na nienagrzewanych powierzchniach szyb są zbliżone.

 

BIBLIOGRAFIA
[1] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, Poz.690)
[2] PN-EN 1363-1:2012 Badania odporności ogniowej Część 1: Wymagania ogólne
[3] PN-EN 1363-2:2001 Badania odporności ogniowej. Cześć 2: Procedury alternatywne i dodatkowe
[4] PN-EN 1364-3:2007 Badanie odporności ogniowej elementów nienośnych – Część 3: Ściany osłonowe pełna konfiguracja (kompletny zestaw)
[5] PN-EN 13501-2+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 2: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnych
[6] Sędłak B. Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych – Część 1 „Świat Szkła” 9/2012
[7] Sędłak B. Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych – Część 2 „Świat Szkła” 10/2012

 

 

 

 

 

mgr inż. Bartłomiej Sędłak
mgr inż. Jacek Kinowski
Zakład Badań Ogniowych ITB

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne
Więcej informacj: Świat Szkła 11/2013

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.