Włamania do budynków zasadniczo odbywają się przez budowlane wyroby otworowe, w tym najczęściej poprzez drzwi. Problematykę związaną z odpornością na włamanie wymienionych wyrobów obejmują głównie normy, w których są określone wymagania, klasyfikacja oraz metody badań. Dotyczy to także drzwi przeszklonych.

 

Odporność na włamanie budowlanych wyrobów otworowych
Odpornością na włamanie budowlanych wyrobów otworowych, w tym także drzwi przeszklonych, określana jest właściwość polegająca na stawianiu oporu próbom siłowego wejścia do chronionego pomieszczenia lub obszaru, z użyciem siły fizycznej lub za pomocą określonych z góry narzędzi.

 

Ogólnie przyjmuje się zasadę, iż większość włamywaczy definiowanych jako przypadkowych, odstępuje od próby włamania, jeżeli nie udaje się sforsować oporu stawianego przez drzwi lub inny budowlany wyrób otworowy w czasie trzech minut. W tym miejscu podkreślić należy, iż w rzeczywistości nie istnieją wyroby całkowicie odporne na włamanie, które by w pełni zabezpieczały oraz uniemożliwiały dokonania włamania do chronionego obiektu. Jeżeli włamywacz będzie dysponował odpowiednio długim czasem działania oraz miał na wyposażeniu stosowne narzędzia, to jest zdolny do pokonania każdego zabezpieczenia.

 

Przedstawione powyżej fakty były podstawą do normowego określenia klas odporności na włamanie budowlanych wyrobów otworowych, które definiuje się zasadniczo w oparciu o czas niezbędny włamywaczowi do ich sforsowania. Zasady takiej klasyfikacji, a także związanych z tym wymagań oraz odpowiadającym im metod badań odporności na włamanie drzwi, w tym również przeszklonych, jak i pozostałych wyrobów, są objęte regulacjami z pakietu norm PN-EN 1627 do PN-EN 1630.

 

Budowlane wyroby otworowe cechujące się zwiększoną odpornością na włamanie, powinny być klasyfikowane według jednej z klas, zależnie od wykazanego poziomu odporności. Z podanego już powyżej pakietu norm wynika, że istnieje sześć klas odporności – od RC 1 do RC 6, które odpowiadają znanym metodom ataku obecnie stosowanym przez włamywaczy, co szczegółowiej opisano w dalszej części publikacji. Stosowna norma zawiera także wymagania dotyczące poziomu zabezpieczenia charakteryzującego oszklenie. Do każdej z klas odporności wyrobu, np. drzwi z przeszkleniem, przypisano minimalną klasę odporności danego oszklenia.

 

Normy określające odporność na włamanie
Problematyka stosowania budowlanych wyrobów otworowych o określonej i odpowiednio dobranej do wymagań pomieszczenia lub całego obiektu klasie odporności na włamanie, nie jest w Polsce oraz w większości krajów europejskich unormowana stosownymi, obligatoryjnymi przepisami. Zarówno Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 Nr 89, poz. 414 z późniejszymi zmianami), jak i rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późniejszymi zmianami) nie odnoszą się do ochrony mieszkańców i użytkowników budynków przed utratą mienia. Zagadnienia te regulują tylko odpowiednie normy.

 

Wymagania i klasyfikacja oraz stosowne badania dotyczące odporności na włamanie budowlanych wyrobów otworowych, do których zaliczono: drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje, są objęte wspomnianym już w publikacji pakietem norm, a ogólny zakres każdej z nich przedstawiono poniżej.

 

PN-EN 1627:2012 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje. Odporność na włamanie. Wymagania i klasyfikacja.

Norma zawiera wymagania i klasyfikację związaną z właściwościami dotyczącymi odporności na włamanie oraz definiuje pojęcia tych klas. Klasy odporności drzwi i pozostałych otworowych wyrobów budowlanych odpowiadają znanym metodom ataku stosowanym obecnie przez włamywaczy. Załącznik C niniejszej normy wyodrębnia sześć klas, zależnych od poziomu odporności wyrobu, dla których przypisano przewidywane metody i próby uzyskania dostępu.

 

W zasadzie można wyróżnić dwie grupy włamywaczy, cechujących się poniższą charakterystyką.

 

- Klasy odporności od 1 do 3. Ten zakres klas jest przewidywany do metod ataku kojarzonych z przypadkowym albo okazjonalnym włamywaczem, które wynikają ze sposobności samej w sobie, bez żadnego szczególnego odniesienia do uzyskania prawdopodobnej korzyści. Poziom użytej siły nie jest zbyt wysoki i stosowane są standardowe narzędzia ręczne lub środki do wyważenia.

Włamywacze objęci tymi klasami chcą uniknąć hałasu oraz niepotrzebnego ryzyka. Czas niezbędny do próby uzyskania dostępu jest ograniczony i zmienia się wraz z klasą, w podobny sposób jak poziom oporu napotkany podczas ataku. Zbyt wysoki poziom oporu bywa przyczyną niepowodzenia ataku.

 

- Klasy odporności od 4 do 6. Klasy te kojarzone są z typem doświadczonych oraz profesjonalnych włamywaczy, z większym nastawieniem na osiągnięcie celu i wiedzą o prawdopodobnej korzyści uzyskanej w przypadku ataku zakończonego powodzeniem. Ataki są planowane ze znajomością przewidzianych do sforsowania poszczególnych budowlanych wyrobów otworowych.

Hałas oraz potrzebny okres czasu nie stanowi większego problemu. W przedstawianych klasach często są używane elektronarzędzia o dużej mocy, z napędem dla jednoosobowej obsługi. Występuje też prawdopodobieństwo udziału przestępczości zorganizowanej.

 

PN-EN 1628:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje. Odporność na włamanie. Metoda badania dla określenia odporności na obciążenie statyczne.

Norma o powyższym tytule podaje metodę badania, która służy do określenia odporności na obciążenia statyczne, umożliwiające ocenę odporności na włamanie drzwi, okien, fasad, krat i żaluzji. Nie obejmuje oceny właściwości zamocowania tych wyrobów do struktury budynku. Stosowana jest do wyrobów o różnych systemach otwierania oraz do konstrukcji stałych.

 

PN-EN 1629:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje. Odporność na włamanie. Metoda badania dla określenia odporności na obciążenie dynamiczne.

Powyżej wymieniona norma zawiera metodę badania, która z kolei służy do określenia odporności na obciążenia dynamiczne. Zakres jej stosowania oraz wykluczenia są identyczne, jak w uprzednio przedstawionej już normie. Dodać jeszcze należy, iż same badania wykonuje się z użyciem znormalizowanego ciała udarowego, na które składają się dwie opony o łącznej masie 50 kg.

 

PN-EN 1630:2011 Drzwi, okna, ściany osłonowe, kraty i żaluzje.
Odporność na włamanie. Metoda badania dla określenia
odporności na próby włamania ręcznego.

W normie podana jest metoda badania, służąca do określenia odporności na próby włamania ręcznego, co pozwala na ocenę odporności na włamanie drzwi, okien itp. Zakres jej stosowania oraz wykluczenia są analogiczne, jak w dwóch powyżej już zaprezentowanych normach.
Badanie ręczne z użyciem narzędzi przeprowadza się aż do osiągnięcia celu, polegającego na otwarciu badanego wyrobu lub wykonania jednego z otworów przejścia (prostokąt o wymiarach 400x250 mm, elipsa o wymiarach 400x300 mm lub koło o średnicy 350 mm). Stosuje się sześć zestawów narzędzi (od A 1 do A 6) przypisanych do poszczególnych klas odporności.

 

Przykładowa konstrukcja drzwi z przeszkleniem
Drzwi z przeszkleniem, charakteryzujących się zwiększoną odpornością na
włamanie, produkuje wiele firm. Jedną z nich, oferującą wyroby wyróżniające się
nowoczesna konstrukcją, jest firma Hörmann. Przykładowym rozwiązaniem są
stalowe drzwi wielofunkcyjne typu OD, jedno i dwuskrzydłowe, pełne lub przeszklone,
przedstawione na fot. 1.

 

2019 04 32 1 

Fot. 1. Stalowe dwuskrzydłowe drzwi przeszklone typu OD

 

Asortyment tych wyrobów przewiduje również drzwi o zwiększonej odporności na włamanie klasy RC 2, przy czym istnieje możliwość wykonania drzwi także w klasie RC 3, a nawet RC 4 (bez przeszklenia).

Innowacyjność tej konstrukcji polega na sklejeniu poszycia skrzydła z jego wypełnieniem, co gwarantuje uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni drzwi.

 

(...)

 

(...)

 

Ponadto klejona na całej powierzchni płyta drzwiowa zapewnia bardzo dobrą stabilność i sztywność skrzydeł, dzięki czemu domykają się bezpiecznie oraz dokładnie przylegają do ościeżnicy. Jednocześnie odpowiednio wyprofilowane arkusze blachy poszycia, tworzące zewnętrzna powierzchnię skrzydła, są nitowane w technologii o bardzo wysokiej jakości i dokładności (na wzór stosowanej w przemyśle motoryzacyjnym).

 

Dotychczas stosowana technologia spawania lub zgrzewania punktowego nie w pełni eliminowała możliwości uszkodzenia ocynkowanej powierzchni blachy, co obniżało odporność drzwi na korozję. Drzwi typu OD mogą być mogą mieć skrzydła wykonane w wersji przylgowej, standardowo z cienką przylgą (fot. 2a) lub opcjonalnie z grubą przylgą (fot. 2b), a także w wersji bezprzylgowej (fot. 2c). Dodatkowo drzwi można wyposażyć w nadświetle górne.

 

2019 04 32 2

Fot. 2. Wersje skrzydeł drzwi typu OD

 

Podstawowe wymiary skrzydła są następujące:

- grubość w wersji przylgowej – 65 mm,
- grubość w wersji bezprzylgowej – 59 mm,
- maksymalna szerokość – 1250 mm,
- maksymalna wysokość – 2500 mm.

 

Drzwi dwuskrzydłowe mogą mieć maksymalnie szerokość wynoszącą 2500 mm. Skrzydło drzwi ma budowę skrzynkową, utworzoną przez dwa zewnętrzne płaszcze poszycia wykonane z blachy stalowej ocynkowanej ogniowo o grubości, w wersji o zwiększonej odporności na włamanie, wynoszącej 1,5 mm. Blacha jest pokryta farbą proszkową o kolorach według palety RAL. Wewnątrz konstrukcji skrzydła, wzdłuż krawędzi bocznych oraz krawędzi dolnej i górnej znajdują się wzmocnienia wykonane z blachy stalowej o grubości 3 mm.

 

Wypełnienie wewnętrzne skrzydła stanowi wełna mineralna o grubości 64 mm (drzwi przylgowe) lub 57 mm (drzwi bezprzylgowe), która jest, jak już powyżej stwierdzono, sklejona z okładzinami przy użyciu stosownego kleju. Zapewnia to szczególnie przy drzwiach dwuskrzydłowych harmonijny wygląd, co obrazuje fot. 3.

 

2019 04 32 3

Fot. 3. Fragment przekroju poziomego drzwi dwuskrzydłowych

 

Dolna krawędź pozioma skrzydła może być zabezpieczona uszczelką opadającą, listwą progową z uszczelką lub uszczelką poślizgową. Ponadto drzwi mogą być wyposażone w próg wykonany z blachy stalowej.


Skrzydło drzwi typu OD wykonane w wersji o zwiększonej odporności na włamanie można przeszklić:
- szkłem bezpiecznym klasy P6 B, grubości 18 mm (do klasy odporności drzwi RC 2),
- szkłem bezpiecznym klasy P7 B, grubości 28 mm (do klasy odporności drzwi RC 3).

 

2019 04 32 4

Fot. 4. Zamek wielopunktowy

 

2019 04 32 5

Fot. 5. Tarcza drzwiowa

 

2019 04 32 6

Fot. 6. Zawias ze specjalnym zabezpieczeniem

 

 2019 04 32 7

Fot. 7. Trzpień przeciwwyważeniowy

 

2019 04 32 1r

Rys. 1. Sposób mocowania tafli szkła

 

2019 04 32 2r 

Rys. 2. Ościeżnica blokowa

 

2019 04 32 3r

Rys. 3. Ościeżnica obejmująca

 

2019 04 32 4r

Rys. 4. Ościeżnica obejmująca do suchej zabudowy

 

 2019 04 32 5r

Rys. 5. Ościeżnica kątowa

 

Tafle szkła są mocowane przy pomocy specjalnych listew w sposób uniemożliwiający ich demontaż przez potencjalnego włamywacza, co przedstawiono na rys. 1.

 


Drzwi mogą być wyposażone w trójstronną lub czterostronną ościeżnicę wykonaną z ocynkowanej i pomalowanej proszkowo blachy stalowej o grubości 2 mm. Główne elementy ościeżnicy, tj. stojaki pionowe i belki poziome oraz akcesoria, są łączone poprzez zgrzewanie lub spawanie w narożach albo skręcanie przy użyciu elementów narożnych i wkrętów.

 

Stojaki mogą być wpuszczane w posadzkę na głębokość 30 mm (nie dotyczy ościeżnic do suchej zabudowy). Ponadto na całym obwodzie (poza progiem) mają wyprofilowany rowek pod uszczelkę. Podkreślić należy, iż producent oferuje do różnych rodzajów ścian, jak np. litych czy do suchej zabudowy, indywidualne rozwiązania ościeżnic. Mogą to być ościeżnice obejmujące jedno- i dwuczęściowe oraz do suchej zabudowy, blokowe, kątowe, w tym z ościeżnicą uzupełniającą, oraz typu DryFix. Przykładowe przekroje ościeżnic wraz ze sposobem mocowania pokazano na rys. 2 do rys. 5.

 

Prezentowane drzwi w wersji o zwiększonej odporności na włamanie są wyposażone w poniżej podane okucia, spełniające wymagania dotyczących ich norm przedmiotowych oraz wynikających z przedstawianej już normy PN-EN 1627:2012.

 

Wszystkie drzwi typu OD są zaopatrzone standardowo w wysokiej jakości zamki wpuszczane zapadkowo-zasuwkowe z wkładką bębenkową. W wyrobach dwuskrzydłowych skrzydło stałe jest zabezpieczone ryglem krawędziowym lub zasuwnicą. Drzwi o zwiększonej odporności na włamanie są zaopatrzone w zamki wielopunktowe, z których przykładowy przedstawia fot. 4.

 

Zamek zapadkowo-zasuwkowy współpracuje z podłużną tarczą drzwiową (szyldem), osłaniającą wkładkę bębenkową oraz zabezpieczającą przed rozwierceniem.

 

Przykładowy wyrób tego typu pokazano na fot. 5.

  

W drzwiach będących przedmiotem publikacji stosowane są zawiasy wyposażone w dodatkowe zabezpieczenia przed możliwością wyważenia skrzydła. Jeden z tego typu wyrobów przedstawiono na fot. 6. Stalowe trzpienie przeciwwyważeniowe instalowane w drzwiach po stronie zawiasów, gwarantują stabilność i zabezpieczają przed potencjalnym wyważeniem skrzydła. W zależności od klasy odporności na włamanie stosuje się od trzech do siedmiu trzpieni, a przykładowy obrazuje fot. 7.

 

Wymagania dotyczące badanych wyrobów

Procedura badań odporności na włamanie jest przedstawiona w załączniku E (normatywny) normy PN-EN 1627:2012. Zgodnie z zawartymi w nim zapisami, do badań należy dostarczyć próbki w postaci dwóch jednakowych wyrobów oraz dokumentację składającą się z rysunków technicznych, specyfikacji części składowych i instrukcji instalowania.

 

W odniesieniu do wyrobów charakteryzujących się klasą RC 1 niezbędne jest dostarczenie tylko jednej próbki, na której przeprowadzone będą wszystkie wymagane dla tej klasy badania. Ponadto w przypadku wyrobów mających kilka stanów zamknięcia lub więcej niż jedną stronę atakowaną, to może wystąpić potrzeba dostarczenia zwiększonej ilości próbek.

 

Producent zlecający badania powinien zadeklarować klasę odporności wyrobu na włamanie jaką chce uzyskać, oraz stronę lub strony narażone na atak. W załączniku E określono również kolejność przeprowadzanych badań, która powinna być realizowana w następujący sposób:

 

 2019 04 32 8

Fot. 8. Przykładowe drzwi zamocowane w ramie badawczej

 

Tablica 1

2019 04 32 3tab1


1. Sprawdzenie rodzaju okuć, poprzez analizę dokumentów określających parametry tych wyrobów, przy czym w przypadku ich braku, wymagane jest przeprowadzenie stosownych badań i dotyczy to także oszklenia;
2. Badanie wytrzymałości na obciążenia statyczne, zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 1628:2011;
3. Badanie wytrzymałości na obciążenia dynamiczne, zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 1629:2011, przy czym dotyczy to tylko wyrobów w klasach od RC 1 do RC 3;
4. Próba włamania ręcznego z użyciem narzędzi, zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 1630:2011, przy czym dotyczy to tylko wyrobów w klasach od RC 2 do RC 6.

 

Zgodnie z procedurą, jeden z dostarczonych wyrobów jest poddawany badaniom odporności na obciążenia statyczne oraz dynamiczne. Następni przeprowadza się na nim tzw. wstępne badanie odporności na próby włamania ręcznego.

 

Drugi z wyrobów, całkowicie sprawny technicznie i nie osłabiony innymi badaniami, jest poddawany głównemu badaniu ręcznemu z użyciem narzędzi.

 

Oba wymienione wyroby powinny być specjalnie przygotowane do przeprowadzenia badań, zgodnie z wymaganiami zaprezentowanych już w publikacji norm, poprzez zamocowanie w sztywnych stalowych ramach, symulujących ościeże. Przykład zamocowanych w ramie badawczej drzwi dwuskrzydłowych firmy Hörmann z jednym skrzydłem przeszklonym, przedstawiono na fot. 8.

 

W odniesieniu do przeszkleń, w tym także drzwi, norma PN-EN 1627:2012 zawiera wymagania dotyczące poziomu zabezpieczenia charakteryzującego oszklenie. Jeśli w wyrobie zastosowano w oszkleniu kilka tafli szklanych, np. szybę zespoloną izolacyjną, wówczas przynajmniej jedna tafla powinna spełniać wymagania przewidziane dla danej klasy odporności. Minimalne wymagania dotyczące odporności oszklenia podano w tablicy 1.

 

Norma PN-EN 356:2000 Szkło w budownictwie. Szyby ochronne. Badania i klasyfikacja odporności na ręczny atak opisuje metodę stosowaną do badania odporności szyb ochronnych na przebicie elementem udarowym i rozbicie siekierą oraz kwalifikowanie do jednej z ośmiu możliwych klas odporności.

 

Przebieg badań
Badanie wytrzymałości

Jak już w publikacji przedstawiono, w pierwszej kolejności przeprowadza się badanie odporności na obciążenia statyczne, zgodnie z procedurą zawartą w normie PN-EN 1628:2011. Obciążenie przykłada się prostopadle do płaszczyzny skrzydła w kierunku jego otwarcia na rygle, zawiasy, pomiędzy punktami ryglowania (w przypadku, gdy odległość przekracza 400 mm) i naroża wypełnień, w tym także przeszklenia. Miejsca te są pokazane przykładowo na odpowiednich rysunkach.

 

Zasady badania są ustalone w następujący sposób:
- narastanie obciążenia w sposób statyczny, bez uderzeń, przez 10 s do 20 s,
- utrzymywanie obciążenia na zadanym poziomie przez 8 s do 12 s,
- sprawdzenie odkształcenia z użyciem stosownych sprawdzianów,
- zdejmowanie obciążenia bez uderzeń,
- dopuszczalna odchyłka prostopadłości działającego obciążenia do powierzchni przykładanej może wynosić 5°.

 

Sposób przykładania obciążenia statycznego w narożu przeszklenia oraz między punktami ryglowania, na przykładzie badania drzwi firmy Hörmann, przedstawia fot. 9.

 

2019 04 32 9a

 

2019 04 32 9b

Fot. 9. Przykład badania odporności na obciążenia statyczne

 

2019 04 32 10

Fot. 10. Przykład badania skrzydła przeszklonego na obciążenia dynamiczne

 

2019 04 32 11

Fot. 11. Przykład badania odporności na próby włamania ręcznego przeszklonych drzwi dwuskrzydlowych

 

Tablica 2

2019 04 32 3tab2

 

Tablica 3

2019 04 32 3tab3

  

Zgodnie z podaną już kolejnością, następne badanie dotyczy odporności na obciążenia dynamiczne, które przeprowadza się według zasad zawartych w normie PN-EN 1629:2011. W tym badaniu naroża oraz geometryczny środek skrzydła są obciążane udarowo dużym ciałem miękkim. Procedura wymaga, aby w badaniu obciążeniami dynamicznymi wyrób np. drzwi, nie został otworzony, ani też nie utracił właściwości funkcjonalnych.

 

W trakcie badań drzwi wykonuje się:
- jedno uderzenie – w naroża skrzydła,
- trzy uderzenia – w środek geometryczny skrzydła lub przeszklenia.

 

Pomiędzy poszczególnymi uderzeniami wymagana jest przerwa wynosząca około 60 s.

 

Stosowane w trakcie badań duże ciało miękkie jest zbudowane z dwóch opon o łącznej masie 50 kg, według wymagań normy PN-EN 12600:2004 Szkło w budownictwie. Badanie wahadłem. Udarowa metoda badania i klasyfikacji szkła płaskiego. Zawiesza się je na cięgnie o minimalnej długości wynoszącej 1000 mm.

 

Na fot. 10 zobrazowano przykładowy sposób badania odporności skrzydła przeszklonego prezentowanych w publikacji drzwi na obciążenia dynamiczne.

 

Badanie odporności na próby włamania ręcznego
Badanie ręczne z użyciem siły fizycznej drzwi i innych otworowych wyrobów budowlanych przeprowadza się zgodnie z zasadami przestawionymi w normie PN-EN 1627:2012. Wymieniony dokument normalizacyjny zawiera zapis stwierdzający, iż próbka, np. drzwi, badana według procedury zawartej w normie PN-EN 1630:2011 przy pomocy stosownych zestawów narzędzi oraz czasów podanych w odpowiedniej tablicy, nie powinna wykazywać niespełnienia wymagań odpowiadających deklarowanej klasie odporności. Zestawy narzędzi i czasy odnoszące się do poszczególnych klas odporności zawarto w poniższej tablicy 2.

 

Dla otworowych wyrobów budowlanych o deklarowanej klasie odporności RC 1 nie przeprowadza się prób włamania ręcznego. Zestaw narzędzi A 1 jest przeznaczony do przygotowania próbki do badań.

 

Podane w tablicy 2 tytułowe zapisy oznaczają:
- czas oporu – czas roboczy pracownika przeprowadzającego próbę włamania ręcznego, obejmującego czasy krótsze niż 5 s każdy, na zmianę narzędzi, np. wkrętaka na łom stalowy,
- maksymalny łączny czas badania – suma czasów: oporu, odpoczynku, zmiany narzędzi, obserwacji.

 

Badanie odporności na próby włamania ręcznego z użyciem narzędzi przeprowadza się aż do osiągnięcia celu, polegającego na otwarciu badanego wyrobu lub wykonania jednego z otworów przejścia. Otwory te mają zdefiniowany kształt oraz wymiary, co już w publikacji przedstawiono.

 

Procedura przewiduje realizację ww. badania przez następujący zespół pracowników laboratorium:
- kierownik zespołu nadzorujący przebieg badania oraz protokołujący wyniki,
- laborant wykonujący pomiary czasów podczas badania,
- laborant stosujący siłę fizyczną i wybrane narzędzia, starający się w jak najkrótszym czasie otworzyć badany wyrób lub wykonać w nim stosowny otwór.

 

Próba włamania ręcznego składa się z dwóch etapów:
- badania wstępnego – przeprowadzanego nawyrobie uprzednio poddanym badaniom wytrzymałości na obciążenia statyczne i dynamiczne,
- badania głównego – przeprowadzanego na wyrobie będącym całkowicie sprawnym technicznie.

 

W trakcie przeprowadzania badania typuje się, a następnie sprawdza przy użyciu narzędzi przypuszczalnie najsłabsze miejsca wyrobu. Realizujący badanie określają sposób działania i wybierają odpowiednie narzędzia, stosownie do zadeklarowanej klasy odporności wyrobu. Badanie wstępne może trwać 25% czasu zasadniczego, przewidzianego dla zadeklarowanej klasy odporności.

 

Badanie główne powinno być przez cały czas jego trwania przeprowadzane na możliwie najwyższym poziomie intensywności działania. W trakcie badania, realizujący je laborant może zmieniać narzędzia i miejsce oddziaływania.

 

Dopuszczalne są także przerwy na podjęcie decyzji o sposobie działania, zmianę narzędzi oraz na odpoczynek. Jednak ich czas nie jest wliczany do czasu oporu, jedynie do maksymalnego czasu badania. Na fot. 11 pokazano przykładowe badanie odporności na próby włamania ręcznego przeszklonych drzwi dwuskrzydłowych firmy Hörmann.

 

Przeznaczony do przygotowania wyrobu do badań zestaw narzędzi A 1 składa się z: klucza do rur, wkrętaków, kluczy płaskich i sześciokątnych, szczypiec, pincety, noża, latarki, haczyków, linki stalowej, sznurka, młotka gumowego i klucza uniwersalnego. W tablicy 3 przedstawiono zestawy narzędzi przewidziane do badań w najczęściej występujących klasach odporności drzwi RC 2 do RC 4.

 

W wyższej klasie odporności RC 5, do ręcznych badań z zastosowaniem siły fizycznej stosowany jest zestaw narzędzi A 5, w skład którego dodatkowo wchodzą narzędzia elektryczne, jak wiertarki, wyrzynarki i przenośne piły ręczne oraz szlifierki kątowe z maksymalną średnicą tarczy 125 mm.

 

Do najwyższej klasy odporności RC 6, w badaniach używany jest zestaw A 6, gdzie dodatkowo występuje młot kruszący oraz narzędzia elektryczne dużej mocy, np. wiertarki, wyrzynarki i przenośne piły ręczne oraz szlifierki kątowe z maksymalną średnicą tarczy 230 mm.

 

Przebieg badania głównego z użyciem siły fizycznej powinien być filmowany. Jeżeli w czasie przypisanym do zadeklarowanej przez producenta klasy odporności, przeprowadzone badanie nie doprowadziło do otwarcia wyrobu, np. drzwi, albo do wykonania w nim otworu o zdefiniowanym kształcie i wymiarach, co umożliwiłoby wejście, to wynik badania jest pozytywny.

 

Na podstawie pozytywnych wyników z przeprowadzonych trzech rodzajów badań oraz sprawdzenia okuć i oszklenia, laboratorium badawcze potwierdza spełnienie wszystkich wymagań zawartych w normie PN-EN 1627:2012 i sporządza raport klasyfikacyjny. 

 

 

(...)

 


Literatura
Ustawa z 07.07.1994 r.
Rozporządzenie M.I. z 12.04.2002 r.
Normy: PN-EN 1627:2012, PN-EN 1628:2011, PN-EN 1629:2011, PN-EN 1630:2011, PN-EN 356:2000, PN-EN 12600:2004
Materiały informacyjne firmy Hörmann

 

inż. Zbigniew Czajka

 

Dariusz Potrzebski
Hörmann Polska

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji:  Świat Szkła 4/2019
  

  

 

 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.