Przeszklone zespoły drzwiowe (drzwi) przeznaczone dla ruchu pieszych, wraz z ościeżnicą, skrzydłem lub skrzydłami drzwiowymi, projektowane są do zainstalowania w otworach znajdujących się w wewnętrznych lub zewnętrznych, pionowych elementach oddzielających budynku.

Coraz częściej zdarza się, że elementy tego typu, z uwagi na ich zakładaną funkcję lub wizję architekta, posiadać muszą znaczące wymiary (fot. 1), co stanowić może dosyć spore wyzwanie, szczególnie w przypadku drzwi od których wymagana jest określona klasa odporności ogniowej.

 

 

2015 03 38 1

Fot. 1. Widok drzwi o ponadstandardowych wymiarach na stanowisku do badań mechanicznych (źródło: Archiwum ITB)

 

 

Wymagania [1, 3, 14, 18]

 

 

Zgodnie z wymaganiami prawa budowlanego wielu krajów Unii Europejskiej budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający w razie pożaru:

  • nośność konstrukcji przez określony czas wynikający z przepisów obowiązujących w danym kraju;
  • ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia i dymu w budynku;
  • ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru na sąsiednie budynki;
  • możliwość ewakuacji ludzi,

a także

  • uwzględniający bezpieczeństwo ekip ratowniczych.

 

Wymagania te dotyczą również drzwi, od których przede wszystkim oczekuje się, aby – dzięki ich odpowiedniej konstrukcji i wykonaniu – przez określony czas w przypadku powstania pożaru zapobiegały jego rozwojowi, czyli powstrzymały rozprzestrzenianie się ognia i dymu z danego pomieszczenia, w którym powstał pożar do pomieszczeń lub stref z nim sąsiadujących. Ponadto elementy tego typu ułatwiać muszą prowadzenie akcji ratowniczej oraz umożliwiać ewakuację użytkowników danego obiektu poprzez ograniczenie poziomu promieniowania cieplnego. Drzwi posiadające odpowiednią klasę odporności ogniowej i dymoszczelności umożliwiają spełnienie tych warunków.

 

W każdym kraju Unii Europejskiej występują inne wymagania w zakresie odporności ogniowej drzwi (określane poprzez wyznaczenie minimalnych klas odporności ogniowej EI1, EI2, E i EW). Wymagania te regulowane są poprzez krajowe przepisy i zależą między innymi od przeznaczenia i sposobu użytkowania budynku (hotel, szpital, szkoła, budynek biurowy, budynek mieszkalny itp.), funkcji jaką pełnią drzwi w budynku (oddzielanie wyznaczonych stref pożarowych, oddzielanie mieszkań lub pomieszczeń od poziomej drogi komunikacyjnej, pomieszczeń od drogi komunikacyjnej ogólnej, klatki schodowej od strychu lub poddasza itp.) oraz rodzaju pomieszczenia, w którym są wbudowane (piwnica, kotłownia, garaż itp.). 

 

W obowiązujących w Polsce przepisach budowlanych [1] wymagana klasa odporności ogniowej drzwi mieści się w przedziale od E 15 do E 60 oraz od EI 15 do EI 120 (gdzie przez EI należy rozumieć EI1 lub EI2) i zależna jest od klasy odporności pożarowej, do której zakwalifikowany zostanie dany budynek. Klasy te oznaczone literami od A (najwyższe wymagania) do E (najniższe wymagania) uzależnione są od przeznaczenia i sposobu użytkowania budynku (ZL I÷V – kategorie zagrożenia ludzi), wysokości budynku lub liczby kondygnacji oraz obciążenia ogniowego.

 

 (...)

Konstrukcja przeciwpożarowych drzwi z dużymi przeszkleniami [2, 15, 19, 20, 21]

 

 

Przeciwpożarowe drzwi z dużymi przeszkleniami wykonywane są najczęściej jako konstrukcje profilowe, w których pomiędzy ramiakami wykonanymi z drewna, aluminium lub stali umieszczane jest specjalne szkło ognioochronne. 

 

Jako przeszklenie w konstrukcjach tego typu najczęściej stosowane są szyby wielowarstwowe, w których, pomiędzy warstwami szkła hartowanego lub półhartowanego, znajduje się specjalny żel pęczniejący lub krystalizujący pod wpływem temperatury. 

 

Ramiaki skrzydła swoją budową zbliżone są do profili stosowanych jako konstrukcja szkieletu przeszklonych ścian działowych. Wymiary oraz budowa profili skrzydła drzwiowego zależne są od materiału, z którego zostały one wykonane oraz od oczekiwanej klasy odporności ogniowej. Profile drewniane wykonywane są z drewna litego lub klejonego i stanowić mogą element pojedynczy lub złożony z kilku warstw, sklejonych ze sobą przy użyciu specjalnego kleju. Ramiaki aluminiowe najczęściej wykonywane są jako konstrukcje trzykomorowe, składające się z dwóch kształtowników aluminiowych połączonych ze sobą przekładką termiczną (np. z poliamidu zbrojonego włóknem szklanym). W celu zapewnienia odpowiedniej izolacyjności i ograniczenia niekorzystnego wpływu oddziaływań termicznych w komorach profili umieszczane są specjalne wkłady ogniochronne (np. płyty gipsowo-kartonowe, silikatowo-cementowe, krzemianowo-wapniowe). Stosowanie profili trzykomorowych jest dobrym rozwiązaniem z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ na tych samych profilach, zmieniając stopień lub rodzaj ich wypełnienia wkładami ogniochronnymi czy też rozmiar przekładki termicznej między kształtownikami (zmiana przekroju środkowej komory), osiągnąć można różne klasy odporności ogniowej. Profile stalowe wykonywane są w sposób podobny jak aluminiowe: kształtowniki połączone są ze sobą przy użyciu przekładki termicznej lub zamocowane do umieszczonego pomiędzy nimi wkładu ogniochronnego. Bardzo istotny element całego zestawu drzwiowego stanowi jego ościeżnica, która wykonana jest najczęściej z profilu o podobnej konstrukcji do ramiaka skrzydła. 

 

Ogromne znaczenie w przypadku zamknięć przeciwpożarowych z przeszkleniem o dużej powierzchni ma sposób zamocowania wypełnienia. Najczęściej szyby osadzane są na podkładkach z twardego drewna i mocowane przy użyciu stalowych elementów przykręcanych do ramiaków skrzydła. Elementy mocujące muszą być rozmieszczone w odpowiednim rozstawie, przy zachowaniu odpowiedniej odległości od naroży. Pomiędzy przeszkleniem a profilami po obwodzie umieszczane są specjalne uszczelki pęczniejące, które pod wpływem działania wysokiej temperatury zwiększają swoją objętość i zamykają przestrzenie przez które w trakcie pożaru mógłby przedostać się ogień. Całość mocowania przykrywana jest dekoracyjną listwą przyszybową, wykonaną zazwyczaj z tego samego materiału, co profil ramiaka. Nieprawidłowy sposób zamocowania przeszklenia jest najczęstszą przyczyną przekroczenia kryteriów danej klasy odporności ogniowej przed oczekiwanym przez zlecającego badanie czasem. 

 

Na rysunkach 1÷3 przedstawiono przykładowe pionowe przekroje przez ościeżnicę oraz skrzydło drzwi z dużymi przeszkleniami wykonanymi z różnych profili.

 

 

2015 03 39 1

Rys. 1. Przykładowy przekrój przez drewniane drzwi z dużym przeszkleniem

 

 

2015 03 39 2

Rys. 2. Przykładowy przekrój przez aluminiowe drzwi z dużym przeszkleniem

 

 

2015 03 39 3

Rys. 3. Przykładowy przekrój przez stalowe drzwi z dużym przeszkleniem

 

 

Klasyfikacja ogniowa [16, 17]

 

 

Drzwi przeciwpożarowe z dużymi przeszkleniami klasyfikowane są w zakresie odporności ogniowej zgodnie z normą PN-EN 13501-2 [4]. Klasa odporności ogniowej nadawana jest na podstawie badań wykonanych zgodnie z normą PN-EN 1634-1 [8] (ocena szczelności i izolacyjności ogniowej oraz promieniowania) oraz w szczególnych przypadkach zgodnie z normą PN-EN 14600 [7] (ocena samoczynnego zamykania).

 

Szczelność ogniowa to zdolność danych przeszklonych drzwi do wytrzymania oddziaływania ognia z jednej strony, bez przeniesienia go na stronę nienagrzewaną w wyniku przeniknięcia płomieni lub gorących gazów. Oceniana jest na podstawie trzech aspektów: zapalenia tamponu bawełnianego, utrzymywania się płomienia na powierzchni nienagrzewanej, pęknięć lub otworów przekraczających dopuszczalne wymiary.

 

Izolacyjnością ogniową nazywamy zdolność danych przeszklonych drzwi poddanych działaniu ognia z jednej strony, do ograniczenia przyrostu temperatury na powierzchni nienagrzewanej powyżej danego poziomu. Oceniana jest na podstawie przyrostów temperatury w określonych przez normę badawczą miejscach (termoelementy stałe) oraz w miejscach, w których w trakcie badania wystąpi podejrzenie przekroczenia granicznej wartości przyrostu temperatury (termoelement ruchomy). W przypadku drzwi możliwe jest sklasyfikowanie elementu pod względem izolacyjności ogniowej jako EI1 lub EI2. Dla pierwszej z wymienionych klas stawiane są wyższe wymagania co do granicznej temperatury, jednakże zgodnie z polskimi przepisami [11] wystarczające jest spełnienie wymagań klasy EI2.

 

Promieniowanie to zdolność danych przeszklonych drzwi do wytrzymania oddziaływania ognia tylko z jednej strony w taki sposób, aby ograniczyć prawdopodobieństwo przeniesienia go w wyniku znaczącego wypromieniowania ciepła albo poprzez element albo z jego powierzchni nienagrzewanej do sąsiadujących materiałów. Promieniowanie oceniane jest na podstawie czasu, w którym maksymalna wartość promieniowania, mierzonego zgodnie z PN-EN 1363-2 [6], nie przekracza 15 kW/m2. Zgodnie z normą klasyfikacyjną [4] uznaje się, że element, który spełnia kryteria izolacyjności ogniowej (posiadający klasę EI1 lub EI2) spełnia również kryterium promieniowania przez ten sam okres.

 

Samoczynne zamykanie to zdolność przeszklonych drzwi do pełnego zamknięcia w swojej ościeżnicy po otwarciu (w tym zatrzaśnięcia zapadki, w którą są wyposażone). Zamknięcie nastąpić musi bez interwencji ludzkiej, na skutek zgromadzonej energii. Klasyfikacja w zakresie samoczynnego zamykania (klasy od C0 do C5, zależnie od ilości wykonanych cykli) ustalana jest niezależnie od klasyfikacji w zakresie odporności ogniowej.

 

Klasy odporności ogniowej możliwe do nadania dla przeszklonych drzwi przeciwpożarowych, zdefiniowane w normie klasyfikacyjnej [4], zestawione zostały w tabeli 1.

 

 

Tabela 1. Klasy odporności ogniowej przeszklonych drzwi

2015 03 39 4

 

 

Drzwi posiadające zamykacze (lub inne elementy powodujące samoczynne zamykanie), spełniające kryterium samoczynnego zamykania, należy klasyfikować jako E-C…, EI1-C…, EI2-C… lub EW-C… (np. EI2 60 – C5).

 

 

Badanie w zakresie odporności ogniowej [12, 13, 16]

 

 

Przeciwpożarowe drzwi przeszklone należy badać, w zakresie odporności ogniowej zgodnie z normą PNEN 1634-1 [8]. Badanie przeprowadzane jest na elementach próbnych drzwi, które wykonane są jako w pełni reprezentatywne dla tych zastosowanych w praktyce lub w sposób zapewniający możliwie najszerszy zakres zastosowania. Element próbny powinien posiadać rzeczywiste wymiary, jeśli oczywiście nie ograniczają tego wymiary przedniego otworu pieca, w przypadku gdy piec jest za mały należy przebadać element o największych możliwych wymiarach. Próbka przeszklonych drzwi powinna być wyposażona w reprezentatywne wykończenie powierzchni oraz okucia budowlane i wyposażenie, które są istotną częścią elementu próbnego i mogą mieć znaczący wpływ na jego zachowanie podczas badania. W przypadku przeszklonych drzwi przeciwpożarowych należy pamiętać również o tym, aby w badaniu zastosować przeszklenia o maksymalnych przewidywanych do stosowania wymiarach. 

 

Drzwi przeciwpożarowe stanowią element oddzielający, któremu stawiane są wymagania, aby był on sklasyfikowany w zakresie odporności ogniowej z obu stron, ponieważ nie wiadomo, po której ich stronie pojawi się pożar. Zgodnie z postanowieniami normy PN-EN 1363-1 [5] należy badać dwa elementy próbne (po jednym z każdej strony). W pewnych przypadkach możliwe jest jednak opracowanie zasad, na podstawie których odporność ogniowa asymetrycznego zestawu drzwiowego, zbadanego przy nagrzewaniu w jednym kierunku, może mieć zastosowania przy oddziaływaniu ognia z drugiej strony. 

 

Istotnym elementem, z uwagi na późniejszą klasyfikację drzwi, jest zastosowanie w badaniu odpowiedniej konstrukcji mocującej. Próbka drzwi do badania w zakresie odporności ogniowej powinna być zamontowana w konstrukcji mocującej o odporności ogniowej przynajmniej współmiernej ze spodziewaną odpornością ogniową zestawu drzwiowego. Zamocowanie elementu próbnego musi być jak najbardziej reprezentatywne dla stosowanego w warunkach rzeczywistych. Połączenia między zestawem drzwiowym a konstrukcją mocującą wraz z łącznikami i materiałem stosowanym do wykonania stanowią część elementu próbnego i w związku z tym powinny być takie same, jak te zastosowane lub planowane do zastosowania w warunkach rzeczywistych, ponieważ również podlegają ocenie. Ogólnie wyróżnia się dwa rodzaje konstrukcji mocujących – konstrukcje standardowe oraz konstrukcje stowarzyszone. Standardowa konstrukcja mocująca to taka konstrukcja, stosowana do zamknięcia pieca i do zamocowania zestawu drzwiowego, która ma możliwy, do ilościowego określenia, wpływ na przepływ ciepła między konstrukcją a elementem próbnym oraz znaną odporność na odkształcenie termiczne. Wyróżnia się dwa typy standardowych konstrukcji mocujących: konstrukcja sztywna i podatna.

 

Standardowa konstrukcja mocująca sztywna nie powinna mieć swobody odkształcenia wzdłuż pionowych krawędzi w kierunku prostopadłym do płaszczyzny konstrukcji. Oznacza to, że powinna być zamocowana do wnętrza ramy badawczej, tak jak w warunkach rzeczywistych. Jako standardowe konstrukcje sztywne najczęściej stosowane są konstrukcje wykonane z bloczków z betonu komórkowego o gęstości około 600 kg/m3. Ponieważ dopuszcza się rozszerzenie zakresu zastosowania o konstrukcje o większej grubości i gęstości, zastosowanie bloczków z betonu komórkowego pozwala na rozszerzenie klasyfikacji o konstrukcje np. z cegły ceramicznej lub betonu. Standardowa konstrukcja mocująca podatna powinna być zamontowana w taki sposób, który zapewni jej swobodę odkształcenia wzdłuż pionowych krawędzi w kierunku prostopadłym do płaszczyzny konstrukcji. Oznacza to, że na każdym końcu konstrukcji powinna być krawędź swobodna (niezamocowana).

 

Standardowe konstrukcje podatne wykonywane są jako ściany z płyt gipsowo-kartonowych typu F na ruszcie z kształtowników stalowych, których wymiary dobierane są odpowiednio do oczekiwanego zakresu zastosowania i klasy odporności ogniowej.

 

Stowarzyszona konstrukcja mocująca jest specjalną konstrukcją mocującą, w której zestaw drzwiowy ma być montowany w warunkach rzeczywistych. Zapewnia ona odpowiednie zamocowania i przepływ ciepła, przyjęte w rzeczywistym użytkowaniu. Konstrukcją taka jest dosyć często spotykana w przypadku drzwi przeciwpożarowych z dużymi przeszkleniami, ponieważ elementy tego typu znajdują swoje zastosowanie jako zamknięcia otworów w systemowych przeszklonych ścianach działowych [21, 22] lub osłonowych [23, 24]. Konstrukcja mocująca stowarzyszona musi być zamocowana w sposób identyczny, jak standardowa konstrukcja podatna: dwie wolne krawędzie boczne, umożliwiające swobodę odkształcenia.

 

Podczas badania sprawdzane są kryteria skuteczności działania opisane wcześniej: szczelność ogniowa (sprawdzana tamponem bawełnianym, szczelinomierzami o odpowiednich wymiarach lub wizualnie – na stronie nienagrzewanej nie może pojawić się ogień ciągły trwający dłużej niż 10 s), izolacyjność ogniowa (sprawdzana termoelementami zamocowanymi w odpowiednich miejscach do nienagrzewanej powierzchni lub termoelementem ruchomym) oraz promieniowanie (sprawdzane radiometrem ustawionym w odległości 1 m od geometrycznego środka elementu próbnego). 

 

Koniec badania nastąpić może po osiągnięciu oczekiwanych kryteriów, na życzenie Zleceniodawcy badania lub w momencie, gdy dalsze jego prowadzenie stanowi zagrożenie dla personelu lub wyposażenia badawczego.

 

 

Przykładowe wyniki badań drzwi z dużymi przeszkleniami

 

 

Zakład Badań Ogniowych Instytutu Techniki Budowlanej posiada znaczące doświadczenie w badaniu drzwi przeciwpożarowych z dużymi przeszkleniami. W niniejszym podrozdziale przedstawione zostaną wyniki badań dla trzech wybranych przypadków elementów próbnych, które osiągnęły klasę EI2 30 odporności ogniowej – przeszklonych drzwi drewnianych, aluminiowych i stalowych. Pierwsze z wymienionych drzwi wykonane były z profili z drewna klejonego. Element próbny w tym przypadku stanowiły drewniane drzwi dwuskrzydłowe z nadświetlem w kształcie łuku. Jedno ze skrzydeł drzwi wypełnione było przy użyciu szyby ogniochronnej o wymiarach około 1,0x1,9 m (szerokość x wysokość), co w przypadku drzwi drewnianych stanowi naprawdę duże wymiary. Drzwi drewniane zamontowane były do standardowej sztywnej konstrukcji mocującej w taki sposób, że otwierały się do wnętrza pieca, widok elementu próbnego przed badaniem przedstawiony został na fot. 2. Drugie z wymienionych drzwi wykonane były z aluminiowych profili trzykomorowych wypełnionych w środkowej komorze specjalnym wkładem izolacyjnym. Element próbny stanowiły aluminiowe drzwi jednoskrzydłowe wypełnione przy użyciu szyby ogniochronnej o wymiarach około 1,4x2,4 m (szerokość x wysokość). Drzwi jednoskrzydłowe zamontowane w standardowej sztywnej konstrukcji mocującej sprawdzone zostały zarówno w przypadku oddziaływania ognia od strony zawiasów, jak i w przypadku oddziaływania ognia od strony przeciwnej, widok elementu próbnego przed badaniem przedstawiony został na fot. 3 i 4. Trzecie drzwi wykonane były z kształtowników stalowych wypełnionych płytami gipsowo-kartonowymi typu F oraz połączonych ze sobą specjalnymi stalowymi łącznikami. Element próbny stanowiły stalowe drzwi jednoskrzydłowe wypełnione przy użyciu szyby ogniochronnej o wymiarach około 1,1x3,8 m (szerokość x wysokość) oraz obustronnie doklejonej do stalowych profili szyby hartowanej. Drzwi jednoskrzydłowe zamontowane były w stowarzyszonej konstrukcji mocującej, systemowej ścianie działowej i sprawdzone zostały zarówno w przypadku oddziaływania ognia od strony zawiasów, jak i w przypadku oddziaływania ognia od strony przeciwnej, widok elementu próbnego przedstawiony został na fot. 5.

 

 

2015 03 40 4

Fot. 2. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego dwuskrzydłowych drzwi drewnianych przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 40 1

Fot. 3. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi aluminiowych, otwieranych do wnętrza pieca, przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 40 2

Fot. 4. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi aluminiowych, otwieranych na zewnątrz pieca, przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 40 3

Fot. 5. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi stalowych zamontowanych w stowarzyszonej konstrukcji mocującej przed badaniem w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB) 

 

 

Na rysunkach 4÷6 przedstawione zostały średnie przyrosty temperatury na przeszkleniu oraz na profilach danych drzwi. Rys. 4 przedstawia wyniki dla drzwi drewnianych, rys. 5 wyniki dla drzwi aluminiowych, a rys. 6 wyniki dla drzwi stalowych.

 

 

2015 03 41 1

Rys. 4. Wykres średnich przyrostów temperatury na nienagrzewanej powierzchni jednego ze skrzydeł dwuskrzydłowych drzwi drewnianych z przeszkleniem o wymiarach około 1,0x1,9 m (szerokość x wysokość) (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 41 2

Rys. 5. Wykres średnich przyrostów temperatury na nienagrzewanej powierzchni jednoskrzydłowych drzwi aluminiowych z przeszkleniem o wymiarach około 1,4x2,4 m (szerokość x wysokość) (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 41 3

Rys. 6. Wykres średnich przyrostów temperatury na nienagrzewanej powierzchni jednoskrzydłowych drzwi stalowych z przeszkleniem o wymiarach około 1,1x3,8 m (szerokość x wysokość) (źródło: Archiwum ITB)

 

 

Na fotografiach 6÷9 przedstawione zostały poszczególne elementy próbne po badaniu w zakresie odporności ogniowej. 

 

 

2015 03 41 4

Fot. 6. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego dwuskrzydłowych drzwi drewnianych po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 42 1

Fot. 7. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi aluminiowych, otwieranych do wnętrza pieca, po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 42 2

Fot. 8. Widok nagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi aluminiowych, otwieranych do wnętrza pieca, po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

2015 03 42 3

Fot. 9. Widok nienagrzewanej powierzchni elementu próbnego jednoskrzydłowych drzwi stalowych zamontowanych w stowarzyszonej konstrukcji mocującej po badaniu w zakresie odporności ogniowej (źródło: Archiwum ITB)

 

 

Podsumowanie 

 

 

Klasa odporności ogniowej przeciwpożarowych drzwi przeszklonych zależna jest od wielu czynników związanych zarówno z ich konstrukcją, jak i ze sposobem zamocowania. Ogromny wpływ na osiągane wyniki ma rodzaj oraz wielkość zastosowanego przeszklenia, które dobierane są odpowiednio do oczekiwanej klasy odporności ogniowej. W przypadku drzwi z dużymi przeszkleniami najistotniejsze jest dobranie przeszklenia odpowiednio do konstrukcji drzwi. Ma to szczególnie duże znaczenie przede wszystkim w przypadku drzwi stalowych, które cechują się sporymi odkształceniami w warunkach oddziaływania ognia. Ponieważ profile wyginają się w znaczący sposób niezbędne jest zastosowanie odpowiednio elastycznego przeszklenia ogniowego – takiego, które pracować będzie razem z metalowymi profilami. Ponadto istotne jest również odpowiednie zamocowanie przeszkleń oraz właściwe uszczelnienie przestrzeni pomiędzy profilem i przeszkleniem.

 

 

 

dr inż. Paweł Sulik
Instytut Techniki Budowlane,
Zakład Badań Ogniowych

 

 

mgr inż. Bartłomiej Sędłak
Instytut Techniki Budowlane,
Zakład Badań Ogniowych

 

 

 

Bibliografia


1. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber doors – Part I: Test procedure and classification. „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW Forestery and Wood Technology”, No. 86, 125-128.
2. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber doors – Part II: Technical solutions and test results. „Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW Forestery and Wood Technology”, No. 86, 129-132.
3. Izydorczyk D., Sędłak B., Sulik P. (2014): Problematyka prawidłowego odbioru wybranych oddzieleń przeciwpożarowych. „Materiały Budowlane”, nr 11, 62-64.
4. PN-EN 13501-2+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 2: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnych.
5. PN-EN 1363-1:2012 Badania odporności ogniowej. Część 1: Wymagania ogólne.
6. PN-EN 1363-2:2001 Badania odporności ogniowej. Cześć 2: Procedury alternatywne i dodatkowe.
7. PN-EN 14600:2009 Drzwi, bramy i otwieralne okna o właściwościach odporności ogniowej i/lub dymoszczelności. Wymagania i klasyfikacja.
8. PN-EN 1634-1:2014 Badania odporności ogniowej i dymoszczelności zespołów drzwiowych, żaluzjowych i otwieralnych okien oraz elementów okuć budowlanych. Część 1: Badania odporności ogniowej zespołów drzwiowych, żaluzjowych i otwieralnych okien.
9. PN-EN 1634-2:2009 Badania odporności ogniowej i dymoszczelności zestawów drzwiowych i żaluzjowych, otwieralnych okien i elementów okuć budowlanych. Część 2: Badanie odporności ogniowej charakteryzujące elementy okuć budowlanych.
10. PN-EN 1634-3:2006/AC:2006 Badania odporności ogniowej zestawów drzwiowych i żaluzjowych. Część 3: Sprawdzenie dymoszczelności drzwi i żaluzji.
11. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, Poz.690).
12. Sędłak B.: Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 1. „Świat Szkła” 3/2012, 50-52, 60.
13. Sędłak B.: Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 2. „Świat Szkła” 4/2012, 55-58, 60.
14. Sędłak B.: Przeszklone drzwi dymoszczelne – badania oraz klasyfikacja w zakresie dymoszczelności. „Świat Szkła” 4/2013, 35-38.
15. Sędłak B.: Systemy przegród aluminiowo szklanych o określonej klasie odporności ogniowej. „Świat Szkła” 10/2013, 30-33 ,41.
16. Sulik P., Sędłak B., Izydorczyk D. (2014): Odporność ogniowa i dymoszczelność drzwi przeciwpożarowych na wyjściach awaryjnych z tuneli – badania i klasyfikacja. „Logistyka”, nr 6, 10104-10113.
17. Sulik P., Sędłak B.: Prawidłowy odbiór przeszklonych drzwi przeciwpożarowych. „Świat Szkła” 2/2014.
18. Sulik P., Sędłak B., Turkowski P., Węgrzyński W.: Bezpieczeństwo pożarowe budynków wysokich i wysokościowych. [W:] A. Halicka, Budownictwo na obszarach zurbanizowanych, Nauka, praktyka, perspektywy, Politechnika Lubelska 2014, pp. 105-120.
19. Sędłak B.: Bezszprosowe szklane ściany działowe o określonej klasie odporności ogniowej. „Świat Szkła” 11/2014, 24-30.
20. Sędłak B., Izydorczyk D., Sulik P. (2014): Fire Resistance of timber glazed partitions. „Annals of Warsaw University of Life Sciences – SGGW Forestery and Wood Technology”, No. 85, 221-225.
21. Roszkowski P., Sędłak B.: Metodyka badań odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. „Świat Szkła” 9/2011, 59-64.
22. Sędłak B.: Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. „Świat Szkła” 2/2014, 30-33.
23. Sędłak B.: Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 1. „Świat Szkła” 9/2012, 52-54.
24. Sędłak B.: Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 2. „Świat Szkła” 10/2012, 53-58, 60.

 

 

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła 3/2015

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.