Nowoczesne, konstrukcyjne użytkowanie szkła trzeba chyba odnieść do czasów, gdy powstawał słynny, prefabrykowany Pałac Kryształowy (The Crystal Palace), przygotowany na Wielką Wystawę w r. 1851, w Londynie. Dlatego, nie może też dziwić przywołana tu wzmianka w niemieckim piśmie fachowym „Zeitschrift fur bauwesen” V (1855) (Verlag von Ernst&Sohn, Berlin 1855), gdzie ukazała się wiadomość o prefabrykowanych słupkach dla okien wystaw sklepowych, które wówczas propagowano.
Słupek taki składał się z kilku elementów szklanych, połączonych w całość za pomocą wewnątrz przebiegającego żelaznego pręta, na końcach ześrubowanego ze szkłem i, przez to, wywierającego nań docisk. Pręt taki był otoczony srebrzystą rurą, która powodowała rozpraszanie i refleksy światła, przyczyniając się wydatnie do przejrzystości słupka. Szyby okien wystawowych mocowane były do słupków poprzez bardzo cienkie zacementowania w rowkach, które prawie wcale nie były widoczne.
Warto tu przytoczyć oryginalną całość odnośnej informacji w języku niemieckim, pokazaną na rys. 1. Świadczy ona, że dzisiejsze osiągnięcia konstrukcyjne szkła w budownictwie mają swoje ugruntowane w przeszłości tradycje, o czym nie zawsze się dziś pamięta. Wypada też sądzić, że poruszana tu tematyka mogłaby być z powodzeniem przedmiotem współczesnych fachowych imprez typu ubiegłorocznej „FENSTERBAU FRONTALE 2016” w Norymberdze [1].
Prof. Zbigniew Cywiński
Politechnika Gdańska
Literatura
[1] Benitz-Wildenburg J.: FENSTERBAU FRONTALE 2016. „Świat Szkła” 2/2016, 12.
Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne
Więcej informacji: Świat Szkła 02/2017