W dniach 19-23 października 2016 r., w Düsseldorfie, odbyły się Międzynarodowe Targi Produkcji i Przetwórstwa Szkła oraz Wyrobów Gotowych GLASSTEC.

 

Targi w Niemczech są największą imprezą tego typu w Europie. Impreza ta odbywa się cyklicznie, co dwa lata. W tegorocznej edycji targów swoje produkty i usługi zaprezentowało ponad 1200 wystawców z całego świata, a 40 000 zwiedzających z ponad 100 krajów miało możliwość poznania innowacyjnych rozwiązań i systemów, wymiany doświadczeń z ekspertami oraz poznania tajników specjalistycznej wiedzy. Głównym celem pobytu uczestników na targach jest możliwość nawiązania nowych kontaktów biznesowych, w szczególności z firmami, które operują głównie po drugiej stronie globu.

 

Wśród licznych imprez towarzyszących targom, w niniejszym artykule szczególną uwagę chcę skupić na dwóch. Pierwsza z nich to „Glass Technology Life”, w trakcie której w każdej edycji targów największe europejskie firmy prezentują swoje produkty w pełnej skali. Odbywa się to w specjalnie wydzielonym miejscu w hali wystawowej. Zazwyczaj są to konstrukcje wykonane ze szkła.

 

Przykładowo, w 2014 roku grupa naukowców z Instytutu Konstrukcji Budowlanych Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie zaprezentowała 9-cio metrową szklaną kładkę. Zdjęcia oraz opis można znaleźć w artykule w wydaniu 12/2014 „Świata Szkła” [1]. W tym roku, na głównym podium, w samym sercu „Glass Technology Life”, pokazano nietypową szklaną konstrukcję, która u wszystkich zwiedzających wywołała uśmiech na twarzy i podziw.

 

Drugą imprezą była dwudniowa konferencja naukowa „Engineered Transparency”, która odbyła się w dniach 20-21 października. Podczas konferencji naukowcy z całej Europy zaprezentowali wyniki swoich badań i analiz. Wystąpienia były podzielone na kilka bloków tematycznych. W ramach konferencji zaprezentowano również kilka zrealizowanych projektów, skupiając się na detalach technicznych i problemach projektowych.

 

 

„Glass Technology Life”

 

Firma Circursa z Hiszpanii wraz z biurem inżynierskim Eckersley O’Callaghan z Londynu zaprezentowała majestatyczną, szklaną zjeżdżalnię (fot. 1-2). Konstrukcja o wysokości 4 m pozwala na zjazd po pochylni o długości 9 m. Zjeżdżania składa się z dwóch elementów wzajemnie siebie podpierających i spoczywających na stalowych podporach. Do jej budowy nie wykorzystano żadnych połączeń stalowych, wszystkie elementy połączono za pomocą silikonów strukturalnych.

 

 

2016 12 35 1

Fot. 1. M. Kozłowski

 

2016 12 35 2

 

Fot. 2. M. Kozłowski

 

 

Wejście na zjeżdżalnię, jak i samą pochylnię, wykonano ze szkła giętego na gorąco a następnie laminowanego. Promień gięcia wynosi 450 mm. W celu zmaksymalizowania bezpieczeństwa i zwiększenia nośności poawaryjnej konstrukcji, do jej budowy wykorzystano szkło odprężone (float).

 

Element wykonany z tego rodzaju szkła pęka w postaci dużych kawałków, a tym samym konstrukcja nie traci drastycznie sztywności, jak to się dzieje w przypadku szkła hartowanego [2].

 

Do połączenia w górnej części wykorzystano silikon strukturalny (fot. 3), natomiast szklane szczeble przymocowano za pomocą silikonu strukturalnego TSSA (fot. 4). Górną spoinę silikonową wykonano na miejscu montażu, natomiast połączenie TSSA zostało wykonane równocześnie z laminacją tafli w fabryce.

 

 

2016 12 36 1

Fot. 3. M. Kozłowski

 

2016 12 36 2

 

Fot. 4. M. Kozłowski

 

 

Zaprojektowanie i wykonanie zjeżdżalni jest wielkim osiągnięciem, które mogło być zrealizowane jedynie przy ścisłej współpracy projektantów i technologów. Układ statyczny, który na pierwszy rzut oka wydaje się prosty, w rzeczywistości wymagał skomplikowanego modelu numerycznego. 

 

Symulacje polegały nie tylko na analizie statycznej pod wiodącym obciążeniem stałym (ciężarem własnym konstrukcji), ale również uwzględniały analizę dynamiczną. W jej zakresie wykonano symulację zjazdu użytkownika, jak również zachowanie się w sytuacji awaryjnej, kiedy jedna tafla w laminacie ulega zniszczeniu.

 

Dogłębnej analizy wymagała również ocena zachowania spoiny w górnej części, która w czasie użytkowania pracuje w złożonym stanie naprężenia. Z powodu swojego kształtu, konstrukcja zjeżdżalni jest bardzo sztywna. Pod pełnym obciążeniem, maksymalne ugięcie części zjazdowej wynosi jedynie 2,5 mm, co daje 1/3600 rozpiętości.

 

Po wykonaniu analizy i zaprojektowaniu wszystkich połączeń, kolejnym wyzwaniem było wykonanie modelu 3D w celu zwymiarowania wszystkich elementów i przygotowania rysunków warsztatowych. Największym wyzwaniem było określenie kąta cięcia szklanych tafli w miejscu górnej spoiny.

 

Po analizie modelu okazało się, że kąt nie jest stały, ale zmienia się wzdłuż długości tafli. Dlatego wykonawca zjeżdżalni musiał dochować najwyższych standardów jakości i zminimalizować tolerancje materiału i cięcia tafli do pożądanego kształtu, żeby osiągnąć efekt, który można było podziwiać w Düsseldorfie.

 

(...)

 

Zjeżdżalnia jest w pełni funkcjonalna. Fot. 5 przedstawia jedną z uczestniczek targów podczas zjazdu. 

 

 

2016 12 36 3

Fot. 5. M. Kozłowski

 

 

Kolejny eksponat zaprezentowała firma Sedak GmbH & Co z Niemiec. Był nim szklany, eliptyczny panel o wymiarach 1,3×3,7 m (fot. 6). Na pierwszy rzut oka może on wydawać się zwykły, ale dwa jego aspekty są bardzo interesujące. Pierwszy z nich, to zastosowanie: panel jest jednym z 40 szklanych wypełnień luksusowego jachtu o długości kadłuba ponad 80 m.

 

 

2016 12 36 4

Fot. 6. M. Kozłowski

 

 

Elementy szklane zawsze były obecne w konstrukcji jachtów, natomiast ograniczały się one do niewielkich wymiarów i wymagały pełnego obramowania po obwodzie. Ostatnie trendy pokazują, że jest ogromne zainteresowanie inwestorów szklanymi panelami o znacznych rozmiarach i zakrzywionym kształcie. Główna koncepcja polega na założeniu, że szklane wypełnienia mają się wpasowywać w kształt kadłuba.

 

Wymagania dla szklanych elementów na jachtach są zdecydowanie różne niż dla elementów fasad w budynkach. Przede wszystkim różnią je obciążenia, jakim są poddawane. W przypadku jachtu mogą one osiągać wartości nawet 100-krotnie wyższe, niż typowe obciążenie wiatrem budynków [3].

 

Kolejną różnicą jest fakt, że stabilność (integralność) budynku jest zapewniona przez jego sztywną konstrukcję i fundament. W tym przypadku szklana fasada jest traktowana jedynie jako wypełnienie otworów w ścianach i nie stanowi elementu konstrukcji. W przypadku jachtu, szklenie zapewnia wodoszczelność i integralność kadłuba. W przypadku jego uszkodzenia, może dojść do zatonięcia jednostki.

 

Drugim interesującym aspektem eksponatu jest technologia jego wykonania. Panel wyprodukowano w technologii szkła giętego i laminowanego. Proces ten polega na wstępnym wygięciu szklanych tafli z nieaktywną warstwą folii między taflami i zamocowaniu ich za pomocą specjalnych zacisków we wcześniej przygotowanej formie.

 

Kolejno, pakiet umieszczony w worku próżniowym, zostaje umieszczony w autoklawie, gdzie następuje proces laminacji. Podczas tego procesu folia się aktywuje i element ulega zespoleniu. Finalny kształt utrzymany jest przez warstwę spalającą (folię), która przez cały okres użytkowania znajduje się w stałym stanie naprężenia. W tej technologii szkło nie jest gięte na gorąco (ang. hot-bent glass).

 

Czasami nazywane jest szkłem giętym na ciepło (ang. warm-bent glass), ponieważ temperatura w autoklawie jest na tyle wysoka, aby aktywować folię, ale nie powoduje trwałych deformacji szkła. Technologia jest bardzo obiecująca, szczególnie z uwagi na aspekt ekonomiczny w porównaniu do typowego procesu gięcia szkła (na gorąco). Poza tym, pozwala na gięcie szkła o dowolnym kształcie (w dwóch płaszczyznach).

 

Oczywiście, z powodu wprowadzenia wstępnego stanu naprężeń w szkle w czasie wstępnego gięcia, maksymalny promień gięcia ograniczony jest wytrzymałością szkła na rozciąganie. Proces ten, jak i samo podejście do projektowania szkła giętego na ciepło było tematem mojego wystąpienia na konferencji „Engineered Transparency” [2].

 

 

2016 12 37 1

Fot. 7. M. Kozłowski

 

 

Kolejnym ciekawym produktem zaprezentowanym w czasie targów była szyba próżniowa zaprezentowana przez kilka firm, głównie pochodzących z Republiki Chińskiej. Szyba próżniowa oferuje podobne parametry termoizolacyjne co nowoczesna szyba zespolona, już przy ¼ jej grubości. Idealnie nadaje się do restauracji zlokalizowanych w zabytkowych budowlach, gdzie nie ma możliwości wymiany ram okiennych na głębsze, w które można wpasować typowe szyby zespolone.

 

Szyba próżniowa składa się z zewnętrznej szklanej tafli z powłoką niskoemisyjną oraz wewnętrznej tafli, oddzielonych od siebie za pomocą przekładek dystansowych (rys. 1). Przekładki są wykonane z materiału ceramicznego, mają średnicę 0,5 mm, długość 0,2 mm i występują w siatce o boku 20 mm.

 

Dzięki nim szyby znajdują się w stałej odległości od siebie. Z odległości metra są niezauważalne. Krawędzie szyb są trwale zespolone, co zapewnia szczelność przegrody. Charakterystycznym elementem szyb próżniowych jest niewielki zawór o średnicy ok. 12 mm, przez które usuwane jest powietrze w celu stworzenia próżni. Zazwyczaj znajduje się on w narożniku szyby, oddalony jest o 50 mm od krawędzi.

 

 

2016 12 37 2

Rys. 1. Szyba próżniowa (źródło: www.landvac.net)

 

 

Dzięki próżni i niskoemisyjnej powłoce na szkle współczynnik przewodzenia ciepła szyby próżniowej jest zminimalizowany. W tej technologii można osiągnąć znakomite parametry termoizolacyjne przegrody przy grubości szyby jedynie 6 mm. Aby uzmysłowić potencjał tego rozwiązania warto porównać istniejące na rynku produkty.

 

Współczynnik przenikania ciepła pojedynczej szyby wynosi 5,8 W/m2K, w szybie zespolonej ze szkłem niskoemisyjnym wartość ta spada do 1,8 W/m2K, natomiast szyba próżniowa prezentuje imponującą wartość jedynie 0,48 W/m2K.

 

Technologia szyb próżniowych znana jest od wielu lat, natomiast nie jest wykorzystywana na dużą skalę, ponieważ dostępne do tej pory na rynku szyby próżniowe posiadały pewne wady. Poza ograniczonymi rozmiarami elementów, największą z nich było zastosowanie szkła odprężonego. 

 

Powodem tego jest idealnie płaska powierzchnia szkła float, która pozwala na zastosowanie przekładek o stałej grubości. Technologia produkcji szkła hartowanego powoduje naturalne falowanie jej powierzchni, czego efektem są deformacje optyczne. Tym samym dyskwalifikuje to szkło do produkcji szyb próżniowych.

 

Efektem zastosowania szkła odprężonego była ograniczona nośność elementów, głównie z powodu niskiej wytrzymałości szkła float. Dodatkowo, tego typu szkło jest bardzo wrażliwe na lokalne koncentracje naprężeń, które z powodu przekładek dystansowych są naturalną cechą tego produktu.

 

Słabym punktem szyb próżniowych zawsze była również ich trwałość, a dokładniej utrzymanie szczelności przez długi czas użytkowania. Jednak jak podają producenci, których spotkałem na targach, gwarancja na szczelność opiewa na pełny okres użytkowania, który dla wypełnień szklanych wynosi 25 lat.

 

W przeciwieństwie do tradycyjnych systemów, zaprezentowana na targach szyba próżniowa zbudowana jest z szyb hartowanych produkowanych w specjalnej technologii, która ogranicza falowania powierzchni szkła hartowanego do minimum, co pozwala na wykorzystanie tego produktu w technologii szyb próżniowych.

 

Szyby próżniowe wykonane ze szkła hartowanego są nowoczesnym produktem, który charakteryzuje się większą nośnością na obciążenia zewnętrzne oraz większą odpornością na koncentracje naprężeń w miejscach przekładek dystansowych. Dodatkowo, z powodu siatki spękań szkła hartowanego po zniszczeniu, szyby próżniowe w tej technologii mogą być zakwalifikowane jako szkło bezpieczne, co zdecydowanie powiększa ich potencjalny obszar zastosowań. Wprowadzenie tego typu szyb do oferty wielu firm obecnych na targach świadczy o coraz większym zainteresowaniu tym produktem.

 

 

2016 12 37 3

Fot. Messe Düsseldorf, Constanze Tillmann. Exclusive Exploitation rights with Messe Düsseldorf, www.messe-duesseldorf.de 

 

 

Konferencja naukowa „Engineered Transparency”

 

W konferencji wzięło udział 210 uczestników z 25 krajów. Wygłoszono ponad 60 wystąpień prezentujących najnowsze osiągnięcia w projektowaniu szkła konstrukcyjnego. Konferencja została podzielona na 10 bloków tematycznych:

  • funkcjonalność szkła,
  • szkło – technologie,
  • fasady – projektowanie architektoniczne,
  • fasady – projektowanie konstrukcyjne,
  • fasada – przegląd projektów,
  • technologie solarne,
  • szkło konstrukcyjne,
  • projektowanie konstrukcji szklanych,
  • kompozyty szklane i powłoki,
  • konstrukcje szklane – przegląd projektów.

 

Pierwszy blok – „Funkcjonalność szkła” – skupia się nad dodatkowymi funkcjami wbudowanymi w szklane elementy fasad. Naukowcy ze Szwecji zaprezentowali badania nad drukowanymi elektronicznymi wyświetlaczami wlaminowanymi między dwie tafle szkła. To nowa technologia, która pozwala tworzyć wyświetlacze o dowolnych kształtach i o różnych funkcjach. 

 

Kiedy system jest nieaktywny, szkło wydaje się zupełnie przezierne. Po podłączeniu zasilania uzyskujemy obraz. W chwili obecnej wymiary wyświetlacza są ograniczone, ale w przyszłości są duże szanse na produkcję znacznie większych rozmiarów.

 

Bardzo ciekawy referat, zawierający przegląd technologii regulowania przezierności fasad przedstawił dr hab. inż. arch. Marcin Brzezicki z Politechniki Wrocławskiej [4-7]. Oprócz dostępnych, „analogowych” rozwiązań, takich jak rolety i kurtyny, przedstawił również najnowsze technologie, które modyfikują przezierność szkła i pozwalają na sterowanie zaciemnienia.

 

W tej części zaprezentowano również nowoczesne fasady, będące jednocześnie reklamami świetlnymi.Poza standardowymi realizacjami, które są wyświetlaczami montowanymi na fasadach budynków (np. słynna reklama świetlna na placu Picadilly Circus w Londynie), autorzy przedstawili również przykłady całkowitej integracji przeziernej fasady z multimedialnymi wyświetlaczami.

 

Na koniec zaprezentowano prezentację podsumowującą dostępne systemy zintegrowane z elementami fasad, które mają za zadanie kolekcjonować energię cieplną, która może być odzyskana w czasie, kiedy istnieje na nią zapotrzebowanie.

 

 

2016 12 38 1

Fot. Messe Düsseldorf, Constanze Tillmann. Exclusive Exploitation rights with Messe Düsseldorf, www.messe-duesseldorf.de 

 

* * *

 

Podczas drugiego bloku “Szkło – technologie” zaprezentowano wyniki badań dotyczących głównie połączeń klejonych. Pierwszym typem były silikony strukturalne badane na ścinanie pod obciążeniem statycznym. Kolejny temat dotyczył analizy oraz projektowania silikonowych połączeń pod obciążeniami dynamicznymi (sejsmicznymi). 

 

Przedstawiono również badania nad nowoczesnym systemem połączeń TSSA, który zostanie wykorzystany w projekcie szklanego dachu w USA (technologię TSSA opisano również w artykule zamieszczonym w „Świecie Szkła” 11/2016 [17]).

 

Bardzo ciekawa prezentacja dotyczyła projektu pawilonu, który będzie zaprezentowany na kolejnej wystawie Expo w Kazachstanie w 2017 r. W projekcie wykorzystane zostaną gięte szyby zespolone.

 

* * *

 

W ramach kolejnej sesji „Fasady – projektowanie architektoniczne” naukowcy i architekci zaprezentowali szereg nowoczesnych filozofii projektowania szklanych fasad. 

 

Przedstawione badania dotyczyły głównie analiz energetycznych, komfortu dla użytkowników oraz prezentacji różnych systemów pasywnych. Na uwagę zasługuje bardzo ciekawa prezentacja na temat roli szkła w renowacjach zabytków. Artykuł mojego autorstwa o podobnej tematyce przedstawiłem w „Świecie Szkła” 9/2016 [8]. 

 

Sesję tę zaliczam do najciekawszej podczas konferencji. W pierwszej prezentacji zaprezentowano koncepcję nowatorskiej fasady usztywnionej za pomocą sprężanych lin, rozpiętych między ścianami budynku. Fasady o tej konstrukcji znane są od dawna, natomiast nowością jest możliwość ich inteligentnej adaptacji do zmieniających się warunków zewnętrznych.

 

Przykładowo, kiedy wiatr wieje z prędkością wyższą niż ustalona w programie, specjalne siłowniki zwiększają siłę sprężającą liny. Tym samym konstrukcja się usztywnia – adaptuje do nowych warunków użytkowania. Idea fasad adaptacyjnych nie jest nowa – grupa naukowców pracuje wspólnie nad tym tematem w ramach europejskiego programu tzw. Akcji COST TU1403 – Adaptive Facades Network, w której uczestniczę wraz z dr hab. inż. arch. Marcinem Brzezickim od początku projektu, jako polscy przedstawiciele w Komitecie Zarządzającym. 

 

Kolejne prezentacje były przeglądem nowoczesnych materiałów do tworzenia przezroczystych połączeń między elementami szklanymi. Zaprezentowano również prototyp szyby zespolonej, w której uszczelnienie zewnętrzne zostało wykonane z przezroczystego materiału. Dzięki temu zabiegowi, największa wizualna wada szyby zespolonej (silikonowe uszczelnienie zewnętrzne po obwodzie szyby) może zostać wyeliminowana.

 

Niemniej jednak, badania są na wczesnym etapie i nie należy oczekiwać, że technologia wejdzie do masowej produkcji w najbliższym czasie. Ostatnia część sesji poświęcona była wykorzystaniu kompozytowych, szklano-drewnianych paneli do stabilizacji wielokondygnacyjnych fasad w budynkach wysokich. 

 

Temat szklano-drewnianych kompozytów jest obszarem moich zainteresowań badawczych [9-16]. Zaprezentowano również metodę kompensacji ciśnienia wewnątrz szyby zespolonej, dzięki czemu można wyeliminować deformacje szyb zespolonych spowodowanych tzw. obciążeniami klimatycznymi.

 

 

2016 12 39 1

Fot. Messe Düsseldorf, Constanze Tillmann. Exclusive Exploitation rights with Messe Düsseldorf, www.messe-duesseldorf.de 

 

* * *

 

Kolejna sesja, poświęcona przeglądowi zrealizowanych fasad, zawsze przyciąga wielu słuchaczy. Jest to jedyna szansa, aby poznać sposób projektowania i detale konstrukcyjne zrealizowanych inwestycji. Tym razem sesję zdominowały projekty z Bliskiego Wschodu. W pierwszym zaprezentowano 21-metrową, zachodnią fasadę w projekcie Festival City (Dubaj) składającą się ze szklanych paneli o wymiarach 6,0×2,5 m, opartych na stalowo- szklanej konstrukcji. Kolejno, nachyloną pod kątem 69° fasadę muzeum Etihad (Dubaj), w której zastosowano 13-metrowe szklane żebra.

 

W drugiej prezentacji pokazano fasadę Centrum Kongresowego (Katar) ze szklanymi żebrami o długości 20 m oraz przeszklenie Centrum Wystawienniczego (Katar) usztywnione poziomymi kablami sprężającymi o długości 400 m.

 

Ciekawym przykładem realizacji było również główne wejście do jednego hotelu w prestiżowej dzielnicy Londynu, w którym zastosowano podpierające szklany dach belki, wykonane z włókien węglowych oraz wyjątkowe, trzyszybowe panele zespolone z aluminiowym wypełnieniem szczeliny w postaci plastra miodu, co dało niesamowity efekt architektoniczny. Ostatnim zaprezentowanym projektem była szkoła w Katarze, w której zastosowano elementy zaciemniające ze zintegrowanymi panelami słonecznymi.

 

* * *

 

Sesja „Technologie solarne” była najdłuższą sesją, podczas której było 11 wystąpień. Tematyka skupiona była na fotowoltaicznych panelach zintegrowanych z elementami fasad. Przedstawiono badania wydajności elementów, symulacje numeryczne systemów oraz prototypowe realizacje.

 

* * *

 

W ramach sesji “Szkło konstrukcyjne” wygłoszono kilka interesujących wystąpień. Pierwszy z nich dotyczył szyb antywłamaniowych. Tradycyjny produkt do tego typu zastosowań to szyba laminowana, składająca się z wielu tafli szkła. Elementy takie mają zazwyczaj bardzo dużą masę, są trudne w transporcie i instalacji. Poza tym, mają słabe parametry izolacyjne.

 

Jednak zastosowanie ich w szybach zespolonych powoduje, że sumaryczna grubość takiego pakietu izolacyjnego często przekracza 80 mm. Na konferencji zaprezentowano ciekawy pomysł, który polega na laminowaniu szkła z płytami poliwęglanowymi, uzyskując produkt, który jest zdecydowanie lżejszy oraz charakteryzuje się lepszymi parametrami termoizolacyjnymi w porównaniu do tradycyjnej szkła klejonego.

 

Drugie wystąpienie dotyczyło ostatnich badań nad szkłem chemicznie wzmocnionym, charakteryzującym się wyższymi naprężeniami niż szkło hartowane termicznie, natomiast prezentującym siatkę spękań zbliżoną do zwykłego szkła float. Dodatkowo, nie posiada ono anizotropii typowych dla szkła hartowanego, a technologia może być zastosowana dla dowolnej grubości i kształtów tafli.

 

Kolejna prezentacja poruszyła temat wytrzymałości szkła ultra-cienkiego, które znane jest głównie z wyświetlaczy telefonów komórkowych i zewnętrznych osłon paneli fotowoltaicznych, natomiast w ostatnich latach takie szkło znajduje zastosowanie również w przemyśle budowlanym. Grubość szkła ultra-cienkiego waha się od 0,4 do 2,0 mm.

 

Współosiowa, dwupierścieniowa metoda badania wytrzymałości szkła, stosowana dla standardowych grubości szła (4,0 – 15,0 mm), nie nadaje się do określania wytrzymałości szkła ultra-cienkiego. Ugięcia w badaniu wielokrotnie przekraczają grubość szkła, co powoduje powstanie znacznych naprężeń powierzchniowych, a tym samym nie odzwierciedla rzeczywistej wytrzymałości na zginanie. Z tego powodu, dla szkła ultracienkiego autorzy proponują modyfikację standardowej procedury wyznaczania wytrzymałości szkła na zginanie. Ostatni referat prezentował przegląd istniejących konstrukcji szklanych dachów.

 

* * *

 

Pierwsza prezentacja w ramach bloku “Projektowanie konstrukcji szklanych” dotyczyła badań nad zmodyfikowaną folią PVB (ang. stiff/structural PVB). Produkt ten jest w ofercie większości firm wykonujących szkło laminowane. Zmodyfikowana folia PVB prezentuje znacznie większą sztywność niż stosowana do tej pory jej standardowa wersja.

 

Dla pewnych zakresów temperatur jej sztywność jest porównywalna z folią SentryGlas (SGP). Kolejny referat dotyczył badań nad szkłem ultra-cienkim, ale tym razem autorzy skupili się na badaniu szkła w schemacie belki wolnopodpartej. Równie ciekawym tematem były zaprezentowane metody pomiaru dystorsji optycznych w szkle hartowanym.

 

Opracowane metody są wykorzystywane głównie w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie brak zniekształceń jest kluczowy. Kolejnym tematem była parametryczna analiza naprężeń w szkle hartowanym w okolicach otworów, przy krawędzi i w narożu. Kolejne prezentacje dotyczyły wad produkcyjnych w szklanych wyrobach oraz badania połączeń klejonych między szkłem i stalą nierdzewną.

 

* * *

 

W ramach sesji “Kompozyty szklane i powłoki” przedstawiono wyniki badań połączeń klejowych między drewnem i szkłem na rozciąganie i ścinanie. W badaniach zastosowano silikon konstrukcyjny oraz różne gatunki drewna. Podczas kolejnej prezentacji zaprezentowano wyniki podobnych badań, natomiast badania dotyczyły szkła, stali nierdzewnej i kleju akrylowego. Na koniec sesji zaprezentowano przegląd dostępnych powłok dla szkła, których zadaniem jest ochrona powierzchni tafli bezpośrednio wystawionej na działanie czynników zewnętrznych.

 

* * *

 

Podczas ostatniego bloku tematycznego “Konstrukcje szklane – przegląd projektów” zaprezentowano dwa projekty. Z przykrością muszę przyznać, że nie były one tak spektakularne, jak na to wszyscy liczyli. Oba zaprezentowane projekty to przekrycia wiat przystankowych. 

 

Główną konstrukcję nośną w obu przypadkach stanowiła konstrukcja stalowa, a panele szklane, choć o znacznych rozmiarach, były jedynie wypełnieniem. Interesującym wyjątkiem była prezentacja o żywotności, analizie ryzyka i probabilistycznych metodach określania odporności konstrukcji szklanych na obciążenia. Autor zaprezentował filozofię projektowania szklanych konstrukcji, zależnie od ich przeznaczenia, kształtu paneli i poziomu skomplikowania mocowań.

 

Na zakończenie mogę dodać, że zarówno Targi GLASSTEC 2016, jak i konferencja „Engineered Transparency”, były sukcesem organizatorów, a tegoroczna edycja, tak jak i poprzednie, spełniła oczekiwania wystawców i zwiedzających. Ponadto muszę przyznać, że miejsce targów jest doskonale zlokalizowane, znajduje się kilkanaście minut jazdy taksówką od międzynarodowego lotniska i centrum miasta.

 

Następna edycja targów odbędzie się w dniach 23-26 października 2018 r. Serdecznie polecam. 

 

 

dr inż. Marcin Kozłowski
www.marcinkozlowski.eu 

 

 

Literatura:

[1] Kozłowski M.: GLASSTEC 2014 okiem naukowca i konstruktora. „Świat Szkła” 12/2014

[2] Kozłowski M.: Właściwości i odmiany szkła konstrukcyjnego. „Świat Szkła” 5/2010.

[3] M. Kozłowski, M. Bao.: Cold-Bent Glass for Marine Applications. Materiały konferencyjne. Engineered Transparency – International Conference at Glasstec. 20-21 October, 2016, Dusseldorf, Germany, 275-284.

[4] Brzezicki, M.: Regulated transparency. A brief review of the existing and the most promising technologies. Materiały konferencyjne. Engineered Transparency – International Conference at Glasstec. 20-21 October, 2016, Dusseldorf, Germany, 11-19.

[5] Brzezicki, M.: Spostrzeganie przezroczystości w architekturze współczesnej. Aspekty wizualne i kognitywne. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2014.

[6] Brzezicki, M.: Understanding transparency perception in architecture: Presentation of the simplified perforated model. Perception 42 (1), 60-81.

[7] Brzezicki, M.: Redundant transparency: the building’s light-permeable disguise. Journal of Architectural and Planning Research 31 (4), 299-321

[8] M. Kozłowski: Szkło w renowacji zabytków. “Świat Szkła” 9/2016, 28, 30, 32, 34.

[9] Hulimka J., Kozłowski M.: Synergia hybrydowych belek drewnianoszklanych. Materiały VI Sympozjonu „Kompozyty, konstrukcje warstwowe”, Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Srebrna Góra 8-10 listopad, 2012, 27-28.

[10] Hulimka J., Kozlowski M.: Mechanism of failure and post-breakage strength of hybrid timber-glass beams. 10th International Conference on New Trends in Statics and Dynamics of Buildings, Faculty of Civil Engineering STU Bratislava, 2012, 246-253.

[11] Kozłowski M.: Hybrid glass beams. Review of research projects and applications. ACEE Journal, Vol. 5, No. 3, 2012.

[12] Kozłowki M., Kadela M.: Hybrydowane dźwigary szklane. Przegląd badań i realizacji. „Świat Szkła” 3/2014, s. 8-13.

[13] Kozłowski M., Hulimka J.: Load-bearing capacity of hybrid timber-glass beams. ACEE Journal, Vol. 7, No. 2, 2012, 61-71

[14] Dorn M., Kozłowski M., Serrano E.: Design approaches for timber-glass beams. Engineered transparency. International Conference at Glasstec, October 21-22, 2014, Düsseldorf

[15] Kozłowski M., Serrano E., Enquist B.: Experimental investigation on timber- glass composite I-beams. Challenging Glass 4 and COST Action TU 0905 Final Conference, February 6-7, 2014, Lausanne

[16] Kozłowki M., Kadela M., Hulimka J.: Numerical investigation of structural behaviour of timber-glass composite beams. Elsevier, Procedia Engineering, Vol. 161, 2016, pp. 990 1000, World Multidisciplinary Civil Engineering-Architecture-Urban Planning Symposium 2016, WMCAUS 2016, WoS, DOI: 10.1016/j.proeng.2016.08.838

[17] Crystal Clear Bonding – krystalicznie bezbarwne połączenia dzięki innowacyjnej folii silikonowej, „Świat Szkła” 11/2016, 26.

 

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła 12/2016

 

 

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.