Wydanie 6/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Radary kierunkowe do drzwi automatycznych
|
Od czerwca 2007 GEZE Polska Sp. z o. o. wprowadza, jako wyposażenie standardowe, kierunkowe radary aktywujące otwarcie drzwi automatycznych.
Radary kierunkowe są znane od wielu lat, barierą przed powszechnym stosowaniem tego typu czujników była wysoka cena, prawie dwukrotnie wyższa od radarów standardowych, powszechnie stosowanych przez dostawców drzwi automatycznych. GEZE Polska Sp. z o. o. oferuje doskonałe czujniki kierunkowe w cenie dotychczas sprzedawanych czujników standardowych.
Strategicznym dostawcą dla GEZE tego typu radarów jest belgijska firma B.E.A, w drugiej kolejności GEZE korzysta z sensorów szwajcarskiej firmy Bircher Reglomat.
Podstawowe właściwości i zalety radarów kierunkowych to:
1. Rozpoznawanie kierunku poruszania się osób w stosunku do radaru, radar zostaje aktywowany tylko wtedy, kiedy osoba porusza się w kierunku do czujnika w innym przypadku osoba jest przez czujnik ignorowana.
2. W przypadku zastosowania tego typu czujników po obu stronach drzwi automatycznych skracamy wydatnie czas pozostawania drzwi w położeniu otwartym, co wpływa na duże oszczędności energii potrzebnej do ogrzewania budynków lub energii związanej z utrzymaniem odpowiedniej temperatury latem (klimatyzacja).
3. W małych pomieszczeniach ograniczamy w ten sposób liczbę przypadkowych otwarć drzwi, gdy przebywa w danym pomieszczeniu duża liczba osób.
4. Czujniki kierunkowe są najlepszym rozwiązaniem w polskich warunkach do montażu na zewnątrz budynków – nie reagują na padający deszcz, śnieg czy fruwające liście.
5. Bardzo wysoka jakość czujników B.E.A powoduje także oszczędności z powodu zmniejszonej częstotliwości wizyt serwisowych.
6. Wyeliminowanie niepotrzebnych otwarć drzwi powoduje wydłużenie żywotności napędów.
7. W przypadku automatycznie otwieranych drzwi przymykowych eliminujemy stosowanie nieestetycznych wysięgników pod radary od strony zawiasów – obecna technologia umożliwia instalowanie czujników w płaszczyźnie drzwi nad zawiasami.
GEZE Polska Sp. z o.o.
www.geze.pl
EAGLE 1 – Radar o działaniu kierunkowym (selektywnym) RBM
Obszar detekcji (wysokość montażu 2,2 m):
Obszar detekcji w zależności od ustawionej czułości
Obszar detekcji w zależności od anteny i czułości
Obszar detekcji w zależności od położenia anteny
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
ARZ Werso |
Firma FAKRO jako pierwszy producent okien dachowych na świecie wprowadza do swojej oferty handlowej roletę zewnętrzną z funkcją żaluzji, która posiada możliwość ustawienia lamelek w dwóch pozycjach.
Gdy na poddaszu potrzebujemy ochrony przed upałem lub światłem zaciągamy lamelki ułożone poziomo. Pancerz rolety chroni przed ciepłem i zasłania dopływ światła. Gdy do wnętrza chcemy wpuścić światło nie musimy zwijać rolety. Wystarczy przekręcić lamelki o 40°, tak jak w żaluzji, aby naturalne światło rozjaśniło wnętrze.
Roleta Werso posiada czujnik niskich temperatur, który automatycznie wyłącza funkcje żaluzji przy krytycznych temperaturach zewnętrznych zapobiegając uszkodzeniu rolety w czasie gdy jest ona pokryta śniegiem lub lodem.
Roleta sterowana jest za pomocą ergonomicznego pilota radiowego. Można ją obsługiwać w każdej pozycji; gdy okno jest zamknięte, otwarte w pozycji obrotowej lub uchylnej albo w pozycji do mycia.
Zaciągniętego pancerza rolety nie można przesunąć do góry. Daje to dodatkową ochronę przed włamaniem i poczucie bezpieczeństwa.
Roleta zewnętrzna ARZ Werso zapewnia pełny komfort użytkowania poddasza, ponieważ chroni przed nadmiarem ciepła, umożliwia całkowite zaciemnienie wnętrza lub napływ naturalnego światła, stanowi ochronę przed hałasem z zewnątrz oraz zapewnia poczucie prywatności na poddaszu
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Witraże żywicowe |
Witraże te powstają poprzez naniesienie linii konturu na powierzchnię dowolnego materiału (szkło, plexiglass, laminat, ceramika, drewno, metal). Kontur ten, otrzymany z dwuskładnikowej żywicy akrylowej, jest odpowiednikiem ołowianej ramki witraży tradycyjnych, występuje w kolorach czarnym, szarym, srebrnym, złotym, białym i przezroczystym.
Kolory wypełniające powierzchnie obramowane konturem uzyskujemy z mieszanek żywic i pigmentów o nieograniczonej gamie barw. Posiadają one doskonałą odporność mechaniczną, chemiczną oraz na czynniki atmosferyczne i UV. Produkt wykonywany jest w firmie FPHU KRYSZTAŁ w Podegrodziu przy zastosowaniu automatycznego systemu dozującego produkcji angielskiej.
Dodatkowymi walorami tej nowej techniki witrażowej są:
● wysoka odporność na czynniki atmosferyczne – wiatr, zmiany temperatur, wilgoć, etc;
● waga – wielokrotnie niższa niż cięte szkło łączone ołowiem;
● bezpieczny i łatwy montaż w pionie i w poziomie - sufit, ozdoby świetlne o dużych powierzchniach, okna nie wymagają specjalnej konstrukcji ram, zamocowań, zawieszeń i zabezpieczeń wymaganych przy witrażu tradycyjnym;
● nieograniczona gama wzorów gotowych lub według indywidualnego projektu klienta;
● bardzo niska cena, wielokrotnie niższa od ceny witrażu tradycyjnego.
FPHU KRYSZTAŁ Podegrodzie
www.krysztal.pl
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
ARALDITE 90 SECONDS |
Natychmiastowe klejenie
Klej Araldite 90 SECOND S jest najszybszym z serii dwuskładnikowych klejów epoksydowych dostępnych od niedawna na polskim rynku w asortymencie firmy Soudal. Jego wielofunkcyjne zastosowanie sprawdzi się zarówno przy niedużych, codziennych naprawach domowych, jaki i przy awaryjnych naprawach w profesjonalnych warsztatach. Z łatwością skleimy pękniętą porcelanę, ułamany obcas w ulubionym bucie czy nieustannie odklejającą się listwę szafki. Klej poradzi sobie również z łączeniem tworzyw sztucznych, drewna, szkła. Najważniejszą zaletą nowego produktu jest bardzo szybkie utwardzenie w temperaturze pokojowej. Araldite 90 SECOND S jest krystalicznie przezroczysty i nie spływa z klejonych krawędzi, dzięki czemu po jego zastosowaniu powierzchnie wyglądają estetycznie.
Cienka warstwa kleju zapewni długotrwałe i mocne spojenie. Po utwardzeniu nie tylko nie zmienia swojej objętości, ale jest również odporny na wilgoć oraz szeroki zakres temperatur. Sprzedawany w innowacyjnym opakowaniu, w formie połączonych strzykawek, zapewnia precyzyjne dozowanie. Dołączona do kleju specjalna szpatułka oraz miseczka znajdująca się na plastikowym blistrze dodatkowo ułatwi wymieszanie kleju.
Sposób użycia
Zanim zastosujemy Araldite 90 SECOND S trzeba oczyścić i odtłuścić, np. za pomocą acetonu, klejone powierzchnie. W celu poprawienia ich przyczepności powinno się je lekko zmatowić papierem ściernym. Następnie należy odłamać końcówkę strzykawek, wycisnąć niewielką ilość kleju i wymieszać dokładnie oba składniki w ciągu ok. 15 sekund. Po tym czasie natychmiast trzeba nanieść cienką warstwę kleju (ok. 0,05 - 0,1 mm) na obie klejone powierzchnie, mocno je ścisnąć i unieruchomić na ok. 5 minut. Nadmiar produktu należy usunąć ostrym nożykiem lub za pomocą gorącej wody i mydła przed utwardzeniem. Pełne utwardzenie nastąpi po ok. 15 minutach. Ważne jest, aby po zakończeniu pracy wytrzeć i zamknąć strzykawki.
Dane techniczne
● odporność temperaturowa: -50oC do 70oC
● czas mieszania: 15 sekund
● czas unieruchomienia sklejonych elementów: 5 minut
● czas pełnego utwardzenia: 15 minut
● termin przydatności: 3 lata
Małgorzata Szulc
Pegasus Public Relations
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
ALFISTEEL |
Poszukując tańszego i równie efektownego rozwiązania, jak wytwarzanie wyrobów ze stali nierdzewnej, opracowano nowoczesną technologię ALFISTEEL. Jest to metoda wytwarzania na powierzchni aluminium powłok w kolorze stali szlachetnej, która daje możliwość uzyskania wielu odcieni.
Aby uzyskać jak najbardziej realistyczny efekt, należy połączyć proces barwienia (który polega na zabarwieniu warstwy anodowej w procesie elektrolitycznym) z procesami obróbki powierzchni, np. polerowaniem lub szczotkowaniem. Konstrukcje wykonane z tak przygotowanego aluminium, mają nie tylko mniejszy ciężar od konstrukcji stalowych, ale wykazują również dużą odporność na negatywny wpływ światła. Technologię ALFISTEEL wykorzystuje firma Anodal, której oferta odnosi się do produkcji uchwytów, profili, a także wielu innych wyrobów.
M.G.
www.anodal.pl
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
HS-Master GU |
Obecnie w modzie są wielkopowierzchniowe elementy podnoszono-przesuwne. Dzięki nim udaje się zaprojektować jasne, przejrzyste pomieszczenia i nadać im nowoczesną atmosferę. Dla osiągnięcia tego celu warto zastosować okucia podnoszono-przesuwne HS-Master GU. Łączą one w sobie technikę bezpieczeństwa z nowoczesną techniką napędową, zapewniając wysoki komfort mieszkaniu.
Otwieranie drzwi może nastąpić poprzez przycisk, zdalne sterowanie lub czujkę radarową. Otwieranie i zamykanie możliwe jest również poprzez lekki dotyk uchwytu. Drzwi pozostają w ruchu i zostają zastopowane krótko przed osiągnięciem pozycji końcowej. W krótkim czasie drzwi zostają otwarte lub zamknięte. W razie przeszkód w obszarze jezdnym, przy oporze 150 N, system zostaje zastopowany i drzwi poruszają się w przeciwnym kierunku.
Ponieważ zasilanie prądem, elektronika sterownika, jak też połączenie ze skrzydłem są zintegrowane w napędzie, możliwe jest doposażenie w dowolnym czasie.
Jednostkę napędową zakrywa ozdobna pokrywa (100 mm wys. zabudowy), dzięki czemu HS-Master daje się delikatnie wkomponować w wygląd i atmosferę mieszkania.
System dostarczany jest w formie wstępnie zamontowanego zestawu „na wymiar”, w różnych wariantach wyposażenia, przez co łatwy jest do zamontowania.
Gotowy, zamontowany HS-Master unosi i przesuwa skrzydła o ciężarze do 300 kilogramów. Dopuszczalna wysokość skrzydła wynosi od 1840 do 2765 mm, szerokość skrzydła od 950 do 3300 mm. Wymiary te dotyczą elementów z drewna, PVC i aluminium.
Dzięki prostej obsłudze, płaskiej szynie bieżnej oraz dużym szerokościom otwarcia, napęd ten nadaje się doskonale do zastosowania w programie „Budowanie bez barier“.
G-U POLSKA Sp. z o.o.
www.gupolska.pl
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Ostaniec 2007 |
W dniu 25 maja 2007 r. odbyło się kolejne Seminarium Techniczne zorganizowane przez firmy MC DIAM Sp z o.o. oraz DIAM SERVICE Sp. z o.o. Do wygłoszenia referatów zaproszeni zostali partnerzy handlowi firm z Belgii, Niemiec, Włoch, Szwajcarii.
Prelegenci wygłosili następujące wykłady:
● Linie do rozkroju szkła, Bystronic (Szwajcaria) oraz Linie do zespalania szyb firmy Lenhardt (Niemcy), Claus Vogeneder;
● Maszyny CNC do obróbki szkła firmy Denver S.A. (San Marino), Vera Camozzi;
● Narzedzia diamentowe dla przemysłu szklarskiego Wendt Boart (Belgia), Alain Libert;
● Preparaty chemiczne stosowane w przemyśle szklarskim, Aachener Chemische Werke (Niemcy), Jurgen Ruebsamen;
● Profilacja ściernic diamentowych, Diam Service (Polska), Robert Mazur;
● Instalacje obiegu zamkniętego chłodziwa, Selutor Gmbh (Niemcy), Ralf Heckhof;
● Szlifierki pionowe, fazowarki do szkła i luster, Adelio Lattuada (Włochy), Stanisław Witek;
● Hartowanie, gięcie i hartowanie, konstrucje firmy Tamglass (Finlandia), Marek Gendaj.
Tematy prezentacji zostały ułożone w sposób, który pokazuje proces obróbki szkła architektonicznego, ze szczególnym uwzględnieniem:
● narzędzi i materiałów mających zastosowanie przy obsłudze maszyn szklarskich,
● regeneracji narzędzi diamentowych,
● maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie szkła
Taki sposób prezentacji procesu pozwala na pokazanie powiazań występujących pomiędzy poszczególnymi etapami procesu. Oczywiście, czynnikiem najważniejszym i łączącym ze sobą te sekwencje jest człowiek Na wydajność procesu obróbki wpływa wiele czynników zewnętrznych, jednakże tylko człowiek jest w stanie powiązać je ze sobą, co w efekcie pozwala na uzyskanie lepszych wyników.
Połączenie i właściwa korelacja w układzie maszyna-narzędzie-człowiek pozwala na utrzymanie procesu technologicznego w ryzach.
Poprawa edukacji w zaresie zrozumienia procesów zwiększa znacznie efektywność oraz prawidłowość podejmowanych decyzji.
Rozszerzenie wiedzy teoretycznej, jak również możliwość wymiany doświadczeń pomiędzy uczestnikami, to główne cele seminarium.
W trakcie przerw, jak również podczas dyskusji, goście mogli w swobodniejszej atmosferze dyskutować tematy nurtujące branżę, dzielić się swoimi doświadczeniami i poznawać się osobiście. Uczestnicy seminarium mogli również przedyskutować swoje problemy w osbiste rozmowie z prelegentami.
Organizowane przez nasze firmy seminaria są także okazją do wzbogacenia naszej wiedzy na temat potrzeb naszych klientów.
Po zakończeniu części oficjalnej uczestnicy semiarium wzięli liczny udział w zorganizowanym miniturnieju tenisa ziemnego.
W finale turnieju spotkali się Marcin Konopiński z firmy Glaspo w Pruszkowie oraz Witold Staniewicz z fimy Glastech w Swarzędzu. Po zaciekłej walce zwycięzcą został pan Witold Staniewicz.
Puchar za wygraną wręczył Prezes firmy MC Diam, Marek Gendaj.
Organizatorzy seminarium dziękują wszystkim przybyłym za miłe spotkanie i zapraszają do udziału w następnych.
Stanisław Witek
MC Diam Sp. z o.o.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
„Teraz Polska” dla METAL UNION |
Godło „Teraz Polska” to najbardziej rozpoznawalny polski znak promujący najlepsze produkty i usługi ze wszystkich obszarów krajowej gospodarki, które dzięki walorom jakościowym, technologicznym i użytkowym mogą torować wzór dla innych i konkurować z wyrobami zagranicznymi. Wyróżnionym Godłem firmom przysługują uprawnienia do znakowania nagrodzonego produktu lub usługi, co przekłada się na efekty handlowe i umocnienie wyróżnionego produktu na rynku.
Laureatów Godła wyłania Kapituła Konkursu „Teraz Polska” z prof. Michałem Kleiberem, prezesem PAN na czele, która dla zapewnienia obiektywności i fachowości oceny korzysta z usług instytutów badawczych, branżowych i ekspertów z różnych dziedzin gospodarki.
Tegoroczną – XVII – edycję Konkursu „Teraz Polska” rozszerzono o dwie nowe kategorie: oprócz produktów i usług nagrodzono produkty lokalne oraz najlepsze polskie gminy. Kapituła konkursu wyłoniła ostatecznie 34 laureatów.
W Kategorii: Konkurs na Najlepszy Produkt pośród 10 wyrobów nagrodzono ramkę dystansową ze stali ocynkowanej produkowaną przez Metal Union Sp. z o.o. w Częstochowie. Ramka ta, wykorzystywana w produkcji szyb zespolonych, wytwarzana jest innowacyjną technologią spawania laserowego, która zapewnia wysoką jakość wyrobu.
Mówiąc o rozstrzygnięciu XVII edycji Konkursu „Teraz Polska” nie sposób nie wspomnieć o tradycyjnym już koncercie galowym w Teatrze Wielkim w Warszawie, 21 maja br., podczas którego rozdano statuetki godła „Teraz Polska”, a wręczali je laureatom: prof. Michał Kleiber, Krzysztof Przybył – prezes zarządu fundacji „Teraz Polska”, oraz Robert Korzeniowski i Jan Pietrzak w towarzystwie Miss Polonia 2004. Gościem honorowym gali była Pani Maria Kaczyńska, reprezentująca Prezydenta RP.
Koncert „Niech mówią, że to nie jest miłość” w porywający sposób poprowadził laureat nagrody specjalnej „Teraz Polska” – kompozytor i dyrygent Piotr Rubik, któremu towarzyszyli młodzi soliści oraz orkiestra Filharmonii Częstochowskiej i połączone chóry akademickie z Wrocławia i Częstochowy.
Miło podkreślić w miesięczniku „Świat Szkła”, że jednym ze sponsorów koncertu galowego była firma Fakro – producent okien dachowych.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Portal branżowy autoszyby.pl |
W maju br. został uruchomiony portal branżowy auto-szyby.pl. Jego partnerem strategicznym jest SAINT-GOBAIN Auto ver. Portal powstał aby ułatwić wszystkim zainteresowanym odnalezienie istotnych informacji z dziedziny szyb samochodowych, zintegrować środowisko firm zajmujących się dystrybucją i montażem szyb samochodowych oraz umożliwić użytkownikom sprawną wymianę informacji, czyniąc codzienną pracę prostszą, bardziej skuteczną i dochodową. Klientom detalicznym serwis ułatwi znalezienie potrzebnego produktu i zlokalizowanie najbliżej umiejscowionego serwisu sprzedającego i montującego szyby, co spowoduje napływ nowych odbiorców do wszystkich firm współpracujących z portalem
Serwis auto-szyby.pl zawiera między innymi:
● „Bazę wiedzy”, w której zamieszczane są informacje począwszy od historii szkła, poprzez sposoby jego produkcji, na fachowych poradach skończywszy;
● publikacje najciekawszych informacji z dziedziny szkła i aktualności branżowych;
● specjalną bazę produktów – katalog/wyszukiwarkę szyb samochodowych;
● bazę/wyszukiwarkę serwisów zajmujących się wymianą i naprawą szyb samochodowych, ułatwiającą klientowi detalicznemu znalezienie odpowiedniej szyby, jej wymianę, bądź naprawę.
Planowane jest forum internetowe.
W ramach serwisu auto-szyby.pl została stworzona specjalna strefa o ograniczonym dostępie Aby z niej skorzystać należy uzyskać login i hasło. Oto przywileje wynikające z otrzymania dostępu:
● możliwość edycji i rozbudowy opisu swojego Serwisu, a także bieżącej aktualizacji informacji o własnych usługach/działaniach promocyjnych;
● zamieszczanie w zakładce Giełda Szyb informacji o posiadanych nadmiernych zapasach magazynowych;
● możliwość szybkiej i kompleksowej wymiany informacji z innymi użytkownikami w ramach wewnętrznego, zamkniętego forum dla profesjonalistów – Glass Cafe;
● pomoc w budowie nowej strony www, bądź przebudowie istniejącego serwisu na preferencyjnych warunkach;
● możliwość zamieszczenia linku do swojej strony internetowej, mapy dojazdowej wraz z adresem dla klientów detalicznych w serwisie autoszyby.pl
Jedynym warunkiem rozpoczęcia współpracy z portalem jest umieszczenie na własnej stronie internetowej dostarczonego przez nas baneru/linku do serwisu auto-szyby.pl oraz informacji o nawiązaniu współpracy.
Serdecznie zapraszamy do współpracy*
* Administratorem serwisu auto-szyby.pl jest firma HBZ Sp. z o.o. W sprawie współpracy można skontaktować się klikając na link www.auto-szyby.pl/kontakt.html
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
OKNOPLAST-KRAKÓW liderem polskiego i europejskiego rynku |
W dniu 25 maja 2007 roku, podczas uroczystej gali w hotelu Sheraton w Warszawie, firma Oknoplast-Kraków została uhonorowana prestiżowymi tytułami: „Lider Rynku” i „Euro Leader”. Organizator konkursu – InterRES International Fair – to cenne wyróżnienie przyznał w kategorii dla najlepszej polskiej firmy produkującej okna z PVC.
Celem konkursu jest nagrodzenie firm, produktów oraz usług o ugruntowanej pozycji rynkowej oraz nowych, innowacyjnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych. W kategorii „Firma” – laureat uzyskuje tytuł Lider Rynku Polskiego w zakresie zgłoszonej działalności, w tym produkcyjnej, handlowej i usługowej.
„Otrzymane już po raz piąty wyróżnienie „Lider Rynku” oraz „Euro Leader” to dla naszej firmy ogromny powód do dumy. Dokładamy wszelkich starań, aby nasze produkty były ciągle doskonalone i aby klienci, którzy postanowili nam zaufać otrzymali pełnowartościowy produkt. Zdobyte certyfikaty są tego najlepszym dowodem i utwierdzają nas w przekonaniu, że podążamy właściwą drogą – powiedział Grzegorz Filipek Z-ca Dyrektora Marketingu i Reklamy firmy Oknoplast-Kraków.
„Lider Rynku” i „Euro Leader”
Ideą konkursu „Lider Rynku” jest wyłonienie firmy, produktu lub usługi, która wyróżnia się na rynku w poszczególnej dziedzinie. Po dokonaniu zgłoszenia, niezależna Kapituła na podstawie porównania oferty wyłania laureatów. Jasne zasady uczestnictwa i regulamin konkursu powoduje, że nagrodzone zostają najlepsze firmy, które wykazują się dynamicznym rozwojem. Pozytywne rozstrzygnięcie zgłoszenia zapewnia ponadto Nominację Europejskiego Konkursu Promocyjnego „Euro Leader”. Otrzymany certyfikat pomaga w osiągnięciu najważniejszych celów rynkowych oraz sprzyja w budowaniu stabilnej i wartościowej marki, przyczyniając się do osiągnięcia sukcesu rynkowego. Starania zmierzające do uzyskania trwałej przewagi nad konkurencją należą do najistotniejszych elementów strategii rozwoju każdego przedsiębiorstwa. Efektem tego jest rywalizacja firm o pozycję lidera w danej dziedzinie. Największym jednak zwycięzcą jest klient, który z roku na rok otrzymuje lepszy produkt, spełniający wszelkie wymogi jakościowe i użytkowe.
PEGASUS PR
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Lumen, Lumen II – współczesna europejska sztuka szkła i witrażu
|
To wystawa, którą przygotowuje polsko-francuskie stowarzyszenie Witraże 2000, z siedzibą w Paryżu, w partnerskiej współpracy z klasztorem OO. Dominikanów w Krakowie. Wystawa będzie prezentowana w gotyckich krużgankach tego klasztoru w lipcu 2007 roku.
Projekt jest kontynuacją cyklu wystaw, który został zapoczątkowany w tym samym miejscu w 2000 r. wystawą „Polski witraż współczesny”.
W grudniu 2005 r. roku została tu także zaprezentowana wystawa „Lumen, Lumen...” Wzięło w niej udział trzydziestu artystów zaproszonych z Francji, Polski i Węgier. Zaprezentowali oni rzeżbiarskie dzieła ze szkła artystycznego, a także projekty i realizacje współczesnych przeszkleń witrażowych oraz przykłady konserwacji witraży zabytkowych.
To kulturalne wydarzenie odniosło duży sukces zarówno artystyczny jak i medialny. W związku z tym, na życzenie polskiej publiczności, a zwłaszcza artystów witrażowych, stowarzyszenie „Witraże 2000” organizuje następną wystawę o tej tematyce z udziałem artystów francuskich, jak też twórców zaproszonych z Republiki Czeskiej i Slowacji, członków Unii Europejskiej.
Wystawie towarzyszyć będzie seminarium, które odbędzie się w sali Kapitularza, przylegającej do krużganków klasztoru. Artyści witrażowi, biorący udział w wystawie, będą mogli przedstawić swoje idee, zaprezentować dorobek twórczy, jak również podzielić się doświadczeniem zawodowym z innymi twórcami jak i z publicznością.Wykłady będą bogato ilustrowane przeźroczami i filmami wideo.
Celem wystawy i seminarium jest przede wszystkim spotkanie się artystów o różnorodnej kulturze i tradycji, z różnych krajów Europy, którzy zaprezentują swoją specyficzną twórczość w tej dziedzinie sztuki, z całkowitym respektem dla tożsamości narodowej.
Prezentacja ujawni zarówno różnice jak i podobieństwa między nimi Spotkania te mogą ułatwić nawiązanie znajomości, może przyszłej współpracy między artystami, jak także kontaktów z innymi fachowcami z tej dziedziny sztuki. Wystawa „Lumen, Lumen II” ma także cel dydaktyczny i kulturalno-oświatowy.
Organizatorzy mają nadzieję, że upowszechni wiedzę na temat współczesnej sztuki szkła i witraży wśród jak najszerszej publiczności, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży ze szkół artystycznych, artystów witrażowych, historyków sztuki, konserwatorów zabytków, architektów oraz wszystkich zainteresowanych tym tematem osób, zarówno ze środowiska sakralnego jak i świeckiego – być może przyszłych zleceniodawców.
Wystawa w swoim założeniu, ma mieć charakter europejski, ewolucyjny i cykliczny. Przewiduje się również prezentację tej wystawy w innych miastach, zarówno w Polsce jak i we Francji. W październiku 2007 r. wystawa ma być pokazana we Wrocławiu w nowej galerii sztuki „U Wujka”, a w 2008 – w Orleanie, stolicy Regionu Centrum we Francji, w ramach współpracy i wymiany kulturalnej między tym regionem a województwem małopolskim.
Projekt uzyskał patronat honorowy ze strony Genralnego Konsulatu i Instytutu Francuskiego w Krakowie, jak też Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego oraz subwencje finansowe zarówno polskie jak i francuskie.
Wystawa
Miejsce: krużganki klasztoru OO. Dominikanów, ul. Stolarska 12, 31-043 Kraków
Data: 7-29 lipca 2007 r.
Wernisaż: sobota 7.07., godz. 17.
Czynna: codziennie w godz. 8-20. Wstęp wolny.
Seminarium
Miejsce: sala Kapitularza w krużgankach klasztoru OO. Dominikanów
Data: sobota, 7.07., w godz. 9-14. Wstęp wolny.
Program wystawy i seminarium będzie dostępny na miejscu oraz na stronie internetowej „Świata Szkła” www.swiat-szkla.pl
W ramach patronatu medialnego „Świat Szkła” zamieści relację z wystawy oraz opublikuje wybór materiałów seminaryjnych i portfolio wystawców.
Ewa Grzech
więcej: Świat Szkła 6/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Wdrożenie i utrzymanie Zakładowej Kontroli Produkcji Metoda integracyjna w kontekście znakowania CE |
Wielu producentów szyb zespolonych czeka ze złożeniem deklaracji CE na ostatnią chwilę. Nie jest to bynajmniej wynikiem zaniedbania. Dzieje się tak, moim zdaniem, z powodu wysokich kosztów, niskiej orientacji producentów w wymaganiach norm serii PN-EN 1279 oraz braku orientacji w praktycznym sposobie wdrożenia Zakładowej Kontroli Produkcji. Chociaż temat ten poruszany był wielokrotnie w czasopismach i na spotkaniach producentów, np. w Instytucie Szkła i Ceramiki w Warszawie, to jednak uważam, że wymaga on specjalnego podejścia i podjęcia dyskusji o praktycznym sposobie wdrożenia zasad normy PN-EN 1279. Najczęściej w rozmowach z producentami szyb zespolonych pojawiają się kwestie kosztów i sposobu realizacji.
Koszty
Podstawowe koszty związane są ze Wstępnym Badaniem Typu to ponad 25 000 zł (orientacyjny koszt badania dla jednego typu w laboratorium Instytutu Szkła i Ceramiki w Krakowie ). Badanie może być wykonane przez jednego producenta, którym jest jednostka organizacyjna. Zgodnie z normą PN-EN 1279-5 : 2005 punkt 5.2.2 Większa ilość linii produkcyjnych/zakładów produkcyjnych: Jeżeli PRODUCENT prowadzi więcej niż jedną linię i/lub ZAKŁAD PRODUKCYJNY, to poniższe postępowanie może zredukować wymagania dotyczące wielokrotnego wstępnego badania typu...
Norma nie definiuje dokładnie kto jest producentem. Można zatem przyjąć, że producent, zgodnie z definicją encyklopedyczną to organizacja (jednostka organizacyjna), dla której wyrób wytworzono w celu wprowadzenia go do obrotu. Organizacja może być jednocześnie dystrybutorem pewnej części produkcji zakładów skupionych w grupie jednak nie ogranicza to żadnego z członków grupy w realizacji własnej polityki sprzedaży i tym samym nie ogranicza ich autonomii. Wstępne Badanie Typu wykonuje się tylko raz, zatem nawet jeśli członkowie grupy będą chcieli się z niej odłączyć zachowując dotychczasową technologię produkcji zgodnie z normą, nie muszą ponownie wykonywać Wstępnego Badania Typu.
Zakłady, przystępując do grupy producenckiej, gwarantują poddanie się tym samym rygorom produkcyjnym określonym w normie serii PN-EN 1279 przy produkcji szyb zespolonych.
Oznacza to, że nie wszystkie zakłady będą mogły łączyć się w grupy bez wprowadzenia niekiedy poważnych zmian (np. zakupu nowych maszyn).
Wymagania normy nie dają takiej możliwości, aby w większej ilości zakładów produkcyjnych zgłaszających jeden zestaw próbek do wstępnego badania typu używane były różne materiały do produkcji wyrobu ostatecznego. Oczywiście zakłady produkcyjne mogą podać w księdze jakości większą ilość dostawców kwalifikowanych aby korzystać zamiennie z różnych materiałów (zamieniać ramki, sito molekularne, szkło, itd.) zgodnie z trybem postępowania podanym w normie, jednak zamiana nie może dotyczyć jednorazowo więcej niż jednego elementu.
Innym warunkiem, zgodnie z normą PN-EN 1279: 2005 punkt 5.2.2 c), jest między innymi:
producent powinien wskazać odpowiedzialną osobę do zapewnienia zgodności wyrobu opartej na:
● konsekwentnym działaniu systemu zakładowej kontroli produkcji we wszystkich zakładach ...”
Oznacza to, że w większej ilości zakładów produkcyjnych może być tylko jedna osoba odpowiedzialna za nadzorowanie zakładowej kontroli produkcji (konsekwencji działania, dokumentacji, audytów, zgodności wyrobu). Dzięki temu kontrole zewnętrzne, wykonywane przez jednostkę certyfikującą, również mogą dotyczyć dokumentacji całej organizacji w jednym miejscu i być rozłożone na szczegółowe kontrole różnych zakładów w ciągu kilku lat. Nie ma w końcu potrzeby kontrolowania całej organizacji (wszystkich jej członków) jednorazowo. Koszt wstępnego badania typu rozkłada się w tym przypadku równomiernie na ilość członków organizacji.
Z powodów czysto praktycznych ważne jest aby konstrukcja grupy wyglądała, np. w sposób następujący:
1. jedna organizacja/firma, z którą podpisują umowę wszystkie zakłady przystępujące do inicjatywy. Zadaniem podstawowym organizacji (wychodząc nieco poza wymagania normy) jest przeprowadzenie szkoleń w zakresie wdrażania ZKP, przygotowanie podstawowej dokumentacji ZKP, doradztwo prawne, ekonomiczne, marketingowe oraz reprezentacja grupy (wobec producentów (zakupy), wobec jednostek certyfikujących)
2. w ramach organizacji mniejsze grupy charakteryzujące się podobną technologią produkcji (rygory podane w normie PN-EN 1279:2005 pkt. 5.2.2 ) powinny „wskazać odpowiedzialną osobę do zapewnienia zgodności wyrobu…”. Pełnomocnik ds. jakości byłby odpowiedzialny za wdrożenie i utrzymanie ZKP.
3. Badania okresowe ze względu na koszty urządzeń również mogą być robione wspólnie. Jednak współpraca w tym zakresie, z powodów czysto praktycznych, uzależniona jest od położenia geograficznego firm i nie jest ściśle związana z konstrukcją organizacji. Lokalizacja urządzeń przeznaczonych do wykonywania badań okresowych i sposób ich wykorzystywania zależy od harmonogramu badań, indywidualnych potrzeb producentów i jest sprawą indywidualną dla organizacji.
Jak to zrobić?
Choć tak wiele razy ukazywały się artykuły w prasie fachowej na temat ZKP to dla wielu ciągle pozostaje sporo pytań praktycznych dotyczących wdrażania systemu ZKP. Jest to, jakby nie było „małe ISO”, z którym nie każdy może sobie poradzić. System opiera się na procedurach, dokumentacji systemowej, podejściu procesowym.
Często słyszę zatem: ale po co to wszystko? Do tej pory produkowałem i nie miałem reklamacji. „Oni” chcą tylko znowu wyciągnąć pieniądze…
Czy można powiedzieć, że fachowość i doświadczenie ludzi w niewielkich zakładach w zupełności wystarcza do wyprodukowania produktu wysokiej jakości? Zapewne tak, ale… nie będziemy przecież „kopać się z koniem” Deklarację CE (przy produkcji na rynek europejski) ma złożyć każdy producent i kropka.
A więc zróbmy to, ale razem i tak, aby były z tego korzyści.
Twierdzę , że dobrze zrobiona ZKP może dać producentowi wiele dobrego nie tylko z podniesienia jakości wyrobu, ale przede wszystkim z wdrożenia ZKP jako systemu zarządzania jakością (SZJ z elementami metod zarządzania takich jak six sigma, lean management czy choćby ISO). Zakłady, w których ZKP miałem okazję wdrażać tą metodą wykazywały korzyści wynikające między innymi ze skrócenia czasu produkcji takiej samej partii produktów (nawet o godzinę w ciągu jednego dnia produkcyjnego), zmniejszenia ilości usterek w cyklu produkcyjnym, zwiększenia wydajności zespołu, standaryzacji pracy czy choćby oszczędności na energii.
Ponadto ZKP prowadzona pod nadzorem pełnomocnika ds. jakości związanego umową z różnymi zakładami daje korzyści wynikające z wymiany doświadczeń międzyzakładowych, dopinguje do podnoszenia jakości produkcji poprzez porównanie i wreszcie daje możliwość dysponowania wspólnym budżetem, np. na działania marketingowe (i inne).
Trzeba zaznaczyć, ze wszystkie te działania wspólne w żaden sposób nie podważają niezależności poszczególnych firm. Dokumentacja ZKP może być wspólna na poziomie księgi jakości i procedur dotyczących technologii produkcji. Instrukcje, zapisy, itp. Czyli wszelkie dokumenty szczegółowo odnoszące się do sytuacji konkretnych firm pozostają niejawne i, jak dotychczas, nie wychodzą „za bramę zakładu”.
Jednak co jest rzeczą najważniejszą w podejmowaniu wspólnych działań? Moim zdaniem najważniejsze jest nastawienie na jakość. Podejmowanie przez producentów szkła inicjatyw nastawionych na jakość i ich wsparcie marketingowe wyznacza kierunek dla przyszłych działań. Producenci szyb zespolonych nie mogą pozostawać obojętni wobec takich przedsięwzięć jak, np. GlasMax Guardiana. Jakość szyby to już nie tylko współczynnik U, to złożony zespół cech. Określenie marki dla szyb zespolonych to gwarancja jakości produktu. Tylko spełnienie najwyższych standardów (takich jak ISIC-Q) daje małym producentom możliwość zwiększenia produkcji i wybicie się ponad konkurencję. Metoda pracy w organizacji z pewnością pozwoli na szybsze osiąganie coraz to wyższych wymagań stawianych przez środowisko i klientów.
W chwili pisania tego artykułu chęć przystąpienia do grupy zadeklarowało ponad 20 zakładów. Pozornie konkurencyjność produkcji mogłaby utrudniać współpracę firm w grupie, ale nie w tym przypadku. Odbiorcy każdej z firm, powiązani od lat z tymi samymi producentami szyb zespolonych, nie wykazują chęci do zmiany dostawcy. Stabilność cen, logistyka oraz inne warunki handlowe i niejednokrotnie powiązania towarzyskie dają pewność członkom grupy, że nie będzie w tym zakresie walki o pozyskanie odbiorcy innego zakładu.
Zapraszam zatem do przystąpienia do wspólnej inicjatywy lub choćby do dalszej dyskusji.
Marek Banowski
INSOGLAS
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Wymagania i badania niezbędne do oznakowania CE okien według zharmonizowanej normy europejskiej EN 14351-1 Część 2 |
Najłatwiejszym sposobem wykazania zgodności wyrobu z wymaganiami podstawowymi Dyrektywy 89/106/EWG na wyroby budowlane jest udowodnienie, że spełnia on wymagania odpowiedniej specyfikacji technicznej zharmonizowanej z tą dyrektywą. Odpowiednią specyfikacją techniczną dla okien zewnętrznych jest zharmonizowana norma europejska EN 14351-1 – w polskiej wersji PN-EN 14351-1:2006 Okna i drzwi. Norma wyrobu, właściwości eksploatacyjne. Część 1: Okna i drzwi zewnętrzne bez właściwości dotyczących odporności ogniowej i/lub dymoszczelności, która została wprowadzona do katalogu Polskich Norm w listopadzie 2006 r. Podstawa normatywna i zagadnienia ogólne dotyczące oceny zgodności okien z normą omówione zostały w 1 części artykułu w nr 5/2007 „Świata Szkła”.
Wymagania i badania
Załącznik ZA normy podaje, że wymaganie dotyczące jakiejś właściwości nie ma zastosowania w tych krajach członkowskich, gdzie dla zamierzonego zastosowania wyrobu nie ma wymagań prawnych dla tej właściwości. W takim przypadku producenci kierujący swe wyroby na rynki tych krajów nie są zobowiązani do określenia lub zadeklarowania osiągów swoich wyrobów w odniesieniu do danej właściwości, a w dokumentacji towarzyszącej oznakowaniu CE mogą stosować opcję „osiągi nieokreślone” – npd. Nie można jednak zastosować opcji „npd” tam, gdzie dana właściwość podlega poziomowi progowemu. Poniżej przedstawiono szczegółowo wymagania dotyczące właściwości, które należy rozpatrywać w ocenie zgodności okien wg systemu 3.
Odporność na obciążenie wiatrem
W zakresie powyższej odporności w normie wyrobu określono, ze badania okien należy przeprowadzić według normy EN 12211- w polskiej wersji PN-EN 12211:2001 Okna i drzwi. Odporność na obciążenia wiatrem. Metoda badania, natomiast wyniki badań należy wyrażać zgodnie z normą EN 12210 – w polskiej wersji PN-EN 12210:2001 Okna i drzwi. Odporność na obciążenie wiatrem. Klasyfikacja.
Norma nie podaje wartości progowych, również w polskich przepisach techniczno-prawnych nie ma obligatoryjnych wymagań w tym zakresie. Jedynie w Zaleceniach Udzielania Aprobat Technicznych ITB na okna i drzwi balkonowe ZUAT-15/III.11/2005 zapisano przy odporności na obciążenie wiatrem wymaganie, że ugięcie czołowe względne najbardziej odkształconego elementu okna i drzwi balkonowych nie powinno być większe niż 1/300 (zgodnie z normą PN-EN 12210:2001 – klasa C). Producent zamierzający wprowadzać swój wyrób w określonym kraju Unii Europejskiej powinien ustalić, czy i ewentualnie jakie wymagania w zakresie obciążenia wiatrem w nim obowiązują.
Następnie producent może:
nie poddać okna badaniom i zadeklarować klasę 0 (n p d – osiągi nieokreślone),
● poddać okno badaniom przez notyfikowane laboratorium i na podstawie wyników z badań odporności na obciążenie wiatrem zadeklarować stosowną klasę:
– wynikającą z badań przy ciśnieniach próbnych – klasy od 1 do 5;
– wynikającą z względnego ugięcia czołowego
– klasy A, B i C.
Zasada badania polega na przyłożeniu w komorze badawczej serii dodatnich i ujemnych ciśnień próbnych, przy których dokonywane są pomiary i kontrole, dla oceny względnego ugięcia czołowego i odporności na uszkodzenie wskutek obciążenia wiatrem.
Dodać należy, że są to badania niszczące.
Wodoszczelność
W odniesieniu do wodoszczelności w normie wyrobu podano, że badania należy przeprowadzić według normy EN 1027 – w polskiej wersji PN-EN 1027:2001 Okna i drzwi. Wodoszczelność. Klasyfikacja.
Norma nie podaje wartości progowych i również w polskich przepisach techniczno-prawnych nie ma obligatoryjnych wymagań w tym zakresie. Jedynie w Zaleceniach Udzielania Aprobat Technicznych ITB na okna i drzwi balkonowe ZUAT-15/III.11/2005 zawarte jest przy wodoszczelności wymaganie, że powinna być zachowana całkowita szczelność przy zraszaniu okien wodą w ilości 120 l na godzinę na 1 m2 powierzchni, przy różnicy ciśnień zgodnej z wymaganiami Instrukcji ITB nr 224 lecz nie mniejszej niż 150 Pa (zgodnie z normą PN-EN 12208:2001 – klasa 4A). Producent zamierzający wprowadzać swój wyrób w określonym kraju Unii Europejskiej powinien ustalić, czy i ewentualnie jakie wymagania w zakresie wodoszczelności w nim obowiązują.
Następnie producent może:
● nie poddać okna badaniom i zadeklarować klasę 0 (n p d – osiągi nieokreślone),
● poddać okno badaniom przez notyfikowane laboratorium i na postawie wyników z badań wodoszczelności zadeklarować stosowną klasę:
– z badań metodą A, która jest odpowiednia dla wyrobów, które są wystawione całkowicie na działanie czynników atmosferycznych
– klasy od 1A do 9A;
– przy metodzie badań B, która jest odpowiednia dla wyrobów częściowo osłoniętych
– klasy od 1B do 7B.
Zasada badania polega na ciągłym natryskiwaniu w komorze badawczej zewnętrznych powierzchni okna określoną ilością wody przy jednoczesnym przykładaniu przyrostów wartości dodatniego ciśnienia, w regularnym odstępach czasu. Podczas badania rejestrowane są szczegóły dotyczące ciśnienia próbnego i miejsc przedostawania się wody. Badania wodoszczelności są badaniami nieniszczącymi.
Substancje niebezpieczne
W tym punkcie normy zapisano, że na ile umożliwia to stan techniki, producent powinien określić w wyrobie te materiały, które mogą ulegać emisji lub migracji podczas normalnego zamierzonego użytkowania, i w przypadku których emisja lub migracja jest potencjalnie niebezpieczna dla higieny, zdrowia lub środowiska. Producent powinien określić ich zawartość i złożyć odpowiednią deklarację zgodnie z wymaganiami prawnymi zamierzonego kraju przeznaczenia wyrobu.
Podano też uwagę, że w załączniku ZA jest adres internetowy informacyjnej bazy danych zawierającej europejskie i krajowe (poza polskimi) regulacje prawne dotyczące substancji niebezpiecznych.
Tak więc producent, zamierzający wprowadzać swoje okna do obrotu w określonym kraju Unii Europejskiej powinien zapoznać się z przepisami dotyczącymi substancji niebezpiecznych i obowiązującymi w tym kraju. Następnie powinien określić materiały i elementy składowe stosowane do produkcji, które mogą powodować emisję substancji niebezpiecznych wyszczególnionych w przepisach.
W Polsce takim przepisem jest rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 września 2005 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 201, poz. 1674). Dodać można, że rozporządzenie wraz z załącznikiem przedstawiającym substancje niebezpieczne obejmuje 670 stron.
Nośność urządzeń zabezpieczających
Norma podaje, że urządzenia zabezpieczające, do których zaliczyć należy zaczepy i zapadki utrzymujące i odwracające skrzydło, ograniczniki oraz urządzenia mocujące do mycia itp., powinny być w stanie utrzymać skrzydło okienne na swoim miejscu przez 60 sekund, gdy do tego skrzydła przyłożone jest – w sposób najbardziej niekorzystny (np. położenie, kierunek) obciążenie o wielkości 350 N. Jest to wartość progowa, którą należy wykazać za pomocą badań wg normy EN 14609 – w polskiej wersji PN-EN 14609:2006 Okna. Oznaczanie odporności na skręcanie statyczne lub za pomocą obliczeń. Producent powinien więc stosować w oknach tylko takie okucia i urządzenia mocujące, które zapewnią spełnienie przez okno powyżej wymienionej wartości progowej.
Według załącznika E normy – tablica E.1 – jest to badanie nieniszczące.
Przenikalność cieplna
W zakresie przenikalności cieplnej norma wyrobu określa, że dla okien należy ją wyznaczyć z zastosowaniem szeregu norm, w tym:
● EN ISO 10077-1 w polskiej wersji PNEN ISO 10077-1:2002 Właściwości cieplne okien, drzwi i żaluzji. Obliczanie współczynnika przenikania ciepła. Część 1: Metoda uproszczona;
● EN ISO 10077-2 w polskiej wersji PN-EN ISO 10077-2:2005 Cieplne właściwości użytkowe okien, drzwi i żaluzji. Obliczanie współczynnika ciepła. Część 2: Metoda komputerowa dla ram.
W normie nie podano wartości progowych przenikalności cieplnej okien, a więc obowiązują wartości współczynników określonych w przepisach techniczno-prawnych poszczególnych państw członkowskich. Producent więc powinien poznać Umax [W/(m2K)] jakie obowiązują dla okien w kraju, do którego chce eksportować swój wyrób i musi badaniami przeprowadzonymi w notyfikowanym laboratorium udowodnić, że jego okna ten wymóg spełniają.
Dla przypomnienia podaje się, że w Polsce w tym zakresie obowiązuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W załączniku nr 2 do rozporządzenia, w punkcie 1.2 podano m.in., że wartości współczynników przenika ciepła Uk okien nie mogą być większe niż:
● Dla okien w pomieszczeniach o ti ≥ 16°C:
a) w I, II i III strefie klimatycznej – 2,6 [W /(m2K)];
b) w IV i V strefie klimatycznej – 2,0 [W/(m2K)];
● dla okna w ścianach oddzielających pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych – 4,0 [W/(m2K)];
● dla okna w pomieszczeniach piwnicznych, poddaszy nieogrzewanych itp. – bez wymagań.
Przepuszczalność powietrza
Przy tej właściwości okna, w normie znajduje się zapis, że należy przeprowadzić dwa badania przepuszczalności powietrza według normy EN 1026 – w polskiej wersji PN-EN 1026:2001 Okna i drzwi. przepuszczalność powietrza. Metoda badania. Jedno badanie powinno być przeprowadzone z dodatnimi ciśnieniami próbnymi i jedno z ujemnymi ciśnieniami próbnymi.
Wynik badania zdefiniowany jako średnia liczbowa wartość z dwóch wartości przepuszczalności powietrza (m3/h) zmierzonych dla każdego stopnia ciśnienia, powinien być wyrażany według normy EN 12207 – w polskiej wersji PN-EN 12207:2001 Okna i drzwi. Przepuszczalność powietrza. Klasyfikacja.
Norma ta przewiduje:
● klasyfikację odniesioną do powierzchni całkowitej – klasy od 0 (nie bada się) do 4,
● klasyfikację odniesioną do długości linii stykowej – klasy od 0 (nie bada się) do 4.
Zasada badania polega na przyłożeniu do okna umieszczonego w komorze badawczej określonych serii ciśnień próbnych (dodatnich i ujemnych) oraz pomiar, odpowiednim urządzeniem pomiarowym, przepuszczalności powietrza przy poszczególnych ciśnieniach próbnych.
Norma wyrobu nie podaje wartości progowych, ale mogą to określać przepisy poszczególnych krajów Unii Europejskiej i takie wymagania obowiązują w Polsce.
W załączniku nr 2 do wspomnianego już rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie podano, że współczynnik infiltracji powietrza powinien wynosić:
● a ≤ 0,3 m3 / (m h da Pa2/3) – w przypadku okien i drzwi balkonowych nie rozszczelnionych (bez szczelin infiltracyjnych);
● a = 0,5 ÷ 1 m3 / (m h da Pa2/3) – w przypadku okien i drzwi balkonowych ze szczelinami infiltracyjnymi;
● a ≤ 0,1 m3 / (m h da Pa2/3) – w przypadku okien nie otwieranych (stałych).
Właściwości akustyczne
Właściwości akustyczne okien odnoszące się do izolacyjności akustycznej należy określać wg normy EN ISO 140-3, której polskim odpowiednikiem jest norma PN-EN 20140-3:1999 Akustyka. Pomiary izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Pomiary laboratoryjne izolacyjności od dźwięków powietrznych elementów budowlanych. Norma wyrobu podaje również, że dla specyficznych typów okien, właściwość tą można określać zgodnie z załącznikiem B pt. Określenie izolacyjności akustycznej okien.
Wyniki badań powinny być oceniane zgodnie z zasadami określonymi w normie EN ISO 717-1 – w polskiej wersji PN-EN ISO 717-1:1999 Akustyka. ocena izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych. Izolacyjność od dźwięków powietrznych.
Wymienione normy nie określają wartości progowych, a więc producent zamierzający wprowadzać okna do obrotu w określonym kraju Unii Europejskiej powinien ustalić, jakie w nim obowiązują wymagania w zakresie izolacyjności akustycznej.
W Polsce wymagania z zakresu ochrony akustycznej wynikają z działu IX rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz w powołanych w załączniku nr 1 do rozporządzenia norm:
● PN-87/B-02152.02 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach
● PN-B-02151-3:1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Wymagania.
Zagadnienia właściwości akustycznych okien i drzwi zewnętrznych są bardzo specjalistyczne i wymagają dużej wiedzy z tej dziedziny. Bardzo pomocną literaturą jest tutaj Instrukcja Nr 369/2002 pt. Właściwości dźwiękoizolacyjne przegród budowlanych i ich elementów wydana przez Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie.
Najracjonalniejszym rozwiązaniem jest, zdaniem autora, powierzenie przez producenta ustalenia właściwej izolacyjności akustycznej okien Zakładowi Akustyki ITB.
Podsumowanie
Polski producent, który przewiduje wprowadzenie wyprodukowanych wyrobów budowlanych na rynek innych krajów Unii Europejskiej powinien sprawdzić, jakie przepisy techniczno-prawne obowiązują w tych krajach i jakie w związku z tym wymagania progowe lub specjalne musi spełnić wyrób.
Tak więc okno powinno spełniać wymagania wynikające ze zharmonizowanej normy europejskiej EN 14351-1 oraz obowiązujące w kraju przeznaczenia wymagania specjalne i wartości progowe w zakresie np. wodoszczelności, przenikalności cieplnej, przepuszczalności powietrza, izolacyjności akustycznej itp.
Norma wyrobu na okna określa tylko jedną wartość progową dotyczącą nośności urządzeń zabezpieczających. Minimalne lub maksymalne wartości wszystkich pozostałych właściwości wynikają z indywidualnych przepisów krajowych danego państwa Unii Europejskiej. Zadaniem więc normy EN 14351-1 jest jedynie jednolite określenie właściwości eksploatacyjnych, metod badań, klasyfikacji i oznaczenia wyrobów.
Na podstawie przedstawionych obligatoryjnych wymagań w zakresie okien zewnętrznych obowiązujących w Polsce podać można, że konieczne jest spełnienie wymagań dotyczących przenikalności cieplnej, przepuszczalności powietrza, izolacyjności akustycznej, nośności urządzeń zabezpieczających i substancji niebezpiecznych. Przy wodoszczelności i odporności na obciążenie wiatrem podać można – npd (osiągi nieokreślone). Wydaje się jednak, że taki wyrób będzie mniej konkurencyjny od okna, dla którego podano więcej parametrów.
Ze względu na fakt, że norma wyrobu na okna i drzwi zewnętrzne jest dostępna jako europejska norma zharmonizowana dopiero od 1 lutego 2007 r., autor przedstawił w niniejszej publikacji tylko własny pogląd na praktyczne jej zastosowanie przez przeciętnego polskiego producenta. W miarę upływu czasu opracowane zostaną zapewne przez stosowne instytucje instrukcje i poradniki precyzyjnie określające procedurę oznakowania CE okien.
Poniżej przedstawiono przykładowe oznakowanie CE okna wraz z informacją towarzyszącą.
inż. Zbigniew Czajka
Oddział Wielkopolski ITB
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Okucia i szkło w oknach i drzwiach o podwyższonej odporności na włamanie |
Wzrastająca przestępczość i towarzyszący temu zjawisku strach są powodem coraz większego społecznego zaniepokojenia i nacisków społeczeństwa na władze o podjęcie działań zapobiegawczych. Polityka UE jako priorytet stawia bezpieczeństwo ludzi natomiast zabezpieczenie, rozumiane jako przedsięwzięcia mające na celu ograniczenie sposobności działania przestępczego i utrudniające jego dokonanie, pozostawia w gestii towarzystw asekuracyjnych i służb prewencji policji. W działalności krajowych towarzystw asekuracyjnych brak jest zaangażowania w rozwiązywaniu tego tematu, natomiast działania służb prewencji skierowane są raczej na działania organizacyjne.
W dotychczasowej działalności laboratoryjnej i kontaktów z producentami oraz użytkownikami zabezpieczeń stwierdzono bardzo słabą znajomość problemu i niezrozumienie zasad, wymagań i sposobów przeciwdziałania włamaniom. Stąd liczne przypadki kilkakrotnego „podejścia” do badań producentów drzwi i okien o podwyższonej odporności na włamanie dla uzyskania pozytywnych wyników z badań.
Analizując temat pamiętać trzeba, że włamywacz działa jak woda. Przenika przez najsłabiej chronione (nieszczelne) miejsca. Drogi włamań są różne. Praktycznie żaden element budynku nie jest bezpieczny. Wszystko zależy od wielkości i atrakcyjności wartości znajdujących się w obiekcie. Główną drogą dostępu do budynków są otwory budowlane, zamknięte budowlanymi elementami otworowymi, jak: drzwi, okna, żaluzje, bramy, kraty, wyłazy i inne, składające się z części stałych lub ruchomych. Stąd normalizacja europejska idzie głównie w kierunku określania wymagań dla tych elementów. Jednak różnice występujące w poszczególnych krajach, zarówno w zakresie metod i technik włamaniowych, jak i dróg dostawania się włamywaczy do budynków czy pomieszczeń spowodowały, że nie udało się uzgodnić jednolitych wymagań i metod oceny odporności włamaniowej obowiązujących dla całej Unii. Przykładem tego są normy ENV 1627-1630, które po kolejnej weryfikacji nie zostały, ze względu na ilość zgłoszonych przez poszczególne kraje uwag, ustanowione jako normy EN.
W dotychczasowych dokumentach normatywnych każdy z elementów wchodzących w skład zamknięcia drzwi i okna posiada odrębne wymagania, klasyfikację i metody badań a z doświadczeń z badania drzwi i okien wynika, że w dużej mierze o odporności na włamanie decyduje odporność całego zespołu, a nie jego poszczególnych elementów. Nie rozpatrywano do tej pory wpływu poszczególnych elementów na odporność innych i całego zestawu. Brak również w dokumentach normatywnych dla okuć wymagań dotyczących odporności na niekonwencjonalne metody ataku. Dokumenty normatywne ujmują jedynie wymagania i klasyfikację odporności na włamania siłowe (niszczące) a ze statystyk policyjnych wynika, że znaczna ilość włamań dokonywana jest metodami nieniszczącymi. Również pre-norma europejska ENV 1627 dot. odporności na włamanie drzwi, okien i żaluzji określa jedynie wymagania, wg norm przedmiotowych, dla podstawowych elementów zamknięcia (zamki, wkładki bębenkowe, tarcze z klamkami, szyby) pomijając wymagania dla pozostałych, współpracujących z nimi elementów. Dodatkową trudnością związaną z tym zagadnieniem jest różna ilość klas odporności na włamanie dla każdego z tych elementów. I tak zamki klasyfikowane są w 7 klasach, klamki z tarczami w 4 klasach, wkładki osobno w 6 klasach zabezpieczenia związanego z kluczem i 2 klasach odporności na działania siłowe; a drzwi w 6 klasach. Nie ustalono jednak powiązania między odpornością całego zestawu w zależności od klas odporności na włamanie poszczególnych elementów.
Jak wynika z powyższego odporność poszczególnych okuć podana jest wariantowo i do stolarki otworowej o określonej klasie odporności na włamanie mogą być stosowane okucia, z których każde może mieć różną odporność na włamanie. Wynika to z faktu, że np. przy zastosowaniu okuć uchwytowo-osłonowych klasy 4 wg PN-EN 1906, w których zastosowano zabezpieczenie dostępu do wkładki bębenkowej obrotową hartowaną tarczką, nie jest konieczne stosowanie wkładek o najwyższych klasach odporności. W ENV 1627 w załączniku C zastrzeżono, że odporność przeciwwłamaniowa okuć zastosowanych w klasach 5 i 6 może być określona jedynie za pomocą prób z użyciem narzędzi określonych normą, w trakcie badań prowadzonych na kompletnych elementach budowlanych wraz z zastosowanymi w nich okuciami. Wydaje się jednak, że wymaganie to powinno być rozszerzone również na klasy 3 i 4 zwłaszcza z tego powodu, że nie określono osobnych wymagań dla innych elementów konstrukcyjnych drzwi czy okien takich jak: blokady przeciwwyważeniowe, zaczepy i ościeżnice.
Norma pr EN 1627:2006 podaje wymagania dla okuć i oszklenia. Przedstawimy to w tabelach na sąsiedniej stronie.
Wiele skierowanych do ITB pytań dotyczy przełożenia klas odporności na włamanie stosowanych do tej pory w kraju (A, B i C) na klasy odporności określane w normach ENV. Niżej podamy obciążenia podane w wymaganiach krajowych i europejskich. Przytoczymy jedynie wymagania dot. obciążeń statycznych, gdyż występują tutaj największe różnice i najtrudniej jest określić jednoznaczne przełożenie. W tabeli pominięto wartości obciążeń dla klas 5 i 6 wg ENV ponieważ zarówno wielkości obciążeń jak i dopuszczalne odkształcenia znacznie przekraczają wartości określone w wymaganiach krajowych i większość do tej pory produkowanych w kraju drzwi nie spełni lub będzie miało duże trudności w spełnieniu wymagań klasy 4 wg ENV.
Do porównania z ENV w poszczególnych klasach odporności przyjmiemy dla klasy A i B wymagania określone w Kryteriach Technicznych Zakładu Aprobat a dla klasy C wymagania określone w PN-90/B-92270 (tabela 3).
Analizując podane wyżej obciążenia i dopuszczalne ugięcia widzimy, że obciążenia wg ENV są dla wyższych klas odporności większe niż przyjmowane w PN i kryteriach technicznych natomiast dopuszczalne ugięcia w punktach blokowania są większe niż w PN i kryteriach. W związku z tym, że dla okien przyjmowane są obciążenia wg ENV należałoby również przyjąć obciążenia dla drzwi wg ENV. Trudniejsza sprawa jest z dopuszczalnymi ugięciami pomiędzy punktami blokowania. O ile dla ugięć w punktach blokowania norma ENV jest bardziej tolerancyjna o tyle pomiędzy punktami blokowania jest dla wyższych klas dużo ostrzejsza. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że większość drzwi klasy C będąca aktualnie na rynku nie spełni tego kryterium i będzie mogła być klasyfikowana wyłącznie do klasy 3 wg ENV. Innym zagadnieniem z tym związanym jest fakt, że PN dla klasy C przewiduje w badaniach niekonwencjonalnych narzędzia stosowane wg ENV w klasach wyższych. Stąd dylemat czy ważniejszym kryterium odporności na włamanie są obciążenia statyczne czy obciążenia wynikające z stosowania narzędzi do włamań. W związku z tym, że z dotychczasowej analizy sposobów włamania wynika, że podstawowym narzędziem stosowanym we włamaniach są takie narzędzia jak wkrętaki i łom a rzadko elektronarzędzia wydaje się, że ważniejszym kryterium byłaby odporność na obciążenia statyczne. Chcielibyśmy zaznaczyć również, że zastosowanie w konstrukcji drzwi czy okna okuć o najwyższych klasach odporności na włamanie nie gwarantuje spełnienia przez nie wymagań w analogicznych klasach odporności na włamanie kompletnej konstrukcji. Potwierdzają to wyniki z dotychczas prowadzonych badań.
Wyjaśniam jednocześnie, że dotychczasowe doświadczenia laboratorium Oddziału Wielkopolskiego ITB pozwala w wielu przypadkach wstępnie, na podstawie analizy konstrukcji, zastosowanych materiałów i okuć, określić możliwość spełnienia przez drzwi czy okno wymagań dla określonej klasy odporności na włamanie. Stąd celowe są rozmowy producentów z pracownikami laboratorium prowadzącymi badania i wprowadzenie do prototypowych rozwiązań elementów otworowych ich zaleceń i wskazówek, co w wielu przypadkach wyeliminuje konieczność kilkakrotnego wykonywania badań a tym samym zmniejszy ich koszty. Jak już wspomniałem wcześniej, uwzględnienie uwag nie gwarantuje pozytywnych wyników z badań, gdyż weryfikacją poprawności rozwiązań konstrukcyjnych i zastosowanych materiałów oraz okuć są badania na kompletnym wyrobie.
Kończąc temat chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na kilka spraw, z którymi zwracają się do ITB producenci. Są to:
● pomijanie w wymaganiach zaleceń dotyczących odporności na włamanie dla zawiasów. Wynika to z faktu, że w samej technice włamaniowej strona zawiasowa musi być chroniona blokadami przeciwwyważeniowymi, które przenoszą obciążenia statyczne i dynamiczne w próbach włamania. Zawiasy muszą być jedynie dostosowane do masy i częstotliwości użytkowania drzwi;
● w związku z tym, że w badaniach obciążenia siłowe przykładane są m. in. do wypełnienia, niezbędne jest zapewnienie jego mocnego osadzenia w konstrukcji. Zadanie to spełniają listwy przyszybowe. Stąd w większości przypadków dla okien drewnianych powinny one być zamocowane za pomocą wkrętów o rozstawie zależnym od klasy odporności na włamanie. Dotyczy to również niektórych systemów okien z PVC;
● bardzo istotnym elementem spełniania wymagań jest prawidłowe osadzenie okuć w drzwiach i oknach za pomocą elementów złącznych o wymaganej średnicy i długości. W tym zagadnieniu konieczne jest zasięgnięcie opinii producentów okuć, którzy w swoich instrukcjach montażu/okuwania powinni podawać jednoznaczne wymagania;
● w konstrukcjach stalowych drzwi spotykaną wadą jest stosowanie materiałów o dużej plastyczności co w badaniach powoduje duże ich odkształcenia i zwiększa momenty i siły działające na okucia. Stąd często zasuwnice obwodowe i zwykłe mogą w badaniach wybaczać się zwiększając tym samym wielkość dostępu dla narzędzi stosowanych w badaniach. W kilku przypadkach konieczne było zastosowanie zasuwnic z czołem „U”-kształtnym dla zwiększenia odporności na odkształcenia;
● w oknach z PVC istotnym elementem jest prowadzenie prawidłowego procesu zgrzewania elementów, ponieważ każde wadliwe wykonanie powoduje w badaniach pękanie zgrzewanych naroży. W przypadku okien drewnianych konieczny jest bardzo dokładny dobór drewna, ponieważ często pod obciążeniem następuje jego rozwarstwianie i wypadanie zamocowań okuć. Drugim istotnym elementem jest prawidłowe okuwanie, co dotyczy zarówno zastosowania wymaganej ilości zaczepów i rolek „grzybkowych”, jak i zapewnienia pełnego ich „zazębiania” po zamknięciu.
Nie będę tutaj omawiał wszystkich pojawiających się w badaniach usterek, ponieważ nie jest to tematem niniejszego artykułu i nie wszystkich to interesuje. Osoby zainteresowane tematem proszę o zwrócenie się bezpośrednio do pracowników laboratorium Oddziału Wielkopolskiego ITB z konkretnymi pytaniami, na które w miarę posiadanego doświadczenia postaramy się odpowiedzieć.
Jan Szubert
Oddział Wielkopolski ITB
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Zasady stosowania wyrobów budowlanych z oznakowaniem CE Część 1 |
Na podstawie Dokumentu informacyjnego D, którego oryginał i tłumaczenie zamieszczono w serwisie internetowym ITB „Dokumenty UE”, należy przyjąć, że oznakowanie CE oznacza zgodność wyrobu z odpowiednimi wymaganiami Unii nałożonymi na producenta przez dyrektywę. Umieszczenie oznakowania CE na wyrobach jest potwierdzeniem producenta, że zakończono właściwe procedury oceny zgodności. W założeniu oznakowanie CE miało być jedynym oznakowaniem wymaganym przez dyrektywy nowego podejścia i funkcjonującym wyłącznie w ich obrębie.
Postanowienia dyrektywy 89/106/EWG prowadzące do oznakowania CE
Dyrektywa 89/106/EWG określa zakres wymagań podstawowych stawianych obiektom budowlanym, będących przedmiotem przepisów państw członkowskich, ze względu na bezpieczeństwo i interes publiczny. Podobnie jak wszystkie inne dyrektywy nowego podejścia zawiera ona takie elementy jak:
● domniemanie zgodności z dyrektywą poprzez wykazanie spełnienia wymagań zharmonizowanych z nią specyfikacji technicznych,
● zasady obowiązkowej oceny zgodności,
● ustalenie udziału jednostek notyfikowanych w ocenie zgodności,
● obowiązek oznakowania CE wyrobu,
● zasady nadzoru państwa nad przestrzeganiem postanowień dyrektywy na rynku.
Oprócz typowych cech, dyrektywa dotycząca wyrobów budowlanych ma także odmienne rozwiązania, wynikające bezpośrednio ze specyfiki budownictwa, bowiem wymagania podstawowe sformułowane są wobec obiektów budowlanych a ich przeniesienie na poziom samych wyrobów wymagało opracowania dokumentów interpretacyjnych. Rozszerzenie i techniczna konkretyzacja wymagań dokumentów interpretacyjnych – na podstawie mandatów Komisji Europejskiej – ma miejsce w zharmonizowanych specyfikacjach technicznych, opracowywanych przez Europejski Komitet Normalizacyjny – CEN i Europejską Organizację ds. Aprobat Technicznych – EOTA.
W pozostałych dyrektywach zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi mogą być wyłącznie normy, natomiast w przypadku dyrektywy dot. wyrobów budowlanych identyczną rolę pełnić może indywidualny dokument Europejskiej Aprobaty Technicznej (European Technical Approval – ETA), stwierdzającej przydatność wyrobu do zamierzonego zastosowania. W procedurze atestacji zgodności wyrobów obie specyfikacje techniczne stanowią równorzędne dokumenty odniesienia.
Ze specyfiki dyrektywy 89/106/EWG wynika, że wykazanie zgodności wyrobu z wymaganiami podstawowymi dyrektywy nie jest możliwe bezpośrednio, lecz zawsze wymaga udowodnienia, że spełnia on wymagania specyfikacji technicznych zharmonizowanych z dyrektywą. Pod pojęciem zharmonizowane specyfikacje techniczne należy rozumieć normy europejskie transponowane do krajowych systemów normalizacyjnych lub europejskie aprobaty techniczne (ETA). W przypadku norm europejskich, które pozostają dokumentami dobrowolnymi, należy doprecyzować te ustalenia podkreślając, że pod pojęciem „wymagań Unii” kryje się część zharmonizowana normy – Załącznik ZA. Zgodność z postanowieniami Załącznika ZA prowadzi do oznakowania CE, które nie poświadcza zgodności z całą normą EN (PN-EN), lecz tylko z jej częścią zharmonizowaną. Stąd również o deklaracji zgodności z częścią zharmonizowaną normy mówi się, że jest „deklaracją zgodności WE”, czyli dotyczy tylko tych cech, które są przedmiotem przepisów w rozumieniu „wymagań Unii”. Oprócz oceny obowiązkowej do oznakowania CE producent może również prowadzić dobrowolną ocenę zgodności ze wszystkimi wymaganiami normy, która upoważnia go np. do oznakowania zastrzeżonym przez PKN znakiem „PN” lub do oznakowania „Keymark”.
W ślad za ustawą z 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz.U. Nr 92, poz. 881), która wdraża dyrektywę 89/106/EWG, wydano także rozporządzenie wykonawcze Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wymagań, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie zgodności oraz sposobu oznaczania wyrobów budowlanych oznakowaniem CE (Dz.U. Nr 195, poz. 2011), które określa wymagania polskich przepisów w tym zakresie.
Ogólne zasady oznakowania CE
Dokument informacyjny D wyraźnie podaje, że oznakowania CE dokonuje producent lub w jego imieniu upoważniony przedstawiciel ustanowiony w EOG. Odpowiedzialność producenta za zgodność wyrobu z dyrektywą ogranicza się do pierwszego udostępnienia, czyli umieszczenia wyrobu na rynku i nie obejmuje jego dalszej dystrybucji w łańcuchu dostaw.
Oznakowanie CE ma zastąpić wszystkie dotychczasowe oznakowania lub znaki wymagane na poziomie krajowym, obejmujące ten sam zakres właściwości. Pozwala jednocześnie na dołączanie innych dobrowolnych oznaczeń (w tym informacje o zgodności z nie zharmonizowanymi aspektami normy), lecz w sposób nie zakłócający przejrzystości. Umieszczając oznakowanie CE należy zapewnić, aby było czytelne, trwałe i łatwo do stępne. Jeżeli nie jest możliwe umieszczenie na samym wyrobie, to powinno się znaleźć na przymocowanej etykiecie, opakowaniu lub towarzyszących dokumentach handlowych z zachowaniem wymienionej hierarchii. Gdy informacja ta musi zostać podzielona, to informacja cząstkowa zapisana np. na wyrobie musi być zawsze powtórzona w miejscach o niższym znaczeniu tak, żeby stanowić całość. O momencie umieszczenia na wyrobie oznakowania, uwzględniając etapy procesu wytwarzania, decyduje producent.
Według zasad przedstawionych w Dokumencie informacyjnym D, oznakowanie CE składa się z symbolu , numeru jednostki notyfikującej – jeżeli jest zaangażowana certyfikację wyrobu lub w kontrolę całej fazy produkcji (czyli w systemach 1+, 1 i 2+) – oraz informacji towarzyszącej, która powinna mieć zawierać:
● nazwę lub znak identyfikacyjny producenta,
● ostatnie dwie cyfry roku, w którym umieszczono oznakowanie,
● numer certyfikatu zgodności WE (wydanego w systemach 1+, 1 lub 2+),
● wskazówki do identyfikacji właściwości wyrobu na podstawie specyfikacji technicznych.
W kwestiach odpowiedzialności prawnej za wytworzenie wyrobu, należy podać informacje dotyczące zarejestrowanego adresu producenta. Tylko taka informacja umożliwi kontakt z osobą odpowiedzialną za wytworzenie wyrobu.
W przypadkach, gdy wyroby są komponowane w zestawy, to zasady oznakowania CE powinny być zgodne z Dokumentem informacyjnym C Komisji Europejskiej, który podobnie jak Dokument D, jest dostępny w wersji oryginalnej i w tłumaczeniu na język polski w serwisie internetowym ITB „Dokumenty UE”.
Dokument C definiuje podstawowe pojęcia takie jak:
● „zestaw”, które jest równoznaczne z „wyrobem budowlanym” – wyrób budowlany jest „zestawem”, gdy składa się z co najmniej dwóch oddzielnych elementów (komponentów), które powinny być łącznie zastosowane przy wbudowywaniu w sposób trwały w obiekt budowlany;
● „system projektowy”, który stanowi zbiór elementów (komponentów), z których można utworzyć „zestaw” przewidziany do wbudowania w obiekcie budowlanym.
Według dokumentu informacyjnego C „system projektowy” może np. być przedstawiony w katalogu dostawcy, z którego nabywca może dokonywać wyboru. „System” może pozwalać na tworzenie większej liczby różnych „zestawów”, które są wyrobami budowlanymi. „System” nie jest wyrobem w rozumieniu dyrektywy 89/106/EWG, bowiem nie jest on przedmiotem obrotu, kupuje się tylko określony „zestaw” z systemu.
To „zestaw” – jako wyrób budowlany – musi mieć właściwości użytkowe, pozwalające obiektom budowlanym, w które będzie wbudowany, na spełnienie wymagań podstawowych. Taki zbiór właściwości użytkowych określany jest jako typ wyrobu, określany we wstępnych badaniach typu, podawany przez producenta wraz z oznakowaniem CE oraz w deklaracji zgodności WE.
Dokument C jednoznacznie podaje, że oznakowanie CE stosowane do „zestawu” nie obejmuje, ani w żaden sposób nie gwarantuje wbudowania. Stwierdza jedynie, że „zestaw” ma właściwości użytkowe pozwalające obiektom budowlanym, w które jest wbudowany spełnić wymagania podstawowe, pod warunkiem, że jest prawidłowo wbudowany lub zamontowany. Przed oznakowaniem CE „zestaw” poddawany jest ocenie w przewidzianych dla niego warunkach stosowania, co powoduje konieczność wykonania przez producenta – jako próbki do badań – części obiektu budowlanego z zastosowaniem wszystkich zdefiniowanych elementów „zestawu”.
W przypadku złożonych „zestawów” nierealne może być ocenianie każdej oddzielnej ich kombinacji. Specyfikacje techniczne powinny określać dopuszczalne warianty parametrów projektowych i wykonawczych, pozwalające wciąż jeszcze na wykazanie zgodności zachowania się „zestawu” z wynikami badań typu.
Jak podaje Dokument informacyjny C niektóre „zestawy” mogą być wykonane z jednej lub wielu kombinacji elementów „systemu projektowego”, podając przykład zestawu alarmu pożarowego, wykonywanego z różnych rodzajów i liczby czujników i urządzeń alarmowych oraz różnego sprzętu sterującego, w zależności od charakteru i funkcji budynku, w którym będzie on instalowany. Oznakowanie CE w tym przykładowym przypadku wskazuje, że elementy „zestawu” zostały prawidłowo zaprojektowane i dobrane tak, aby zapewnić właściwości użytkowe wykonywanej z jego zastosowaniem instalacji alarmowej.
Część obiektu budowlanego powstająca w wyniku zainstalowania, zmontowania czy wbudowania wszystkich elementów zestawu nie jest jednak wyrobem budowlanym i nie podlega oznakowaniu CE. Należy podkreślić, że dyrektywa dotycząca wyrobów budowlanych i związane z nią oznakowanie CE obejmuje etap udostępniania wyrobów budowlanych na rynku. Za wprowadzanie wyrobów na rynek odpowiadają ich producenci, natomiast wykonawcy robót budowlanych, odpowiedzialni za obiekty nie są zaangażowani w oznakowanie CE wyrobów. Obrazowo można to ująć stwierdzając, że rola oznakowania CE kończy się w momencie, kiedy wyrób („zestaw”) przekracza bramę placu budowy.
Informacja towarzysząca oznakowaniu CE
Zgodnie z Dokumentem D w informacji towarzyszącej powinny się znaleźć dane dotyczące cech i właściwości użytkowych wyrobów (w formie skodyfikowanej) w odniesieniu do jego zamierzonego zastosowania oraz warunków ostatecznego zastosowania. Zharmonizowane specyfikacje techniczne (normy i europejskie aprobaty techniczne) podają te właściwości wyrobu, które powinny być poddane badaniom i których wyniki przedstawione w informacji towarzyszącej. To w specyfikacjach zawarte są informacje jak należy podawać cechy i właściwości wyrobu oraz jakiemu systemowi oceny zgodności wyrób podlega. W przypadku obu rodzajów zharmonizowanych specyfikacji stosuje się regułę, iż informacja towarzysząca oznakowaniu CE powinna podawać dane, których nie można odczytać przez odwołanie się do samej normy zharmonizowanej lub ETA.
Specyfikacje określają także, w jaki sposób należy informacje podawać. Istnieją sytuacje, gdy właściwości wyrobu mogą być deklarowane w zależności od jego kilku zamierzonych zastosowań. Zawsze musi być oznaczone zamierzone zastosowanie lub warunki ostatecznego zastosowania, często przyjmując format kodów – zdefiniowanych symboli, oznaczeń normowych, klas dogodności lub piktogramów.
Dokument informacyjny D podaje też istotne i przydatne wyjaśnienie dotyczące różnic pomiędzy pojęciami „zamierzonego zastosowania” a „warunkami ostatecznego zastosowania”. Zamierzone zastosowanie odnosi się do funkcji, jaką pełni wyrób przyczyniając się do spełnienia wymagań podstawowych przez obiekt, do którego jest wbudowany. Natomiast warunki ostatecznego zastosowania wiążą się ze wszystkimi właściwościami wyrobu (jego wielkością, zorientowaniem, położeniem w stosunku do przylegających wyrobów, sposobem zamocowania) określającymi rzeczywisty lub zwyczajowy układ jego stosowania.
W przypadku, gdy Komisja ustanowiła odpowiednią klasyfikację, to przy badaniu i deklarowaniu właściwości użytkowych wyrobu należy podawać nie rezultat badania, lecz uzyskaną klasę. Stosowanie tego rodzaju „euroklas” jest niezbędne dla odzwierciedlenia istniejących w państwach członkowskich zróżnicowanych poziomów wymagań, w oparciu o wspólnie wypracowany europejski system klasyfikacji. Wiążą one bezpośrednio właściwości użytkowe obiektów budowlanych z właściwościami wyrobów. Jeżeli nie istnieje ustalona klasyfikacja, to oznaczenie poziomu właściwości użytkowych wyrobu jest oparte na wyniku konkretnej metody. Badania o aspekcie statystycznym dopuszczają możliwość podania przedziału wartości, granic przedziału ufności lub pojedynczej wartości. Jak podaje Dokument informacyjny E, niekiedy też można stosować klasy dogodności odzwierciedlające różne poziomy cech, o ile dotyczą części zharmonizowanej specyfikacji technicznej. Klasy te ułatwiają rozeznanie projektantom, producentom i nabywcom we właściwościach użytkowych wyrobu, w kontekście jego zamierzonego zastosowania. Normy zharmonizowane obfitują w tego typu klasy. Aby nie dopuścić do powstania wątpliwości, gdy specyfikacja zezwala na wybranie jednej z kilku możliwości oznaczenia właściwości i wynik jest niejednoznaczny, zawsze należy przywołać zastosowaną metodę.
Należy także podać informacje dotyczące właściwości wyrobu, które mogą się zmieniać w zależności od warunków prowadzenia badania. Przy klasyfikacji w zakresie reakcji na ogień wymagane jest podanie warunków ostatecznego zastosowania.
Jak podano w Dokumencie informacyjnym D specyfikacje techniczne pozwalają też na przywołanie w informacjach towarzyszących oznakowaniu CE wartości rodzajowych dobrze znanych właściwości bez przeprowadzania badań i podanie ich w formie wartości stabelaryzowanej lub poprzez powołanie normy pomocniczej. W specyfikacjach często określa się poziom progowy dla właściwości wyrobu lub przewiduje się tylko jedną konkretną wartość, wtedy samo oznakowanie CE oznacza domniemanie zgodności z tym wymaganiem i nie ma potrzeby podawania wartości tych cech.
Jeżeli chociaż w jednym państwie członkowskim określona właściwość użytkowa wyrobu nie jest przedmiotem przepisów, to producent może jej nie oznaczać, stosując opcję n.p.d. „właściwość użytkowa nie oznaczona” przy jednoczesnym wyraźnym zaakcentowaniu tego faktu w informacji towarzyszącej.
Niektóre mandaty i opracowane na ich podstawie specyfikacje techniczne wymagają, aby podawać właściwości wyrobu po przeprowadzeniu badań w warunkach ostatecznego zastosowania. Prowadzone są dyskusje w jaki sposób uprościć te procedury. Pojawiają się rozwiązania polegające na wypracowaniu określonej, ograniczonej liczby układów badawczych, przyjętej i odpowiedniej dla konkretnych warunków. W Dokumencie informacyjnym D ponadto została przywołana możliwość przeprowadzenia badań w najbardziej niekorzystnych układach, redukując tym samym ilość wymaganych badań, a jednocześnie przy założeniu, że producent nie deklaruje innych, korzystniejszych właściwości użytkowych. Pod rozwagę brany jest także wariant deklarowania właściwości „pośredniej” wyrobu w stosunku do badanej cechy, zwalniający z obowiązku poddawania gotowego wyrobu badaniom. Mogłoby to funkcjonować m.in. w przypadku podawania gęstości w stosunku do izolacyjności od dźwięków powietrznych w murach.
Deklaracja zgodności WE
Oznakowanie CE umieszczane przez producenta oznacza zgodność wyrobu ze zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi. Odpowiedzialność za przeprowadzenie oceny zgodności ponosi producent lub jego upoważniony przedstawiciel na terenie EOG, wystawiając deklarację zgodności WE. W systemach oceny zgodności 1+, 1 do deklaracji musi być dołączony certyfikat zgodności WE, w przypadku systemu 2+ – certyfikat zakładowej kontroli produkcji, natomiast przy systemie 3 raport z badań typu przeprowadzonych przez notyfikowane laboratoria. Dokumenty te powinny być dostępne dla krajowych władz, odpowiedzialnych za nadzór nad rynkiem.
W deklaracji powinny znaleźć się informacje dotyczące nazwy i adresu jednostki notyfikowanej lub jej numeru identyfikacyjnego nadanego przez Komisję, nazwy i adresu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela ustanowionego na terenie EOG oraz opis wyrobu.
W opisie powinien się pojawić typ wyrobu (nazwa ogólna i handlowa), informacje identyfikacyjne wymagane przez specyfikacje, określenie zamierzonego zastosowania i warunków ostatecznego zastosowania, uzupełnione kopią informacji towarzyszącej oznakowaniu CE. Ponadto w deklaracji należy umieścić powołanie na prawodawstwo unijne (dyrektywę) oraz przedmiotową normę zharmonizowaną lub europejską aprobatę techniczną.
Deklaracja powinna zawierać odniesienia do raportu z badań typu oraz dokumentacji z zakładowej kontroli produkcji. Istotna jest także informacja dotycząca szczególnych warunków lub ewentualnych ograniczeń w stosowaniu wyrobu. W sytuacjach, gdy jest to wymagane to także numer certyfikatu zgodności, okres jego ważności z określeniem pojęcia „istotnej zmiany” wyrobu, materiałów składowych, systemu produkcji lub innych, mogących wpływać w znaczący sposób na konieczność dokonania weryfikacji zgodności. W deklaracji figuruje także nazwisko wraz z określeniem stanowiska osoby upoważnionej do podpisania jej. Dokumenty deklaracji i certyfikatu powinny być przetłumaczone i przedstawione w języku urzędowym państwa, na rynek którego wyrób jest przeznaczony lub w języku przez nie zaakceptowanym.
Biorąc pod uwagę Dokument informacyjny D należy podkreślić, że symbol CE nie jest znakiem pochodzenia wyrobu, wskazaniem, że został wyprodukowany w EOG ani znakiem jakości. Oznakowanie CE nie jest też jakimkolwiek innym zastrzeżonym znakiem, żadna organizacja nie ma koncesji na jego przydzielanie. Oznakowanie na wyrobie umieszcza sam producent, na własną wyłączną odpowiedzialność. Symbol CE wraz z informacją towarzyszącą stanowi wiążące prawnie poświadczenie zakończenia procedury oceny zgodności i oznacza przyjęcie przez niego odpowiedzialności za wprowadzenie wyrobu na rynek.
mgr Katarzyna Wiśniewska
mgr inż. Jadwiga Tworek
ITB
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Bramy – wymagania i badania |
Znaczenie słowa „brama” w języku polskim kojarzy się z wyrobem mającym co najmniej jedno ruchome skrzydło, którego otwarcie umożliwia wjazd na teren posesji (np. bramy ogrodzeniowe) lub do budynku (np. bramy garażowe, przemysłowe) albo przedziela pomieszczenia wewnątrz budynku.
W znaczeniu normatywnym, bramy są przeznaczone głównie dla pojazdów ale i osób, które nimi kierują lub towarzyszą. Bramy stanowią bardzo szeroki asortyment wyrobów, różniących się konstrukcją oraz sposobem otwierania i zamykania.
Jaka powinna być brama?
Brama nie powinna sprawiać trudności przy jej otwieraniu i zamykaniu, nie stwarzać zagrożenia dla jej użytkowników oraz być skutecznym zamknięciem. Z tych względów bramy powinny być poddawane badaniom, w celu sprawdzenia czy spełniają wymagania funkcjonalne i bezpieczeństwa użytkowania.
Wymagania dla bram i metody ich badań są zawarte w normach. Podstawową jest tzw. zharmonizowana norma wyrobu PN-EN 13241- 1:2005, tj. spełniająca wymagania dyrektywy UE nr 89/106/EWG. Norma wymienia zestaw badań niezbędnych dla uzyskania znaku CE, które powinny być wykonane w laboratorium mającym status europejskiej jednostki notyfikowanej.
Nie wszystkie rodzaje bram podlegają wymienionej normie, bo nie dotyczą bram mających odporność ogniową lub dymoszczelność. Wyjątkami są także bramy o powierzchni poniżej 6,25 m2, a także m.in.: bramy w śluzach lub dokach, w windach, pojazdach, drzwi obrotowe, pancerne, kurtyny teatralne, bariery kolejowe.
Bramy podlegające normie powinny być poddane następującym badaniom:
● wodoszczelności,
● wydzielania substancji niebezpiecznych,
● odporności na obciążenie wiatrem,
● oporu cieplnego (jeśli dotyczy – decyzję podejmuje producent bramy),
● przepuszczalności powietrza,
● bezpiecznego otwierania (dla bram o pionowym ruchu skrzydła),
● określenia geometrii elementów szklanych,
● wytrzymałości mechanicznej i stateczności,
● sił wywieranych (dla bram z napędem),
● trwałości wodoszczelności, oporu cieplnego, przepuszczalności powietrza, bez ich pogorszenia.
Wśród bram objętych postanowieniami normy są bramy mające różne sposoby ruchu skrzydła (skrzydeł): przesuwne pionowo lub poziomo, uchylne, a także tradycyjny – rozwierany.
Schemat ruchu skrzydła bramowego i jego położenie po otwarciu przedstawia rys. 1.
Wymagania techniczne i metody badań
Wodoszczelność
Określenie wodoszczelności jest możliwe na odpowiednim stanowisku badawczym, które umożliwia natryskiwanie wody w ilości 2 ±0,2 l/min. na 1 m2 bramy i dozowanie ciśnienia wartości 10 Pa, 30 Pa, 50 Pa oraz wyższego jeżeli brama powinna mieć szczelność określoną szczególnymi wymaganiami w miejscu jej zastosowania. Badanie jest prowadzone wg normy PN-EN 12489:2002. Klasy odporności na przenikanie wody określa się wg normy klasyfikacyjnej PNEN12425:2002:
Podczas badania prowadzona jest obserwacja i rejestracja ilości wody przedostającej się na wewnętrzną stronę obiektu badań (przenikanie przez: połączenia pomiędzy ościeżnicą a skrzydłem bramowym, przeszklenia, wypełnienia, otwory wentylacyjne itp.). Rejestrowany jest stopień przeciekania wody w skali od „0” do „4”: „0” – brak przecieku; „1” – jedna przylegająca kropla; „2” – dwie lub więcej, spadające lub przylegające krople; „3” – wypływ; „4” – znaczny przepływ. Ewentualne wykroplenia lub przecieki powinny być odprowadzane na zewnątrz przez odpowiednio ukształtowany próg.
Wydzielanie substancji niebezpiecznych
Bramy powinny spełniać wymagania ustawodawstwa europejskiego i przepisów krajowych, regulacji i decyzji administracyjnych w zakresie wydzielania substancji niebezpiecznych. Europejska baza i krajowe przepisy dotyczące substancji niebezpiecznych są dostępne na stronie internetowej pod adresem: http://europa.eu.int/comm/enterprise/construction/internal/hygiene.htm
Odporność na obciążenie wiatrem
Bramy powinny być zaprojektowane dla przewidywanej różnicy ciśnień jakim mogą być poddane. Badanie przeprowadza się na specjalnym stanowisku badawczym, które wywiera na badaną bramę ustaloną wartość ciśnienia ale norma badawcza PN-EN 12444:2002 dopuszcza również wykonanie badania przez równomierne rozkładanie obciążników na ułożonej poziomo bramie i wykonanie dodatkowych obliczeń. Podstawowym założeniem jest odporność bramy zewnętrznej na ciśnienie wartości 450 Pa (dodatnie i ujemne), wg normy klasyfikacyjnej PN-EN 12424:2002. Norma ta podaje następujące klasy odporności na obciążenie wiatrem:
Opór cieplny
Decyzję o określenie dla bramy oporu cieplnego (izolacyjności termicznej) podejmuje producent. Jeśli tak, to zastosowanie ma norma PN-EN 12428:2002, na podstawie której przeprowadzane są obliczenia współczynnika przenikania ciepła U [W/m2K]. Określenie oporu cieplnego może być przeprowadzone na odpowiednim stanowisku badawczym.
Przepuszczalność powietrza
To badanie także przeprowadza się na specjalnym stanowisku badawczym umożliwiającym podawanie ciśnienia +50 Pa i –50 Pa. Obiektem badań powinna być brama o wymiarach nie mniejszych niż: (szerokość x wysokość) 2000x2000 mm w przypadku bram garażowych i 3500x3000 mm w przypadku bram przemysłowych.
Przy powyższych ciśnieniach, wg normy badawczej PN-EN 12427:2002, określa się następujące klasy przepuszczalności powietrza wg normy klasyfikacyjnej PN-EN 12426:2002:
Bezpieczne otwieranie
Skrzydło poruszające się pionowo lub inne elementy ruchome bramy nie powinny wykolejać się lub spadać w sposób niekontrolowany podczas:
● normalnej eksploatacji,
● pod wpływem najazdu na przeszkodę,
● awarii elementu zawieszenia,
● pod wpływem wiatru.
Podczas normalnej eksploatacji skrzydło powinno mieć możliwość zatrzymania w każdym położeniu. Jeżeli w jakiejkolwiek pozycji występuje stan niezrównoważony, to na krawędzi zamykającej nie powinien wywierać siły przekraczającej 150 N. Brama powinna być wyposażona w system hamujący, który włącza się automatycznie i zatrzymuje ruch skrzydła w momencie najazdu na przeszkodę lub przekroczenia dopuszczalnej prędkości podczas zamykania (max. 0,3 m/s).
Określenie geometrii elementów szklanych
Norma nie narzuca rodzaju materiału, z którego wykonane jest przeszklenie skrzydła bramowego. Stosowane są różne gatunki szkła i tworzyw sztucznych. Nie ma też ograniczeń w wymiarach lub kształtach płaszczyzn (lub powierzchni) przeszklonych. Powierzchnie przezroczyste powinny być całkowicie bezpieczne w normalnych warunkach użytkowania. Jeśli jednak przeszklenie ulegnie rozbiciu, to nie powinny wystąpić ostre odłamki, krawędzie tnące lub inne niebezpieczeństwa. Przeszklenie powinno spełniać wymagania klasy 1 wg normy PN-EN 12600:2004, która podaje metodę badania szkła płaskiego w sposób udarowy. Jeżeli skrzydła bramowe są wykonane głównie z materiałów przezroczystych, powinny być barwione lub mieć umieszczone rzucające się w oczy znaki ostrzegawcze, aby uniemożliwić wejście w kolizję ze skrzydłem bramowym.
Wytrzymałość mechaniczna i statyczna
Żaden element składowy bramy oraz jej zamocowania do budynku nie powinien zostać trwale odkształcony podczas normalnego użytkowania, określonego przez producenta jako warunki techniczne eksploatacji. Odkształcenia sprężyste pod wpływem sił operacyjnych, momentów obrotowych lub różnicy ciśnień nie powinny wpływać ujemnie na prawidłowość działania.
Wymaganie nie dotyczy skutków zadziałania urządzeń zapewniających bezpieczeństwo użytkowania (tzw. przeciwspadowych, działających np. w bramach o ruchu pionowym w przypadku zerwania linki lub pęknięcia sprężyny).
Siły wywierane
W bramach z napędem wybieg skrzydła (po zwolnieniu przycisku zdalnego sterowania lub z pulpitu sterowniczego) nie powinien być przekraczać 50 mm dla szczeliny otwarcia do 0, 5 m i 100 mm powyżej 0,5 m. W przeciwnym razie dolna krawędź skrzydła powinna być wyposażona w elastyczną uszczelkę, której wartość odkształcenia powinna być większa niż droga wybiegu, a nacisk na element próbny średnicy 80 mm nie większy niż 150 N.
Sterowanie ruchem skrzydła (zdalnie lub z pulpitu sterowniczego) powinno być prowadzone tak aby osoba sterująca miała niczym nieograniczony widok na ruch skrzydła i jego otoczenie. W bramach z napędem powinna być możliwość ręcznego otwarcia lub zamknięcia w przypadku braku zasilania.
W bramach obsługiwanych ręcznie, siła potrzebna do otwarcia lub zamknięcia bramy powinna mieścić się w granicach ergonomicznie dopuszczalnych wartości, nie przekraczających 150 N dla bram garażowych w obiektach prywatnych i 260 N dla bram przemysłowych. Dopuszczalne jest przekroczenie tych wartości przy rozpoczęciu ruchu i domknięciu.
Trwałość wodoszczelności, oporu cieplnego i przepuszczalności powietrza, bez ich pogorszenia
Określenie trwałości dotyczy bram, które mają określone właściwości w zakresie przepuszczalności powietrza, odporności na przenikanie wody i izolacyjności cieplnej. W czasie normalnej eksploatacji niektóre elementy (uszczelki, materiały izolacyjne, okucia) mogą ulegać naturalnemu zużyciu, więc jest potrzeba przeprowadzenia badania trwałości, polegające na wielokrotnym otwieraniu i zamykaniu bramy. Liczbę cykli badawczych określa producent bramy, i która powinna odpowiadać ekonomicznej trwałości użytkowej bramy, a wyniki badania posłużą dla wprowadzenia odpowiednich zapisów w instrukcji obsługi o okresowych wymianach zużywających się elementów.
W badaniu trwałości postępowanie jest następujące:
● sprawdzenie zdolności do działania przez obserwację czy odkształcenia sprężyste pod wpływem sił operacyjnych, momentów obrotowych lub różnicy ciśnień nie wpływają ujemnie na prawidłowość działania,
● sprawdzenie zabezpieczeń przed odłączeniem lub wykolejeniem w sposób niekontrolowany podczas normalnej eksploatacji w przypadku: najazdu na przeszkodę, awarii elementu zawieszenia lub pod wpływem wiatru,
● sprawdzenie czy brama jest wyposażona w system hamujący, który włącza się automatycznie zatrzymując ruch skrzydła w momencie najazdu na przeszkodę lub przekroczenia dopuszczalnej prędkości podczas zamykania,
● sprawdzenie wartości sił potrzebnych do ręcznego otwarcia lub zamknięcia bramy,
● sprawdzenie prędkości ruchu krawędzi zamykającej (dla bram zamykanych grawitacyjnie lub mechanizmem samozamykającym), która nie powinna przekraczać 0,3 m/s.
Podczas badania prowadzi się kontrole wzrokowe po wykonaniu każdych 10% liczby cykli, a po każdych 20% liczby cykli, przeprowadza się sprawdzenie funkcji związanych z bezpieczeństwem użytkowania bramy, co oznacza że brama nie powinna być przyczyną obrażeń lub uszkodzeń z powodu:
● zamierzonych ruchów skrzydła (otwieranie lub zamykanie) lub ruchu innego elementu, których skutkiem jest wplątanie, przygniecenie, uderzenie itp. osób lub przedmiotów,
● niezmierzonych i niekontrolowanych ruchów skrzydła podczas normalnej eksploatacji,
● niezmierzonych i niekontrolowanych ruchów skrzydła spowodowanych wpływami zewnętrznymi (wiatr, śnieg, woda),
● niezmierzonych i niekontrolowanych ruchów skrzydła spowodowanych uszkodzeniem podzespołów lub elementów składowych (zerwanie elementu zawieszenia, wykolejenie, przekroczenie położeń krańcowych i in.),
● niezauważenia bramy (np. wykonanej z materiału przezroczystego),
● nieprzewidzianego kierunku ruchu skrzydła (np. kinematyka skrzydeł bram uchylnych),
● trudnej do zrozumienia instrukcji obsługi lub jej braku.
mgr inż. Jan Matraś
Instytut Techniki Budowlanej
Normy
1. PN-EN 13241-1:2005 Bramy – Norma wyrobu – Część 1: Wyroby bez właściwości ognioodporności i dymoszczelności
2. PN-EN 12426:2002 Bramy – Przepuszczalność powietrza – Wymagania,
3. PN-EN 12427:2002 Bramy – Przepuszczalność powietrza – Metoda badania,
4. PN-EN 12425:2002 Bramy – Odporność na przenikanie wody – Wymagania,
5. PN-EN 12489:2002 Bramy – Odporność na przenikanie wody – Metoda badania,
6. PN-EN 12444:2002 Bramy – Odporność na obciążenie wiatrem – Badania i obliczenia,
7. PN-EN 12442:2002 Bramy – Odporność na obciążenie wiatrem – Klasyfikacja,
8. PN-EN 12604:2002 Bramy – Aspekty mechnaiczne – Wymagania,
9. PN-EN 12605:2002 Bramy – Aspekty mechaniczne – Metody badań,
10. PN-EN 12453:2002 Bramy – Bezpieczeństwo użytkowania bram z napędem – Wymagania,
11. PN-EN 12445:2002 Bramy – Bezpieczeństwo użytkowania bram z napędem – Metody badań,
12. PN-EN 12428:2002 Bramy – Współczynnik przenikania ciepła – Wymagania dotyczące obliczeń
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
ArCon we wnętrzu |
Program ArCon, którego generalnym dystrybutorem w Polsce jest łódzka firma INTERsoft, już od 10 lat pomaga w projektowaniu architektury polskim projektantom. Używają go głównie architekci, architekci wnętrz, producenci mebli i inżynierowie budownictwa. Program początkowo nastawiony był na realistyczne przedstawienie prostego budynku lub jego fragmentu, obecnie można w nim zaprojektować i przedstawić fotorealistyczne wizualizację, zarówno dowolnego pomieszczenia jak i budynku jednorodzinnego czy też użyteczności publicznej, a prócz wizualizacji i dokumentacji można także uzyskać wstępny kosztorys i wycenę mebli.
ArCon odchodzi od tradycyjnego przedstawiania projektów jako płaskich rysunków technicznych, dając do ręki profesjonalne narzędzia umożliwiające efektowne zaprezentowanie swoich pomysłów na ekranie monitora. Dwuwymiarowe plany, rzuty, widoki i przekroje są automatycznie przedstawione jako trójwymiarowe bryły budynków z zaaranżowanymi wnętrzami. Możliwości jest dużo, ale nie wpływa to na intuicyjności pracy, gdyż prosty i czytelny interfejs programu pozwala na szybką i efektowną pracę.
Działanie programu można określić mianem „od ogółu do szczegółu”, czyli od pierwszej koncepcji do dokumentacji technicznej. Do rzutu stworzonego w trybie konstrukcyjnym automatycznie generowany jest trzeci wymiar, który w trybie projektowym można obejrzeć np. podczas wirtualnego spaceru. Do tworzenia rzutu budynku wykorzystywane są elementy konstrukcyjne: ściany, słupy, stropy, dachy, schody, stolarka okienna i drzwiowa. Na rysunku 2D może zostać narysowana działka, włącznie z ukształtowaniem terenu, zadawane linie cięcia dla przekrojów i elewacji, wykonywanych automatycznie przez program, wymiarowane i opisywane są rysunki. W każdej fazie pracy można obejrzeć projektowany budynek lub pomieszczenie i wszystkie zmiany wykonywane na bieżąco. ArCon umożliwia dokładne opracowanie zarówno samej bryły budynku jak i jego wnętrza czy otoczenia, które po uwzględnieniu położenia geograficznego, kierunku świata i pory dnia lub nocy, można dowolnie wymodelować i zagospodarować. Aranżacja wnętrza i otoczenia odbywa się w trybie projektowym, gdzie umiejscowiony jest katalog ponad 3500 trójwymiarowych obiektów (mebli, drzew, postaci ludzkich, sprzętu oświetleniowego, itp.) i ponad 2000 tekstur (okładzin ściennych, podłogowych, tapicerki, itp.). Dodatkowo program dysponuje różnymi materiałami, takimi jak: chrom, miedź, lustra czy szkło, które po nałożeniu na elementach konstrukcyjnych czy wyposażenia wnętrz zapewniają realistyczność wizualizacji. W trybie projektowym można także uzyskać „kolorowe” elewacje, przekroje, widoki perspektywiczne, a także stworzyć film wideo w formacie pliku AVI (zapisując ścieżkę wirtualnego spaceru) i fotorealistyczną prezentację, używając do tego opcji Raytracingu (przedstawienia gry światła i cienia, odbić lustrzanych, itp.).
Istnieje także możliwość powiększania biblioteki programu: przez zestawienie elementów istniejących, tworzenie elementów w specjalnym Modelelrze 3D lub poprzez dodatkowe biblioteki, oferowane przez firmę INTERsoft bądź też różnych producentów mebli. Wiele firm wychodząc naprzeciw potrzebom projektantów i architektów tworzy trójwymiarowe, wirtualne bryły swojego asortymentu i udostępnia je na płytkach CD, stronach internetowych lub wprowadza je do standardowego „wyposażenia” programu. W standardowych wersjach programu ArCon swój asortyment prezentowały firmy: Agromax, Kler, Mikomax, Profim i Sanitec KOŁO.
Jeśli, perspektywa wnętrza jest skończona, ściany i podłogi obłożone odpowiednią okładziną, na nie nałożony jest np. materiał lustra (tak aby odbijały się nich sprzęty), wstawione jest wyposażenie, włączone lampy ze zdefiniowanym sposobem świecenia (kolorystyki i zakresu), to efekt powinien być zapisany jako plik bmp (zdjęcie). Będzie to wierne i dokładne przedstawienie projektu w najwyższej dokładności realizmu.
Pełny projekt wnętrza przedstawiany jest na rzutach płaskich, gdzie pomieszczenie można opisać i zwymiarować, na przekrojach, czyli płaskich widokach ścian (także z możliwością zwymiarowania korelacji pomiędzy obiektami wyposażenia) i widokach barwnych (płaskie widoki ścian, różne ujęcia perspektywiczne). Wydruki dodatkowo można urozmaicić dodając płytę CD z zapisanym spacerem po wnętrzu wirtualnego pomieszczenia. Spacer ten ArCon zapisuje jako plik AVI, dzięki czemu można go odtworzyć na każdym komputerze.
Zaaranżowane wnętrze można także wycenić, jeśli użyte są w nim obiekty opisane, z zadaną ceną, to można ich zestawienie przesłać do programu Microsoft Word, gdzie takie zestawienie może podlegać dalszej ewentualnej edycji.
Program jest intuicyjnym narzędziem, które ułatwia pracę i wyręcza projektanta przy wielu uciążliwych etapach pracy. Bez długotrwałych szkoleń i kursów projektant w bardzo prosty i przejrzysty sposób można przedstawić swoje kreatywne pomysły.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Foliowa tęcza – bogactwo możliwości |
Kolorowe folie witrażowe Decra Glow są poliestrowymi błonami produkowanymi przez Decra Led North Western Lead Company. Dostępne są w bogatej gamie kolorów podstawowych i marmurkowych w wariantach przezroczystych i nieprzezroczystych. Bardzo interesujące są folie charakteryzujące się różnymi efektami specjalnymi i teksturowanymi (poczynając od „mrozu” do „kwiatów lodowych”, „nakrapiania”, „wstęgi dymu”, „słojów drzewa” i wzorów abstrakcyjnych).
Folie marmurkowe wytwarzane są poprzez dodawanie różnych barwników do podstawowego pierwotnego koloru. Dlatego biorąc pod uwagę technikę wytwarzania tych folii, każda z nich będzie odznaczała się wyjątkowością oraz oryginalnością wzoru. Ciekawym rozwiązaniem są także folie z nadrukami gotowych motywów.
Podstawę kolorowej folii witrażowej stanowi samoprzylepny nośnik należący do grupy folii poliestrowych. Materiał ten wyśmienicie zachowuje swoją formę oraz charakteryzuje się bardzo wysoką przezroczystością. Środek stosowany do barwienia folii nie traci swojej barwy i jest doskonale odporny na wilgoć, różne detergenty oraz jest wysoce wytrzymały wobec ekstremalnych warunków atmosferycznych.
W foliach zastosowano również dodatkowy laminat, tzw. protektor powierzchni, który jest dodatkowym uszczelnieniem folii. Zanim światło dotrze do rzeczywistego barwnika – protektor pochłonie do 90% naturalnego promieniowania UV Ponieważ ten sam filtr został zespolony z samoprzylepnym nośnikiem – wybarwienie zostało w bezpieczny sposób uszczelnione i zabezpieczone przed działaniem wpływów zewnętrznych.
Dodatkową zaletą uszczelnienia powierzchni jest połysk szkła oraz zabezpieczenie koloru przed zadrapaniami, uszkodzeniami czy środkami do czyszczenia szkła. W okresie dziesięciu lat użytkowania folii praktycznie nie zauważa się utraty jej wybarwienia. Nie przekracza ona nawet 10% pierwotnej jej gęstości. Folie te znajdują swoje zastosowanie na rynku polskim już od 13 lat. W ciągu tego okresu nie odnotowano żadnych przypadków reklamacji związanych z utratą ich barwy.
Folie witrażowe znajdują bardzo szerokie, oryginalne, ciekawe a czasem nawet bardzo niekonwencjonalne zastosowania w wielu branżach. Coraz częściej wykorzystuje się je przy pracach związanych z aranżacjami wnętrz. W zależności od potrzeby klienta oraz przeznaczenia pomieszczenia – folie potrafią w znakomity sposób ożywić szklane wnętrza, wyeksponować wybraną część ekspozycji czy osłonić prześwit powierzchni przed wścibskim okiem niepożądanych osób. Za ich pomocą można również stworzyć piękne i jedyne w swoim rodzaju aplikacje na lustrach.
Jeżeli kochamy wyjątkowość i niepowtarzalność – takie rozwiązanie z zastosowaniem folii wydaje się trafionym i satysfakcjonującym pomysłem na życie wśród pięknych, a zarazem użytecznych rzeczy. Na genialny pomysł z zastosowaniem folii wpadli również artyści. Dostrzegli oni bowiem w niej wyśmienity materiał do tworzenia pięknych dzieł sztuki – obrazów witrażowych. Dodatkowo podświetlone stanowią niebywałą atrakcję wnętrza.
Ciekawym pomysłem okazało się wykorzystanie folii do ozdabiania wazonów, pater, kinkietów czy lamp.
Również rynek meblarski docenił funkcjonalność i piękno tego materiału. Od dawna wykorzystywanie szkła w branży meblarskiej stanowi o wysokim stopniu kunsztu rzemieślniczego oraz estetyce i funkcjonalności mebli. W znakomity sposób można połączyć każdy styl meblarski z adekwatnym wzornictwem przy zastosowaniu szkła i folii witrażowych.
Warto zwrócić uwagę na fakt iż aplikacja folii na powierzchnię szklaną jest wyjątkowo łatwą czynnością. Wystarczy odtłuścić powierzchnię, usunąć papier zabezpieczający ze spodniej części folii i trzymając folię za zewnętrzne krawędzie umieścić ją na szkle za pomocą gumowego wałka, usuwając jednocześnie nadmiar powietrza spod folii. Przy nakładaniu bardzo dużych powierzchni foliowych – warto zastosować metodę nakładania z wykorzystaniem wody destylowanej i gumowej packi. W tym celu należy spryskać „drobną mgiełką” część przylepną folii. Ułatwia to dokładne umieszczenie folii na powierzchni.
Zaleca się aby folie zakładać tylko na gładkie płaskie szkło. Możliwe jest również zastosowanie folii na szkle ornamentowym – jednak nie jest to zalecane. Należy również unikać pracy z foliami w miejscach zapylonych, ponieważ drobiny nieczystości i pyłów mogą dostać się pomiędzy folię i szkło, powodując nieestetyczne i trudne do usunięcia bruzdy.
Należy podkreślić, iż tylko oryginalne folie witrażowe zapewniają trwałość i najwyższą jakość witraży.
Wyłącznym dystrybutorem folii Decra Glow jest firma PUJAN z Elbląga.
PUJAN
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Od zastosowań przemysłowych do systemu wyznaczającego rynkowe trendy |
W ostatnim czasie szkło profilowe stało się bardzo modnym produktem. Należy to przypisać możliwościom, jakie otwiera ono dla artystycznej kreacji w połączeniu z licznymi innowacjami, które znacznie poszerzyły zakres zastosowań, tworząc wartość dodaną systemu.
Przez ostatnie cztery dekady szkło profilowe Pilkington Profilit™ zdobyło sobie mocną pozycję na listach produktów preferowanych przez architektów i projektantów jako opłacalny i kreatywny materiał budowlany. Wykorzystywane przede wszystkim na wielkopowierzchniowe fasady pozwala rozjaśnić zamknięte przestrzenie budynków dużą dawką światła dziennego. W ten sposób umożliwia znaczne doświetlenie wnętrz obiektów, jednocześnie tworząc w nich przyjazną atmosferę przez obecność miłego ludzkiemu oku naturalnego światła.
Z punktu widzenia architektów i inwestorów Pilkington Profilit™ oferuje wszechstronność zastosowań oraz możliwości stosowania kreatywnych rozwiązań, które w zasadzie mogą być realizowane przy bardzo korzystnym stosunku jakości oraz funkcjonalności produktu do ceny.
Nagradzana innowacja
Nie tylko architekci i projektanci, ale również prasa i organizacje branżowe miały już okazję zapoznać się z tym wielofunkcyjnym systemem ze szkła profilowego. Dlatego też w ostatnim czasie Pilkington Profilit™ otrzymał między innymi nagrody za innowacyjność przyznawane przez dwie niezależne instytucje. W Kalifornii (Stany Zjednoczone) system został uznany za „najbardziej innowacyjny produkt budowlany”, zaś holenderska organizacja branży szklarskiej „glasstec” we współpracy z czasopismem „Glas in Beeld” i wydawnictwem Eisma Business Media przyznała systemowi Pilkington Profilit™ nagrodę za innowacyjność. Zarówno w oczach architektów, jak i jurorów przyznających nagrody, „innowacyjny” charakter dotyczy niezwykle szerokiego spektrum zastosowań systemu szkła profilowego, co jest przede wszystkim rezultatem konsekwentnych prac rozwojowych nad produktem oraz dodatkowych i nowych możliwości zastosowań, jakie oferuje Pilkington Profilit™.
Szkło profilowe pojawia się w placówkach handlowych, imponujących budynkach publicznych oraz ambitnie zaprojektowanych rezydencjach prywatnych, przy czym liczba tych zastosowań odnotowała dodatkowy znaczny wzrost dzięki opracowaniu hartowanej odmiany szkła Pilkington Profilit™ (Pilkington Profilit™ T).
Aktualne innowacje systemu Pilkington Profilit™ to:
● Pilkington Profilit™ z nowymi termicznie izolowanymi ramami
● Pilkington Profilit™ T (termicznie hartowany)
● Pilkington Profilit™ T Color (termicznie hartowany i powlekany emalią ceramiczną)
Tradycyjne zastosowania systemu Pilkington Profilit™ (z podłużnym zbrojeniem drucianym lub bez niego) to przede wszystkim:
● fasady i systemy dachowe budynków przemysłowych i komercyjnych,
● klatki schodowe budynków biurowych i mieszkalnych,
● wielopoziomowe zabudowane parkingi,
● hale sportowe.
Innowacyjne zastosowania Pilkington Profilit™ to:
● Pilkington Profilit™ jako ściana zewnętrzna, za którą znajduje się często wewnętrzna ściana betonowa (ciekawe wykończenie elewacji i zmniejszone straty ciepła),
● Pilkington Profilit™ w konstrukcjach ścian dwuwarstwowych z zastosowaniem lub bez przejrzystego materiału izolacyjnego pomiędzy dwiema warstwami (ciekawe wykończenie i przezroczyste ocieplenie),
● Pilkington Profilit™ w kreatywnych zastosowaniach wewnętrznych, również ze szkłem barwionym,
● Pilkington Profilit™ powlekany (oryginalne wykończenie i izolacja cieplna/ochrona przed działaniem promieniowania słonecznego albo atrakcyjna ametystowa powłoka w ścianie dwuwarstwowej w połączeniu ze szkłem funkcjonalnym).
Obsługa i wsparcie
Ze względu na wielość innowacyjnych
zastosowań systemu Pilkington Profilit™ Pilkington Bauglasindustrie w Schmelz zintensyfikowała swoje wysiłki w zakresie rozwoju sieci partnerów rynkowych. Ogólnoeuropejskie szkolenia dla specjalistycznych firm oraz ożywiona wymiana pomiędzy członkami personelu technicznego Pilkington Bauglasindustrie zajmującymi się praktycznymi zastosowaniami a biurami projektów, instalatorami oraz firmami budowlanymi zapewniają właściwą realizację nawet najbardziej wyszukanych i technicznie złożonych zastosowań szkła profilowego zarówno teraz, jak i w przyszłości.
Wszechstronność systemu
Pilkington Profilit™ dostępny jest w różnych odmianach szkła oraz w szerokiej gamie rozmiarów. Zakres szerokości szkła wynosi od 232 do 498 mm. Grubość szkła oraz wysokość ramienia są wzajemnie współzależne. Przy grubości 6 mm wysokość ramienia wynosi 41 mm, przy grubości 7 mm ta wysokość wynosi 60 mm. Standardowe długości produktów z linii Pilkington Profilit™ to np. 4, 5, 6 i 7 metrów. Nazwy K22, K25, K32 oraz K50, bazujące na szerokości mierzonej w centymetrach, opisują szkło profilowe o wysokości ramienia 41 mm, wersje z ramieniem wysokości 60 mm noszą nazwy w następującym formacie K22/60/7, K25/60/7 oraz K32/60/7.
Specjalne wersje systemu Pilkington Profilit™ umożliwiają spełnienie dodatkowych wymogów, jakim musi obecnie sprostać branża budowlana. Chodzi tu o zapewnienie izolacyjności cieplnej, ochrony przed słońcem i bezpieczeństwa. W ostatnich latach firma Pilkington Bauglasindustrie GmbH opracowała wersję produktu zapewniającą dodatkowe walory w każdej z wymienionych funkcji. Oznacza to, że w każdym indywidualnym przypadku należy sprawdzić, jaka wersja szkła z linii Pilkington Profilit™ jest najlepiej przystosowana do konkretnego zastosowania z uwzględnieniem wszystkich aspektów technicznych i estetycznych.
Szklane elementy systemu Pilkington Profilit™ są zazwyczaj instalowane w pionowych rzędach, jedno- lub dwuwarstwowo, w konstrukcjach wsporczych właściwych dla systemu. W ten sposób całym szeregom wielkopowierzchniowych elewacji można nadać jednolity wygląd bez stosowania dodatkowych pionowych podziałów.
Coraz większą popularnością cieszy się możliwość wykorzystywania systemu Pilkington Profilit™ do tworzenia przeszkleń poziomych. W celu wsparcia tych interesujących zastosowań opracowano specjalne aluminiowe profile, dostępne jako profile czysto aluminiowe lub jako profile termicznie izolowane.
W uzupełnieniu szkła Pilkington Profilit™ oraz specjalnych elementów systemu, szeroki asortyment produktów obejmuje również rozbudowaną linię okien oraz żaluzji wentylacyjnych, oczywiście zharmonizowanych z całym systemem.
Pilkington Polska
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Zmiana budowy wewnetrznej szkła – hartowanie i odprężanie
|
W obecnej dobie rozwoju gospodarczego świata szkło – obok stali i cementu – zajmuje jedno z czołowych miejsc na liście materiałów stosowanych w gospodarce. Znajduje ono szerokie zastosowanie m.in. w budownictwie, przemyśle samochodowym, przemyśle gospodarstwa domowego itp.
Hartowanie szkła
Hartowaniem szkła nazywamy nadanie mu w drodze obróbki cieplnej takiego układu naprężeń, który wybitnie podwyższa wytrzymałość mechaniczną szkła, a zwłaszcza wytrzymałość na zginanie. Hartowanie polega na podgrzaniu szkła do możliwie wysokiej temperatury a następnie na szybkim jego studzeniu. Gorące szkło w pierwszym okresie energicznego studzenia dmuchawą powietrzną podlega kolejnym przemianom.
Najpierw następuje gwałtowny skurcz warstw wierzchnich, które tracą swą ciągliwość i ściskają wewnętrzne warstwy gorącego szkła. W tym okresie powstają w warstwach zewnętrznych naprężenia rozrywające a w wewnętrznych – ściskające.
W drugim okresie hartowania następuje odwrócenie naprężeń (inwersja). Szkło części środkowej stygnie dalej, lecz nie może się kurczyć prawidłowo, gdyż przeszkadza temu zewnętrzna, sztywna już skorupa. To powoduje, że w przedmiocie zahartowanym warstwy wewnętrzne mają naprężenia rozrywające, a zewnętrzne - ściskające. Jednocześnie objętość przedmiotu zahartowanego się nie zmniejsza. Czas inwersji naprężeń zależy od intensywności chłodzenia i właściwości cieplnych szkła.
Po hartowaniu nie można już obrabiać tafli szklanej (przycinać, szlifować itp.). Wszelkie zabiegi prowadzą do utraty właściwości, uszkodzenia lub zniszczenia. Z tego powodu szkło hartowane jest wytwarzane na zamówienie w wymiarach gotowych do montażu. Szkło hartowane nazywane jest jednowarstwowym szkłem bezpiecznym.
Metody hartowania szkła
Produkcja bezpiecznego szkła płaskiego sodowo-wapniowo-krzemianowego termicznie hartowanego prowadzona jest dwiema metodami.
Proces pionowy – szyba wprowadzana jest do pieca pionowo i utrzymywana za pomocą zacisków
Ponieważ szybę do pieca wprowadza się w zaczepach lub uchwytach samozaciskowych powstają tzw. ślady od zacisków, powodujące obszar zniekształceń optycznych o promieniu ok. 100 mm oraz odkształcenia obrzeży, ale hartowanie w piecu pionowym oprócz wad związanych ze zniekształceniami ma także ważną zaletę. Głównym powodem, dla którego stosuje się proces pionowy, jest możliwość hartowania dowolnie małych formatów szkła. Ustawiane są one w specjalnych ramkach i wprowadzane do pieca.
Piece pionowe okres swojej świetności przeżywały około 20 lat temu. Największą popularnością w Polsce cieszyły się piece produkcji angielskiej i fińskiej oraz konstrukcje własnego pomysłu. Od 15 lat są sukcesywnie wycofywane z użytku.
Proces poziomy – szyba wprowadzana jest do pieca poziomo i oscyluje na rolkach ceramicznych
Zaletą tego procesu jest to, że na rolkach ceramicznych nie pozostają żadne ślady obróbki termicznej szkła, a proces jest bardziej wydajny.
Hartowanie – rodzaje
Szkło hartowane jest szkłem bezpiecznym. Przy przekroczeniu wytrzymałości pęka z wytworzeniem drobnych, nieostrych kawałków, nie zagrażających zdrowiu użytkowników. Charakterystyczny dla szkła hartowanego sposób pękania jest wynikiem powstawania w jego przekroju trwałych naprężeń: ściskających na powierzchni i rozciągających w środku. Uzyskuje się to w kontrolowanym procesie polegającym na ogrzaniu szkła do temperatury około 650°C i gwałtownym jego schłodzeniu strumieniami sprężonego powietrza.
W analogicznym procesie, poprzez wydłużenie czasu chłodzenia, uzyskuje się szkło termicznie wzmocnione. Szkło tak rozbite, pęka z powstawaniem dużych odłamków, których chociaż jedna krawędź dochodzi do obszaru brzegowego odległego 25 mm od krawędzi lub obszaru o promieniu 100 mm wokół punktu uderzenia. Mogą również powstać odłamki o obrzeżach nie sięgających obydwu tych obszarów. Ze względu na taki sposób pękania, szkła termicznie wzmocnionego nie można zaliczyć do szkieł bezpiecznych.
Jego właściwości fizyczne ustępują szkłu hartowanemu, są natomiast lepsze od tych parametrów dla szkła odprężonego. Osiąga ono dwukrotnie większą wytrzymałość mechaniczną i pół razy większą odporność termiczną niż szkła odprężone, a rozbite pozostaje w ramie, co ma szczególne znaczenie przy oszkleniach na dużej wysokości.
Rodzaje występujących wad:
- pęcherze niepękające zamknięte,
- kamienie, odszklenia, ziarna, punkty barwne,
- rysy,
- piana – miejsce skupienia pęcherzyków o wielkości do 0,5 mm,
- ślady obróbki,
- nici nakrapiane,
- szczerby, odbite naroża.
Odprężanie szkła
Obecność nadmiernych i nierównomiernie rozłożonych naprężeń wpływa niekorzystnie na mechaniczną i termiczną wytrzymałość oraz właściwości fizykochemiczne szkła, co powoduje zmniejszenie wartości użytkowej wyrobów. W celu usunięcia naprężeń wyroby szklane poddawane są dodatkowemu procesowi termicznemu, zwanemu odprężaniem.
Odprężanie jest jedną z faz produkcji wyrobów szklanych, która występuje zwykle po ich formowaniu lub dodatkowo po obróbce termicznej. Ma ono na celu takie studzenie wyrobów, aby występujące w nich naprężenia nie przekroczyły wielkości, które mogą spowodować ich zniszczenie. Czasami niezbędne jest ponowne ogrzanie ostudzonych wyrobów do temperatury umożliwiającej likwidację powstałych naprężeń. To wstępne ogrzewanie stanowi wówczas składową część całego procesu odprężania.
W procesie formowania wyrobów szklanych ich warstwy zewnętrzne stygną szybciej niż warstwy zewnętrzne z powodu niskiej przewodności cieplnej szkła. Przy niewielkich różnicach temperatur między warstwami powstają ogromne różnice lepkości. Na skutek skurczu warstw zewnętrznych pojawiają się w nich silne naprężenia rozrywające przy równoczesnym działaniu sił ściskających w warstwach wewnętrznych. Wartość naprężeń rozrywających przekracza niekiedy wytrzymałość szkła, co powoduje niszczenie wyrobu.
Czynniki wpływające na wielkość naprężeń trwałych
- szybkość studzenia szkła,
- grubość szkła,
- rozszerzalność cieplna szkła,
- przewodność cieplna szkła,
- sprężystość szkła,
- współczynnik Poissona (dla szkła 0,23),
- gęstość pozorna szkła,
- ciepło właściwe szkła,
- długość technologiczna szkła,
- chemiczna asocjacja lub dysocjacja w szkle
Naprężenia przemijające pojawiają się przy wywołaniu gradientu temperatur w zakresie lepkości uniemożliwiającym odkształcenia plastyczne w szkle. W czasie studzenia szkła w pewnym momencie następuje równowaga naprężeń trwałych i przemijających. Moment ten nazywamy rewersją naprężeń. Naprężenia przemijające znikają całkowicie po wyrównaniu różnic temperatury.
Odprężanie (usuwanie naprężeń trwałych) możliwe jest tylko wtedy, gdy lepkość szkła umożliwia wystarczająco szybki ruch cząsteczek w jego masie. Mimo, że granica kruchości szkła wynosi 1013 dPas, to usuwanie naprężeń trwałych możliwe jest jeszcze przy lepkości 5*1014 dPas. Jest to jednak wartość skrajna a zakres odprężania szkła wynosi 2,5*1013 do 4*1014 dPas, przy czym również w tym zakresie szkło należy studzić dostatecznie wolno aby zapobiec powstawaniu nowych naprężeń.
Przebieg odprężania wyrobów szklanych
Ogrzewanie lub studzenie wyrobów ma na celu doprowadzenie szkła do ustalonej temperatury odprężania (górnej lub optymalnej). Czas trwania tego stadium zależy od temperatury wyrobów poddawanych odprężaniu i określa się przeważnie na drodze doświadczalnej. Dla wyrobów o grubości ścianek do 15 mm wynosi on 5-10 minut.
Wygrzewanie wyrobów w górnej temperaturze odprężania (likwidacja naprężeń trwałych) – polega na przetrzymywaniu wyrobów przez określony czas w ustalonej temperaturze odprężania. Dla szkła o grubości do 10 mm wynosi on 15 minut w górnej temperaturze odprężania.
Powolne studzenie, niewywołujące niebezpiecznych naprężeń przemijających, polega na odpowiednim studzeniu szkła do dolnej temperatury odprężania z taką szybkością, aby naprężenia trwałe nie pozostawały w ogóle lub nie przekraczały określonej wartości.
Szybkie studzenie ma na celu ostateczne ostudzenie szkła do temperatury otoczenia. Szybsze studzenie prowadzi się po przekroczeniu dolnej temperatury odprężania szkła z taką największą szybkością, aby powstające naprężenia przemijające nie spowodowały pękania szkła. Średnią szybkość studzenia przyjmuje się w tu 3-4 razy większą niż w stadium poprzednim.
Parametry technologiczne odprężania
W praktyce odprężanie prowadzi się w temperaturze o 10-20°C niższej od górnej temperatury odprężania z uwagi na możliwość wystąpienia deformacji wyrobów.
Parametry technologiczne odprężania to między innymi:
- temperatury odprężania,
- dopuszczalna prędkość nagrzewania wyrobów,
- prędkość powolnego studzenia,
- czas studzenia,
- prędkość posuwu taśmy odprężarki.
Wady wyrobów powstające podczas odprężania
- Stłuczenia, wyszczerbienia lub porysowania – powstają na skutek nieostrożnego układania wyrobów w odprężarkach, z powodu gwałtownych zmian ruchu taśmy albo wózków z wyrobami oraz z powodu obsuwania się, wywracania i uderzania o siebie wyrobów.
- Zlepienia – powstają w 1 i 2 stadium odprężania wskutek zbyt wysokiej temperatury, w której poszczególne przedmioty przylepiają się do siebie.
- Zniekształcenia (stopienia) – powstają w wyniku zbyt wysokiej temperatury w 2 stadium odprężania, gdy lepkość szkła jest mniejsza niż 1012 Pa*s, wskutek czego szkło mięknie i następuje odkształcenie plastyczne.
- Pęknięcia – powstają w ostatnim stadium odprężania na skutek zbyt dużej lub nierównomiernej szybkości studzenia wyrobów. Powstające wówczas naprężenia przejściowe przekraczają wytrzymałość szkła na rozciąganie, w wyniku czego pęka ono w najsłabszych miejscach lub tam, gdzie panują największe naprężenia.
- Złe odprężanie – związane jest z obecnością w szkle zbyt dużych naprężeń trwałych. Wada ta powstaje w 2 stadium odprężania wskutek zbyt niskiej temperatury i niedostatecznego czasu relaksacji naprężeń, lub w trzecim etapie odprężania z powodu nieodpowiedniej szybkości studzenia szkła do dolnej temperatury odprężania.
Manuela Reben
Katarzyna Cholewa-Kowalska
Katedra Szkła i Powłok Amorficznych AGH
Kraków
Bibliografia
[1] Nowotny W.: Technologia szkła. Warszawa 1971
[2] Technologia szkła, praca zbiorowa. Arkady, Warszawa 1987
[3] Chabowski L., Nowotny W.: Piece szklarskie. Warszawa 1966
[4] Faustyn R.: Maszyny i urządzenia w przemyśle szklarskim. Warszawa 1980
patrz też:
- Inkluzje siarczku niklu w szkle , M. Reben, J. Wasylak, M. Szumiński, S. Bielecki, Świat Szkła 1/2010
- Poprawa właściwości fizykochemicznych szkła float, Marcin Drajewicz , Jan Wasylak, Świat Szkła 12/2008
- Zmiana budowy wewnętrznej szkła – hartowanie i odprężanie, Marcin Drajewicz, Manuela Reben, Katarzyna Cholewa-Kowalska, Świat Szkła 6/2007
- Uszlachetnianie powierzchni szkła , Jan Wasylak, Marcin Drajewicz, Świat Szkła 12/2006
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
W ostatnich latach wykorzystywanie okien fasadowych do odprowadzenia gorących i trujących gazów w przypadku pożaru stało się coraz bardziej popularne.
Ma to miejsce zarówno w nowych, przeszklonych pasażach handlowych, nowoczesnych biurowcach, na portach lotniczych i dworcach, ale także w modernizowanych obiektach, gdzie nie ma możliwości zastosowania standardowych klap dymowych w stropie dachu.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Okna z PVC – tworzywa na wiele lat |
Bogata oferta rynkowa powoduje, że konsumenci dokonując zakupu okien nie wiedzą na jakie parametry warto zwrócić uwagę. Poniżej kilka porad, które pomogą uniknąć „okiennego” bólu głowy...
Zanim złożymy zamówienie na okna do naszego mieszkania, warto odpowiedzieć sobie na pytanie, jakie wymagania muszą one spełniać np. czy liczy się „design” (wzornictwo) profilu, cechy termiczne, właściwości dźwiękochłonne czy też długość gwarancji. Ciekawą propozycję na rynku okien stanowią te wyprodukowane z PVC. Obecnie sprzedaje się ich najwięcej. Warto więc zastanowić się, jakie czynniki mają na to wpływ.
Czym jest PVC?
Skrót PVC (lub zamiennie stosowany polski odpowiednik PCW) pochodzi od międzynarodowego PolyVinyl Chloride i oznacza polichlorek winylu. Związek ten ze względu na swoje unikalne właściwości m.in. trwałość, dużą wytrzymałość mechaniczną, odporność na działanie wielu rozpuszczalników czy czynników atmosferycznych, a także posiadający równie istotne walory estetyczne, wpłynął na zrewolucjonizowanie rynku okien. Te szczególne cechy powodują, że okna PVC stanowią obecnie większość produkowanych okien na świecie.
PVC – tworzywo na wiele lat
Wyprodukowanie okna, które będzie spełniało swoją rolę przez wiele lat, wymaga nie tylko zastosowania odpowiednich materiałów, ale również nowoczesnego parku maszynowego. Takie warunki spełnia m.in. Oknoplast-Kraków, który okna PVC wytwarza na urządzeniach światowych liderów w tej dziedzinie m.in. ROTOX, BJM czy RAPID. Dodatkowo aby usprawnić sam proces produkcji jest on zarządzany specjalnym programem informatycznym (ADULO) i odbywa się ze spełnieniem wszystkich wymogów systemu jakości ISO 9001:2000. Firma spełnia również inne najważniejsze europejskie normy, posiadając np. Certyfikat Jakości Q-Zert przyznawany przez niemiecki Instytut Badań nad Stolarką Otworową w Rosenheim.
Od czego zależy wysoka jakość okien?
Firmy produkujące okna korzystają z gotowych elementów (np.: profile, klamki, okucia), które pochodzą od różnych producentów. Jakość produktu końcowego zależy zatem również od klasy półproduktów, z których się składa. Oknoplast-Kraków współpracuje wyłącznie ze sprawdzonymi dostawcami. Profile pochodzą z niemieckiej firmy VEKA. Wyróżniają je wysokie parametry termoizolacyjne, akustyczne oraz odporność na wpływ czynników atmosferycznych. W oknach zastosowane są również bogato wyposażone okucia austriackiej firmy MAC O czy podkreślające indywidualny kształt, aluminiowe klamki HOPPE.
Zalety okien PVC
Zastosowanie okien PVC ma kilka niewątpliwych zalet, do których należą m.in. doskonała trwałość (nawet 20-30 lat), precyzja wykonania oraz zachowanie geometrii wymiarów w okresie użytkowania. Na uwagę zasługuje także łatwość konserwacji (np. mycie), możliwość uzyskania różnorodnych kolorów czy nietypowych kształtów przy stosunkowo niskich kosztach. Warto zainteresować się również osiągnięciami producenta czy faktem posiadania przez niego jakichś atestów lub certyfikatów, które potwierdzałyby jakość produktów. Poziom zadowolenia klientów wynika jednak przede wszystkim z niezawodności i bezawaryjności okien. Podczas dokonywania wyboru pomocna może okazać się długość gwarancji, która może świadczyć o jakości produktu Istotne są również warunki na jakich obowiązuje serwis pogwarancyjny. Dokładne zapoznanie się z nim pozwala uniknąć w przyszłości stresujących nieporozumień.
Pegasus PR
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Ściany osłonowe Hueck Hartmann 1.0 VF50/60 (RR) |
Ścianom osłonowym stawiane są coraz wyższe wymagania estetyczne i techniczne. O estetyce trudno dyskutować bo gusta mamy różne, a dominujące znaczenie ma tutaj wizja architekta i inwestora. Dużo ważniejsze jest by zastosowany system ściany osłonowej pozwolił bez problemów przenieść wizję do rzeczywistości. Szczególne znaczenie ma tutaj możliwość zastosowania dużych tafli szyb, nieraz o znacznej grubości.
W ścianach osłonowych Hueck Hartmann 1.0 VF 50 RR można standardowo instalować szyby o grubości do 48 mm, a stosowane łączniki mocowania rygli i podparcia szyb mogą przenieść ciężar przekraczający 300 kg. Daje to możliwość stosowania przeszkleń o powierzchni do 10 m2. Ostatnio opracowano i wprowadzono do katalogu fasady VF 60 nowy typ zamocowania rygli do słupów, który daje możliwość zainstalowania wypełnień o ciężarze do 600 kg. O różnorodnych kształtach profili mocujących szyby, zarówno jednoczęściowych jak i z listwą maskującą można tylko powiedzieć, że pomogą zrealizować każdy, nawet najdziwniejszy, pomysł architekta, tym bardziej, że producent systemu firma Eduard Hueck GmbH & Co. z niemieckiego Lüdenscheid posiada własną tłocznię kształtowników aluminiowych.
Izolacyjność termiczna profili słupów i rygli, jakie stosujemy do budowy ściany osłonowej, osiąga wskaźnik Uf = 1,1 W/(m2K), określony wg normy PN EN 10077-2. Parametr ten ma szczególne znaczenie w obecnej chwili, gdy weszła do stosowania nowa wersja normy PN EN 13947:2007 Cieplne właściwości użytkowe ścian osłonowych – Obliczenia współczynnika przenikania ciepła (poprzednia wersja nie byla wprowadzona do katalogu polskich norm). Wprowadziła ona szereg obostrzeń do sposobu obliczania wypadkowej izolacyjności ściany osłonowej Ucw np. w postaci konieczności zwiększenia Uf o ΔU=0,3 W/(m2K) jako uwzględnienie punktowych mostków termicznych, jakimi sa śruby mocujące oszklenie przechodzące przez strefę izolacyjną oraz nowe wartości wsp. Ψ (Psi – linowy współczynnik przenikania liczony po obwodzie szyb i innych wypełnień). Osiąga on wartość nawet Ψ=0,19 W/mK (poprzednio 0,08 W/mK) dla zespolenia szyb oraz nowy wsp. Ψ=0,07 W/mK dla okien osadzonych w fasadę. Wprowadzone zmiany mogą pogorszyć wartość Ucw w stosunku do obliczeń wykonanych wg starej normy europejskiej nawet o 0,5 W/(m2K).
Możliwości stosowania ścian osłonowych określają jeszcze inne parametry jak wytrzymałość na działanie wiatru, która wynosi dla systemów Hueck Hartmann – 2000 Pa (określona wg PN EN 13116); szczelność na wodę opadowa przy 750 Pa (klasa RE 750 wg PN EN 12154) dla rozwiązania VF 50 RR (słupy i rygle z profilu ryglowego) i 1200 Pa (klasa RE 1200) dla VF 50 o różnych profilach na słupy i rygle. Wszystkie te parametry umożliwiają stosowanie ścian osłonowych Hueck Hartmann w budynkach o wysokości ponad 100 m lub w miejscach o bardzo niekorzystnym klimacie, np. na wybrzeżu morskim.
Odrębną problematyką występującą w ścianach osłonowych są zagadnienia ochrony przeciwpożarowej. W tym zakresie polski dystrybutor systemów Hueck Hartmann firma Hueck Polska, jest jednym z prekursorów przeprowadzania badań ścian osłonowych w pełnej konfiguracji tj. kompletnego fragmentu ściany ze wszystkimi rodzajami połączeń. Badania takie zostały pomyślnie przeprowadzone już we wrześniu 2004 roku. Umożliwiło to sklasyfikowanie ściany oslonowej Hueck Hartmann 1.0 VF 50/60 (RR) w klasie EI 30 i EI60. Architekci mają do dyspozycji scianę oslonową o odporności ogniowej na całej powierzchni lub tylko w obrębie pasów międzykondygnacyjnych, które mogą być wykonane z przeźroczystej tafli szyby ppoż. lub panelu. Przetestowany został również pionowy styk fasady ppoż. i bezklasowej.
Bogate możliwości ścian osłonowych Hueck Hartmann uzupełniaja własności antywłamaniowe w klasie 2 i 3 wg PN EN 1627 dla fasad wszystkich typów fasad oraz w klasie 4 wraz z kuloodpornością klasy FB 6 wg PN EN 1522 dla fasady typu VF 60.
Rzetelność badań i dbałość o jakość ścian osłonowych została potwierdzona przez Zaklad Certyfikacji ITB , przez wydanie dla ściany osłonowej Hueck Hartmann 1.0 VF 50/60 (RR) dostarczanej przez Hueck Polska sp. z o. o. certyfikatu zgodności WE z PN EN 13830:2005 o nr 1488-CPD-0049. Jest to pierwszy certyfikat zgodności z „Normą Wyrobu” dla kompletnej ściany osłonowej. Certyfikat został wydany w ramach systemu oceny zgodności 1 , który jest wymagany dla wyrobów o deklarowanej odporności ogniowej i umożliwia wprowadzenie ich do obrotu.
Wszystkich zainteresowanych prosimy o kontakt z Hueck Polska
Hueck Polska
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Systemy sterowania elementami elewacji obiektów |
W wielu obiektach budowlanych elementy elewacji, np. okna, służą do oddymiania grawitacyjnego, zapewniającego w czasie pożaru bezpieczeństwo ewakuowanych ludzi oraz służb ratowniczych.
W czasie normalnej eksploatacji mogą być wykorzystywane do przewietrzania pomieszczeń. Jednocześnie te same elementy sterujące można wykorzystać do sterowania żaluzjami przeciwsłonecznymi zapewniającymi komfort eksploatacji pomieszczeń.
Elektryczny system sterowania oddymianiem
System składa się z centrali sterującej, czujek wykrywania pożaru, ręcznych włączników oddymiania, przełączników przewietrzania oraz wykonawczych siłowników elektrycznych.
Centrale posiadają budowę modułową. Podstawowym modułem jest moduł 8A 1L1G. Z modułów można tworzyć sieć rozproszoną komunikującą się po busie RS485 lub stacjonarne szafy sterownicze.
Sygnał alarmowy z konwencjonalnej czujki wykrywania pożaru lub centrali SAP wyzwala w układzie centrali ciągły impuls sterujący siłownikami wykonawczymi, wyłączanymi poprzez przekaźniki skrajnego położenia lub wewnętrzne ograniczniki prądowe. Sygnał alarmowy może być wywołany również poprzez wciśnięcie przycisku w ręcznym przycisku alarmowym.
Tego typu system jest w pełni sterowalny. Sygnały alarmowe i diagnostyczne mogą być przesyłane do centrali dozoru lub modułów adaptacyjnych systemu nadrzędnego BMS. W omawianym systemie wszystkie wejścia i wyjścia sygnalizacyjne pracują w układzie VdS, dzięki czemu kontrolowana jest ciągłość połączeń.
Centralka oddymiania systemu UOCD
Centralka sterująca oddymianiem UOCD jest podstawowym, autonomicznym elementem składowym systemu oddymiania i przewietrzania (rys. 2). Centralka steruje pracą siłowników w klapach i oknach oddymiających (wyciągach dymu).
Centralka realizuje funkcje:
● oddymiania p. poż,
● przewietrzania,
● zamykania klap i okien w sytuacji zagrożenia deszczem lub silnym wiatrem.
Funkcja oddymiania ppoż. realizowana jest w przypadku zadziałania automatycznej czujki dymu, względnie temperatury, wciśnięcia przycisku „Alarm” w ręcznym włączniku oddymiania (RWO) lub wysterowania zewnętrznym sygnałem alarmowym np. z centrali sygnalizacji pożaru (CSP).
Funkcja przewietrzania realizowana jest za pomocą ręcznego przycisku przewietrzania (PP).
Funkcję zamykania klap w sytuacji zagrożenia deszczem lub silnym wiatrem zapewnia automatyczna czujka pogodowa (deszcz/wiatr).
Każda z funkcji ma inny priorytet. Najwyższy priorytet ma funkcja oddymiania ppoż., niższy – sygnał z czujki pogodowej, najniższy – przewietrzanie. Funkcja o wyższym priorytecie blokuje działanie funkcji o niższym priorytecie. Napięcie zasilające buforowane jest baterią akumulatorów o pojemności zależnej od wymagań użytkownika.
Alarmowe otwieranie okien dymowych jest funkcją nadrzędną i otwieranie ich może odbywać się nawet przy załączonej funkcji przewietrzania.
Przycisk alarmowy oddymiania RWO
Przyciski alarmowe oddymiania stosowane w elektrycznych systemach współpracują z centralą oddymiania systemu UOCD-1.
Wyłącznik wyposażony jest w diody sygnalizujące stan pracy „dozór” - obecność zasilania 220 V, „uszkodzenie” – sygnalizacja uszkodzenia centralki, siłowników, przycisku, akumulatora oraz czerwoną diodę alarmu sygnalizującą włączenie oddymiania po zbiciu szybki i wciśnięciu przycisku (rys. 3).
Przycisk przewietrzania PP
Elektroniczne przyciski przewietrzania z klawiaturą membranową stosowane w elektrycznych systemach współpracują z centralą oddymiania systemu UOCD. Wyłącznik wyposażony jest w diodę sygnalizującą stan otwarcia klap (rys. 4).
Siłownik wrzecionowy USL-01
Siłowniki wrzecionowe typu USL-01 przeznaczone są do otwierania i zamykania urządzeń do grawitacyjnego odprowadzenia dymu i ciepła z pomieszczeń, klatek schodowych, hal, magazynów itp.
Siłowniki montowane są zazwyczaj w klapach dymowych oraz, ewentualnie, w oknach dymowych wielkogabarytowych, z możliwością synchronizacji pracy (rys. 5)
Elektryczne siłowniki wrzecionowe typu USL-01 wykonane są w formie walca, o śr. 36 mm, z anodyzowanego aluminium w kolorze naturalnego aluminium.
Wszystkie części siłowników wykonane są z materiałów odpornych na wilgoć. Stopień ochrony obudowy urządzenia elektrycznego IP 42.
Siłowniki posiadają elektroniczny wyłącznik krańcowo-przeciążeniowy, tzn. wyłączają się samoczynnie przy krańcowych położeniach (maksymalnym i „zerowym”), oraz przy zwyżce obciążenia o 10%.
Kierunek ruchu wrzeciona siłowników zmienia się poprzez zmianę biegunowości. Siłowniki elektryczne mocowane są do klap/okien za pomocą specjalnych konsol.
Siłownik łańcuchowy USL-24
Siłowniki łańcuchowe typu USL-24G (rys. 6) przeznaczone są do otwierania i zamykania urządzeń do grawitacyjnego odprowadzenia dymu i ciepła z pomieszczeń, klatek schodowych, za pomocą okien lub innych ruchomych elementów elewacji.
Siłowniki montowane są zazwyczaj w oknach oddymiających: wahadłowych, rozwieranych, uchylnych górą, uchylnych dołem, połaciowych itp (rys. 6).
Siłowniki wykonane są w formie prostopadłościanu o prostopadłym wysuwie wrzeciona łańcuchowego w stosunku do korpusu siłownika, z materiałów nierdzewnych. Stopień ochrony obudowy urządzenia elektrycznego IP 42. Obudowa wykonana z anodyzowanego aluminium w kolorze czarnym lub naturalnego aluminium.
Siłowniki posiadają 2 zabezpieczenia blokowania wysuwu wrzeciona łańcuchowego:
a) w przypadku dojścia do końca – przez wyłącznik krańcowy,
b) w przypadku blokady natury mechanicznej – przez aktywny ogranicznik prądowy.
Siłowniki elektryczne mocowane są do klap/okien za pomocą specjalnych konsol.
UNIMA-tech Sp.z o.o. jest producentem i dystrybutorem wszystkich elementów składowych elektrycznego systemu oddymiania.
Elektryczny system sterowania przewietrzaniem
Okna, czy też inne ruchome elementy elewacji mogą być również wykorzystane do przewietrzania pomieszczeń, w których nie ma wentylacji mechanicznej, w cyklu automatycznym lub ręcznym (rys. 8).
Zasada działania elektrycznego systemu sterowania przewietrzaniem polega na wykorzystaniu siłowników wrzecionowych lub łańcuchowych zasilanych napięciem 230 V AC, sprzężonych z centralką przewietrzania UCP oraz przełącznikami PP. Całość można uzupełnić o elementy wykrywcze CO2 lub regulatory temperatury oraz elementy pogodowe.
W przypadku przekroczenia zadanego progu jednego z parametrów lub uruchomieniu ręcznego przycisku przewietrzania następuje automatyczne otwarcie lub zamknięcie okien.
Wszystkie elementy systemu można spiąć za pomocą sieci EIB poprzez wykonawcze elementy przekaźnikowe, tworząc inteligentny system zarządzania przewietrzaniem, otwieraniem żaluzji czy wertikali.
Centralka przewietrzania UCP-2
Centralka pogodowa UCP-2 jest elementem integrującym siłowniki otwierające klapy i okna sterowane napięciem 230 V AC, przełączniki przewietrzania oraz czujkę pogodową (czujka zasilana jest z wewnętrznego źródła UCP-2).
Do centralki można przyłączyć cztery niezależne grupy siłowników sterowane oddzielnymi przełącznikami. Centralkę zaleca się stosować przy rozległych systemach w których nie jest konieczne równoczesne otwieranie wszystkich okien w celu przewietrzania (rys. 9).
Centralka UCP-2 współpracuje z przełącznikami PP-32 i PP-33 i czujką deszcz-wiatr CWD-2 oraz dowolnymi siłownikami 230 V AC zasilanymi trójprzewodowo (rys. 10).
Siłowniki łańcuchowe i wrzecionowe
Siłowniki łańcuchowe i wrzecionowe zasilane napięciem 230 V AC, mocowane na specjalnych konsolach, służą przede wszystkim do otwierania i zamykania skrzydeł okiennych. Unima-tech jest dystrybutorem siłowników włoskiej marki Mingardi. Istnieją również zestawy do otwierania ręcznego, za pomocą korby lub łańcucha napędzanego wężem giętkim (rys. 11).
Jan Kubalewski
www.unima-tech.pl
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Świetliki wraz z umieszczonymi w nich klapami dymowymi stanowią urządzenie, które ma w razie pożaru i zagrożenia dymowego usuwać gromadzący się dym wraz z energią cieplną, jaka wytworzyła się w tej niebezpiecznej sytuacji.
Sposób działania instalacji oddymiających, o jakich mowa jest wyjątkowo prosty – opiera się on na różnicy gęstości gazów o różnych temperaturach: rozgrzane gazy pożarowe unoszone są ku górze, natomiast chłodniejsze masy powietrza zewnętrznego tworzą komin, który wysysa gorące gazy z miejsca ich ulatniania się.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Doświetlanie, wentylacja i oddymianie |
Te trzy funkcje pełnią urządzenia, które – choć różnią się między sobą wymiarami i materiałami, z jakich są wykonane – są zabudowywane w podobny sposób, w tych samych miejscach, a ich konstrukcja jest zbliżona. Czasem integrowane są w jednym urządzeniu. To świetliki i klapy dymowe. Poniżej przedstawiamy wybrane typy tych urządzeń produkowane przez Aluco System Sp. z o.o.
Pasma świetlikowe łukowe Aluco Skylight...
...stosuje się do doświetlania dużych obiektów przemysłowych, jak hale przemysłowe, targowe, sale gimnastyczne i warsztaty.
Konstrukcję nośną świetlików stanowią systemowe profile aluminiowe. Profile są wstępnie obrabiane i przygotowywane do montażu w warsztacie. Scalanie elementów odbywa się na budowie. Podstawy swietlików mogą być wykonane z blachy, drewna lub betonu. Wypełnienie stanowią płyty poliwęglanowe. W świetliki i pasma świetlne mogą być wmontowane klapy oddymiające.
System ALUCO Skylight umożliwia osadzanie płyt w przedziale dostępnych grubości płyt. W szczególności typowe rozwiązania stosuje się dla płyt o grubościach 10, 16 i 20 mm lub pakietów o takich grubościach. Osadzanie płyt lub pakietów o innych grubościach jest możliwe przez zastosowanie rozwiązań nietypowych.
Oprócz pasm ALUCO Skylight Aluco System Sp. z o.o. produkuje także...
...świetliki termoformowane Vaculux,
...które dostępne są w trzech podstawowych kształtach:
● kopułkowe, podstawa prostokątna (wym. 1,8x3 m) lub kwadratowa (wym. 2,2x2,2 m wysokość 1/5 światła dziennego),
● piramidkowe, podstawa kwadratowa (wysokość 1/3 światła dziennego),
● kopułkowe świetliki, podstawa okrągła (śr. 2 m, wysokość 1/5 światła dziennego).
Standardowe świetliki dachowe wykonane są z akrylu (PMMA), będącego idealnym materiałem do takiego zastosowania z uwagi na jego:
● odporność na wpływy klimatyczne,
● mniejszą wrażliwosć na substancje żrące,
● przezroczystość optyczną.
Podstawy, niezbędne do umieszczania standardowych świetlików dachowych i świetlików piramidkowych w przełazie dachowym, wykonane są z wytrzymałego na uderzenia PVC a produkowane są w sposób gwarantujący ich solidne obramowanie. Są one w całości barwione na biało i stabilizowane promieniowaniem ultrafioletowym w takim stopniu, aby wykluczyć jakiekolwiek przebarwienia. Ścięte krawędzie gwarantują optymalną efektywność oświetlenia i poprawiają jakość połączenia z poszyciem dachowym.
Podstawy są łatwe w montażu i nie wymagają konserwacji. Każda jest dostarczana z etykietą zawierającą instrukcję montażu. Podstawy dostępne są również dla okrągłych świetlików dachowych. Podstawy PVC można zastąpić podstawami poliestrowymi, w tym z poliestru wzmacnianego włóknem szklanym.
Cechą szczególną świetlików ALUCO SYSTEM są stosowane w ich konstrukcji własne systemy profili aluminiowych
Rozwiązania konstrukcyjne podstaw
Klapa dymowa Aluco Fire...
...jest urządzeniem służącym do usuwania gorących gazów i dymów powstających w wyniku pożaru w pomieszczeniach zamkniętych. W określonych przypadkach może służyć do przewietrzania. Klapa może być montowana w górnej powierzchni pokrycia dachowego lub w pasmach świetlnych stanowiących oświetlenie zenitalne.
Firma nasza produkuje klapy jako klapy punktowe kopułkowe z wypełnieniem akrylowym lub poliwęglanowym oraz do wbudowania w pasma świetlne łukowe. Klapy powyższe mogą być konfigurowane w strefy dymowe w sposób pneumatyczny lub elektryczny i włączane w systemy sygnalizacji pożaru.
Typoszereg obejmuje wymiary od 100x100 cm do 180x250 cm. Współczynnik przenikania ciepła przez powłoki świetlików i klap wynosi od 1,15 do 3,8 W/(m2K).
Efekt działania:
● uwolnienie dróg ewakuacyjnych od szkodliwego działania dymu i gazów pożarowych,
● poprawienie widoczności w czasie akcji gaśniczej,
● odprowadzenie gorących gazów chroni konstrukcje obiektów przed działaniem wysokiej temperatury
Mechanizmy napędowe i sterowanie odbywa się za pomocą siłowników pneumatycznych i elektrycznych, sprężyn gazowych. Uruchamianie klap może odbywać się automatycznie lub ręcznie.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Grawitacyjne instalacje oddymiające służą do odprowadzania dymu i ciepła z pomieszczeń objętych pożarem. Usuwanie dymu, a wraz z nim wyzwalanego ciepła, odbywa się w sposób naturalny, tj. przy wykorzystaniu siły unoszenia, wynikającej z różnicy gęstości między gorącymi gazami pożarowymi a powietrzem zewnętrznym.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Siła napędowa: ściany kurtynowe |
Rynek fasad osiągnął umiarkowany 3,7% wzrost w ciągu ubiegłego roku w największych krajach europejskich (Niemcy, Francja, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania). Siłą napędową tego wzrostu były ponownie ściany kurtynowe, które cieszyły się wzrostem 6,3% w 2006 roku, podczas gdy konwencjonalne fasady musiały się zadowolić o wiele mniejszym wzrostem.
W 2006 roku zostały wykonane fasady o powierzchni 629 miliona m2. Powierzchnia ta jest mniej więcej równa 88 000 boiskom do piłki nożnej. Większość (73,4%) stanowiły konwencjonalne fasady zrobione z tynku, cegieł licowych, okładzin drewnianych i innych tradycyjnych materiałów. Te typy fasad są nadal popularne, szczególnie w budownictwie mieszkaniowym. Tradycyjne projekty są często preferowane przez inwestorów w budownictwie jednorodzinnym. Niemniej jednak, jest zauważalna tendencja zmiany kierunku ku fasadom wentylowanym, które stopniowo zwiększają udział w rynku.
Pozytywny trend rozwojowy w 2006 roku może być tylko częściowo powtórzony w kolejnych latach. Przewiduje się, że w 2007 i 2008 roku europejski rynek fasad wzrośnie co roku o 2%, a na 2009 prognozowany jest wzrost o 1,5% - chociaż mogą wystąpić znaczące regionalne różnice. Szczególnie bowiem w krajach południowej Europy boom budowlany powoli się kończy. Włochy stanęły wobec stagnacji w rynku fasad, a przewiduje się że i Hiszpania będzie musiała walczyć z recesją w budownictwie, której początek prognozowany jest na 2007 rok. Z drugiej strony Niemcy, Francja, i Wielka Brytania są na fali rozwoju gospodarczego – co może skutkować wzrostem w budownictwie.
Ściany kurtynowe mogą najbardziej skorzystać na ekspansji budynków biurowych, który był zauważany w ubiegłym roku szczególnie w Niemczech, Francji, i Wielkiej Brytanii. W południowych krajach jednak popyt na nowe budynki był bardzo niski, a włoski rynek stanął na początku 2006 r.
Ale i w tym segmencie w nadchodzących latach tempo wzrostu spadnie z 6,3% w 2006 do tylko 3,5% w 2009. Głównym powodem będzie nasycenie rynku i spadek inwestycji w budownictwie biurowym. Ten negatywny trend obejmie wszystkie badane kraje.
Rozpatrując kryterium materiału zastosowanego do wykonania fasady widać, że fasady aluminiowo-szklane – z udziałem 86,8% – dominują wśród ścian kurtynowych, a inne materiały, takie jak stal, drewno lub PVC odgrywają mniejszą rolę.
Największe regionalne różnice istnieją wśród materiałów stosowanych do wykonania tradycyjnych fasad. Fasady tynkowane w Hiszpanii nie są rozprzestrzenione, a w Niemczech ten materiał jest stosowane w ponad 75% tradycyjnych fasad. Niemcy są liderem rynku we wznoszeniu fasad otynkowanych – wykonano ich 57 mln m2.
Z wyjątkiem Hiszpanii, w nadchodzących latach fasady tynkowane zyskają jeszcze większy udział w rynku, a inne materiały tradycyjne, takie jak cegła klinkierowa, stracą na znaczeniu. W latach od 2006 do 2009 przewiduje się że fasady tynkowane osiągną wzrost o 4,8% i jeszcze bardziej zdominują segment fasad tradycyjnych.
Powyższą notatkę sporządzono na podstawie badań wykonanych w pięciu czołowych, pod względem wykonywanych fasad, krajach Europy.
Więcej informacji na stronie www.interconnectionconsulting.com .
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Leasing 2006: rekordowy popyt na maszyny |
W ostatnich latach rynek leasingu w Polsce rozwijał się w imponującym tempie, ale dopiero 2006 rok przyniósł najlepsze wyniki w całej historii tej branży w naszym kraju. Motorem przyspieszenia stał się leasing maszyn i urządzeń: jego wartość wzrosła w skali tego roku prawie o połowę! Ogólna wartość leasingu – a więc zarówno ruchomych środków trwałych, jak i nieruchomości – przekroczyła magiczną granicę 20 mld zł i wyniosła 21,5 mld zł.
2006 rok stał się rekordowym nie tylko pod względem poziomu wartości wyleasingowanych środków trwałych i nieruchomości, ale też z punktu widzenia tempa rozwoju tego rynku. Wzrost wartości leasingu w porównaniu z 2005 rokiem wyniósł 32%, a w zakresie leasingu ruchomości był jeszcze wyższy – sięgnął nawet 41%.
Według danych Związku Przedsiębiorstw Leasingowych całkowita wartość netto ruchomych środków trwałych przekazanych w ub. roku w leasing wyniosła 19,5 mld zł, a wartość transakcji na rynku leasingu nieruchomości przekroczyła 2 mld zł.
Rekordowo – bo o 49%! – wzrosła wartość leasingu maszyn i urządzeń przemysłowych. Osiągnęła ona poziom 6,3 mld zł. W znacznym stopniu do tego sukcesu przyczynili się przedsiębiorcy budowlani: w ciągu roku wartość wyleasingowanych maszyn i sprzętu na rzecz tego sektora wzrosła ponad dwukrotnie. Tym samym ta grupa sprzętu osiągnęła największy udział w strukturze wszystkich maszyn i urządzeń przekazanych w leasing.
Komfortowe oferty
W portfelu umów leasingu sukcesywnie wzrasta udział maszyn i urządzeń przemysłowych. Na przestrzeni ostatniego roku zwiększył się on z 30,8% do 32,3%. Przyrost ten jest niewątpliwie efektem wyraźnego ożywienia w gospodarce, a co za tym idzie – większej skłonności przedsiębiorstw do inwestowania w kolejne maszyny i urządzenia, odnowienia i poszerzenia parku maszynowego, a więc zwiększone zapotrzebowanie na różnego rodzaju sprzęt.
W całym portfelu maszyn i urządzeń największy udział – 21% – ma grupa maszyn budowlanych, natomiast na drugim miejscu znajduje się leasing maszyn poligraficznych (z udziałem 8%).
Przedsiębiorcy nie mogą narzekać ani na brak interesujących ofert, ani na zbyt wysokie wymogi formalno-prawne stawiane przez firmy leasingowe. Można podpisać umowę leasingową nawet bez początkowej wpłaty. Optymalnie wydłużone są okresy umów – średnio do 4-5 lat, choć w razie potrzeby może to być nawet 6 lat. Według statystyk Związku Przedsiębiorstw Leasingowych średnia długość umowy leasingu w tym segmencie rynku wyniosła w ub. roku 38 miesięcy.
Zwykle nie ma ograniczeń co do górnej granicy wartości leasingowanej maszyny. Regułą w działalności firm leasingowych stała się możliwość negocjowania wysokości rat spłat z uwzględnieniem np. sezonowości produkcji czy innych czynników mających wpływ na przychody danej firmy. Mogą to być zatem raty równe, progresywne (rosnące kwotowo), degresywne (malejące) lub rozłożone sezonowo. W okresie spadku popytu na wyroby określonej branży, a więc zmniejszania się przychodów, można liczyć nawet na zawieszenie wpłat.
Większą uwagę wobec klientów widać także poprzez rosnącą liczbę promocyjnych ofert leasingu maszyn i urządzeń. Zapewniają one np. zimową redukcję rat: trzy miesięczne raty niższe o połowę od standardowych.
Większą elastyczność leasingodawców widać także przez pryzmat ich podejścia do konstruowania oferty asortymentowej. Obecnie nie ograniczają się oni do oferowania maszyn z zamkniętej listy wynikającej z ich umów z producentami, choć takie powiązania – określone w odpowiednich porozumieniach lub nieformalne – występują często. Regułą jest możliwość wydzierżawienia sprzętu, którego nie ma w standardowej ofercie, ale wskazuje go klient – np. z asortymentu specjalistycznej firmy handlowej. Nawet bez tego udogodnienia trudno narzekać na brak wyboru: liczba dealerów-sprzedawców maszyn, z którymi współpracują największe firmy leasingowe, liczy się w setkach.
Jako oszczędnościową alternatywę wobec otrzymania nowego sprzętu można traktować leasing maszyn używanych. Jednak popularność tego rodzaju leasingu znacząco różni się w poszczególnych firmach leasingowych.
Formalności sprowadzone do minimum
Największym atutem leasingu wobec kredytu bankowego pozostaje proste i tanie zabezpieczenie. Zwykle jest to weksel własny in blanco. Do obowiązkowych kosztów leasingu należy jednak doliczyć: ubezpieczenie przedmiotu leasingu oraz wszelkie koszty związane z zabezpieczeniem umowy leasingu, czyli najczęściej opłaty wekslowe. Informację o akceptacji (bądź odrzuceniu) wniosku leasingobiorca może otrzymać nawet w ciągu jednego dnia.
Standardem jest już możliwość zawarcia umowy leasingowej w walutach obcych – w euro, dolarach lub frankach szwajcarskich. Przy tym klient sam może podejmować decyzję o wyborze waluty. Jednak wygląda na to, że ostatnio z powodu zmniejszającej się różnicy w stopach procentowych dla złotego i dewiz oraz stabilności krajowej waluty atrakcyjność umów w walutach zagranicznych spada. W skali całego rynku stanowiły one jedynie 11%. W portfelu Europejskiego Funduszu Leasingowego umów zawartych w złotych było w ub. roku ponad 97%.
Aleksander Sztorm
Leasing – użytkowanie bez własności
Pozwala on na okresowe korzystanie ze środków trwałych bez koniecznooeci ich zakupu. Dla przedsiębiorcy oznacza to, że nie trzeba od razu wykładać znacznej kwoty pieniędzy. Niezależnie od tego, co jest przedmiotem leasingu – maszyna do produkcji okien, koparka, dźwig czy spychacz – zawsze jego właścicielem pozostaje firma leasingowa. Prawo własności może być przeniesione na leasingobiorcę dopiero po zakonczeniu umowy. W trakcie jej trwania natomiast przedsiębiorca może tylko użytkować wydzierżawiony sprzęt zgodnie z jego przeznaczeniem i w sposób określony w umowie.
Za nimi stoją banki
Polski rynek leasingowy od lat obsługiwany jest przez stabilne grono firm. Największe z nich funkcjonują w bankowych grupach kapitałowych (w pierwszej dziesiątce nie ma innych). Obecnie w Polsce funkcjonuje ok. 40 przedsiębiorstw, a więc te usługi skoncentrowały się w mniejszej grupie firm niż było to na początku rozwoju tej formy finansowania w naszym kraju, lecz bardziej stabilnych finansowo. Oprócz bankowych firm leasingowych na rynku zadomowiły się także spółki powołane przez potężne koncerny z rozmaitych branż, które finansują nabycie ich produktów. W tej grupie są: Caterpillar, DaimlerChrysler, Volkswagen, Siemens, Renault i Scania.
Zdecydowana większość niezależnych, czyli niezwiązanych z bankami, spółek w ogóle wypadła z rynku. Przestało istnieć m.in. Centralne Towarzystwo Leasingowe, które jeszcze w 2001 roku lokowało się w pierwszej dziesiątce największych przedsiębiorstw. Jednak najgłośniejszym echem na całą Polskę odbił się upadek pod koniec 2001 roku kolejnego niebankowego potentata na rynku - Centrum Leasingu i Finansów CliF S.A., spółki od 1999 roku notowanej na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Wówczas 6 tys. leasingobiorców za samochody, maszyny i urządzenia musiało zapłacić jeszcze raz, by wykupić je od syndyka masy upadłościowej na własność.
Marek Dziok, dyrektor Departamentu Rozwoju Rynku w Europejskim Funduszu Leasingowym
Tak, jak należało się spodziewać, bardzo dynamicznie w 2006 roku rozwijał się rynek maszyn i urządzeń, a wśród nich prym wiódł segment maszyn i sprzętu budowlanego, który pobił wszelkie rekordy dynamiki wzrostu, podwajając swoją wartość w porównaniu z 2005 rokiem. Europejski Fundusz Leasingowy zanotował w tym segmencie wzrost w wysokości ponad 220%. Przy tym wartość wszystkich maszyn i urządzeń wyleasingowanych przez EFL wzrosła o 72%.
Rok 2007 – podobnie jak poprzedni – będzie, moim zdaniem, równie dobry. Pomimo prognoz o lekkim osłabieniu dynamiki wzrostu gospodarczego mierzonego wzrostem PKB, dynamika wzrostu inwestycji w Polsce utrzyma się na poziomie zbliżonym do osiągniętego w 2006 roku, czyli ok. 17%.
Leasing pozostanie najszybszym, najprostszym i najbardziej opłacalnym podatkowo źródłem finansowania inwestycji w środki trwałe. Będzie to kolejny dobry rok dla sektora budownictwa i branż, które go obsługują, w tym również dla leasingu.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Rynek stolarki otworowej – spojrzenie marketingowe |
Znajomość marki to dziś jeden z kluczowych wskaźników dla wszystkich firm działających na rynku. Rynek budowlany nie stanowi tu wyjątku. Coraz więcej firm z tej branży zdaje sobie sprawę, że tworzenie marki jest prawie równoznaczne z wytworzeniem u klienta zaufania do produktu. W erze filozofii CRM, polegającej na nawiązywaniu długotrwałych, obustronnie korzystnych relacji pomiędzy firmą a klientami, firmy działające na szeroko pojętym rynku budowlanym zwiększają nakłady na promocję własnej marki. Markę łatwiej wyeksponować, gdy zidentyfikowana jest grupa docelowa odbiorców, a producenci powinni pamiętać, że 80% popytu na każdy z materiałów budowlanych generują dziś inwestorzy indywidualni.
Na podstawie cyklicznego badania ASM „Plany remontowe Polaków”, którego celem było poznanie skali i zakresu planowanych remontów, oszacowaliśmy, że do końca 2007 roku pracom renowacyjnym poddanych zostanie około 3,9 mln mieszkań w Polsce. Aktywność remontową stolarki okiennej deklarowało 10,2% poddanych badaniu gospodarstw domowych, a 8,7% respondentów planowało wymienić drzwi.
Na tej podstawie udało nam się wyliczyć, że w ramach samych prac remontowych do końca 2007 roku zapotrzebowanie na okna wyniesie 3,5 mln sztuk, a na drzwi – 2,3 mln sztuk.
Największą popularnością cieszą się okna wykonane z PVC, na wybór których zdecyduje się 72,3% inwestorów. Głównym powodem wyboru okien z tworzyw sztucznych jest ich cena oraz praktyczność. Z kolei czynnikami przemawiającymi za wyborem okien drewnianych są: jakość i walory estetyczne. Okna drewniane częściej znajdują zastosowanie w domach jednorodzinnych aniżeli mieszkaniach budownictwa wielorodzinnego.
W przypadku remontu drzwi zewnętrznych – najwięcej inwestorów zdecyduje się na drewniane (60,2%), cenione głównie za korzystny stosunek ceny do jakości. Równa grupa respondentów decyduje się na drzwi płytowe (8,5%) oraz stalowe (8,5%). Drzwi płytowe są najbardziej – ze wszystkich rodzajów – cenione za walory estetyczne, natomiast stalowe za dobrą jakość związaną z bezpieczeństwem.
Decydując się na remont stolarki drzwiowej, 62,5% osób wymieni drzwi wewnętrzne. Największa grupa – sześciu na dziesięciu inwestorów (61,4%) planuje założyć drzwi drewniane1 . Na drzwi płytowe decyduje się co piąty badany (20,8%), z kolei na drzwi wykonane z PVC 6,9% respondentów. Poziom dochodów nie ma wpływu na wybór rodzaju drzwi - bez względu na zamożność gospodarstwa domowego, inwestorzy preferują drzwi drewniane.
Klient indywidualny
Inwestorzy, którzy przy budowaniu domu w latach 2004-2006 decydowali się na zamontowanie okien elewacyjnych, dachowych, drzwi zewnętrznych i wewnętrznych to najczęściej osoby w wieku do 31 do 40 lat, legitymujące się wyższym i średnim poziomem wykształcenia oraz pracujące na stanowisku kierownika, urzędnika bądź prowadzący działalność gospodarczą.
Najczęściej miesięczny dochód gospodarstwa domowego wynosi od 2001 do 5000 zł. Wart uwagi jest fakt, że ponad jedna trzecia badanych odmówiła udzielenia odpowiedzi na to pytanie.
W/w elementy najczęściej zakładane były w budynkach jednorodzinnych o powierzchni z przedziału od 150 do 200 m2. W ponad połowie przypadków były to domy jednopiętrowe z poddaszem użytkowym, liczące od sześciu do ośmiu pokoi.
Znajomość producentów okien elewacyjnych
Najbardziej znanym producentem okien elewacyjnych jest firma Oknoplast z Krakowa. Jest ona rozpoznawana przez ponad połowę inwestorów zakładających okna w latach 2004-2006.
Blisko trzy czwarte inwestorów zdecydowało się na założenie plastikowych okien elewacyjnych. Pozostali badani wybrali okna drewniane. Najważniejszymi czynnikami wpływającymi na wybór rodzaju okien elewacyjnych są: estetyka wykonania oraz wytrzymałość okien.
Cena produktu jest najczęściej poszukiwaną informacją w zakresie rodzajów jak i marek okien elewacyjnych. Rzadziej ankietowani interesują się: parametrami technicznymi, opiniami innych użytkowników, sposobem zastosowania czy dostępnością produktu.
Ponad 60% ankietowanych jako miejsce poszukiwania informacji o oknach elewacyjnych wskazuje ekspozycje w punktach sprzedaży.
Znajomość producentów okien dachowych
Inwestorzy zakładający okna dachowe w latach 2004-2006 najczęściej decydowali się na okna wykonane z drewna. Wpływ na decyzję o wyborze tego rodzaju okien miały takie czynniki jak: wewnętrzne przekonanie, że to najlepszy wybór, trwałość, koszty adekwatne do korzyści oraz łatwość montażu i ekologia.
Okna dachowe wykonane z PCV założył więcej niż co dziesiąty inwestor. Najważniejsze czynniki wpływające na wybór plastikowych okien dachowych, to podobnie jak w przypadku okien drewnianych: wewnętrzne przekonanie o dobrze podjętej decyzji oraz łatwość montażu. Co więcej, istotny wpływ miał szybki czas realizacji, niskie koszty a także trwałość tego rodzaju okien.
Velux i Fakro to najbardziej rozpoznawalne i najczęściej kupowane marki okien dachowych przez „przeciętnego Kowalskiego” dokonującego montażu okien w latach 2004-2006. Uwzględniając rodzaj okien dachowych, inwestorzy najczęściej wybierali okna drewniane marek Velux i Fakro, zaś w przypadku okien z PVC większość respondentów nie pamiętała marki zakupionych okien, natomiast najczęściej wymienianą firmą był Roto Fran k.
Najczęściej poszukiwanymi informacjami w zakresie rodzaju, jak i marki okien dachowych są: ceny produktów, parametry techniczne oraz sposób montażu i zastosowanie.
ASM – Centrum Badań i Analiz Rynku Sp. z o.o.
www.asm-poland.com.pl
1 opierając się na opiniach, wiedzy i doświadczeniu zarówno pracowników ASM, jak i innych osób oraz instytucji powiązanych z segmentem stolarki otworowej, autorzy niniejszego raportu (w kontekście wyników badania) wysunęli przypuszczenia, że respondenci planujący dokonać remontu drzwi, mogli klasyfikować – do rodzaju drzwi drewnianych - również inne typy stolarki drzwiowej – drewnopochodne i/lub drewnopodobne. Powyższe przypuszczenia są argumentowane obserwacją aktualnych trendów panujących w tym segmencie rynku, zarówno produkcyjnych, jak i sprzedażowych. Zwrócenie uwagi na ten problem wydało się istotne dla analityków ASM, lecz kierując się zasadą rzetelności badania, w poniższym raporcie są prezentowane dane wynikające z rzeczywistych odpowiedzi badanych.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Szklenie gazochromatyczne w budownictwie |
Szklenie gazochromatyczne (GC) reprezentuje grupę technologii tzw. switchable glazing, tj. dającego się aktywować szklenia o zmiennych właściwościach przepuszczalności światła i energii słonecznej. Jego przepuszczalność jest regulowana w sposób kontrolowany. W szkleniu typu switchable – do którego należy także opisywane w numerze 3/07 „Świata Szkła” szklenie elektrochromatyczne (EC) – upatruje się rozwiązania stanowiącego połączenie skutecznej ochrony przed olśnieniem i przegrzewaniem z tradycyjną rolą okna jako przegrody doświetlającej i zapewniającej kontakt wizualny z otoczeniem.
Przypomnijmy, że działanie szklenia elektrochromatycznego oparte jest na wykorzystaniu materiałów elektrochromatycznych, które tworzą jego powłokę. Materiały te zmieniają swoje optyczne właściwości na skutek działania pola elektrycznego.
Efekt działania szklenia gazochromatycznego (zmiana właściwości optycznych) jest podobny. Inna jest natomiast budowa i zasada funkcjonowania. Z racji swej relatywnie prostej budowy, szklenie gazochromatyczne postrzegane jest przez niektórych za najbardziej obiecującą koncepcję technologii switchable.
Zasada działania szklenia
Ściemnienie powierzchni szklenia gazochromatycznego (GC) zachodzi dzięki wykorzystaniu właściwości mieszanki gazowej. Eliminuje to potrzebę wykorzystania prądu elektrycznego, jak ma to miejsce w przypadku szklenia elektrochromatycznego (EC).
O zabarwieniu szklenia decyduje aktywny gaz przepływający przez pustkę pomiędzy warstwami szklenia. Gaz ten reaguje ze specjalną powłoką naniesioną na wewnętrzną powierzchnię szyby, powodując jej zabarwienie na kolor niebieski (ściemnienie) lub powrót do koloru neutralnego (rozjaśnienie). Efekt ten wiąże się ze zmianą właściwości fizycznych dotyczących przepuszczalności światła i energii słonecznej.
Do zabarwienia wykorzystywany jest rozcieńczony wodór (poniżej 3% granicy spalania). Jest on dodawany do powłoki aktywnej optycznie naniesionej na powierzchnię szklenia. Optycznie aktywny komponent jest cienką (poniżej 1 µm) porowatą powłoką trójtlenku wolframu (WO3). Eliminuje on potrzebę stosowania transparentnych elektrod i warstwy przewodzącej jony, jak w szkleniu EC.
Powłoka ta, zwana gazochromatyczną jest pokryta cienką warstwą katalizatora. W układzie dwuszybowym, jaką tworzy zestaw szklenia GC, jest ona naniesiona od środka na powierzchnię szyby zewnętrznej. Wystawiona na działanie rozcieńczonego wodoru zabarwia się na niebiesko, zmniejszając wartość przepuszczalności światła (Tv) oraz całkowitej energii słonecznej (g) szklenia. Powrót do fazy przejrzystości i tym samym zwiększenie współczynnika „Tv” i „g” odbywa się z kolei dzięki oddziaływaniu tlenu [1],[2],[3].
Budowa szklenia
Na wyposażenie szklenia GC składa się szklenie właściwe w postaci zestawu szyb izolacyjnych (ang. insulating glazing unit – IGU) oraz podłączony do szklenia system dopływu gazu, tj.: jednostka dostarczania gazu (ang. gas supply unit), rury przesyłowe i jednostka elektronicznej kontroli dopływu gazu (ang. electronic control unit).
Jednostka dostarczania gazu składa się z elektrolizera i pompy. Elementy te podłączone są za pomocą rur przesyłowych do okna, tworząc obieg zamknięty przepływu gazu. Jednostka ta jest na ogół zintegrowana z fasadą budynku i dostarcza gaz w ilości wystarczającej do sterowania oknem o powierzchni ok. 10 m2.
Przemiana fazowa następuje w odstępach 2-10 minutowych. Jednostka kontroli dopływu gazu pozwala na zarówno manualną jak i zautomatyzowaną kontrolę.
Pilotażowa produkcja gazochromatycznych zestawów IGU rozpoczęła się w 2002 roku. Największe powierzchnie szyb wynoszą ok. 1,5x1,8 m [1],[5]
Zestawy DGU
Jak wspomniano powyżej, szklenie GC produkowane jest w podstawowej formie jako układ dwuszybowy (ang. DGU – double glazed unit). Zewnętrzną warstwę z powłoką gazochromatyczną stanowi szkło hartowane, wewnętrzną szkło typu „float” zestawione standardowo w konfiguracji 4-8-4.
Zestawy DGU osiągają wartości współczynnika przepuszczalności światła „Tv” od 67% do 16% oraz przepuszczalności energii słonecznej „Te” od 60% do 12%.
Zestawy TGU
Aplikacje budowlane w obrębie przegród zewnętrznych wymagają polepszenie właściwości termoizolacyjnych. W tym celu wprowadza się w zestawy trójszybowe (ang. TGU – triple glazed unit). Szyby zestawione są standardowo w konfiguracji 4-8-4-16-4. Szesnastomilimetrowa pustka stanowi przestrzeń termoizolacyjną. Przestrzeń o szerokości 8 mm pomiędzy szybą zewnętrzną a środkową tworzy pustkę dla przepływu gazu aktywnego. Na powierzchnię zewnętrzną szyby znajdującej się od strony pomieszczenia dodawana jest powłoka niskoemisyjna.
Zmniejszeniu w stosunku do układów DGU, ulegają współczynniki „Tv”, którego wartości mieszczą się w zakresie 60% do 11%, oraz „Te” – o wartościach w zakresie 40% do 8% (stan spoczynku - stan maksymalnego ściemnienia).
Właściwości fizyczne w badaniach laboratoryjnych
Dokładne pomiary współczynników „Tv”, „Te” i „g” w warunkach laboratoryjnych przeprowadzono w Instytucie Fraunhofera we Freiburgu pod kierownictwem dr Wernera Platzera [5],[6]. Badania dowiodły, że współczynniki te nie zależą jedynie od fizycznych właściwości szklenia, ale także od kąta badania promieni słonecznych na jego powierzchnię.
Porównano ze sobą trójszybowe szklenie GC firmy Interpane z analogicznym szkleniem EC firmy Flabeg .
Szklenie GC cechuje się większą rozpiętością wartości badanych współczynników. Są one generalnie jednak nieco wyższe (tab.1).
Zmierzono także parametry dotyczące właściwości izolacyjności termicznej szklenia Interpane i Flabeg. Wartości współczynnika „U” wyniosły odpowiednio 0,9 W/m2K i 1,1 W/m2K.
Wpływ na środowisko fizyczne
Komfort termiczny
W stanie pełnego ściemnienia szklenia GC, zyski słoneczne redukowane są ok. 3-krotnie w porównaniu do stanu spoczynku, co daje duże możliwości ochrony pomieszczenia przed przegrzewaniem. Pociąga to jednak za sobą zmniejszenie przepuszczalności światła słonecznego.
Problem polega na znalezieniu właściwej – w sensie komfortu termicznego i wizualnego – równowagi pomiędzy przepuszczalnością światła i ciepła słonecznego. Z tego powodu zaleca się stosowanie dodatkowych elementów zacieniających.
Współczynnik “U”, w zestawach potrójnie szklonych (TGU) cechuje się satysfakcjonującymi wartościami (ok.0,9-1,1 W/m2K), nie stanowiąc zagrożenia przemarzania.
Szklenie GC podobne jak i EC, usuwa ciepło przez absorpcję, a nie odbicie. W związku z tym, zewnętrzna szyba ma tendencję do silnego nagrzewania się w okresach słonecznych. Okna wymagają produkcji w zestawach izolacyjnych z wypełnieniem gazem nie przewodzącym ciepła, przy zachowaniu warstwy z powłoką aktywną od strony zewnętrznej. Wymóg ten wynika z faktu, iż odczuwanie komfortu zależy nie tylko od wpływu temperatury powietrza otoczenia, ale także oddziaływania zimna lub ciepła wypromieniowywanego z powierzchni szyb, co może powodować odczuwanie dyskomfortu termicznego przez osoby znajdujące się w pobliżu okna.
Niska wartość współczynnika „g” osiągana w fazie całkowitego ściemnienia w sposób szczególny predysponuje szklenie GC do aplikacji w klimatach południowych o dużym nasłonecznieniu (klimat śródziemnomorski, subtropikalny i tropikalny), a więc w klimatach, w których głównym problemem jest przegrzewanie się budynków i priorytet stanowią potrzeby chłodzenia. Jego walory uwypuklają się, gdy chodzi o minimalizację zysków słonecznych przy zachowaniu pełnego i ciągłego kontaktu wzrokowego z otoczeniem (np. w nasłonecznionych pokojach biurowych).
Jednakże przydatność szklenia nie zawęża się do klimatów gorących. W strefach klimatu północnego, umiarkowanego i kontynentalnego szklenie to jest szczególnie przydatne w okresach letnich i przejściowych. Występują wówczas problemy z przegrzewaniem na skutek długo i nisko padających promieni słonecznych. Dotyczy to elewacji wschodnich i zachodnich, stąd największa przydatność omawianego szklenia w elewacjach o tych orientacjach.
W chłodnych strefach klimatycznych ponadto, przegrzewanie wynika głównie z operacji słonecznej, a nie wysokiej temperatury otoczenia jak w klimatach południowych. Fakt ten zwiększa rolę szklenia GC jako szklenia przeciwsłonecznego.
Poza badaniami laboratoryjnymi, Instytut Fraunhofera przeprowadził badania szklenia switchable w warunkach naturalnych, stosując je w oknach swojej siedziby we Freiburgu.
W szklenie GC wyposażono jeden z pokoi biurowych (5x3,75 m gł./szer.) Taki sam pokój wyposażono również w szklenie EC. [6]
Wyniki badań pokazały, że w porównaniu z bardzo efektywnym konwencjonalnym systemem (z zewnętrznymi elementami zacieniającymi), pokoje ze szkleniem switchable utrzymują w pokojach zbliżony poziom temperaturowy. W godzinach, kiedy szklenie jest w trybie całkowitego ściemnienia, pokoje te mają jednak 3-5-krotnie wyższy poziom oświetlenia od pokoi z systemem żaluzjowym (żaluzje weneckie). Trzeba jednak dodać, że różnica ta zapewne zmniejszy się w momencie dodania tradycyjnego systemu zacieniającego (np. wewnętrznych żaluzji) do szyb switchable.
Różnice poziomu temperatury wewnętrznej i oświetlenia naturalnego pomiędzy pokojami ze szkleniem GC i EC były niewielkie.
Komfort wizualny
Mimo, iż szklenie switchable ma w założeniu łączyć zalety ochrony przeciwsłonecznej z rolą okna jako przegrody szklanej, to zgodnie uznaje się, że szklenie GC i EC nie jest w stanie obecnie zapewnić jednocześnie właściwej kontroli nad dostępem bezpośredniego światła, ochrony przed słońcem a przy tym stworzyć optymalne warunki oświetlenia naturalnego dla każdej czynności, przy każdym kącie padania promieni słonecznych i pełnego kontaktu wzrokowego z otoczeniem. Jako, że szklenie to musi spełniać zarówno rolę ochrony przed światłem jak i elementu wpuszczającego je do środka, trudne jest znalezienie optymalnej równowagi pomiędzy efektywnością energetyczną i bezpośrednią kontrolą dostępu słońca. Spełnienie pierwszego zadania odbywa się kosztem drugiego i na odwrót.
W chwili obecnej szklenie switchable, w tym szklenie GC postrzegane jest bardziej jako uzupełnienie systemów zacieniających, niż element mogący samodzielnie spełniać wszystkie powyższe zadania. Niemniej jednak technologia ta staje się atrakcyjną alternatywą w sytuacjach, gdy zewnętrzne elementy zacieniające nie mogą lub nie powinny być zastosowane, m.in. w budynkach wysokich i wysokościowych.
Główną zaletą szklenia w porównaniu z tradycyjnymi rozwiązaniami (np. okna z żaluzjami) jest możliwość zachowania całkowitego kontaktu wzrokowego z otoczeniem przez cały dzień.
W porównaniu ze szkleniem EC, zaletą w omawianym aspekcie jest nieco większa rozpiętość wartości współczynnika TV, czyli większy zakres zmienności przepuszczania światła. Wyższa górna wartość wskazuje na przewagę w wykorzystaniu tego typu szklenia w pomieszczeniach o dużym zapotrzebowaniu na światło dzienne.
Ściemnienie powierzchni szklenia wpływa na zmianę barwy obrazu oglądanego przez szybę. Obraz ten może wydawać się nienaturalny. Przywołując wyniki testów prowadzonych w Instytucie Fraunhofera, niektórzy użytkownicy nie zauważyli wcale zmian zabarwienia obrazu – nawet, gdy okno było w fazie całkowitego ściemnienia. Okna ze szkleniem switchable uzyskały akceptację u 2/3 badanych.
Jednak pozostali użytkownicy wyrazili preferencję w stronę konwencjonalnego systemu, tzn. z wykorzystaniem żaluzji weneckich. Aż 45% z nich jako powód braku akceptacji podało drażniącą kolorystykę szklenia.
Oznacza to, że percepcja barwy szklenia w kategoriach odczuwania komfortu wizualnego jest silnie subiektywna. Wolna, automatyczna przemiana fazowa może jednak zostać całkowicie niezauważona, co prowadzi to do wniosku, iż zmiana zabarwienia szklenia w aspekcie wpływu na barwę obrazu świata zewnętrznego nie musi powodować dyskomfortu.
Niemniej jednak, silny niebieski odcień szklenia w fazie pełnego ściemnienia może, w niektórych przypadkach, wpływać na odbiór jaskrawości i kolorystyki pomieszczenia, powodując pewne problemy w wypełnianiu zadań, które wymagają niezafałszowanej barwy światła, jak np. w budynkach handlowych, laboratoryjnych, marketach spożywczych, muzeach etc.
Energooszczędność
Symulacje zapotrzebowania na ogrzewanie i chłodzenie typowych celkowych pomieszczeń biurowych wykazują energooszczędność okien switchable w tym okien ze szkleniem GC w porównaniu z oknami tradycyjnymi ze szkleniem niskoemisyjnym i przeciwsłonecznym (tab.2) [6].
Główne oszczędności energetyczne wynikają ze zdecydowanie zmniejszonej potrzeby wykorzystania urządzeń chłodzących i klimatyzacyjnych w tych pomieszczeniach. Dotyczy to wszystkich stref klimatycznych. Dla 30% udziału szklenia redukcja ta może wynosić ok. 20-60% mocy szczytowej. Co ciekawe, redukcja ta jest największa dla krajów północnych, najmniejsza dla południowych. Odzwierciedla to fakt, że wymogi chłodzenia w północnych strefach klimatycznych są spowodowane oddziaływaniem energii słonecznej, podczas gdy w krajach południowych w głównej mierze wysoką temperatura powietrza otoczenia.
W tym aspekcie szklenie GC lekko ustępuje badanemu w symulacji szkleniu EC, co wynika z wyższych wartości współczynnika „g”. Fakt ten jednak przekłada się na korzystniejszy wynik w aspekcie oszczędności wynikających z zapotrzebowania na ogrzewanie.
Uważa się, że podstawowa zaleta szklenia switchable polega na tym, że powoduje obniżenie potrzeby chłodzenia na podobnym poziomie jak szklenie tradycyjne z zewnętrznymi elementami ochrony przeciwsłonecznej, jednocześnie zapewniając zbliżony poziom zapotrzebowania na ciepło do tego, jaki zapewnia szklenie przeciwsłoneczne bez elementów zacieniających. Innymi słowy szklenie switchable może być traktowane jako element pasywnego chłodzenia latem, umożliwiając jednocześnie czerpanie pasywnych zysków słonecznych zimą i funkcjonując tym samym jako składnik pasywnego ogrzewania słonecznego.
Małe zapotrzebowanie na chłodzenie dzięki zastosowaniu szklenia switchable daje możliwość utrzymania komfortu termicznego z wykorzystaniem jedynie metod pasywnego chłodzenia. Strategia wietrzenia nocnego dla przypadków Brukseli i Sztokholmu znacząco obniżyła liczbę godzin stanu przegrzania się pomieszczenia, redukując w ten sposób konieczność eksploatacji energochłonnych urządzeń klimatyzacyjnych. Efektywność tę można potencjalnie podnieść przez inne strategie pasywnego chłodzenia, np. zastosowanie masy termicznej, wysokich pomieszczeń, podziemnych wymienników ciepła.
Należy jednak podkreślić, że pasywne chłodzenie jako jedyna strategia utrzymania komfortowego mikroklimatu wnętrza jest zasadne tylko w chłodnych strefach klimatycznych i nie nadaje się dla miejsc takich, jak Rzym, gdzie w ekstremalnych okresach, temperatura powietrza jest wysoka nawet nocą. W warunkach długo utrzymującej się wysokiej temperatury powietrza zewnętrznego, większą przydatność należy przypisywać szkleniu GC, jako szkleniu o niższym współczynniku „U”, które nie tylko skuteczniej chroni przed przemarzaniem budynku zimą, ale i przed przegrzewaniem się latem.
Pozytywny wpływ na bilans energetyczny budynku może przynieść zastosowanie szklenia GC w połączeniu z innymi rozwiązaniami i systemami projektowania niskoenergetycznego, np. szklanymi ścianami dwupowłokowymi lub systemem komputerowego zarządzania budynkiem (BMS).
Zastosowanie w podwójnych elewacjach szklanych
Szklenie GC, podobnie jak i EC przewidziane jest dla zastosowań w elewacjach jednopowłokowych. Niemniej zastosowanie tego szklenia jako zewnętrznej warstwy ścian dwupowłokowych może również przynosić pozytywne efekty.
W zimie szklenie umożliwia w fazie spoczynku pasywne ogrzewanie słoneczne i, w pewnym stopniu, chroni przed olśnieniem i powstawaniem silnych kontrastów. Latem zaś daje możliwość nie tylko bezpośredniej ochrony przed przegrzewaniem, ale także, poprzez zmienność zabarwienia, kontroluje powstawanie efektu kominowego w przestrzeni międzypowłokowej, wpływając na poziom powstawania ciepłego powietrza w tej przestrzeni.
Współpraca z BMS
Wzrost efektywności działania szklenia zarówno w systemach jedno- jak i dwupowłokowych może zostać osiągnięty przez podłączenie szyb do systemu zarządzania budynkiem (BMS). Daje to możliwość ciągłego dopasowywania jego parametrów do zmiennych zewnętrznych warunków środowiskowych, preferencji użytkowników i potrzeb funkcjonalno-użytkowych. Podłączenie okien do BMS może potencjalnie przyczynić się do znacznych oszczędności energetycznych przy zachowaniu komfortowych warunków oświetleniowych i termicznych.
Teoretycznie każda szyba może być sterowana indywidualnie, choć zasadne wydaje się kontrolowanie kilku okien razem w grupach w ten sposób synchronizując indywidualną kontrolę. Zmiana stanu przejrzystości szklenia może następować jednocześnie w pokoju, całej fasadzie lub całym budynku.
Zagadnienia estetyczne
Szklenie GC uzyskuje ciemnoniebieską barwę w stanie całkowitego ściemnienia. Jej odcień jest nieco inny od szkła EC. W związku z powyższym łączenie dwóch technologii w obrębie jednego okna może przynieść niezamierzone efekty estetyczne, polegające na braku jednorodności wizualnej poszczególnych szyb.
Samo w sobie, szklenie GC prezentuje zadawalającą przejrzystość i dobrą jednolitość kolorystyczną. Okna wyglądają prawie tak samo jak tradycyjne okna przeciwsłoneczne, z tą różnicą, że mogą zmieniać swoją intensywność zabarwienia.
Stopień optycznej jakości osiągnięty w produkcji przemysłowej określa się jako wysoki (tj. bez nieaktywnych powierzchni „zanieczyszczeń” powłoki itp.) i w związku tym prawdopodobnie wystarczający dla wszystkich aplikacji budowlanych.
Zmienność kolorystyki i przejrzystości szyb niesie ze sobą duży potencjał kreowania ekspresyjnych rozwiązań artystycznych. Budynek może zmieniać swój wygląd odpowiadając, niczym żywy organizm, na zmienne warunki zewnętrzne. Pozwala na tworzenie gładkich, lśniących fasad. W sytuacjach, gdy nie jest to pożądane, eliminuje potrzebę stosowania zewnętrznych elementów fasadowych.
Mankamentem pozostaje brak różnorodności kolorystycznej i ograniczona wielkość powierzchniowa szyb, co redukuje swobodę estetycznego kształtowania elewacji budynków.
Szklenie gazochromatyczne jest przejawem poszukiwania rozwiązań, mających odpowiadać na problemy silnie przeszklonych i w pełni klimatyzowanych, współczesnych budynków, głównie biurowców. Budynki te cechuje większe niż kiedykolwiek zużycie energii operacyjnej.
Należy pamiętać, że obecnie budynki odpowiedzialne są za zużycie ok. 50% produkcji światowej energii. Wpływ na to mają nie tylko straty ciepła, ale przede wszystkim zużycie energii potrzebnej na wentylację, chłodzenie i oświetlenie pomieszczeń użytkowych w tych budynkach.
Szklenie GC pozwala na adaptację budynku do specyficznych zróżnicowanych w czasowo i klimatycznie warunków. Dynamiczna „skóra” budynku ciągle zmieniająca swe właściwości fizyczne jest elementem zapewniającym pożądany poziom oświetlenia wewnątrz budynku i wystarczającą ochronę słoneczną zapobiegającą przegrzewaniu. W ten sposób redukuje zużycie energii pierwotnej oraz kreuje przyjemne środowisko wewnętrzne.
Technologia switchable ze swymi rozwiązaniami przyczynia się do poprawy użytkowania budynków w sensie ekonomicznym, tj. utrzymania kosztów inwestycyjnych i operacyjnych budynku na jak najniższym poziomie. W szerszym kontekście należy przypisywać jej znaczenie ekologiczne, traktując jako „narzędzie” przyczyniające się do redukcji efektu cieplarnianego przez ograniczenia emisji szkodliwych gazów.
Zastosowanie fasad z oknami switchable wraz z wewnętrzną ochroną przeciwsłoneczną może mieć poważny udział w poprawie komfortu użytkownika, poprzez znalezienie właściwej równowagi pomiędzy ilością radiacji słonecznej wpuszczanej do pomieszczenia a negatywnymi efektami olśnienia i kontrastów. Zachowując przy tym niczym nieograniczony kontakt wzrokowy z otoczeniem może wpłynąć na polepszenie jego samopoczucia i produktywności.
Znaczenie mają wreszcie względy estetyczne – możliwość uzyskiwania efektów przenikania się przestrzeni wewnętrznej z zewnętrzną lub też przeciwnie – odcinanie dwóch środowisk od siebie. Duży potencjał drzemie w zdolności szklenia do zmiany wyglądu – należy zakładać, że w przyszłych rozwiązaniach architektonicznych wykorzysta się tę cechę do kreowania interesujących efektów artystycznych.
Zwraca uwagę duża akceptacja społeczna.
dr inż. arch. Janusz Marchwiński
Wyższa Szkoła Ekologii i Zarządzania Warszawa
Spis bibliograficzny:
1. Achievements and Results. Annual Treport of Fraunhofer Institute of Solar Energy, 1999-2004
2. Compagno A., Intelligent Glass Facades, Basel-Boston-Berlin 1998
3. Persson M.L., Windows of Opportunities, Uppsala University, Faculty of Science and Technology, 2006
4. Platzer W.J., Handbook for the Use of Switchable Façade Technology, Freiburg 2003
5. Platzer W.J., Switchable Façade Technology – Energy Efficient Office Buildings with Smart Facades
6. Wilson H.R., Chromogenic Glazing: Performance and Durability Issues as addressed in IEA Task 27, Freiburg
7. Wilson H.R., The Optical Properties of Gasochromic Glazing; 4th International Conference on Coatings on Glass – Braunschweig 2002
8. Windows Systems for High Performance Commercial Buildings, Center for Sustainable Building Research College of Architecture and Landscape Architecture, University of Minnesota, 2006
patrz też:
- Szkło termotropowe i fotochromatyczne w budownictwie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2007 ,
- Szklenie gazochromatyczne w architekturze , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2007
- Arkada słoneczna budynku „Solar Fabrik” we Freiburgu , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 5/2007
- Interaktywne, adaptacyjne, multimedialne – elewacje przyszłości , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 4/2007
- Szklenie elektrochromatyczne w budownictwie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 3/2007
- i-modul Fassade – przełom w regulacji mikroklimatu budynku , Marcin Brzeziński, Świat Szkła 2/2007
- Możliwości technologiczne szkła a poszukiwanie rozwiązań proekologicznych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 2/2007
- Wielowarstwowe elewacje przeszklone a koncepcja przegrody interaktywnej , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 1/2007
- Budynki wielkoskalarne jako struktury szklarniowe Część 2, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 1/2007
- Fasady. Rozwój i nowoczesność , Tadeusz Tarczoń, Świat Szkła 1/2007
- Kierunki rozwoju w projektowaniu elewacji przeszklonych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 12/2006
- Budynki wielkoskalarne jako struktury szklarniowe cz. 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2006
- Problem kształtowania okien słonecznych cz. 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 11/2006
- Problem kształtowania okien słonecznych cz. 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 10/2006
- Budynek Centrum Olimpijskiego w Warszawie , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 9/2006
- Technologia fotowoltaiczna na dachach budynków - spojrzenie architektoniczne , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2006
- Kompleks biurowy RONDO-1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 5/2006
- Energetyczna rola szklenia w zewnętrznych przegrodach budowlanych, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2005
- Fasadowość architektury słonecznej - na przykładach budynków biurowych , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 11/2005
- Wielofunkcyjne ściany aktywne słonecznie w architekturze. Część 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 10/2005
- Wielofunkcyjne ściany aktywne słonecznie w architekturze. Część 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 9/2005
- Przestrzeń wewnętrzna atriów przeszklonych , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 8-8/2005
- Funkcja estetyczna struktur szklarniowych w architekturze. Część 2 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2005
- Funkcja estetyczna struktur szklarniowych w architekturze. Część 1 , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 4/2005
- Aspekt użytkowy przestrzeni szklarniowych w budynkach biurowych i przemysłowych Część 2, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 3/2005
- Aspekt użytkowy przestrzeni szklarniowych w budynkach biurowych i przemysłowych Część 1, Janusz Marchwiński, Świat Szkła 2/2005
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Zewnętrzne i wewnętrzne przegrody budowlane z powierzchniami oszklonymi mogą być narażone na działanie sił niszczących i w związku z tym powinny posiadać odpowiednie rozwiązania techniczne, tak materiałowe jak i konstrukcyjne.
Doświadczenia eksploatacyjne płynące z wieloletnich obserwacji przeszkleń w przegrodach, pozwoliły na sformułowanie pewnego zestawu wymagań technicznych, mających na celu ich bezpieczne użytkowania.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
IDRO – centrum obróbcze w technologii waterjet
|
Centrum obróbcze sterowane numerycznie, z trzema osiami interpolowanymi, do cięcia szkła, granitu, marmuru i kamienia i in. Maszyna jest oparta na szkielecie spawanym elektrycznie, pokrytym specjalnym lakierem. Konstrukcja o ruchomym moście. Maksymalne wymiary obrabianych materiałów: 4000x1900 mm. Maszyna jest wyposażona w stalowy zbiornik INOX niezależny od struktury maszyny.
- Oś X 4000 mm. Określa ruch głowicy, trzymającej dyszę tnącą. Ruch odbywa się za pomocą dwóch hartowanych i rektyfikowanych prowadnic, wyposażonych w łyżwy czteropunktowego kontaktu, które gwarantują większą precyzję obróbki i sztywność. Poruszane silnikiem bezszczotkowym i zębatką. Maksymalna prędkość posuwu to 25 mm/min.
- Oś Y 1900 mm. Określa ruch mostu, którego napęd rozwiązano podobnie jak dla osi X.
- Oś Z 250 mm. Ruch pionowy dyszy. Ruch odbywa się również za pomocą dwóch hartowanych i rektyfikowanych prowadnic, wyposażonych w łyżwy czteropunktowego kontaktu. Napęd stanowi silnik bezszczotkowy i śruby ze ślimacznicami Maksymalna prędkość posuwu to 5 mm/min.
Szafka elektryczna zewnętrzna i pulpit – o szczelności klasy IP54 – usytuowano z przodu, po lewej stronie maszyny. Sterowanie zapewnia sterownik CNC SYNCRO UR 54, sterujący wszystkimi osiami w pionie i poziomie. Posiada łącze szeregowe RS-232C lub połaczenie sieciowe do odbioru programów obróbki i diagnostyki.
Przemysłowy PC jest montowany na obrzeżu maszyny, używany do programowania i sterowania maszyną. Wyposażony w kolorowy, zabezpieczony przemysłowo monitor 12" TFT, z klawiaturą mechaniczną (przyciski ochronione gumą silikonową), wejścia USB przednie, Ethernet i Windows XP Professional w wielu językach. Jego oprogramowania to CAD/CAM 2D, szczególnie przydatny do maszyn do cięcia przy użyciu strumienia wody, ze specyficznymi narzędziami do projektowania geometrycznego, które umożliwia/ posiada:
- import/export DXF 2D (DXF r12),
- liczne funkcje graficzne (linie, łuki, koła, prostokąty, elipsy itd.),
- funkcja zoom, kratka, snap, typowe dla programu AutoCad,
- czcionki True-Type,
- własne czcionki z możliwością modyfikowania i tworzenia nowych,
- zintegrowany CAM,
- możliwa personalizacja procesora,
- symulacja obróbki.
ITALCOMMA
patrz też:
- STAL-MET – waterjet kluczem do rozwoju firmy , Świat Szkła - portal
- Wydajniej, szybciej i taniej , Świat Szkła 2/2013
- Akademia innowacji w Elblągu , Świat Szkła 1/2013
- Wwiercanie pulsacyjne to innowacja AWJ , Świat Szkła - portal
- Olbrzymi waterjet już w Polsce , Świat Szkła - portal
- MEGAJET tnie 30 cm stali , Świat Szkła 9/2012
- Cięcie wodą szkła , Świat Szkła 4/2012
- Kruche piękno i delikatna moc , Świat Szkła 3/2012
- Technologia cięcia wodą w architekturze i designie , Świat Szkła 3/2012
- Szkolenia WATERJET , Świat Szkła - portal
- Dotacje na maszyny waterjet , Świat Szkła - portal
- Nowa koncepcja stołu roboczego w cięciu szkła strumieniem wody , Świat Szkła 3/2011
- Enduro MAX - technologiczny przełom OMAX , Świat Szkła - portal
- Pokaz maszyn waterjet do cięcia szkła , Świat Szkła - portal
- Siła natury w służbie technologii , Świat Szkła 3/2010
- MAXIEM - Cięcie wodą dla każdego , Świat Szkła - portal,
- Podejmij wyzwanie OMAX i wygraj laptopa z oryginalnym oprogramowaniem , Świat Szkła - portal,
- Pompa do urządzenia waterjet , Świat Szkła - portal,
- Waterjet - urządzenie do cięcia kamienia i szkła , Świat Szkła - portal,
- Finezja w obróbce szkła, Dagmara Wynarska, Świat Szkła 12/2008
- Coraz tańsza technologia, Marcin Cegielski, Świat Szkła 12/2008
- Wycinarki wodne w branży szklarskiej , Andrzej Stryjecki, Świat Szkła 12/2007
- WATERJET w SZKŁO SERVICE , Maciej Sztandar, Świat Szkła 12/2007
- IDRO – centrum obróbcze w technologii waterjet , Świat Szkła 6/2007
- Technologia i urządzenia WATERJET dla branży szklarskiej , Andrzej Stryjecki, Świat Szkła 12/2006 Świat Szkła
- Cięcie szkła strumieniem wody pod bardzo wysokim ciśnieniem , Andrzej Stryjecki, Świat Szkła 1/2006,
- Innowacyjna technologia cięcia szkła strumieniem wody , Świat Szkła 1/2006
więcej informacji: Świat Szkła 6/2007
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Sklepy i salony firmowe |
Architektura wnętrz sklepowych nieodłącznie kojarzy się ze znacznym wykorzystaniem szkła jako materiału niezbędnego w ich kształtowaniu. Poczynając od witryn sklepowych aż po wszelkie elementy wystroju, takie jak szklane gabloty, lady, podesty, szkło decydowało o najlepszym eksponowaniu wyrobów. Dlatego dziś, gdy uzyskano wysokie parametry wytrzymałości szkła, możliwe są całkowicie przeszklone witryny, a także konstrukcje wszelkich elementów wystawowych przy jednoczesnym zabezpieczeniu antywłamaniowym.
Prezentowane przykłady firmowych salonów wystawowych oraz stoisk handlowych w dużych centrach pozwolą nam prześledzić zastosowanie szkła w najszerszym zakresie. Przegląd rozpoczniemy od prezentacji wnętrz firmy Kinnarps Polska, w której mieści salon ekspozycyjny mebli biurowych przez nią wytwarzanych.
Wielopoziomowe wnętrze przykryte przeszklonym dachem obsługuje winda panoramiczna, umieszczona w szybie windowym dwustronnie przeszklonym szybami ze szkła hartowanego i laminowanego, mocowanymi punktowo uchwytami z anodowanego aluminium, bez szprosów. Dzięki całoszklanej obudowie szybu, jak i samej windy, pozostaje wgląd na poszczególne piętra umieszczone wokół centralnego patio. W części ekspozycyjnej na piętrze mieści się sala konferencyjna otoczona ścianami ze szkła uskokowo otaczającego eliptyczny plan pomieszczenia. Dzięki podziałom na wąskie, pionowe tafle szkła uzyskano efekt ścian łukowych, co bardzo podniosło walory estetyczne obudowy sali.
Dodatkowym efektem jest uzyskanie reliefowej, przestrzennej formy obudowy, podkreślającej piękno szkła dzięki wielokrotnemu załamaniu światła na krawędziach. Przejrzystość obudowy sali konferencyjnej pozwala na wyeksponowanie mebli użytych do jej wyposażenia, stanowiących jednocześnie ofertę handlową firmy. Nie przesłania ona również ekspozycji wnętrz biurowych, usytuowanych w postaci poszczególnych aneksów, oglądanych dodatkowo poprzez przeszklone witryny parteru. Tak ukształtowane wnętrze pozwala na połączenie funkcji salonu wystawowego z siedzibą firmy, której funkcjonowanie, dzięki otwarciu przestrzeni, przenika się z celami ekspozycyjno-reklamowymi.
Salon wystawowy firmy Miele, znanego producenta zmechanizowanych sprzętów gospodarstwa domowego, został zaprojektowany z wykorzystaniem przede wszystkim szkła. Aby uzyskać najlepszy sposób eksponowania kuchenek gazowych, płyt grzewczych, piekarników czy ich zestawów zastosowano całoszklane obudowy. Uzyskano tym samym efekt demonstrowania wyrobów we właściwym położeniu i wzajemnym układzie bez konieczności wykorzystywania mebli do zabudowy kuchennej, które pochodziłyby od innych producentów i siłą rzeczy odwracałyby uwagę od eksponowanych, firmowych wyrobów. Zamiast ścianek jako tło eksponowanych sprzętów ustawiono ekrany z pięknego szkła typu crashglas, charakteryzującego się półprzejrzystą, mieniącą fakturą.
Szkło crashglas jest nowością na naszym rynku, z powodzeniem zastępując dawne szkło ornamentowe. Jako szkło hartowane wielowarstwowe pozwala, dzięki swojej wytrzymałości, na konstruowanie wielkogabarytowych elementów wystroju wnętrz. Z tego samego szkła wykonano podwieszony sufit, do którego zamontowano wyciąg-pochłaniacz, umieszczony w centrum wnętrz kuchennych nad zabudową wyspową. Drobniejsze sprzęty AGD, jak np. odkurzacze wyeksponowano w pięknych gablotach całoszklanych, na półkach mocowanych w okuciach ze stali nierdzewnej. Szklane elementy etalażu harmonijnie współistnieją z architekturą wnętrza salonu, którego poszczególne aneksy również uzyskały szklaną obudowę. Aneks z ladą barową wykonano z łukowej obudowy ze szklanych cegieł klejonych warstwowo, za którą umieszczono blaty w formie elips, ciętych z grubego, przezroczystego szkła. Podobnie ze szklanych cegiełek wykonano fragmenty zabudowy recepcji. Ważnym aneksem salonu jest sala konferencyjna, usytuowana narożnie przy całości przeszklonych ścianach zewnętrznych budynku.
Od strony salonu wystawowego salę konferencyjną wydzielono zabudową całoszklaną systemu Dorma H-SWG. Składa się ona z uchylnych, wąskich, szklanych ścianek i przypomina funkcjonowanie żaluzji wertykalnych. Salę otoczono kotarami, którymi można zasłaniać wnętrze w przypadku pokazów audio-video. Ozdobą wnętrza sali konferencyjnej, a jednocześnie elementem dekoracyjnym widocznym z ulicy jest ogromne panneau o wymiarach 150x480 cm, wykonane z wielkiej, szklanej tafli, podwieszanej na stalowych linkach, na której zakomponowano relief z naturalnych prętów bambusowych. Ta piękna kompozycja harmonijnie łączy sztywne, sterylne piękno ogromnej płaszczyzny szkła z elementami natury, jakimi są bambusy.
Eleganckie salony pełniące funkcje typowo handlowe spotykamy odwiedzając wielkie centra handlowe, jak np. Blue City. Salon wyposażenia łazienek Prajs w dużej części ekspozycji posłużył się elementami ze szkła. Ściany zewnętrzne salonów od strony ciągów pieszych wykonano w całości z całoszklanych konstrukcji. Fragmenty ekspozycji w witrynach wykonano ze szkła matowionego w postaci ścianek działowych, podświetlanych, do których przylegają przeszklone fragmenty podłóg. Na ich tle ustawiono wanny, wc i bidety. We wnętrzu salonu umieszczono liczne ekrany ekspozycyjne ze szkła zmatowionego, podświetlonego, mocowane do pionowych rur rozporowych wykonanych z chromowanej stali. Na ekranach wyeksponowano przytwierdzone do nich armatury i krany naścienne. W dole ekranów zamontowano szklane półki do etalażu kranów i baterii nastawnych(umieszczanych na wannach i umywalkach).
Kolejnymi elementami wystroju są ścianki wolnostojące ze szkła hartowanego i podświetlanego, prezentujące fotosy reklamowe. Całość wystroju uzupełniają aneksy wnętrz łazienek, wykończone płytkami ceramicznymi, lustrami i elementami oświetlenia, eksponujące poszczególne komplety wyposażenia łazienek.
Kolejny salon handlowy w centrum Blue City to sklep obuwniczy Apia. Podstawą ekspozycji obuwia we wnętrzu salonu są regały całoszklane umieszczone wzdłuż ścian, wykonane z przezroczystego szkła hartowanego o grubości 10 mm. Pionowe, szklane ścianki przedzielają odcinki półek szklanych mocowanych do nich na podpórkach ze stali nierdzewnej, klejonych punktowo klejem utwardzanym UV. Jako element ozdobny do każdej półki od spodu doklejono szklane pasy wzdłuż osi podłużnej. W centrum salonu umieszczono ścianę wolnostojącą całoszklaną, montowaną od sufitu do podłogi na listwach zaciskowych. Do ściany przyklejono półki do etalażu obuwia bez żadnych metalowych podpórek, dzięki czemu uzyskano efekt „butów wiszących w powietrzu”. Również obuwie wystawione w witrynie umieszczono na szklanych półkach mocowanych wspornikowo do ścian bocznych, bez podpór. Szklany wystrój ekspozycyjny wnętrza ociepla piękne drewno egzotyczne, ułożone na parkietach i pionowych ściankach zasłaniających zaplecze. Wzdłuż bocznych ciągów szklanych regałów podłogi przykryto puszystą wykładziną dywanową. W głębi salonu część regałów całoszklanych zamykana jest drzwiami mocowanymi na okuciach ze stali nierdzewnej zaopatrzonych w uchwyty w formie gałek i zamki.
Salon firmy meblowej SiCco me to przykład wnętrza, w którym szkło – choć w dużych płaszczyznach – zastosowano dyskretnie, tak aby uzyskać wrażenie otwartej przestrzeni głównej Sali ekspozycyjnej. Ściany dzielące poszczególne aneksy z wielkich tafli szklanych są mocowane między sufitem a podłogą bez widocznych elementów konstrukcyjnych. W głębi salonu korytarz prowadzący do usytuowanych po obu stronach aneksów obudowany jest ścianami szklanymi przesuwnymi. Aneks z wyposażeniem kuchennym wykończony jest barwnym szkle, którym obudowano meble kuchenne i ściany wokół kuchennych blatów.
W aneksie sypialnym ciekawe zastosowanie szkła polega na wmontowaniu w ścianie nad łóżkiem wnęki oszklonej, podświetlanej, stanowiącej element użytkowy w postaci półki a jednocześnie dyskretnego oświetlenia wnętrza.
Przedstawione wnętrza prezentują bogaty wachlarz możliwości konstrukcyjnych i zdobniczych szkła. Firma MMasa, która wykonała szklane elementy wystroju prezentowanych wnętrz udowadnia nieograniczone wręcz możliwości szkła w uzyskiwaniu ciekawych rozwiązań funkcjonalnych i estetycznych.
Szczególnie cieszy fakt, że ilustracją najnowszych trendów w architekturze wnętrz są realizacje polskich projektantów i wykonawców wyposażenia. Nie ma konieczności sięgania po zagraniczne przykłady przy prezentacji zastosowania szkła w nowoczesnej architekturze.
Ewa Mickiewicz
Zdjęcia: MMASA
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Witraże żywicowe |
Witraże te powstają poprzez naniesienie linii konturu na powierzchnię dowolnego materiału (szkło, plexiglass, laminat, ceramika, drewno, metal). Kontur ten, otrzymany z dwuskładnikowej żywicy akrylowej, jest odpowiednikiem ołowianej ramki witraży tradycyjnych, występuje w kolorach czarnym, szarym, srebrnym, złotym, białym i przezroczystym. Kolory wypełniające powierzchnie obramowane konturem uzyskujemy z mieszanek żywic i pigmentów o nieograniczonej gamie barw. Posiadają one doskonałą odporność mechaniczną, chemiczną oraz na czynniki atmosferyczne i UV. Produkt wykonywany jest w firmie FPHU KRYSZTAŁ w Podegrodziu przy zastosowaniu automatycznego systemu dozującego produkcji angielskiej.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
ARZ Werso |
Firma FAKRO jako pierwszy producent okien dachowych na świecie wprowadza do swojej oferty handlowej roletę zewnętrzną z funkcją żaluzji, która posiada możliwość ustawienia lamelek w dwóch pozycjach.
Gdy na poddaszu potrzebujemy ochrony przed upałem lub światłem zaciągamy lamelki ułożone poziomo. Pancerz rolety chroni przed ciepłem i zasłania dopływ światła. Gdy do wnętrza chcemy wpuścić światło nie musimy zwijać rolety. Wystarczy przekręcić lamelki o 40°, tak jak w żaluzji, aby naturalne światło rozjaśniło wnętrze.
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 6/2007
Radary kierunkowe do drzwi automatycznych |
Od czerwca 2007 GEZE Polska Sp. z o. o. wprowadza, jako wyposażenie standardowe, kierunkowe radary aktywujące otwarcie drzwi automatycznych. Radary kierunkowe są znane od wielu lat, barierą przed powszechnym stosowaniem tego typu czujników była wysoka cena, prawie dwukrotnie wyższa od radarów standardowych, powszechnie stosowanych przez dostawców drzwi automatycznych. GEZE Polska Sp. z o. o. oferuje doskonałe czujniki kierunkowe w cenie dotychczas sprzedawanych czujników standardowych. Strategicznym dostawcą dla GEZE tego typu radarów jest belgijska firma B.E.A., w drugiej kolejności GEZE korzysta z sensorów szwajcarskiej firmy Bircher Reglomat.