Gdyńska architektura już w samych założeniach miała spełniać warunki miasta idealnego, miała stać się konkurencją dla półniemieckiego Gdańska. Priorytetem dla Gdyni stał się port wraz z całą infrastrukturą oraz budowa stoczni. Pozostałe budowle nawiązywały do marynistycznych podstaw tego miasta.
Większość budynków, jakie powstawały, zawierała w sobie elementy modernistyczne, jak na przykład zaokrąglone ściany o jasnych kolorach, które miały przypominać kadłuby statków. Ten styl architektury stanowił awangardę w skali całego kraju. Po wojnie okazało się, że Gdynia jednak nie stanie się atrakcją architektoniczną Polski, a powodem był panujący układ społeczno-polityczny. Miasto nadal się rozwijało, ale w „tradycyjnym”, polskim stylu. Powstawały ogromne betonowe bloki, a Gdynia przestawała w jakikolwiek sposób ukazywać swój morski charakter.
Podążając za marzeniami dawnych budowniczych miasta, architekci z pracowni Arch Deco (arch. Zbigniew Reszka, arch. Michał Baryżewski), którzy zostali wybrani do zaprojektowania nowego budynku Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego, postanowili oddać w nim charakter tego miasta. Ich zadanie nie było łatwe. Należało zaprojektować budynek, który wpasuje się w swoje niezbyt ciekawe otoczenie, a jednocześnie będzie atrakcyjny dla środowiska akademickiego. Nowy budynek połączony został ze starym nowoczesną kładką. Poprzez zastosowanie różnego typu materiałów, architekci uzyskali bardzo ciekawy efekt.
Nowy obiekt nie zakłóca w żaden sposób międzywojennego stylu zabudowy, a jednocześnie dzięki użyciu dużej ilości szkła, sprawia wrażenie lekkiego i nowoczesnego. Projektanci starali się nie tylko kształtem bryły nawiązać do morskich korzeni tego miasta, ale również dzięki zastosowaniu na elewacji szkła z sitodrukiem, gdzie jako wzór sitodruku wybrano motyw fali.
Budynek składa się z siedmiu kondygnacji. Do przeszklenia większości okien na elewacji południowej i zachodniej zastosowano wysokoefektywne szkło przeciwsłoneczne Pilkington Suncool™ Brilliant 66/33. Na siódmym piętrze, w zamyśle projektantów, ma znaleźć się restauracja, z której będzie można podziwiać piękną panoramę, sięgającą aż po Hel.
Aby uzyskać wysoką przepuszczalność światła, przy jednoczesnej ochronie pomieszczeń przed nadmiernym przegrzewaniem się od słońca, w tym miejscu wykorzystano szkło Pilkington Suncool™ HP Neutral 70/40. Na niższych piętrach znajdują się specjalistyczne laboratoria oraz sale dydaktyczne. Znalazły tam swoją siedzibę zakłady: badań planktonu morskiego, chemii morza i ochrony środowiska morskiego, ekologii eksperymentalnej organizmów morskich, funkcjonowania ekosystemów morskich, geologii morza, oceanografii fizycznej oraz pracownia aparatury oceanograficznej.
Parter zaprojektowano z myślą o turystach i zwykłych przechodniach. Znajduje się tam sala, w której wystawione zostały najciekawsze eksponaty morskie, jakimi dysponuje uczelnia. Przedmioty te można podziwiać również wprost z ulicy, poprzez przeszkloną fasadę, na której naniesiony został metodą piaskowania ogromny napis „Oceanografia”.
Na fasadzie użyto strukturalne szyby zespolone Pilkington Insulight™ Sun, wykonane z hartowanego szkła Pilkington Suncool™ Brilliant 66/33, zespolonego ze szkłem laminowanym Pilkington Optilam™ 8,8. Zastosowanie takiego rozwiązania urozmaicają dodatkowo odbijające się od tafli szkła budynki znajdujące się po przeciwnej stronie ulicy. Pod gmachem Instytutu wybudowany został dwukondygnacyjny parking podziemny oraz specjalny zbiornik na wodę morską.
Zamierzeniem architektów było stworzenie budynku wyróżniającego się z otoczenia i jednocześnie przyjaznego studentom oraz mieszkańcom Gdyni. Czy zamierzenie zostało osiągnięte? Z pewnością tak. Znajdując się w pobliżu Instytutu Oceanografii można poczuć nie tylko jego „morski” charakter, ale również dzięki wykorzystaniu materiałów takich jak: szkło, miedź i drewno, naturalny charakter tego miejsca.
Pilkington Polska
więcej informacji: Świat Szkla 10/2008