Właściciele klubów nocnych coraz większą uwagę przywiązują do prezencji, a więc również atrakcyjnych projektów wizualnych swoich lokali.
Nic dziwnego, bowiem w dużej mierze to właśnie aranżacja wnętrza decyduje o tym, czy klienci zechcą do niego wrócić.
Coraz częstszym trendem pojawiającym się w lokalach nocnych jest stosowanie szkła (najczęściej podświetlanego) jako wiodącego bądź pobocznego elementu wystroju wnętrza. Można wręcz uznać, że szkło w klubie stało się wyznacznikiem jego nowoczesności.
Szkło nadaje wnętrzu niepowtarzalny charakter. Jest więc doskonałym rozwiązaniem dla wszystkich tych, którzy szukają niesztampowych, oryginalnych rozwiązań. Z tego materiału można tworzyć zarówno masowe, jak i unikatowe elementy wnętrz.
W klubach nocnych i restauracjach szkło może być wykorzystane do budowy rozmaitych konstrukcji, takich jak: okna, drzwi, ściany, ścianki działowe, schody, balustrady, podłogi, sufity czy panele ścienne. Niejednokrotnie materiał ten świetnie sprawdza się też w roli mniejszych elementów wystroju wnętrza – blatu, lampy, kinkietu, obrazu, plafonu, kolumny czy kontuaru baru.
Szklane okładziny w klubie nocnym (KIARA)
***
Często stosowanym w klubach nocnych i restauracjach materiałem jest masywne szkło artystyczne: stapiane oraz barwione w masie. Może ono pełnić funkcję plafonu, kinkietu, kontuaru baru czy efektownego panelu ściennego. Podstawową zaletą tego materiału jest unikatowość. Wykorzystuje się go do tworzenia niesztampowych elementów wnętrz, które nadają lokalom indywidualnego charakteru.
Projekt tych elementów wykonywany jest zazwyczaj tylko raz, a sporządza się go technikami, które wykluczają powtarzalność dzieł. Tego typu prace zlecane są zwykle szklarzowi-artyście, który wykonuje je własnoręcznie. Parametry szklanego elementu – jego kolor, objętość czy fakturę – dopasowuje się do aktualnych potrzeb klienta lub też aranżacji, w której dany element ma się znaleźć.
Szklany panel gięty ze szkła artystycznego w klubie warszawskim (WITRAŻE s.c.)
Jedną z najnowocześniejszych technologii formowania tafli szkła artystycznego jest stapianie czyli fusing. Ponieważ polega ona na obróbce cieplnej, wymaga zastosowania specjalistycznych pieców do fusingu. Obecnie najpopularniejsze są piece sterowane elektronicznie, czyli takie, które umożliwiają stabilne termoformowanie szkła (oraz jego schładzanie).
Proces ten jest bardzo trudny i skomplikowany, głównie z tego względu, że na skutek działania wysokiej temperatury może dojść do powstania naprężeń w szkle. Naprężenia te są bardzo niepożądane, ponieważ mogą powodować późniejsze miejscowe pęknięcia szkła.
Szklana bariera/osłona klubowego baru (WITRAŻE s.c.)
Do fusingu stosuje się rozmaite materiały: od różnogatunkowego kolorowego szkła, poprzez dekoracyjne posypki, granulaty czy szklane pręciki, aż do farb, minerałów czy specjalnych filców kaolinowych. Elementy wytwarzane ze szkła stapianego mogą mieć dowolny kolor, fakturę, poziom przejrzystości lub stopień zakrzywienia. Można też poddawać je dodatkowej obróbce, np. rzeźbieniu, piaskowaniu czy emaliowaniu.
Szklany kontuar baru (WITRAŻE s.c.)
Gotowe elementy ze szkła artystycznego, po ew. uprzednim przycięciu na wymiar, umieszczane są w otworach okiennych lub na ścianie. Zwykle odbywa się to bez użycia połączeń, wpasowując w przygotowane miejsce. To najtańsza metoda zastosowania tego typu przeszklenia.
Ściana podświetlana w restauracji w Sandomierzu – panel szklany (WITRAŻE s.c.)
Warto przy tym wiedzieć, że szkło dekoracyjne wyrabiane własnoręcznie, przy pomocy specjalistycznych pieców, może osiągać znacznie większe gabaryty od tego samego szkła produkowanego w hutach. Maksymalne wymiary tafli powstałych w wyniku masowej produkcji to 50x120 cm. W celu uzyskania większej powierzchni szklanego elementu warto zwrócić się do pracowni, które wykonują również indywidualne zamówienia.
Wówczas możliwe jest otrzymanie szkła stapianego lub reliefowego w maksymalnym rozmiarze 1,5x3 m. Należy jednak pamiętać, że od wielkości szkła uzależniona jest jego grubość. Standardowe szkło o grubości 3 mm powinno ważyć minimum 7,5 kg. Przy czym każdy dodatkowy milimetr grubości podnosi ciężar tafli o 2,5 kg.
(...)
***
Coraz częściej stosowanym w klubach i restauracjach rozwiązaniem jest wprowadzanie do aranżacji elementów witrażu. Witraż to drobne lub większe kawałki szkła połączone metalem – ołowiem lub cyną. Przeszklenie tego typu jest bardzo klimatyczne, wręcz owiane nutą tajemnicy. Witraż nadaje wnętrzu indywidualnego charakteru, jak również powoduje, że jest ono oryginalne i niepowtarzalne. Do witrażu wykorzystuje się szkło witrażowe np. walcowane lub ręcznie dmuchane. Do jego wyrobu można też zastosować szkło reliefowe, piaskowane, fasetowane lub też stapiane.
Drzwi całoszklane z delikatnym ornamentem fusingowym. (KIARA)
Witraż może składać się z różnego rodzaju przeszkleń. Najpopularniejsze z nich to geometryczne oraz ornamentowe. W pierwszym przypadku szklane elementy konstrukcji przybierają kształt figur geometrycznych np. rombu, kwadratu lub prostokąta. W drugim zaś, bryły szkiełek są znacznie bardziej skomplikowane – koła, sześciokąty czy wąskie paski.
Witraże w Church Street Hotel w Londynie (WITRAŻE s.c.)
Niezwykle popularną metodą sporządzania witraży jest technika Tiffany’ego, w której po uprzednim sporządzeniu projektu następuje wycinka, a następnie oszlifowanie szklanych elementów. Ich brzegi owija się miedzianą taśmą, a potem poddaje starannemu wygładzaniu. Tak sporządzone części witrażu układa się obok siebie, by tworzyły spójny obraz. Ich brzegi smarowane są topnikiem, a następnie lutowane za pomocą cyny. Miedziane taśmy mogą być czarne albo pozłacane. Dzięki technice Tiffany’ego możliwe jest sporządzanie urokliwych elementów wyposażenia wnętrza (np. lamp), złożonych z wielu drobnych części o wymyślnych kształtach.
Witraż w londyńskiej restauracji hotelowej Angels&Gypsies „Przejście Żydów przez Morze Czerwone” (WITRAŻE s.c.)
Wykonanie witrażu poprzedza sporządzenie odpowiedniego projektu przeszklenia w postaci rysunku w skali 1:10 lub symulacji komputerowej. Istotną fazą wyrobu witrażu jest dobór gamy kolorystycznej w oparciu o przykładowe próbki. Kompozycje barw wybiera szklarz lub klient.
Witraż kwiatowe w restauracji hotelu w Kazimierzu Dolnym (WITRAŻE s.c.)
Witraż kwiatowe w restauracji hotelu w Kazimierzu Dolnym (WITRAŻE s.c.)
Wielkość pojedynczego pola witrażowego nie powinna przekroczyć 30x40 cm. W przypadku konieczności sporządzenia większych elementów należy zastosować dodatkowe wzmocnienie konstrukcji w postaci stalowych płaskowników, które układa się na powierzchni szkła i lutuje do przechodzących dołem taśm miedzianych. Innym rozwiązaniem jest użycie rdzeni czyli stalowych wkładek. W przypadku braku dodatkowego wzmocnienia większych powierzchni powstałe pola nie wykazują dostatecznej sztywności, przez co – wraz z upływem czasu – mogą ulegać nieestetycznemu wybrzuszeniu. Jeśli witraż dotyczy konstrukcji poziomych (np. plafonu), jego pola muszą być podwieszone do konstrukcji budowanej nad stropem. Uwaga! Ciężar witrażu uzależniony jest od wielkości oraz ilości zawartych w nim szklanych elementów. Ciężar szkła stosowanego w standardowym projekcie wynosi od 8 do 10 kg.
Szklana kolumna „podpierająca” strop nad barem, ze szkła refiefowanego, barwionego z podświetleniem (WITRAŻE s.c.)
Witraż w klubach nocnych i restauracjach najczęściej stosuje się jako wypełnienie stolarki okiennej. Niejednokrotnie to wysoce dekoracyjne przeszklenie umieszcza się na ścianie, w przyciągającym wzrok, podświetlonym kasetonie. Witraż może też stanowić część lub całość ścianki wewnętrznej. Co ciekawe, istnieje również możliwość zastosowania go na zewnętrznej stronie budynku. Witraż to niezwykle efektowna dekoracja. Światło, które przenika przez barwną mozaikę ulega subtelnemu rozproszeniu, co z kolei wywołuje efekt filtrowania i nietuzinkową atmosferę.
Szklany stolik klubowy (WITRAŻE s.c.)
***
Szkło w klubach nocnych i restauracjach odgrywa niezwykle istotną funkcję – tworzy niepowtarzalny klimat i nastrój. Ale to nie koniec rozlicznych zalet tego materiału. Szkło jest nie tylko atrakcyjne, ale również bardzo funkcjonalne. Może być bowiem wyłącznie estetycznym dodatkiem do wnętrza lub też wysoce praktycznym elementem jego wyposażenia. Szkło w klubach i restauracjach można umieścić przy barze, na blacie stolików, w łazience czy nawet na podłodze. Dodatkową zaletą szkła jest możliwość wykorzystania tego materiału zarówno w środku, jak i na zewnętrznej stronie budynku.
Szkło artystyczne w intensywnych czerwieniach w kasynie gry w Dublinie (WITRAŻE s.c.)
Na koniec warto wspomnieć, że stosowanie szklanych rozwiązań we wnętrzach – chodź niezwykle urokliwe i nowoczesne – wiąże się z wysokimi kosztami. Niemniej być może warto zainwestować w wygląd lokalu, którego celem jest ściągnięcie nie tylko licznej, ale i wiernej rzeszy klientów.
Szklany detal ozdobny nocnego klubu w postaci szklanych drzwi z wlaminowanym zdjęciem Księżyca (KIARA)
Magdalena Prokop-Duchnowska
Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne
Więcej informacji: Świat Szkła 6/2015