„Id” to egoistyczna cząstka każdego z nas, która dąży ku przyjemności, rozkoszy, unikania przykrości. „In vitro” oznacza w języku łacińskim „w szkle”.
Beata Stankiewicz-Szczerbik nieprzypadkowo nazwała wystawę w Galerii BB „Id vitro”. W prezentowanych na wystawie pracach szkło pełni bowiem funkcję „ego”, które kontroluje „id” i hamuje popędy pierwotne.
Artystka świadomie wybrała ten materiał jako medium swojego przekazu - poprzez szkło można wszystko zobaczyć, nic nie da się ukryć…
Podmiotem prac jest kobieta - jej anatomia i psychika. Autorka próbuje zgłębić tajemnicę kobiecości, rozłożyć kobiecą psychikę na czynniki pierwsze. Wydobywa ze swoich bohaterek najskrytsze myśli i pragnienia. Bez żadnych zahamowań odkrywa przed nami wstydliwe, nierzadko wręcz zwierzęce instynkty związane z uczuciami i zmysłami.
Jej kobiety są nostalgiczne, zamyślone, często „ukrywają się” za maską lub woalką. Czy dlatego, że wstydzą się swoich żądz i pragnień?
Szkło u Beaty Stankiewicz-Szczerbik symbolizuje ograniczenia kulturowe, którym jest poddawana kobieta, normy, które są niemal więzieniem dla prawdziwych odczuć i myśli.
Stankiewicz-Szczerbik wydobywa w swoich pracach to „coś"- nie odkryty pierwiastek kobiecości. Nie odważa się go jednak w pełni uzewnętrznić i zatrzaskuje kobiece „id” w szklanej klatce.
„Id vitro”, popędy poskromione przez szklaną materię? Czy w obawie przed światem, podporządkowanym tylko kobiecym żądzom i pragnieniom?!
Agnieszka Twardowska
Beata Stankiewicz-Szczerbik ciągle poszukuje nowych rozwiązań twórczych. Swoje idee wyraża w formach witrażu reliefowego z elementami pełnoplastycznymi, w kompozycjach zgrzewanych w technice pate de verre i uszlachetnianych na zimno.
Inspiracją dla jej twórczości jest człowiek i otaczający go świat, zarówno realny jak i duchowy. Artystka wykazuje się doskonałą znajomością anatomii postaci ludzkiej i doskonałym opanowaniem trudnej techniki plastycznego pate de verre.
W niniejszej prezentacji tematem wiodącym jest „Dziewczyna z sercem”, „Jednorożec”, „Syreny”, „Naga”, „Śpiąca z kręgosłupem”, „Taniec śmierci”. Na całość ekspozycji składa się kilkanaście kompozycji, z których każda stanowi odrębny temat i obrazuje postać kobiety. 
W zależności od nastroju artystka wypowiada się pastelową gamą kolorystyczną albo stosuje kontrasty barwne: kobaltu, czerwieni i zieleni. W jej kompozycjach witrażowych najważniejszy jest kolor i niepowtarzalna malatura i ornamentyka powierzchni. Operuje nie tylko gamą kolorystyczną, ale fakturą i strukturą szkła.
Tworzy przestrzenne figury ludzkie, żyjące w symbiozie z otoczeniem. Skupia uwagę na możliwościach, jakie daje samo tworzywo. Posługuje się techniką szlifu, sklejając dwa rodzaje tafli szklanych, maluje emaliami i rytuje kontury i detale. Doskonale ma opanowany warsztat rysunkowy. Kilkoma kreskami wydobywa szczegóły anatomiczne postaci. W motywach zdobniczych nawiązuje do ornamentyki średniowiecznej, do sztuki Aborygenów, Afrykanów Hindusów. Nie omija też baśniowych stworów o groteskowych kształtach. 
Rezultatem nowych poszukiwań jest ostatni cykl figur kobiecych, które charakteryzują się celowym ograniczeniem środków wyrazu i budowaniem napięcia.
Cała dotychczasowa twórczość artystki jest poszukiwaniem indywidualnie odczuwanego i rozumianego piękna. Fascynacja tworzywem szklanym spowodowała, że artystka poświęciła się bez reszty tej dziedzinie artystycznej. Uparcie kroczy do wyznaczonego celu twórczego.
Beata Stankiewicz-Szczerbik wypracowała własny niepowtarzalny styl. W swojej twórczości jest rozpoznawalna, a to już znaczy bardzo wiele w naszym zunifikowanym świecie. Artystka ciągle się rozwija i zaskakuje nowymi rozwiązaniami. Jej prace nie są dopowiedziane do końca, zmuszają widza do refleksji. Są subtelne w wyrazie, charakteryzują się przemyślaną kompozycją i oszczędnym doborem środków wyrazu.
Stefania Żelasko
*Dr Stefania Żelasko jest kustoszem w Dziale Szkła Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze i jednym z najwybitniejszych w Europie specjalistów zajmujących się szkłem artystycznym i technologią jego wytwarzania.
Beata Stankiewicz-Szczerbik
Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła PWSSP (obecnie ASP) we Wrocławiu, 1996.
Siedem wystaw indywidualnych i udział w ok. 40 wystawach zbiorowych, m.in. w wystawie „New Glass Review 20” w Corning Museum of Glass, Corning, NY, USA, 1999 oraz w Międzynarodowej Wystawie Szkła „Kanazawa 2007”, Notojima, Japonia, 2007.
Prace w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i w Poznaniu oraz w Muzeum ASP we Wrocławiu.
Galeria BB
Anita Bialic
Kraków, ul. Garbarska 24
Wrocław, ul. Jatki 3-6
tel.: 0 12 430 61 51
www.galeriabb.com
